วันนี้นึกครึมอกครึมใจอยากจะถ่ายรูปขึ้นมา
ฉันจึงหยิบกล้องตัวโปรดแล้วเดินไปที่สวนหน้าบ้าน

หวังว่าจะไปเก็บภาพดอกไม้ที่กำลังพลิดอกออกใบต้อนรับฤดูหนาวซะหน่อย

ในขณะที่ฉันกำลังมองหาดอกไม้ที่จะมาเป็นพระเอกนางเอกของวันนี้

แต่แล้วฉันก็ได้เหลือบไปเห็น ผีเสื้อตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่ใบของต้นหมาก ที่ฉันพึ่งจะย้ายลงดินไปเมื่อไม่กี่วันก่อน

ผีเสื้อตัวนี้ไม่ยอมขยับตัวไปไหนเมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ๆมัน มันยังคงเกาะใบไม้นิ่ง

เสมือนว่าการก้าวเดินของฉันไม่ใช่เรื่องที่มันจะต้องกังวลใจ ฉันมองพินิจดูเจ้าผีเสื้อน้อยใกล้ๆ

แล้วฉันก็ได้เห็นปีกที่มีรอยตำหนิของมัน
มันเป็นรอยฉีกขาดเหมือนกับว่าเจ้าตัวเล็กตัวนี้ไปโดนอะไร หรือ ใคร ทำร้ายมา

เห็นแล้วมันรู้สึกปวดร้าวในใจนิดๆ ใครกันนะที่ทำร้ายแม้กระทั่งผีเสื้อตัวเล็กๆ
ที่ไร้พิษสงตัวนี้...

ฉันยกกล้องถ่ายภาพผีเสื้อตัวนี้ไว้ก่อนที่มันจะเบื่อที่ฉันจ้องมองมันโดยที่ไม่ทำอะไร

เมื่อผีเสื้อได้ยินเสียงลั่นชัดเตอร์ของฉัน มันรีบกางปีกอันบอบช้ำบินหนีไปอย่างรวดเร็ว

ฉันยืนมองมันบินหนีไปต่อหน้าต่อตาอย่างเสียดาย ฉันน่าจะปิดเสียงกล้องซะ
ฉันคิดกับตัวเอง

แต่ไม่เป็นไรฉันมีรูปของมันแล้วนี่
ฉันสามารถที่จะดูรูปของมันได้บ่อยแค่ไหนก็ได้ที่ต้องการ...

จนถึงตอนนี้ฉันเอากล้องมาเปิดดูภาพที่ถ่ายไว้ ฉันเห็นผีเสื้อตัวนั้นอีกครั้งบนกล้องของตัวเอง

ฉันมองดูปีกที่ฉีกขาดของมัน มันเป็นแบบนี้เพราะอะไรนะ

...ฉันยังคงตั้งคำถามกับตัวเอง...

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2554 23:41:11 น.		0 comments
Counter : 406 Pageviews.
Share Tweet