เชื่อไหม...ทั้งๆที่บอกว่าจะมาต่อที่ค่าของหัวใจ แต่ อั้ยๆๆๆๆ

พอได้เล่มโปรดอีกเล่มกลับมา ก็.....อดไม่ไหวอั้ยอยากให้รู้ เอ๊ย! อยากมาเล่าให้ฟัง 555+

พูดถึง ‘คู่กรรม’ ก็ต้องนึกถึง ‘คำมั่นสัญญา’ แต่..วันนี้อยากพูดให้ฟังเรื่อง‘พี่เลี้ยง’

เกี่ยวมั้ย...เอาเป็นว่า ...เกี่ยวเหอะ(จะเอาอาไร้กับคนรั่วเขียนบันทึก ฮา....)

พี่เลี้ยง

ทมยันตี

ก็บอกแล้วค่ะ ขอ(นะคะ ได้โปรด รับหนู...) เป็นแฟนคลับคุณป้าอี๊ดด้วยค้า

หลังจากหยิบคู่กรรมมาอ่านก็เริ่มฮิตติดลมบนอ่านต่อภาคสองและต่อด้วยคำมั่นสัญญาก่อนจะอ๊า....พี่ชาย >////<

เป็นหน้าปก(อย่างที่เห็น) และพิมพ์ครั้งที่สิบเอ็ด หน้านางเอก อ๊า....เด็กมั่กมาก แบ๊วได้ใจเกิ๊นอิๆ แต่นั่นแหละค่ะนิยายเรื่องพี่เลี้ยงนี้เหมือนภาคสมหวังของคำมั่นสัญญา(อั้ย...สปอยล์ซะงั้น หึ้ย ทนอด อดทนไว้ เดี๋ยวมาเล่าวันหลัง)วันนี้เพิ่งได้พี่เลี้ยงกลับมานอนซบค่ะ หลังจากส่งให้คุณพี่เอาไปอ่าน ...นานมากเฮ้อ เล่มจี๊ดเดียวเอง ทำม้ายถึงไม่มีความอดทนอ่านเหมือนเค้านะ ชิส์! หนอนล่ะเซ็ง!!

เอาล่ะพล่ามมาเย้อ เจ็บ เอ๊ย! บ่นมาเยอะมาเข้าเรื่องกันเหอะเนาะ (มีคนพยักหน้าเห็นด้วย เขารู้นะ ชิ!)

คำโปรยปกหน้า...อั้ย หวานอ่ะ >/////< เป็นกลอนที่ตัวเองคงแต่งไม่ได้แล้ว (ไม่ถนัดเล้ย ตามตรง)

‘ได้เห็นอีกสักนิดเถิดจอมขวัญ ให้สมวันที่คะนึงด้วยหวงแหน

จะเก็บรักเก็บอาลัยไว้ในทรวง ไม่ให้ใครได้ล่วง...ได้รู้เลย’

และพลิกกลับมาดูปกหลังตอนนั้นที่ยังไม่ได้อ่านใจหวั่นๆ (ทั้งๆที่พี่คนขายบอกว่า...เอาไปเหอะ เอนดิ้งน่า)แต่แหม เขาเจอคู่กรรมกะคำมั่นสัญญาเข้าไปใครมันจะไม่หวั่นล่ะ แล้วยิ่ง...ฮือๆเล่นโปรยแบบนี้

‘เมื่ออยู่ไกลใจเราถวิลหา พอเห็นหน้าเขาก็หนีลี้หลีกหลาย

เสียดายใจคร่ำครวญหวนมิวาย เขามาหน่ายรักเล่ห์เสน่ห์ลวง’

ทางชีวิตข้างหน้าจะเป็นฉันใดก็แล้วแต่หากเธอรู้ดี

เธอจะมี ‘พี่’ คอยเลี้ยงดูให้ความเอื้ออาทรตลอดกาลนาน

ในความผิด ความถูกแห่งทางชีวิตข้างหน้า

จะมีคนแนะแนวทาง จะมีคนปลอบประโลม จะมีคนรักคนอภัย

อย่างพี่ อย่างเพื่อนและอย่างคนรัก

รักของสัตยา สำหรับ ‘คุณเร’ แล้ว คือทั้งหัวใจ

ในขณะที่ลมหายใจของคุณเร แทบจะเรียกได้ว่ามี ‘พี่ชาย’ ติดอยู่เป็นนิจ

‘ได้เห็นอีกสักนิดเถิดจอมขวัญ ให้สมหวังที่คะนึงด้วยแหนหวง

จะเก็บรักเก็บอาลัยไว้ในทรวง ไม่ให้ใครได้ล่วงได้รู้เลย’

ถามจิ๊งแล้วใครเขาจะเชื่อว่าสมหวังจริงม่ะ!

