Bloggang.com : หนอนโอ๋ :

ร้อยหัวใจรัก:ทอรักห่มใจ บทนำ

บทนำ
แหวนหมั้น

“ไผ่ครับเดินดีๆนะ ระวังจะล้ม” ชายหนุ่มหน้าตาคมคายในชุดสีกากีติดยศพันตำรวจตรีเอ่ยขึ้นเบาๆกับหญิงสาวร่างบางสวมเชิ้ตแขนสั้นสีสดใสกับกางเกงผ้าหลวมๆในอ้อมแขนเมื่อก้าวผ่านเข้าไปในโถงกว้างสะอาดตาของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในตัวกรุงเทพฯท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมาทั้งคนไข้และพยาบาลนั้นรัมภ์รดาที่หน้าแดงด้วยเขินไม่รู้จะปรามคนขี้ห่วงอย่างไรได้แต่แกล้งตีเพียะทำตาดุใส่แล้ววางมือเกาะท่อนแขนล่ำสันของสามีแล้วขืนตัวไว้พลางชะแง้คอมอง

“เดี๋ยวนะคะพี่แทนพี่ธรรมยังไม่ได้ตามเรามาเลยรอก่อนนะคะ”

แทนคุณนิ่วหน้านิดๆโอบแขนไปรอบเอวแล้วรั้งให้หญิงสาวออกเดินไปด้วยกันเร็วๆแล้วถอนใจเฮือก....ก้มลงมองภรรยาบอกเหมือนอดไม่ได้ว่า

“เดี๋ยวก็มาไม่ใช่เด็กๆแล้วนี่พี่ชักจะหึงเหมือนกันแล้วนะ...พี่ธรรมๆ อยู่ได้”

“อ๊อ!”รัมภ์รดายิ้มพร้อมกับโคลงศีรษะช้าๆ มือน้อยขยุ้มที่ท่อนแขนนั้น

“หึง...แต่มองตามพยาบาลคนสวยเมื่อกี้เสียจนลับตาเชียวนะคะท่านสารวัตรแทนคุณ!”

“เปล๊า!”สารวัตรหนุ่มปฏิเสธหน้าเจื่อนหัวเราะแหะๆกลบเกลื่อนเมื่อยามออกเดินประวิงเวลาไว้ไม่ให้ภรรยาหันไปสนใจคนที่หางตาตนเห็นว่ากำลังมองมาเขม็งท่าทางเหมือนจะเข้ามาทักก่อนจะหยุดลงที่หน้าลิฟต์ตัวหนึ่งซึ่งเปิดออกพอดีแล้วรีบพาสาวเจ้าเข้าไปและทันได้เห็นว่าพยาบาลสาวคนสวยเดินเกือบจะมาถึงตัวอยู่แล้วแน่นอนว่ารัมภ์รดาก็เห็นภาพนั้นพอดีหญิงสาวแหงนมองขอคำตอบและแทนคุณก็จำยอมก่อนจะบอกเสียงอ่อยๆ

“นั่นพี่เคยรู้จัก....อ่าตอนที่พาแม่มาตรวจสุขภาพที่นี่น่ะ” ยิ้มแห้งๆ ไม่กล้าจะสบตาสาวเจ้าเสียเท่าไหร่อย่างคนมีพิรุษในขณะที่รัมภ์รดาชักตาเขียวหนัก

“แฟนเก่า?”หน้าหวานๆ ชักบึ้งคอก็ชักแข็งเมื่อลิฟต์หยุดลงที่ชั้นถัดมาและมีคนเข้ามาเพิ่มขึ้น

“แค่....เท่านั้นครับถ่านไฟไม่เหลือสักนิด...เป่ายังไงก็ไม่ติดครับผม”

“แน่ใจนะคะ?”หางตาวาบๆ ยังเหล่มามองจนแทนคุณชักเสียว

“สุดๆ...นะครับนะพี่แทนของไผ่เลิกเจ้าชู้แล้วจริงๆ” เสียงห้าวบอกอ้อนๆก่อนที่แทนคุณจะถูกเบียดจากบรรดาคนท้องทั้งหลายที่ยืนอยู่ท่านสารวัตรที่กำลังเลือดจะตกเพราะอดีตความเจ้าชู้ของตนเลยถือโอกาสโอบภรรยาไว้แน่น

ผลที่ได้คือ..หนึ่งเพียะโทษฐานที่เขาทำหวานต่อหน้าประชาชีและอีกหนึ่งเพียะข้อหา...โดนใจ

