เมื่อมาถึงรีสอร์ทและเห็นบรรยากาศโดยรอบแล้ว ก็ไม่อยากออกไปไหนอีก ขอพักเหนื่อยก่อนละกัน เดินเล่นชายหาด ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ แล้วเย็นนี้ก็ทานอาหารที่ครัวชลิตของรีสอร์ทเลย

     พอช่วงหัวค่ำเราก็ออกไปเดินเล่นแถวๆ ริมถนน เดินออกไปไกลพอสมควร ทางมืดน่ากลัวเชียว พอไปถึงริมถนนแล้วก็ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่เลย มีร้านค้าเปิดไม่กี่ร้าน ต้องขอบอกว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ยังไม่ค่อยเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวจริงๆ ทั้งๆ ที่เป็นวันหยุดยาว เงียบมาก แล้วเราก็ได้น้ำและขนมติดมือกลับมาทานที่ห้อง 

     ระหว่างรอ count down ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ก็ขอออกไปสูดอากาศริมทะเลซักหน่อย เย้...ดีจังทางรีสอร์ทให้โคมลอยมา 1 อัน ตอนแรกว่าจะซื้อมาลอยอยู่แล้วเชียว แต่ลอยกันไม่เป็นเลยไม่กล้าซื้อมา ไหนๆ ก็ได้มาละ ยืนดูวิธีของคนอื่นกันก่อนว่าเค้าลอยกันยังไง ลมแรงพอสมควรกว่าจะลอยกันได้ ทั้งปิดทั้งป้องไม่ให้ไฟดับ ทั้งจับทั้งวิ่งตามกลัวโคมตกทะเล และแล้วเราก็ทำสำเร็จโคมลอยขึ้นไปไกลเลย ยืนมองจนลับตา

ทางวัดกำลังทำการบูรณะซ่อมแซมอยู่

     เริ่มจะเย็นแล้วยังพอมีเวลา เราไป Oasis sea world กันต่อเลยแล้วกัน ไปถึงก็พอทันได้ดูโชว์ของปลาโลมารอบสุดท้ายพอดี แต่คนเยอะมาก ไม่มีที่นั่ง เลยต้องยืนเกาะขอบสระดูกันไป

ดูโชว์เสร็จก็มาดูเค้าฝึกปลาโลมาตัวสีชมพูเชียว

     เย็นแล้วเริ่มหิว เรามีร้านอาหารแนะนำอีกแล้ว นั่นคือฟาร์มปูนิ่ม อยู่ที่ อ.ขลุง แต่เนื่องจากเป็นวันปีใหม่ ใครๆ ก็พากันไปทานอาหารนอกบ้าน คนจึงเยอะเป็นพิเศษ ปกติร้านนี้คนไปทานกันเยอะอยู่แล้ว ต้องรอคิวลงเรือเพื่อไปที่ร้านด้วย ที่จอดรถก็ไม่มีเราจึงพลาดการชิมอาหารร้านนี้ไป แต่ก็ได้ร้านพิกุลที่ตั้งอยู่ด้านหน้าทางเข้าท่าเรือไปฟาร์มปูนิ่ม คนที่ไม่อยากออกไปหาร้านอื่นก็จะเข้าร้านพิกุลแทน คนเยอะจริงๆ รออาหารนานมาก รสชาติก็พอใช้ได้นะ

อาหารมื้อเย็นวันปีใหม่ ที่ร้านพิกุล

     ทานอาหารกันเสร็จก็มืดมากแล้ว จึงเดินทางกลับรีสอร์ท มีหลงบ้างอะไรบ้างนะ แต่ก็เป็นข้อดีที่เราได้เจอจุดชมวิวอีกที่นึงแล้ว จำชื่อไม่ได้ซะด้วยสิ แต่วันรุ่งขึ้นไม่พลาดจุดนี้แน่นอน กลับถึงรีสอร์ทก็เป็นอันสลบเลยเชียว...

     เช้าวันที่ 2 ได้เวลาอำลาบ้านตุ่ม รีสอร์ทกันแ้ล้ว ก่อนกลับกทม. เราก็ไปเก็บตกสถานที่สวยๆ กันก่อน ขับรถจากหาดเจ้าหลาวไปทางหาดแหลมสิงห์ ระหว่างทางจากหาดเจ้าหลาว ก่อนถึงปากน้ำแขมหนู เป็นทางลงเขาและมีทางแยกเลี้ยวซ้ายหักศอกจะไปทางปากน้ำแขมหนู ถ้าเลี้ยวขวาจะมาจุดนี้โดยเฉพาะ

ตรงนี้ล่ะที่เราหลงมาเมื่อคืนนี้ 

มีที่ให้กางเต้นท์ด้วย

ถึงจะเป็นทางขึ้น-ลงเขา แต่ก็ขับสบายไม่น่ากลัว สีเส้นถนนและไหล่ทางชัดเจน 

พอลงจากเขาก็จะเจอสะพานนี้เลย

ลงสะพานมาก็จะเป็นจุดชมวิวปากน้ำแขมหนูเลย มีที่จอดรถ ห้องน้ำไว้บริการด้วย

มีศาลาให้นั่งพักผ่อนเป็นจุดๆ

ขับมาตามทางเรื่อยๆ จะเจอสะพานใหญ่อีกหนึ่งสะพาน นั่นคือ สะพานตากสินมหาราช

ถ้าไปเห็นสถานที่จริงจะสวยกว่านี้

ถ่ายไปถ่ายมา เอ๊ะ..ทำไมเหลืออยู่คันเดียวล่ะเนี่ย แหม..จอดตรงป้ายห้ามจอดซะด้วยนะ 555

