การเดินทาง...ครั้งแรกของฉัน...เมื่อต้องเจอทางแยก

0:43 am 3 Oct 09

@Angela’room Ban Ming

 การเดินทาง...ครั้งแรกของฉัน...เมื่อต้องเจอทางแยก 

เราเคยบอกตัวเองว่า...  

“จุดหมายคงไม่สำคัญ ถ้าระหว่างทางมีเรื่องราวให้จดจำ”

มันก็อาจจะจริงนะ และฉันก็เคยมี

เรื่องราวระหว่างทางที่น่าจดจำนั้นมากมายจริงๆ

การเดินทางที่ไร้ซึ่งจุดหมาย แต่มีเรื่องราวให้ได้จดบันทึก

เราทำแบบนั้นบ่อยมาก บางครั้งทำตามใจตัวเองจนเคยตัว

 บางวันใจฉันมันบอกว่า ออกไปข้างนอกเถอะ

 ออกจากห้อง 4 เหลี่ยมนี้ซะ 

ฉันก็ขับรถออกไป แต่ก็ไม่รู้ว่าจะออกไปที่ไหน  

จนสุดท้ายก็ต้องจบลง ที่ร้านข้าวเดิมๆ

ร้านกาแฟเดิมๆบ้าง ใหม่ๆบ้าง  

หรือเป็นเพราะว่าที่นี่ มันไม่มีสถานที่ที่น่าสนใจ  

หรือเรากำลังยึดติดกับกับอะไรเดิมๆ ที่เคยทำ

ถ้าจะถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้ฉันไม่ชอบไปปาร์ตี้

ฉันตอบได้เลยว่า ฉันเลือกเองที่จะไม่ไป  

ไม่ใช่เพราะฉันไม่อยากไป ไม่ใช่เพราะไม่ชอบมัน

มันคือสิ่งที่ฉันชอบนะ ฉันชอบสังสรรค์ ฉันคือ Party Girl

แต่บางครั้งเมื่อเราเดินทางมาใกล้จะถึงทางแยก

เรา..ต้องเริ่มคิดแล้วล่ะ ว่าฉันจะไปทางไหนดี

บางที..ฉันอาจจะขอหยุด..ดูแผนที่บ้าง 

เผื่อที่เมื่อฉันถึงทางแยก ฉันจะไม่หลงทาง  

หลายๆคนอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันเป็น  

เพราะฉันอาจจะเป็นคนที่เข้าถึงจิตใจยากหน่อย  

แต่ฉันไม่ได้เก็บกดนะ ฉันเฮฮาได้เสมอ 

ฉันมีเสียงหัวเราะทุกครั้งที่ฉันได้เจอพวกคุณ

และที่สำคัญเสียงหัวเราะของฉัน มันเป็นเอกลักษณ์ด้วยแหล่ะ  

เมื่อวันหนึ่งเราต้องโตขึ้น เราเตรียมตัวอะไรกับการเติบโตบ้าง  

ฉันอาจจะเห็นหลายๆคน ที่อาจจะเดินทางผิด 

และผิดพลาดมากมายในชีวิต  

มีทั้งลุกขึ้นได้ และยังจมปรักอยู่ 

ในชีวิตของฉัน มันอาจจะมีเรื่องราวมากมายทั้งดีและร้าย 

ฉันโชคดีที่ได้ผ่านเรื่องราวเหล่านั้นมา 

ฉันโชคดีที่ฉันได้ถูกเลี้ยงให้เรียนรู้จากเรื่องราวที่ผิดพลาด  

ถ้าไม่มีเรื่องราวในวันวาน ฉันอาจจะไม่เป็นฉันแบบนี้ก็ได้ 

ฉันภูมิใจที่พวกคุณเลี้ยงดูฉันแบบนี้ แบบที่คุณเป็นและทำให้ฉันเป็น 

ฉันไม่รู้ว่าถ้าวันหนึ่งฉันต้องเลี้ยงดูใครสักคน 

ฉันเลี้ยงได้ดีเท่าพวกคุณรึเปล่า...  

แต่นั้นไม่สำคัญหรอก เพราะตอนนี้สิ่งที่ฉันคิด คือ  

ฉันจะพาชีวิตของฉันเดินทางได้ดี เท่าที่พวกคุณพาฉันเดินรึเปล่า? 

นี่สิ !~คือสิ่งที่ฉันกำลังคิด~~” 

ฉันยังจำได้ คนที่สอนฉันดูแผนที่คนแรกคือ “พ่อ”  

พ่อชอบขับรถ พ่อชอบเดินทาง  

และนั่น คือสิ่งที่ติดตัวฉันมา  

พ่อกลัวเครื่องบิน เพราะฉะนั้นการเดินทางของเรา  

มันจึงต้องเป็นรถยนต์ และฉันก็ชอบ  

เพราะฉันจะได้นั่งดูแผนที่อยู่ข้างๆพ่อตลอดเส้นทาง

แต่ตอนนี้สิ !!~ บนแผนที่ของฉัน  

เส้นทางที่ฉันกำลังจะเดินทางไป  

ฉันยังไม่รู้เลย ว่าฉันจะไปทางไหนดี  

ฉันพยายามใช้ทักษะที่พ่อสอนแล้วนะ แต่ฉันก็ยังสับสนอยู่  

ฉันเชื่อว่าฉันมีความสามารถนะ 

ความสามารถของฉันฉันมักจะเรียนรู้ ค้นหา ฝึกฝนด้วยตัวเอง 

ฉันค่อนข้างจะทุ่มเทกับสิ่งที่ฉันทำเสมอ  

แต่ความสามารถของฉันตอนนี้สิ มันไม่ได้บอกเลยว่า 

ฉันจะเป็นอะไร บ้ามั้ยล่ะ !~ ฉันคิดไม่ออก 

เก่งแต่โง่ รึเปล่าเรา...  ก็อาจจะเกิดขึ้นได้

.....       .. 

ถึงตอนนี้พวกคุณคงจะไม่ว่าอะไร  

ถ้าฉันอาจจะต้องยืมแผนที่ของพวกคุณเพื่อเรียนรู้

แล้ว ฉันสัญญาว่า ฉันจะมีแผนที่ของฉันให้พวกคุณได้ดูในไม่ช้า

AngelNanny

Create Date : 03 ตุลาคม 2552		3 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2552 2:55:44 น.
Counter : 438 Pageviews.
Share Tweet