ในวันที่ร้างผู้คน ณ. เทศกาลเชียงรายดอกไม้งาม ครั้งที่8 2555

เก็บตก เทศกาลเชียงรายดอกไม้งาม ครั้งที่8





บ๊ะเฮ้ย เจียงฮาย ช่วงนี้ไม่รู้เิกิดอะไรขึ้นกับตัวของผมเอง เพราะอยากจะเขียนบล็อกซะเหลือเกินเหมือนกลับไปเป็นวัยรุ่นอายุ 14 อีกครั้ง แต่ก็นั่นล่ะ อารมณ์ของมนุษย์คนเราเปลี่ยนแปลงได้ตลอกเวลามันขึ้นอยู่กับว่าเราจะควบคุม มันได้ขนาดไหน แต่ถ้าเป็นอารมณ์สร้างสรรค์และไม่ได้ทำลายตัวเราเองหรือคนรอบข้างก็น่าที่จะ ปลดปล่อยมันออกมาบ้างเหอะ โน๊ะ
ทุกๆปีปลายเดือนธันวาคมถึงต้นเดือนมกราคมที่จังหวัดชียงรายจะจัดงานใหญ่ ประจำปีคือ เทศกาลเชียงรายดอกไม้งาม ปีที่จัดเป็นครั้งที่8แล้ว จัดขึ้นเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2554-3 มกราคม 2555 แหมๆๆๆๆ จัดกันข้ามปีข้ามภพข้ามชาติกันเลยทีเดียว สถานที่จัดงานก็คือบริเวณสวนไม้งามริมน้ำกกบริเวณศูนย์ราชการใหม่ ใกล้ๆสนามบิน อารมณ์ว่าดูดอกไม่ไปได้ยลโฉมเครื่องบินกำลังแลนด์ดิ่งไปด้วย





และทุกปีอีกเช่นกันที่ผมมักจะไปเที่ยวงามและเยี่ยมชมไม่ต่ำกว่าสองรอบ ทั้งกลา่งวันและกลางคืน แต่ปีนี้เปลี่ยนไปเพราะผมไปวันที่ 5 มกราคม 2554 ซึ่งเขาปิดงานไปแล้ว แต่ความพิเศษมันอยู่ที่ เขาไม่ได้เก็บดอกไม่ไปด้วยเพราะสถานที่จัดงานเป็นสวนสาธารณะอยู่แล้วนั่นเอง เขาก็จะเก็บดอกไม้ไว้อย่างนั้นเกือบ สองอาทิตย์หรือจนกว่าดอกไม่เหล่านั้นมันจะแห้งเหี่ยวไปเอง...
เพื่ออรรถรสของเรื่องนี้ ต้องฟังเพลงนี้ประกอบเลยครับ "สวัสดีเจ้า ของ ลานนา คัมมินส์" ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ตอนที่ไปเก็บภาพอยู่บริเวณงานเพลงนี้มันลอยเข้ามาในหัวแบบไม่มีสาเหตุ
ผมคิดว่าสาเหตุที่คณะผู้จักงานเลือกจัดงานช่วงต้นปี ก็เพราะว่า
- เป็นวันหยุดยาวต่อเนื่องหลายวัน
- ช่วงเทศกาลปีใหม่พอดี
- มีอากาศที่หนาวเย็น แต่ปีนี้ไม่หนาวเท่าไหร่ช่วงที่จัดงานอุณหภูมิน่าจะอยู่ที่ 15-16 องศา ผิดจากสองอาทิตย์ก่อนจัดงาน เพราะหนาวมาก อุณหภูมิประมาณ 9-10 องศาเท่านั้น อารมณ์ว่าดูดอกไม่ไปปากซีดไป ก็มันหนาวอ่ะ อิอิ..
และก็เหมือนทุกๆปีถนนเส้นที่จัดงานรถจะติดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จริงๆ หากใครเคยมาเที่ยวเชียงราย ลองนึกภาพตามนะครับ หัวขบวนติดมันตั้งแต่ห้าแยกพ่อขุนจนถึงปลายขบวนที่ห้างเซ็นทรัล ล่อเข้าไปหลายกิโล คนเมืองกรุงอาจจะเซ็ง แต่คนที่นี่อาจจะตื่นตาตื่นใจก็ได้เพราะบรรยกาศเหมือนที่กรุงเทพแถวๆแยก นราธิวาสตอน 6 โมงเย็น 5555555555555+++
นี่เจ้าสารถีของผมผู้ช่วยพาเที่ยวของผม

ทห์ บ๊ะเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย (ปล. ห้ามแซงรถขายไอติมวอลย์เด็ดขาด เพราะจะขายหน้าขายตามากมาย คือว่า..เอ่อ..แซงไม่พ้นครับบบบบบบบบบบบบบ)