เฮ้อ!แทนคุณแอบถอนหายใจตั้งแต่ได้ภรรยาสุดบูชาสุดรักคนนี้มา...เขาช้ำในไปหมดแล้วแต่ก็ช่างเถอะตอนนี้เธอลืมที่เรื่องเขาเผลอแอบเหล่ตามพยาบาลสวยๆไปได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว...ไม่งั้นล่ะก็...สงสัยงานนี้คงต้องเคลียร์กันอีกยาว

“ไปเถอะครับ....ไปหายายกุลกันก่อนนะแล้วเราค่อยไปดูหลาน”

ชายหนุ่มเบี่ยงตัวออกจากข้างในลิฟต์นั้นเมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการก่อนจะดึงร่างหญิงสาวตามออกมาแทนคุณจับจูงภรรยาเดินมาตามทางเดินเพื่อตรงไปที่ห้องพิเศษเดี่ยวหลังคลอดโดยพยาบาลคนหนึ่งช่วยนำจนมาถึงหน้าห้องที่ต้องการก่อนที่นายตำรวจหนุ่มจะเคาะเบาๆแล้วผลักเข้าไป...และแค่นั้นเสียงแจ้วๆของคนคลอดก็ดังลั่น

“คุณไผ่...พี่แทน...มาแล้วเหรอมานี่สิคะ...ตาหนูยายหนูของกุลกับช้างกำลังอยู่พอดีเลย”

ในห้องนั้นกว้างพอสมควรตกแต่งด้วยงานไม้ดูอบอุ่นคุณแม่คนใหม่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงที่ตอนนี้มีนางพยาบาลคนหนึ่งกำลังปรับขึ้นตั้งอยู่กึ่งกลางห้องผ้าม่านถูกรวบติดไว้อยู่ทางซ้ายของเตียงที่ถัดออกไปมีโต๊ะเล็กกับเก้าอี้สองสามตัววางอยู่พร้อมกับตู้เย็นและเครื่องอำนวยความสะดวกอย่างกาน้ำร้อนจากนั้นจึงเห็นระเบียงกว้างที่มีประตูกระจกเลื่อนปิดไว้ส่วนที่ปลายเตียงมีจอโทรทัศน์รุ่นล่าสุดติดกับผนังที่ด้านล่างนั่นเป็นตู้ลิ้นชักเตี้ยๆสำหรับวางของตั้งอยู่

แทนคุณปล่อยมือจากภรรยาเข้าไปยืนกุมมือน้องสาวอีกข้างที่เพิ่งปลดออกมาจากมือของหัสดินที่ยืนตาแดงหน้าตาบานๆ อยู่ข้างรถเข็นเด็กอ่อนที่มีคุณพยาบาลสาวน้อยหน้าใสยืนอยู่ข้างๆ อีกคนรัมภ์รดามองยิ้มๆอย่างเข้าใจความเห่อน้องสาวของแทนคุณก่อนจะยกมือไหว้บรรดาพ่อแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาสีขาวสะอาดด้านข้างเตียงฝั่งขวามือกาญดารับไหว้พร้อมกับอรัญญา ในขณะที่เดชยิ้มน้อยๆ ส่งมาให้

“พ่อบอกว่าจะตามมาทีหลังค่ะ...จะมาพร้อมหมวดวัดกับหนูเล็กเลยให้ไผ่มากับพี่แทนก่อน”

หญิงสาวรายงานอย่างเรียบร้อยแล้วทักทายกับพ่อแม่สามีอีกนิดหน่อยก่อนหันมาหาคุณากรที่ยิ้มแฉ่ง

“ยินดีด้วยนะคะอาจารย์คุณกุล” และเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ เตียงใกล้ๆแทนคุณก็พูดขึ้น

“พี่ด้วย...เมียพี่ว่ายังไงพี่ว่าตามนั้น”

“ดีนะที่พี่สะใภ้กุลเป็นคุณไผ่...ถึงพี่แทนจะรักมากกว่ากุลก็ไม่เป็นไรแต่ขืนเป็นแม่พยาบาลแอ๊บแตกนั่นมีหวังกุลหัวใจวายตาย” คนที่นอนบนเตียงยกคอขึ้นค้อนพี่ชายก่อนจะนึกขึ้นได้เลยรีบแก้“คุณไผ่นั่นมันอดีตนะคะพี่แทนเลิกแล้วแน่ๆ....แล้วก็หมายถึงพยาบาลแต่งหน้าจัดๆคนเมื่อเช้าที่เข้ามานะคะ...ไม่ใช่คุณพยาบาลทุกคน”

เสียงหัวเราะลั่นดังมาตามหลังส่วนพยาบาลสาวน้อยแอบเหล่มองพี่ชายคนไข้อย่างสุดแสนจะเสียดายเมื่อเห็นแทนคุณก้มลงยิ้มหวานกับรัมภ์รดาโอบมาไว้ข้างตัวโดยที่เธอนั้นยังจับไม้จับมือแสดงความยินดีกับหัสดินยกใหญ่

เฮ้อ! สองพยาบาลสาวพร้อมถอนหายใจทำไมคนท่าทางหน้าตาดีถึงต้องแต่งงานมีเจ้าของกันหมดแล้วนะ?