แต่พออ่าน...เหอะๆ หมั่นไส้พี่ชายมั่กมาก(ในตอนแรก) อร๊ายพ่อคุณพ่อขนุนหนังอะไรจะพระเอกขนาดนั้นจ๊ะ...ทั้งๆที่แบบว่าแหะๆ...ชอบพี่รินม๊ากมากก็ตามเหอๆ พี่ชายคือภาพซ้อนทับ คุณสัตยาที่รักก็ดูจะ...อืม ขโมยหัวใจไปแต่แรกเลยคร่าแม้ว่าตอนเด็กคุณทั่นจะน่าหมั่นไส้มากๆ ชิชะ...ทำเป็นไม่ชอบหน้าเขา อิๆ

แต่พอถึงช่วงครึ่ง อ๊า...อีตาโชติวันชิๆ...มาแทรกทำม้ายเนี่ยยยยยยยยยยยย แต่คุณเรอ่ะน่ารักนะ เขารักของเขามาน้านนานรักก็แค่พี่ชายเท่านั้น จน...แม้จะไม่ใช่ตัวร้ายแต่...

ฮือๆ...เวณิกาเธอโผล่มาทำไมมิทราบ ฮึ!

อ่านๆไปก็...เอิ้ม อาไร้เนี้ย...อาไร้ทำไมมันซับซ้อนจั๊ง หึๆๆๆ (อยากรู้ถ้าได้อ่านแล้วคงรู้ แต่...ถ้ายังไม่ได้อ่านลองไปหามาอ่านนะคะ แล้วจะหลงรักเลยอ่ะ)

และสุดท้ายก็เอนดิ้งเหมือนกับที่พี่คนขายบอกแต่มะบอกนะว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไร พอแค่นี้ล่ะ (กวนดี อ๊า)

อ๊ะ! ก่อนไปขอทิ้งทวนนิดหนึ่งล่ะกันนะคะชอบอ่ะ....

“บอกมานะคะว่ามันอะไรกัน!”

“อูย...ทำไมไม่ถามแม่ หรือถามคุณท่านเองล่ะ”ทีท่าทำเป็นเจ็บปวด หากดวงตาสุกใส

“ไม่เอา คุณเรจะถามพี่ชาย”

“คงจะคอยสกายแล็บล่ะมั้ง”

“นี่แน่ะสกายแล็บ”

คนพูดเน้นเสียงพลางจิกเล็บอย่างไม่ปราณี “โอ๊ย...กลัวแล้ว...”

คนเจ็บงอตัวลงจนริมฝีปากจรดลงบนหน้าผากนวล

“กลัวแล้วจ้ะ” เสียงนุ่มๆอ่อนหวานนัก

“พี่ทั้งรักทั้งกลัวคุณเรจะแย่แล้ว”

คนฟังดูเหมือนจะตัวแข็งเป็นท่อนศิลาไปในบัดดล

“โธ่...ยอดรัก ทำไมดุนัก ถามพี่ดีๆก็ได้”

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย อ่านจบแล้วก็กรี๊ด555+อยากจะมีพี่ชายบ้าง ทำไมสัตยาน่ารักน่าหยิกแล้วคุณเรก็นะ...ใครเจอเข้าก็คงอึ้ง...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันจนคงจะได้นึกว่าตัวเองฝันไป!

เอาล่ะ...พอๆ เดี๋ยวจะหมดเล่ม(หรือหมดแล้ว) 555+

ปล.เธอกรี๊ดมากเพราะคุณสัตยาห่างอ้อมกอดไปถึงหกเดือนเต็ม! ย้ำ...พี่สาวคนสวยของหนูใช้เวลาอ่านนานมว๊ากกก 55+