ขับเวสป้าน้อยออกจากบ้า่นตอนเจ็ดโมงเช้า หนาวค่อดๆๆ ฝ่าสายหมอกออกไป ถึงสถานที่จัดงานแล้วัวงเวงมากเจอพี่ยามอยู่หนึ่งคนเท่านั้นที่บริเวณประตู ทางเข้าแต่พอเดินเข้าไปข้างในบริเวณงาน แม่เจ้าเริ่มขนหัวลุกกันเลยทีเดียวมิใช่ว่าดอกไม่งามเกินขนาดแต่เพราะว่า ไม่มีนักท่องเที่ยวเลยสักคน เสร็จโจรรรรรรรรร เพราะถ้าหากคุณจะมาถ่ายภาพดอกไม้จริงๆ ก็ต้องแบบนี้เลย แต่เราก้จะไม่ได้เจอคนหน้าตาดีๆๆและแต่งตัวแรงๆเวอร์ๆ ประมาณว่าหน้าแค่15 องศาต่อแม่คุณพ่อคุณจัดหนัก ทั้งบู๊ทหนังยาวถึงหัวเข่า เสื้อโอเวอร์โค๊ด ผ้าพันคอขนนกอีมู ถุงมือ ที่ที่ครอบหู ประหนึ่งว่าอยู่ที่ขั้วโลกเหนือก็ไม่ปาน ซึ่งผมคิดว่าสิ่งเหล่านี้ก็เป็นเสน่ห์และสีสันของงานไปแล้วเหมือนกัน 5555555555+++ เข้าเคินเซ็บ แปลกและแรง..
เราไปแอ่วกันต่อเลยครับ ภาพด้านร่างนี่ถือว่าเป็น ฟินเนอะเร่ของงานเลยก็ว่าได้ เพราะคนต่อแถวเข้าคิวรอถ่ายรูปยาวมากกกกกกกกกกกกกกก(สายรายงานมาว่างั้นน่ะ)










อุโมงค์ผาเมือง... ใครลอดแล้วจะโชคดีตลอดศก

















ย้อนเวลาหารัก หากเป็นช่วงที่คนเยอะๆนี่ รับรองว่ามุมนี้ต้องต่อคิวรอถ่ายมากกว่าชั่วโมงเห็นๆ..




ที่นั่งวีไอพี สำหรับวัยหนุ่มสาว(ที่เหลือน้อยแล้ว) หลังจากที่เดินชมงานจนขาลากกกกกกกกกกกกก!



สถานที่แห่งนี้เคยเป็นที่แสดงผลงานประกวดต่างๆ อาทิ บายสีแบบอลังๆ การจัดดอกไม้ ภาพวาด เป็นต้น แต่วันนี้เหลือซากเท่าที่เห็น มาพร้อมกับสัจธรรมที่ว่า ความงามไม่ยั่งยืนเท่ากับการเวลา....






ร้านกาแฟเพียงร้านเดียวในบริเวณงาน ไม่รู้อร่อยหรือเปล่า...




สวยงามแบบวังเวง เล่นเอาเจ้าของบล็อกไม่กล้าเข้าห้องน้ำมองกระจกกันเลยทีเดียว 555+++













ตรงนี้เป็นสถานที่บังคับที่ทุกคนมาแล้วจะต้องถ่าย หากไม่ได้ถ่าย พรุ่งนี้จะคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง อิอิ


โปรดติดตมต่อตอน ค่ำๆครับ ใกล้จะถึง บริเวณไฮไลท์ของงานแล้ว นั่นคือ "ดงดอกทิวลิปนั่นเอง" ตอนนี้งานงอกกกกกกกกกก พอดี 555++




ในที่สุดก็ถึงแล้วดงทิวลิป แต่ตอนนี้เหลือแต่ซากซะมาก จากข่าววงในดอกทิวลิปที่ใช้ในงานนี้ต้องนำเข้าจากประเทศจีนล่วงหน้าเป็นปี แล้วไปบ่มเพาะที่ดอยผาหม่นใกล้ๆภูชี้ฟ้า ปู๊นนนนนนนนนน










ภาพนี้นึกว่าอยู่ฮอลแลนดื ดินแดนที่กำลังจะจมทะเล..












สภาพล่าสุดหลังจากที่นักท่องเที่ยวและเจ้าของร้านค้าย้ายก้นกันออกไปหมดแล้วเหลือไว้เพียงความทรงจำและ ทะเลขยะ จำนวนพองาม..



ดงนี้สำหรับผูที่ชื่นชอบมะเร็งเป็นพิเศษ อิอิ...


เป็นความอยากของช่างภาพระหว่างทางที่จะไปท่าเรือนำเที่ยวไปยังงานดอกไม้งาม




ท่าเรือนี้อยู่ที่สะพานแม่ฟ้าหลวงตรงข้ามสนามกีฬา รด. จะนั่งไปเที่ยวชมงานดอกไม้งามแล้วย้อนไปเที่ยวและขี่ช้างที่หมู่บ้านกะเหรี่ยงรวมมิตรด้วยก็ได้



นี่คือที่ๆเราจะรับประทานอาหารเช้ากัน





แต่อาสัยวิวของโรงแรมเขาจากฝั่งตรงข้ามนะ ตอนนี้ได้แค่หมูปิ้งกับข้าวเหนียวร้อนๆก็ ลำจ๊าดนักแล้ว





สวัสดีครับ...

Create Date : 31 มกราคม 2555 Last Update : 31 มกราคม 2555 16:37:06 น. Counter : 2523 Pageviews.		5 comments
Share Tweet