วาเลนไทน์ของคุณ.. หรือของใคร?
ในห้วงความคิดของคนคนหนึ่ง..
..คุณค่าทางวัตถุ ไม่มีวันเหนือคุณค่าทางจิตใจได้.. ผมเชื่อแบบนั้นเสมอมา
วันนี้ได้พิสูจน์อะไรบางอย่าง วันวาเลนไทน์..
ปกติไอ้กระผมก็ไม่ใคร่จะเคยมีวันแบบนี้ในชีวิตอยู่แล้ว ต่อให้มีวันวาเลนไทน์ปีละ 150 วัน ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตผมมีความสุขขึ้นซักเท่าไหร่ จะมีก็เพียงความสุขเล็กๆน้อยๆจากการให้..
การให้ที่ว่า..
..
วันนี้ ซื้อพวงกุญแจ(ดอกไม้หมด)ให้กับแม่บ้านที่ office, การที่เคยเป็นผู้รับและผู้ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ทำให้รู้ว่าความรู้สึกมันต่างกันมาก ของที่ดูเหมือนจะไม่มีมูลค่าอะไรมากมาย อาจจะดูเหมือนผู้รับไม่อาจจะใช้ประโยชน์ได้ด้วยซ้ำ คุณค่าไม่ได้มากกว่าราคาข้าว 1 จาน ที่ต้องใช้เป็นต้นทุนในการทำงานเพื่อให้ได้เงินมาวันละ 200 บาท
แต่เชื่อเถอะ ว่าคุณค่าจากจิตใจ ที่ทำให้คนๆนึง ก็มีวันที่พิเศษเหมือนกับคนอื่นๆ ไม่ต้องคอยเห็นคนอื่นถือของขวัญและดอกไม้เดินผ่านหน้าไปมา..
วันนี้ เลยจบด้วยการหิ้วกุหลาบดอกโตไปให้แม่อีก 1 ดอก แม่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าดีใจขนาดไหน.. ก็ในเมื่อหน้าของคนแก่ยิ้มแป้นซะขนาดนั้น.. ผมว่าคุ้มนะ 30 บาทที่จ่ายไป ถ้ามันทำให้ความสุขเกิดขึ้นกับคนๆนึงได้มากขนาดนนี้ อ้อ 2 คนแล้วสินะ
อันนี้ไม่รวมกับดอกไม้อีกหลายดอกที่ร่อนให้พี่ๆและเพื่อนน้องๆที่ร่วมสูดอากาศหายใจในตึกเดียวกันนะ
ถึงแม้ว่าวันนี้ผมจะไม่ได้ของอะไรตอบแทน(Choc) แต่ก็ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว สำหรับคนที่ไม่เคยมีวันวาเลนไทน์เป็นของตนเอง
ปล. ไม่เคยถ่ายกุหลาบเก็บไว้ มีแต่ดอกชบา -*-
Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 23:37:08 น. |
Counter : 1010 Pageviews. |
|
|
|