Bloggang.com : คนธรรมดาที่ยังต้องกินต้องใช้ - "ธรรมะบรรยายแรก ในชีวิต"

"ธรรมะบรรยายแรก ในชีวิต"

ในช่วงเเรกของการครองสมณเพศ ของสามเณรอานนท์ ในราวๆปี 2540-2541 ผู้เขียนเองได้มีโอกาสออกธุดงค์ ร่วมทางกับ พระอาจารย์ปรีชา พระอาจาย์นิคม และสามเณรโดด รวม 4 รูป

ทั้งพระ ทั้งเณร เดินทางกันมาหลายวันทั้งเดินบ้าง รถเมล์บ้าง ผ่านป่า ผ่านเมือง จนกระทั่งมาถึงวัดแห่งหนึ่ง ในอำเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย ท่านเจ้าอาวาส ท่านพระอาจารย์พระปลัดพ่วง ได้นิมนต์สามเณรผู้มาเยือน ขึ้นแนะนำตัวเองกับญาติโยม ในเย็นวันหนึ่งหลังจากการ ทำวัตรปฏิบัติเสร็จเสิ้น เหล่าญาติโยมกำลังเตรียมตัวเข้านอน

หลังจากที่แนะนำตัวเอง และทักทายทั้งภาษาไทยกลาง และภาษาล้านนา กับญาติโยม ซึ่งส่วนใหญ่พูดไทยกลาง สไตล์โขทัย กัน ตรงจุดก้อสร้างความสนุกสนานกันไปพอประมาณ

ช่วงเวลาที่พระเดชพระคุณท่านจัดให้ สามเณร ถือเป็นเวลาไพรม์ไทม์ของการปฏิบัติธรรมเลยทีเดียว โยมๆทั้งหมด มารวมตัวกันในศาลา เตรียมกางมุ้ง จัดที่หลับที่นอนกันแล้ว คือช่วงนี้แหล่ะ คนเยอะ ถ้าหากเป็นทีวี นี่ก็ละครหลังข่าว ก่อนนอนเลยทีเดียว ไม่รีรอ ชักช้า The show must go on ฮ่าๆๆ

"ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นมัสการพระเดชพระคุณท่านเจ้าอาวาส สวัสดีญาติโยมทั้งหลายที่มารวมกัน ในศาลาธรรมแห่งนี้ วันนี้ถือเป็นโอกาสอันดีที่สามเณรเองได้พบกับ สาธุชนผู้มาเจริญ ศีล สมาธิ เพื่อเกิดปัญญาอันสูงสุดตามรอยพระสมณะโคดมผู้เจริญ ก่อนนอนวันนี้ สามเณรจะขอเล่านิทานกล่อมนอนมอบกับทุกท่าน ดังนี้

สมมุติกาลตามท้องเรื่อง ว่าในช่วงเวลาอันห่างไกลจาดนี้มาก ในเวลานั้นศีลธรรมได้เสื่อมทราม คนทั้งหลายไม่มีใครเข้าวัดฟังธรรมกันเเล้ว มีเพียงหมา สองแม่ลูก เดินมาฟังธรรมที่วัดเท่านั้น ในระหว่างทางช่วงที่ผ่านป่าช้านั้น หมาตัวลูกเกิดความหิวขั้นมาอย่างทันได และเหลือบมองเห็นศพคน ที่เผายังไหม้ไม่หมด กลิ่นเนื้อคนย่างหอม กำลังสุกได้ที่จึงเกิดอยากกินขึ้นมา จึงร้องหมาผู้เป็นแม่ว่า
🐕.. แม่จ๋า ลูกหิวเหลือเกิน ลูกขอกินตาสองข้างนั้นได้ไหม?
🐶.. อย่าเลยลูก ตาคนมันวิกล สัปดล ชอบมองแต่อบายยั่วยุ
🐕.. แม่จ๋า ขอหูได้มั้ย? น่าจะกัดง่าย
🐶.. อย่าเลยลูกเอ๋ย หูพาลหาเรื่อง คอยหาฟัง จ้องจับผิด เอามาคิดแค้น
🐕.. แม่จ๋า จมูกละแม่คงกินได้แน่ จมูกนี้ไม่หาเรื่องใคร

🐶.. จมูกอันนี้ มันชอบดม ชอบดอม หาแต่ของหอม ลูกเขา เมียใคร มันก้อไม่สน
🐕.. แม่จ๋า ลิ้นได้มั้ยแม่ ซ่อนอยู่ข้างใน ไม่เคยดมใคร

🐶.. สัปปรับ หลอกลวง พลิกแพลงปลิ้นปล้อน มาจากลิ้นทั้งนั้น
🐕.. แม่จ๋า มือคงดีสุด หลอกใครไม่ได้

🐶.. โถ ลูกน้อย เจ้าไร้เดียงสา มือตีนนี้หนา ชาติหมาต้องอาย ทั้งตบทั้งตี ชกชิงวิ่งราว ตีนพามือไป สองอย่างรวมกัน พาแต่ทำเลว
🐕.. แม่จ๋า หัวใจเนื้อใน คงพอกินได้ ให้หายคลายหิว

🐶.. จิตใจนี่แหล่ะ ตัวหยาบ บาปช้า สั่งการทุกอย่าง ให้หาทางเลว
🐕.. ถุย!! ไอ้ชาติคน เกิดมาปะปน วนอยู่อบาย พอเเล้วแม่จ๋าพาลูกห่างหนี ไม่อยากคลุกคลี ให้เสียชาติหมา"

ใจความของเรื่องจะประมาณนี้แหล่ะครับ เท่าที่พอจำได้ แต่ตอนเล่าใส่อารมภ์อย่างมาก ญาติโยม พากันชอบใจเป็นการใหญ่ พากันติดกัณเทศน์ มามากอยู่
โครงเรื่องมาจากนิทาน ไอ้ชาติคน ที่เคยได้อ่านจากภาพฝาผนัง ในศาลาวัดแห่งหนึ่ง ในอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ในตอนธุดงค์นั่นเเหล่ะ พอจำได้ลางๆ เอามาแต่งเติม เพิ่มนิดหน่อย ก้อเล่าต่อได้เป็นที่น่าประทับใจ
เอวัง โหตุ ก็มีด้วยประการฉะนี้ แล...

จาก Face book : Arnon jailangka (30 ตุลาคม 2018) เนื้อเรื่องอาจขาดตกบกพร่องบ้างเนื่องจากเหตุการณ์ ผ่านมาหลายปีมากอยู่ แต่อรรถใจความ รับรองได้ว่า สัตย์จริง ไม่ผิดเพี้ยน