|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ขำฝืดๆกับคนไข้จิตเวช...ฉบับคนไข้เขียน ตอน 1
บล็อกตอนนี้ อยู่ในซีรี่ส์ บันทึกคนไข้โรคจิต
เชิญอ่านตอนก่อนๆ เพื่อเพิ่มรสชาติตามแต่สะดวก
.........
Inspired by
== = ฮาๆกับคนไข้จิตเวช = =
//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=t-speed32&month=11-2007&date=03&group=7&gblog=4
.........
Based on (very)(maybe)true story..
แม้แต่หนังฆ่ากันเลือดสาดยังต้องมีตลกคั่นฉาก (comic relief)
แล้วชีวิตคนดี จิตใจงดงาม และออกจะหน้าตาดีคนหนึ่ง ทำไมจะไม่มีเรื่องตลก
การจะมองเห็นถึงตัวตนที่แท้จริง เราต้องมองย้อนไปในอดีต
การมีแววแต่เด็ก บางทีก็ไม่ดีแฮะ, ครั้งหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นผมยังเด็กๆ กำลังจะซ้อนมอเตอร์ไซค์พ่อออกไปข้างนอก อยากให้พ่อขับเร็วๆ จะได้ถึงเร็วๆ ก็เลย..
"พ่อๆ บิด100 ไปเลย"
เอ๊ะ 100 นึงเร็วไปป่าว เท่าไรกำลังดี
80 ดีมั้ย
เฮ้ย เอาไงดี
ระยะทาง 20 กิโลเมตร ...เราควรใช้เวลาเท่าไร ?
1 ชั่วโมง! ใช่แล้ว ดังนั้นพ่อควรขับ 20km/h
พ่อๆ บิด20 ไปเล้ยยยย
ทำไมพ่อหันมายิ้มเจื่อนๆ ก็ไม่รู้
--------
วันนั้น ผมเรียนวิชาคณิตศาสตร์ สอนเรื่องการหาร (ป.4)
ขณะที่คนอื่นกำลังนั่งคำนวณแบบเรื่อยๆเปื่อยๆ (ในชั้นไม่ค่อยเก่งคณิต)
ส่วนผมเป็นเด็กอัจฉริยะครับ กำลังพิสูจน์ทฤษฎีการหาร
พิสูจน์ทำไม...ผมลืมไปครับ ว่าการหารทำไง เมื่อจำไม่ได้ ก็ต้องหาวิธีเอาเองครับ
นั่งลบ นั่งสลับ หักลบตัวหน้าตัวหลัง . .
สุดท้ายก็ปล่อยโฮครับ ไปวอนอาจารย์พิเศษ(เพื่อนที่ผมเพิ่งสอนมันไปหยกๆเมื่อวาน)ให้มาช่วยสอน
ผมนั่งอยุ่ในนรกทางการศึกษาอยุ่ประมาณครึ่งชั่วโมงครับ ถึงจะเริ่มกลับมาหารเลข(ป.4) ได้อีกครั้ง
--------
วันนั้น..ป.1หรือป.2 จำไม่ได้
ผมเรียนวิชาภาษาไทย แล้วมันก็มีแบบฝึกหัดครับ อาจารย์คนสวยบอกว่า "ทำหน้าxxและxx นะคะนักเรียน"
ผมฟังได้ศัพท์(แล้วจับไปกระเดียด)ว่า "ทำให้ถึงหน้าสุดท้ายนะคะนักเรียน"
ผมก็เลยแบกภาระอันหนักอึ้งกลับบ้าน (ภาระประมาณหลายสิบหน้า)
กลับไปก็นั่งเถียงกับแม่(เป็นครูเหมือนกัน)
สุดท้ายผมก็นั่งทำจนเสร็จครับ ตั้งแต่หน้าต้นๆจนถึงหน้าสุดท้ายในวันเดียว
และผมก็เอาหนังสือไปเวียนเทียนส่งจนหมดเทอม ..แถมโดนด่านิดหน่อย
-------
วันนั้นผมเรียนวิชาสปช ป.3(วิทยาศาสตรฺ)
ครูถามว่า "นักเรียนลองคิดสิครับ ว่าสิ่งมีชีวิตเกิดมาจากอะไร?"
ไม่รู้ครับ!
พ่อแม่ค่ะ
เทวดาครับ
ฯลฯ
...
เด็กชายฏ นั่งคิดอยุ่ครู่ใหญ่แล้วโพล่งขึ้นมา "เกิดจากน้ำครับ!"
