Bloggang.com : เสี่ยวเจิ้น : วินาทีของเขา...กับของเรา

วินาทีของเขา...กับของเรา

** วินาทีของเขา กับวินาทีของเรา เมื่อก้มลงมองเข็มนาฬิกา ทำไมมันต่างกันจัง นั่นคือ วินาทีของชีวิต แต่วินาทีของเรา ซื้อมาด้วยเงิน มีค่าแค่ความพอใจของตัวเอง แต่ช่วยอะไรใครไม่ได้เลย
** เด็กน้อย อายุ 8-9 ขวบ เรียนอยู่ ป.3 ลูกครึ่งไทย-เวียดนาม นัยน์ตาคม นั่งขายถั่วต้มอยู่ข้างวัดหลวงพ่อพระใส วัดโพธิ์ชัย ที่จังหวัดหนองคาย ใครๆ เห็นเด็กคนนี้ก็คงรู้สึกเอ็นดูไม่ต่างกัน ด้วยหน้าตาที่น่ารัก แม้เสื้อผ้าจะขมุกขมัว ไม่ได้สวยหรู เด็กน้อยบอกว่า มาขายของกับพ่อแและแม่ ที่แยกไปขายอีกคนละจุด หนูน้อย "ลิซ่า" บอกว่า จะมาช่วยพ่อแม่ขายของวันหยุด บางวันก็ข้ามเรือไปขายฝั่งลาวเอง เพื่อช่วยพ่อแม่เก็บเงินไปซื้อที่ดินเป็นของครอบครัว ถาม : หนูเรียนเป็นอย่างไรบ้าง ลิซ่า ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เนิ่บๆ : หนูเรียนได้ที่หนึ่งค่ะ ถาม : เรียนเก่งแบบนี้ โตขึ้นอยากเป็นอะไรจ๊ะ ลิซ่า ตอบด้วยน้ำเสียงแบบเดิม : เป็นแม่ค้าคะ ถาม : ทำไมล่ะ ลิซ่า : หนูอยากทำของตัวเอง ไม่ต้องมีใครเป็นเจ้านาย ไม่ต้องไปเป็นลูกน้องใคร คำตอบจากน้ำเสียงเรียบๆ เนิ่บๆ ของหนู ซึ้งใจมาก หนูมีความคิดชัดเจนตั้งแต่อายุเท่านี้เลย เล่นเอาพี่ๆ ป้าๆ สะอึ๊กกันเป็นแถว

Create Date : 19 มีนาคม 2551

Last Update : 23 เมษายน 2559 20:20:37 น.

1 comments

Counter : 531 Pageviews.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะค่ะ วันนี้พาเด็ก ๆ มาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะค่ะ

โดย: vpjeab

วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:11:37:38 น.