|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ชีวิตเริ่มต้นที่บ้าน
| | | |
วันนี้รู้สึกคิดถึงแม่ยังไงบอกไม่ถูก เรารู้สึกได้ว่าเวลาเราห่างไกลคนที่เรารัก เรามักจะโหยหาคิดถึงเสมอ แต่พอเวลาเราอยู่ใกล้เรากลับไม่ค่อยเห็นความสำคัญของคน ๆ นั้น
ก็เหมือนชีวิตเราที่เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องไปอยู่ไกลบ้าน ตอนอยู่ที่บ้านก็รู้สึกว่าบางครั้งอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง เหมือนโดนบังคับตลอดเวลา จะไปเที่ยวไหนทีบางทีก็บอกตรง ๆ บางทีก็ต้องสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อให้พ่อกับแม่สบายใจ ตอนนี้เราก็เหลือแม่กับพี่ชายเท่านั้น ส่วนพ่อจากเราไป 7 ปีแล้ว แต่ก็ยังคิดถึงพ่ออยู่เสมอ คิดถึงสิ่งที่พ่อเคยทำให้ อย่างตอนเด็ก ๆ พ่อชอบให้เราไปนอนบนอก ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นพ่อก็สูบบุหรีแต่เราก็ไม่รู้สึกเหม็นเลย แต่กลับรู้สีกอบอุ่นมาก ๆ ด้วย เวลาไปโรงเรียนจำได้เลยว่ารองเท้าเราจะต้องเงามาก เพราะพ่อจะคอยเช็ดขัดให้เสมอ เรื่องเสื้อผ้าการแต่งตัวพ่อเราจะเนียบมากเพราะพ่อเป็นทหารอากาศ เรื่องความเนียบนี้ไม่ต้องบอก เสื้อกระโปรงนักเรียนกลีบนี่แทบจะบาดเพื่อนข้าง ๆ เพราะพ่อจะเป็นคนรีดเสื้อผ้าให้เราเองด้วย พ่อบอกว่าแม่รีดไม่ถูกใจ เรายังจำได้ดี หลังจากที่พ่อลาออกจากการเป็นทหาร พ่อก็กลายเป็นพ่อบ้านกับข้าวแทนแม่ ชีวิตเราได้เจอกับฝรั่งตั่งแต่เด็ก เพราะหลังจากที่พ่อลาออกจากการเป็นทหารแม่ก็เริ่มอาชีพค้าขาย โดยแม่ขายผลไม้ให้ชาวต่างชาติที่มาเที่ยวที่ฟาร์มงูใกล้บ้าน ถามว่าชีวิตช่วงนั่นเหนื่อยไหม จะว่าเหนื่อยก็เหนื่อยจะว่าไม่เหนื่อยก็ไม่เหนื่อย เพราะแม่จะปลูกฝังให้เราเป็นคนตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะได้มาช่วยงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ช่วยแม่เตรียมผลไม้ ช่วยแม่ทำกับข้าวใส่บาตร ตอนนั้นถามว่าการเงินที่บ้านเป็นยังไง เท่าที่รู้ช่วงนั้นเศรษฐกิจดี ทำให้แม่มีเงินเก็บพอสมควร ได้ไปเที่ยวบ้าง อยากได้อะไรก็ได้ถ้าไม่ใช่ของฟุ่มเฟือย แต่ตอนนั้นเราเองก็ไม่ค่อยได้ช่วยอะไรแม่เต็มที่นัก เพราะยังต้องเรียนหนังสือ แต่เรื่องงานบ้านแม่จะแบ่งหน้าที่ให้เรากับพี่ไปเลยว่าต้องทำอะไรบ้างให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปทำอย่างอื่น ตอนนั้นบางทีก็ไม่ค่อยเข้าใจแม่เท่าไหร่ ว่าทำไมต้องให้ทำโน้นนี้เยอะแยะมากมาย เพราะด้วยความเป็นเด็กก็มีขี้เกียจ มีไม่ทำเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ต้องทำเพราะแม่จะบ่นจนเรารำคาญ
แต่พอมาในวันนี้เราก็รู้แล้วว่าเราได้อะไรจากการที่แม่คอยเขี้ยวเข็นให้เราทำโน้นนี้ ตอนนี้คิดอยู่เสมอว่า ที่เรามีวันนี้ได้ก็เพราะแม่ปลูกฝังให้เราเป็นคนขยัน มีความรับผิดชอบ ตรงต่อเวลา อยากขอบคุณแม่มาก ๆ ที่คอยสั่งสอนให้เราเป็นคนดีได้จนมาถึงทุกวันนี้ รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลก
| | | | |
Create Date : 16 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 19 ตุลาคม 2552 10:25:56 น. |
|
0 comments
|
Counter : 661 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ตราด Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ชื่ออ้อย ค่ะ ทำงานเกี่ยวกับสุขภาพความงาม เลยอยากให้ทุกคนดูแลใส่ใจสุขภาพและความงาม เพื่อตัวของเราเอง และคนรอบข้าง ^--^คิดบวก ก็สวยได้^--^
|
|
|
|
|
|
|