ทุกคนหันหน้ามาแล้วทำหน้าตางงๆ ประมาณเฮ้ย บ้าป่ะ
เราก็อธิบายไป ก็สิ่งมีชีวิตเซลเดียวมัีนเกิดในทะเลนี่ครับ มันก็พัฒนามาเรื่อยๆ บลาๆ
(ผมอ่านมาจากหนังสือสารานุกรม ซึ่งผมชอบมากในตอนเด็กๆ)
ทำไมทุกคนทำหน้ากวนๆใส่ - -* ไม่มีใครฟังผม
อาจ้านน ช่วยหน่อยเด๊ะ(คิดในใจ)
อาจารย์ก็ไม่สนใจช่วย
เหตุการณ์นั้นเป็นหนึ่งในนรกทางการศึกษาของผม เมื่อเด็กป.3 ที่มั่นใจในคำตอบที่ล้ำยุค(ของเด็กป.3สมัยนั้น) ได้รับบรรยากาศเฉยเมยกลับมา
----------
แต่บางเรื่องที่เปิ่นๆ (ออกแนวโง่) อย่างแท้จริงก็มี
วันนั้นป.4 มั้ง โดนส่งไปอบรมผู้นำอนามัยอะไรสักอย่าง ครูบอกให้จดบันทึกมาด้วยนะ
ครับ ผมบันทึก
โดยการเขียนไดอารี่ประจำวันตั้งแต่ขึ้นรถจนลงรถมาส่งครู
----------
วันนั้น ป.4 มั้ง
ไปแข่งเล่านิทานตามภาพประกอบ
...รอบแรกเล่าไปลื่นไหลดีมาก
ประกฎว่าเสมอกันสองคน
เลยต้องแข่งอีกรอบ
ผมแพ้
แพ้เพราะ
มัวแต่คิดชื่อตัวละครไม่ออก...โถ่ว้อย ทำไมไม่ตั้งว่าไอ้ดำไอ้แดงไปซะว้า
----------
ตอนเด็กๆ ก็ยังดีนะ ที่ผมมีความสุขกับหนังสือ เล่นหม้อข้าวหม้อแกงกะเด็กผู้หญิงข้างบ้าน
เลี้ยงน้อง ทะเลาะกะน้อง(เพราะมันชอบฉีกหนังสือ)
ผมชอบอ่านหนังสือสารานุกรมสำหรับเยาวชนเล่มดำๆใหญ่ๆ ที่ห้องสมุดโรงเรียนจะวางไว้ระเกะระกะ ขาดๆ เพราะมันเก่ามาก ไม่มีคนอ่านเพราะไม่มีคนสนใจ ที่มันขาดๆ วิ่นๆ ผมก็ยังสงสัยว่าเพราะอะไร ทั้งปีไม่มีคนแตะ
ผมจะสนุกกับการนั่งดูรูปอวัยวะมนุษย์ สมุนไพร ยาต่างๆ แต่ที่ผมติดใจที่สุดคือรถไฟ
แต่ก็อย่างที่เห็น ผมรับรู้ถึงความแปลกแยกของตัวเองกับเด็กในวัยเดียวกัน
ไม่รู้เกิดจากอะไรเหมือนกันแฮะ ช่วงที่ผมอยู่ในท้อง แม่ผมตั้งท้อง10เดือน... ถึงกำหนดคลอดแล้วไม่มีอาการปวดท้องคลอด เฉยๆ จนท้องยุบลง เลยไปหาหมออีกที
หมอเลยบอกว่า ครรภ์อยุ่ในสภาวะแย่แล้ว ปล่อยไว้ไม่กี่วัน เด็กอาจตายในท้อง และอาจลามปามมาถึงตัวแม่ด้วย
ก็เลยจัดการฉีดยาเร่งคลอด แล้วเราคีมจับเด็ก บีบหัวผมออกมาครับ - -* แม่ว่ากะโหลกบุบเลย ตาเกือบปิดไปข้างนึง ตัวเหี่ยวๆ ขนกะเล็บยาว
ตอนนี้ผมยังยักคิ้ว ข้างที่มันเบี้ยวๆตอนเด็กๆไม่ได้เลย เหมือนแก้มด้านนั้นมันบังคับไม่ได้
ส่วนสมองนี่ - -* คงโดนหางเลขไปบ้าง ไม่มาก ก็มากๆ
พอ 6 เดือน ผมก็เป็นไข้เลือดออก เข้าห้องมรสุมเลย กำลังคิดว่ารอดมาไง
พอโตเลยๆ เพี้ยนๆงี้เนอะ
เหอๆ เริ่มต้นกะเล่าเรื่องขำๆ จบมากลายเป็นการบ่นไปได้
อิอิ จบตอนแรกเริ่มวัยเยาว์ (ด้านขำๆ) ไว้ ณ เท่านี้ครับ
| Create Date : 21 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 21 พฤศจิกายน 2550 6:28:48 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 839 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: wildbirds  วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:50:32 น. |
|
|
|
| โดย: murmur (murmur072 ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:03:09 น. |
|
|
|
| โดย: wanida IP: 66.187.39.111 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:06:53 น. |
|
|
|
| โดย: rain (Ryckie ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:42:05 น. |
|
|
|
| โดย: Kurt Narris วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:11:54 น. |
|
|
|
| โดย: nickyagape วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:27:34 น. |
|
|
|
| โดย: atheist วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:01:35 น. |
|
|
|
| โดย: nssr@2527 IP: 203.113.41.104 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:31:24 น. |
|
|
|
| โดย: RunG IP: 161.246.1.33 วันที่: 5 ธันวาคม 2550 เวลา:11:20:11 น. |
|
|
|
| โดย: Nisasa IP: 64.254.116.14 วันที่: 14 มกราคม 2551 เวลา:18:56:32 น. |
|
|
|
| โดย: น้อง 2 IP: 125.26.68.235 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:58:49 น. |
|
|
|
| โดย: orcahappy (orcahappy ) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:11:46:10 น. |
|
|
|
| โดย: วารินจัง IP: 61.7.166.159 วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:9:26:15 น. |
|
|
|
| โดย: องค์หญิงน้อย IP: 203.146.157.164 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:53:11 น. |
|
|
|
| โดย: atihasita IP: 58.64.123.49 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:04:36 น. |
|
|
|
| โดย: ++ Sound of Goblin ++ IP: 125.25.131.133 วันที่: 18 มิถุนายน 2551 เวลา:1:26:55 น. |
|
|
|
| โดย: ลูกเป็ดขี้เกียจ IP: 61.7.170.141 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:23:22:21 น. |
|
|
|
| โดย: wholesale jersey IP: 117.26.201.27 วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:16:45:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แล้วจะแวะมาอ่านอีกนะคะ สนุกดีค่ะ