ส่วนบรรดาพ่อแม่มองยิ้มๆอย่างเป็นสุขและอิ่มเอมในขณะที่หัสดินต้องโอ๋ทั้งแม่ทั้งลูกที่นอนอยู่บนเตียงเมื่อทั้งสามคนเกิดอ้อนขึ้นมาพร้อมกันส่วนพยาบาลสาวทั้งสองคนที่รู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินเริ่มถอยไปที่ประตู....แล้วชะงักมองนิ่งเมื่อเห็นผู้ชายผิวค่อนข้างคล้ำในชุดทหารที่ผลักประตูเปิดเข้ามา

ชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่นั้นส่งยิ้มให้น้อยๆสองสาวเลยส่งรอยยิ้มหวานหยดกลับไปให้....

นี่ล่ะมังพี่ชายอีกคนของคนไข้ที่เพื่อนๆต่างมาเล่าให้ฟังกัน...

แล้วความคิดที่ว่าจะหลบออกไปข้างนอกก็เป็นอันตรธานห่างหายสองสาวน้อยในชุดสีขาวพร้อมใจหยุดยืนแล้วก้าวกลับเข้ามายืนยิ้มแป้นอยู่เช่นเคย...หัวใจที่เคยแฟ่บฟองฟูขึ้นมาในทันตา...เพราะยิ่งมองเท่าไหร่ผู้ชายคนนี้นั้นยิ่งดูสมบูรณ์แบบจนยากจะละสายตาได้

“พี่ธรรม!”

เสียงของคุณากรดังขึ้นอีกเช่นกันหลังจากได้ยินพี่ชายคนโตเอ่ยทักพ่อแม่...คุณแม่ลูกแฝดรีบยื่นมือไปให้คุณธรรมยื่นมือไปรับกระชับไว้แล้วบีบเบาๆโน้มตัวลงต่ำหอมแก้มน้องสาวอย่างน้อยครั้งที่จะทำแล้วเอ่ยถาม

“เป็นไงบ้าง....วันนี้ดีขึ้นหรือยังกุล?”

จากท่าทางนั้นสาวน้อยในชุดขาวได้ข้อสรุป....ผู้ชายอบอุ่น!

“นิดหน่อยค่ะพี่ธรรม...กุลนึกว่าวันนี้จะไม่มา”คนเพิ่งคลอดบอกเสียงอ่อยๆในขณะที่คุณธรรมยิ้มๆหันไปหาน้องเขยกดกำปั้นลงที่บ่านั้นแรงๆบอกด้วยเสียงนุ่มน่าฟัง

“ดีใจมากจนหน้าบานยังไม่หายนะช้าง”

หัสดินพยักหน้ารับคำก่อนจะหลังแอ้เพราะพี่ชายคนโตตีแรงๆ อีกครั้งหลังจากที่แทนคุณแทรกขึ้นมาว่า

“มันร้องไห้น้ำตาซึมยังไม่หายเลยพี่ไม่รู้ตื้นตันหรือสงสารตัวเองกันแน่”

จากท่าทางนั้น...สาวน้อยในชุดขาวได้ข้อสรุปอีกข้อผู้ชายทั้งแท่ง แม้นแมน...มั่กมาก!

“แล้วชินีล่ะพี่?”เท่านั้นสองสาวที่หัวใจโดดเด้งเต้นระรัว...ก็แทบจะหยุดลงเอาดื้อๆ

“เขาจะตามมาทีหลังจะพาวินมาด้วย” มือใหญ่คล้ำข้างซ้ายถูกยกขึ้นมาวางไว้บนบ่าของแทนคุณ...ประกายของอะไรบางอย่างล้อกับแสงสว่างพุ่งแวบผ่านมาเข้าตาของสองสาว....และนั่นทำให้สองสาวน้อยหัวใจเหี่ยวแฟ่บเดินคอตกน้ำตาคลอเปิดประตูเรียงแถวออกมานอกห้อง...หลังจากสรุปได้อีกจากท่าทางนั้นว่า

ผู้ชายท่าทางดีคนมีสีแสนเท่ห์ การงานเลิศ อายุกำลังดีและ...แต่งงานแล้ว!

Create Date : 17 กรกฎาคม 2555

0 comments

Last Update : 17 พฤษภาคม 2556 14:08:05 น.

Counter : 1074 Pageviews.