 เราตั้งใจตรงไปที่คุกขี้ไก่ และตึกแดง แถวๆ หาดแหลมสิงห์ แต่พอไปถึงจริงๆ ก็ไม่ได้ลงจากรถไปดู เพราะเห็นว่าไม่ค่อยมีอะไร อยู่บนรถก็เห็นหมดแล้ว ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ด้วย ตอนนั้นเริ่มหิวกันแล้ว มุ่งหน้าเข้าเมืองกันเลยดีกว่า หาร้านก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงพระยาตรัง หาไม่ยากดูตามแผนที่ อยู่ริมถนนใกล้โลตัสก่อนเข้าตัวเมือง โอ้...รถจอดกันเยอะเชียว ที่จอดในร้านไม่พอ ต้องออกมาจอดกันริมถนนด้วย มาจากกทม.กันทั้งนั้น ร้านดังที่เค้าแนะนำต่อๆ กันมาอีกแล้วครับท่าน 555

บรรยากาศในร้านร่มรื่นดี

คนเยอะ รอนานอีกแล้ว

ก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงเป็นแบบนี้นี่เอง

     ด้วยความที่หิวหรือว่าปริมาณน้อย ก๋วยเตี๋ยว 1 ชามก็หมดไปอย่างรวดเร็ว แต่ไม่อิ่มแฮะ จะสั่งเพิ่มก็คงรออีกนาน ความอร่อยก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คาดไว้นัก เราจึงหิ้วท้องที่ยังว่างอีกครึ่งหนึ่งไปหาอะไรกินกันข้างหน้าแล้วกัน เดี๋ยวก็ถึงมื้อเย็นละ ยังมีร้านอาหารอีก 2 ร้านที่ยังไม่ได้แวะชิม

     จากนั้นเราจึงตัดสินใจเดินทางออกจากเมืองจันท์ และได้มาพบร้านอาหารนายดำโดยบังเอิญ ซึ่งเป็นร้านที่เราจะแวะในวันแรกที่มาแต่หาไม่เจอนั่นล่ะ จึงปรึกษากับสมาชิกว่าจะแวะทานอาหารเย็นกันที่นี่เลยดีไหม แต่เสียงโหวตเทคะแนนให้กับร้านผัดไทคุณไกร ที่ระยองมากกว่า เราจึงมุ่งหน้าไปตามหาร้านผัดไทคุณไกรกันเลย

     ขับรถไปเรื่อยๆ ก็เป็นชั่วโมงล่ะ แถมหลงอีกนิดหน่อย ทั้งๆ ที่มีป้ายบอกทาง แล้วเราก็มาถึงร้านผัดไทคุณไกร เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าคนเยอะต้องรอคิว แต่วันนั้นโต๊ะกลับว่างมากมาย อาจเป็นเพราะเย็นมากแล้ว ประมาณ 4-5 โมงเย็นเห็นจะได้ ไม่รอช้ารีบกินรีบไปดีกว่า เรายังมีแผนที่จะแวะอีก 1 ที่

ผัดไทปู กุ้ง น่ากินมาก

มีเกี๊ยวทอด และยำมากินเล่นด้วย

     หมดภายในเวลาไม่กี่นาที อันนี้อร่อยจริง confirm ค่าาาาาาาา อยากจะซื้อใส่กล่องกลับมาให้คนที่บ้านด้วย แต่ก็ไม่ซื้อดีกว่า เพราะกว่าจะถึงกทม.ก็คงดึกมากแล้ว คงไม่มีใครตื่นขึ้นมาชิมหรอก...ว่าไหม

     อ้าว...จุดแวะต่อไปสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด มีป้ายเชื้อเชิญให้เราแวะตลอดทาง นั่นก็คือ มา'ยอง ศูนย์รวมร้านขายของฝากที่เงียบเหงามากมาย ไม่ค่อยมีร้านค้ามาเปิดเลย แต่สถานที่สร้างได้โอเคมากเลย แต่ละอาคารจะมีชื่อของตัวละคร ในวรรณคดีเรื่องพระอภัยมณีด้วย

อาคารนี้ชื่อ ผีเสื้อสมุทร เป็นร้านขายของฝากต่างๆ

อาคารสินสมุทร มีร้านอาหาร ห้องสัมมนา ห้องแสดงสินค้า OTOP

อาคารชีเปลือย ทายซิคืออะไร... ติ๊กต๊อกๆๆ นั่นคือ ห้องน้ำ นั่นเอง

มีมุมให้ถ่ายรูปเยอะเลย แต่ว่าฟ้าเริ่มมืดแล้วสิ เสียดายจัง

     และแล้วก็ได้เวลากลับกทม.ซักที และที่สุดท้ายจริงๆ ที่แวะก็คือ จุดพักรถตรงมอเตอร์เวย์ แวะเข้าห้องน้ำ และกินไอติมที่แมคโดนัลแก้ง่วงซักถ้วย ทริปนี้เป็นอันจบลง กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพค่ะ...