กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
มีเกาะแห่งหนึ่งที่มีความรู้สึกอาศัยอยู่ร่วมกัน ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่น ๆ อีกมากมาย
วันหนึ่งเกิดพายุใหญ่ จึงมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจมน้ำ
ความรู้สึกทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
มีเพียงความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ ความรักต้องการที่จะอยู่จนวินาทีสุดท้าย
เมื่อเกาะเกือบจมแล้ว ความรักจึงขอความช่วยเหลือ
ความรวย แล่นเรือผ่านมาแล้วตอบว่า
“ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว ฉันไม่มีที่สำหรับเธอ”
ความรักตัดสินใจ ขอความช่วยเหลือจากความเห็นแก่ตัวที่กำลังแล่นผ่านมาเช่นกัน
“เรือลำงาม ความเห็นแก่ตัวได้โปรดช่วยฉันด้วย”
“ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกความรัก ตัวคุณเปียกมันจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย”
และแล้วความเศร้าก็แล่นเรือผ่านเข้ามา ความรักก็เอ่ยปากขอความช่วยเหลืออีก
“ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือเธอเถอะนะ”
“โอ้ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลยฉันอยากอยู่คนเดียว ขอโทษด้วยนะ”
ความสุขได้ผ่านความรักไปแล้วเหมือนกัน
แต่เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเรียกร้องขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะเขากำลังมีความสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง”
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามชื่อว่าใครคือผู้ใจดีคนนั้น
เมื่อพวกเขามาถึงที่แห้ง ก็จากไปตามทางของแต่ละคน
ความรักนึกขึ้นได้ว่า ลืมถามชื่อผู้ที่ช่วยเหลือเขา ความรักจึงถามความรู้
“ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน” ความรู้ตอบอย่างภาคภูมิใจในความรอบรู้ของตัวเองว่า
“เวลา” ความรักถามต่อว่า
“ทำไมเวลาถึงช่วยฉันล่ะ” ความรู้ยิ้ม แล้วตอบว่า
“ก็เพราะว่า มีเพียงเวลาเท่านั้นที่รู้ว่า ความรักมีค่าแค่ไหน”
แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ความรักอาจลืมเลือนไป ขณะที่ความรักกำลังมองหาคนช่วยออกจากเกาะ
ความรักคงยุ่งอยู่กับการขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น จนลืมมองมาที่ความเป็นเพื่อน
ซึ่งเลือกอยู่กับความรักตั้งแต่แรกแล้ว
เพราะความเคยชินทำให้ความรักมองไม่เห็นความสำคัญของความเป็นเพื่อน

ในขณะที่ความรักจากไปพร้อมกับเวลา
ความเป็นเพื่อนรู้สึกดีใจมากที่ความรักปลอดภัย
และแม้ต้องห่างกัน ความเป็นเพื่อนกลับรู้สึกเป็นสุข
เพราะความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า ถึงแม้เกาะนี้จะจมลงไปชั่วนิรันดร
แต่ ..ความเป็นเพื่อนจะเป็นอมตะในใจของความรักตลอดไป
แม้จะไม่ยิ่งใหญ่ แต่จะคงอยู่เคียงข้างความรักเสมอ
ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า .. ตนจะไม่จากไปเหมือนกาลเวลา

ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า .. ตนจะไม่รังเกียจคนอื่นเหมือนความเห็นแก่ตัว

ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า .. ตนจะไม่แบ่งชั้นกันเหมือนความรวย

ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า .. ตนจะไม่อ้างว้างเหมือนความเศร้า

ความเป็นเพื่อนรู้ดีว่า .. ตนจะไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนความสุข

เพราะ ... ความเป็นเพื่อน ... จะยังคงอยู่ในใจตลอดไป

Create Date : 16 กันยายน 2551
Last Update : 24 กันยายน 2551 15:42:56 น.		1 comments
Counter : 191 Pageviews.
Share Tweet