14) Riding with The King - BB King & Eric Clapton (2000)
อัลบั้มดูเอตจากการร่วมงานกันของสองมือกีตาร์บลูส์ระดับตำนาน แคลปตันและบีบีคิง ซึ่งออกในช่วงยุคปี 2000 พอดี แน่นอนว่าเราจะได้สัมผัสการดวลกีตาร์บลูส์อันแสนร้อนแรงของทั้งคู่ (ที่ไม่ดุเดือดมากนัก) วัตถุดิบส่วนใหญ่เป็นการคัฟเวอร์งานเก่าๆ ของตนเองและของศิลปินรายอื่นเป็นหลัก เครดิตการโปรดิวซ์ก็ยังคงเป็นแคลปตันคู่กับ Simon Climie อยู่เหมือนเดิม (มีนาย David May มาร่วมด้วย) ไตเติ้ลแทร็กที่เป็นซิงเกิ้ลเปิดตัวออกแนวสนุกสนานคึกคัก มิวสิควีดีโอก็ดูเชยๆ แบบน่ารักดี แทร็กโปรดของผมคือ Three O'Clock Blues สโลว์บลูส์ยาวแปดนาทีครึ่ง ที่เปิดโอกาสให้ทั้งสองผลัดกันอิมโพรไวส์ได้เข้มข้น และลึกล้ำถึงใจ Jimmie Vaughan มาร่วมแจมใน Help The Poor ทางด้านเพลงร็อค 2 เพลงที่เป็นเพลงใหม่ในอัลบั้มก็มาจากฝีมือการประพันธ์ของ Doyle Bramhall II คือเพลง Marry You และ I Wanna Be ซึ่งดูจะไม่ค่อยเข้ากับเพลงบลูส์เนิบๆ ในอัลบั้มเท่าไหร่นัก ส่วนเพลงอื่นๆ ก็อยู่ในระดับมาตราฐาน เช่นเดียวกับนักดนตรีที่ส่วนใหญ่มาจากทีมของแคลปตันเป็นหลัก ซึ่งก็อยู่ในระดับมาตราฐานเช่นกัน ซาวน์กีตาร์ของแคลปตันก็สะอาดสะอ้านและคมกริบถึงใจดีจริงๆ (มาจากกีตาร์ Signature Master-Built ที่มาคู่กับ Mid Boost Circuit อันแสนจะทรงพลัง) ถือเป็นอัลบั้มดูเอตที่น่าสนใจอย่างยิ่ง ทุกอย่างอยู่ในเกณฑ์ดี เพียงแต่ไม่มีอะไรที่โดดเด่นมากเป็นพิเศษเท่านั้นเอง อย่างที่พี่ Sam เคยเขียนรีวิวไว้ในหนังสือ Crossroads ไว้ว่า เป็นอัลบั้มที่อยู่ในเกณฑ์ดี "แต่คำว่าหนึ่งบวกหนึ่งเป็นสาม ใช้ไม่ได้กับกรณีนี้" เป็นคำอธิบายที่ดีและชัดเจนที่สุดแล้วครับ
13) Session For Robert J - Eric Clapton (2004)
หลังจากที่แคลปตันออกอัลบั้ม Me and Mr.Johnson มาก่อนในช่วงเดือนมีนาคมของปี 2004 ซึ่งตัวอัลบั้ม Me and Mr. Johnson เป็นงานคัฟเวอร์เพลงของศิลปินบลูส์ในดวงใจของแคลปตัน Robert Johnson ซึ่งตัวอัลบั้มก็อยู่ในระดับที่เรียกว่า "เกือบจะดี" ทุกอย่างก็อยู่ในเกณฑ์มาตราฐานอย่างที่คาดหวังไว้ แต่มันคาดสีสันและจุดน่าสนใจไปหน่อย เพลงทุกเพลงดูจะเอื่อยๆ เฉื่อยๆ เนือยๆ กันไปเสียหมด ซาวน์กีตาร์ของแคลปตันก็ดูโบราณและสุภาพเกินไป เนื่องด้วยแคลปตันใช้พวกกีตาร์ Semi Hollow Body หรือ ไม่ก็ Hollow Body บันทึกเสียงแทบจะทุกเพลง และแล้วหลังจากนั้นเป็นเวลา 9 เดือนต่อมา ดีวีดี Session For Robert J. ก็ออกวางจำหน่าย ในเดือนธันวาคมของปี 2004 ด้วยการตีโจทย์ของแคลปตันใหม่ โดยนำหลายๆ เพลงจากอัลบั้ม Me and Mr.Johnson เพิ่มเพลงลงไปอีกนิดหน่อย มาเล่นใหม่ด้วยฟีลที่รุกเร้าและมีสีสันกว่าเดิม โดยทั้งหมดผ่านการบันทึกภาพและเสียงสดๆ เป็นลักษณะเทคเดียว โดยไม่มีการตัดต่อหรือ Edit ใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งผลที่ออกมาคือความเป็นธรรมชาติและกลมกล่อมอย่างยิ่ง แคลปตันเปลี่ยนมาเล่นกีตาร์ Strat Crash-3 ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ที่ชัดเจนว่า ยังไงแคลปตันก็ดูเหมาะกับกีตาร์ Strat มากที่สุดแล้ว แพกเกจนี้จะวางจำหน่ายเป็นดีวีดีคู่กับซีดีออดิโอที่เป็นแทร็กเดียวกันเป๊ะๆ (ดูจะเอาเปรียบผู้บริโภคไปหน่อยรึเปล่า?) ตัวอัลบั้มแบ่งออกเป็น 4 เซสชั่น ครึ่งหนึ่งจะเป็นการแบบเล่นเต็มวง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งจะเป็นกีตาร์อคูสติกตัวหนึ่งหรือสองตัว ซึ่งเป็นสไตล์ของ Robert Johnson โดยแท้ นี่เป็นอัลบั้มบลูส์เข้มข้น จัดจ้านอีกชุดหนึ่ง ที่ไม่ควรพลาดอย่างยิ่งครับ
12) Blind Faith - Blind Faith (1969)
11) Journeyman - Eric Clapton (1989)
10) Eric Clapton - Eric Clapton (1970)
9) Just One Night - Eric Clapton (1980)
8) Bluesbreakers with Eric Clapton - John Mayall & Blues Breakers (1966)
7) From The Cradle - Eric Clapton (1994)
ถือเป็นการหวนคืนสู่รากเหง้าของบลูส์เป็นครั้งแรกในรอบเกือบสิบปี ด้วยการออกอัลบั้มที่มีแต่เพลงบลูส์ล้วนๆ ทั้งอัลบั้ม โดยเพลงทั้งหมดเป็นเพลงบลูส์ที่คัฟเวอร์มาจากศิลปินบลูส์ทั้งหลายในอดีต ซึ่งเป็นอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จทั้งในด้านยอดขายและคำวิจารณ์ แคลปตันเปลี่ยนจากที่เคยเล่นกีตาร์ Strat เป็นตัวหลักเพียงตัวเดียว มาจับ Gibson รุ่นเก่าๆ มากหน้าหลายตา เพื่อใช้เล่นบันทึกเสียงในอัลบั้มนี้ แคลปตันเล่นกีตาร์ด้วยสำเนียงบลูส์ที่ดุดันเต็มที่ การเรียบเรียงและการร้องก็ทำได้อย่างไร้ที่ติ โดยเฉพาะภาค Rhythm Section ที่ทำหน้าที่ได้อย่างแข็งแกร่งเหลือเกิน กลอง เปียโน และฮาโมนิการ์ (โดย Jim Keltner, Chris Stainton และ Jerry Portnoy ตามลำดับ) ดูจะโดดเด่นก็คนอื่นเป็นพิเศษ ตัวอัลบั้มเต็มไปด้วยเพลงเด็ดๆ มากมาย อย่าง Five Long Years ที่แคลปตันร้องและโซโล่ด้วยอารมณ์บลูส์สุดจะดุเด็ดเผ็ดมันเหลือหลาย หรือจะเป็น I'm Tore Down ที่สื่อถึงซาวน์ของกีตาร์ Gibson ES-335 ได้อย่างชัดเจน เสียงสไลด์กีตาร์ดุดันใน It Hurts Me Too นี่น่าจะเป็นอัลบั้มเพลงบลูส์ล้วนๆ ที่ดีที่สุดเท่าที่แคลปตันเคยทำมาเลยทีเดียว โดยเฉพาะใครที่ถวิลหาอยากฟังแคลปตันเล่น Gibson เหมือนในสมัยวง Cream นี่พลาดไม่ได้จริงๆ ใครที่ชื่นชอบอัลบั้มนี้ห้ามพลาดดีวีดีบันทึกการแสดงสด Live in Hyde Park ของแคลปตันเป็นอันขาด แคลปตันนำหลายๆ เพลงจากอัลบั้มนี้ไปเล่นแสดงสดได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ โดยส่วนตัวคิดว่าดีวีดีชุดนี้น่าจะเป็นดีวีดีที่ดีที่สุดแคลปตันเลยก็ว่าได้ครับ
6) Unplugged - Eric Clapton (1992)
5) 461 Ocean Boulevard - Eric Clapton (1974)
4) Slowhand - Eric Clapton (1977)
3) Wheels Of Fire - Cream (1968)
2) Disraeli Gears - Cream (1967)
1) Layla And Other Assorted Love Songs - Derek & the Dominos (1970)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [