|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อแอร์ขอร้อง....กรุณาทำหน้าแบบน้องทรายประกอบการอ่าน
เรื่องง่ายๆ ที่เหล่าแอร์อยากจะขอร้องคุณผู้โดยสารที่รักทุกท่าน..ลองอ่านกันดู เพื่อการเดินทางโดยเครื่องบินครั้งต่อไปของคุณจะได้ Smooth as silk กิ๊ว....
1.ครอบครัวใหญ่อยากจะนั่งด้วยกัน..
เป็นภาพที่เห็นได้บ่อยๆโดยเฉพาะในประเทศแถบตะวันออกกลางที่การคุมกำเนิดไม่มีอยู่จริง ครอบครัวใหญ่(มาก) หอบลูกกระเตงหลานกันมาสิบสี่คน เช็คอินนาทีสุดท้าย เพราะแม่มันช็อปduty free ไม่เสร็จ วิ่งกระหืบกระหอบกันขึ้นมาบนเครื่อง ประตูก็ใกล้จะปิดเต็มที ในมือถือบอร์ดดิ้งพาสปึกใหญ่ ได้ที่นั่งกระจัดกระจาย ไปทั่วเคบิน แล้วมาโวยวายว่าเราเป็นครอบครัวเราต้องนั่งด้วยกัน...อืม..เอากะแมร่งซิ เจออย่างนี้อยากขออณุญาติตบกะโหลกซักหนึ่งทีโทษฐานไม่รู้จักคุมกำเนิด..เอ๊ย..ไม่ใช่ ก็รู้ว่าเรื่องมาก รีเควสเยอะแล้วไม่เจื่อกมาเช็คอินให้มันเร็วๆฟระ มาตอนที่มันยังว่างๆอะไร อะไรมันก็ง่าย มาตอนชาวโลกเค้านั่งกันไปหมดแล้วต่อให้กราวสตาฟเป็นเทวดาก็เหอะ ยังเสกให้เฮียไม่ได้เลย
สถานการณ์แบบนี้อยากให้เข้าใจด้วยว่า แอร์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการออกบัตรที่นั่งเลยแม้แต่น้อย แต่ก็เข้าใจว่าเรามันหนังหน้าไฟ จะให้วิ่งกลับไปด่ากราวน์สตาฟก็ใช่ที่เอาวะไม่รู้จะลงที่ใครด่าแอร์มันนี่แหละ อันนี้โดนประจำ สิ่งที่เราพอจะช่วยทำให้ได้( หลังจากแช่งพวกแมร่งในใจไปรียบร้อย) คือไปกราบกรานผู้โดยที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว ว่าช่วยเปลี่ยนที่หน่อยได้มั๊ย บ้านนี้เค้านั่งห่างกันไม่กี่ชั่วโมงเดี๋ยวครอบครัวไม่อบอุ่นเดี๋ยวผัวมีเมียน้อย เดี๋ยวลูกจะแอบดมกาว บลาๆๆ ถ้าผู้มีจิตศรัทธาท่านนั้นยอมแลกที่เพื่อตัดรำคาญก็โอเค ถ้าไม่ยอมนี่บอกตรงๆว่าเราก็จนปัญญา ระหว่างการเดินทางถ้ากลัวห่างเหินก็ส่งอีเมลล์ถึงกันเอาละกันนะ แฮ่ๆ
2. call bell มหาปลัย
ดิ๊ง...
แท่กๆๆๆ (เสียงนางแอร์วิ่งจากครัวที่ท้ายเคบิน ไปตามแสงไฟที่กระพริบอยู่ที่เลขที่นั่ง)
แอร์..ค่า มีอะไรจะรบกวน เอ๊ย..มีอะไรให้ช่วยค๊า
ผู้โดยฯ...เอ่อ..คอแห้งจัง ขอโค้กหน่อยคับ
แอร์..ได้เลย รอซักครู่นะค๊า (นึกในใจ กรูเพิ่งเดินทำน้ำ เก็บแก้วเสร็จ แม่งเพิ่งคิดได้หรือไงว่าหิวน้ำ)
สองนาทีผ่านไป
แอร์..มาแล้วค่า โค้ก ขอให้อร่อยชื่นใจนะคร๊า( ยิ้มพลาสติก)
......
ดิ๊ง...
แท่กๆๆ นางแอร์คนเดิม วางมือจากงานตรงหน้า วิ่งไปที่แสงไฟดวงเดิม
แอร์..ว่าไงคร๊า..(ยังคง..ฝืน..ยิ้มได้อยู่)
ผู้โดฯย..เอ้อ โทษทีครับ ลืมบอกไปว่าขอเป็นแบไดเอท คือผมกะลังลดน้ำหนักอยู่
แอร์..ฮึ่ม..(พยายามเก็บเขี้ยวที่มุมปาก..กรูจำได้นะเมื่อกี๊มรึงขออาหารเพิ่มอ่ะ) ไม่เป็นไรค่ะ รอซักครู่นะค๊า
สองนาทีกว่าๆ
แอร์..ได้แล้วค่ะ โค้กไดเอท
......
ดิ๊ง...call bell มรณะจากผู้โดยฯคนเดิม
แอร์...อื้อ..คะ?(กรอด กรอด...)
ผู้โดยฯ..แหม โค้กไม่ค่อยเย็นเลย ขอน้ำเข็งด้วยก็ดีนะครับ
แอร์...*******อื้อ..ได้..ได้เลยค่ะ
..กลับมาพร้อมน้ำแข็งแก้วใหญ่มาก
ผู้โดยฯ..ขอบคุณครับ แหมเกรงใจจริงๆ
แอร์..ยินดีค่า
...............
ดึ๊ง.....
แอร์...ญาติเสียหรือวะคะ...(อันนี้คิดในใจ) คราวนี้ยืนนิ่งๆมองหน้าหาคำตอบ
ผู้โดยฯ..ครือว่า เพื่อนผม(ที่นั่งข้างๆ หน้าตาความรู้สึกช้าสุดๆ) เค้าก็คอแห้งเหมือนกัน ขอโค้กอีกแก้วซิครับ
..ผึง!!!! เสียงความความอดทนขาดสะบั้น
เอ้อ...นี่พวกคุณคิดว่าอิชั้นนั่งจั่วไพ่กันอยู่ในแกลี่หรือไงวะคะ???
ขอเตือนว่าในกรณีนี้ คุณอาจมีโอกาสได้รับ special meal ในการเสริฟอาหารรอบต่อๆไป
Special meal ในที่นี้ก็แล้วแต่ดีกรีความกวนทรีน ของตัวคุณเองและความกรุณาของแอร์ในเที่ยวบินนั้น มีตั้งแต่ มัฟฟินแสครชพื้นแกลี่ (ครัว) ยินแอนด์โทนิคแอนด์น้ำก๊อกจากห้องน้ำเครื่อง แซนวิชแฮมชีสโรยเกลือพริกไทยผ่านถุงเท้าสจ๊วต ชาอิงลิสเบรกฟรัสที่ถุงชาเปียกๆได้เดินทางรอบฝารองนั่ง(ที่ไหนหวา)..ก่อนมาถึงแก้วคุณ...เรื่องแบบนี้ขอบอกว่ามีอยู่จริงเราฟังมากะหูเห็นมากะตา แต่ทำหรือไม่นั้น..อ่า..แหม ไม่โหดขนาดน้าน เราเองฟิวส์ตัวใหญ่อยู่ ไม่ขาดง่ายๆ เต็มที่ก็น้ำก๊อกนี่แหละผสมลงในเครื่องดื่มของผู้โดยฯชะตาขาด( แต่จริงๆ น้ำก๊อกบนเครื่อง สายการบินเคลมว่ากินได้นะจ๊ะ สะอาด ปลอดภัย เพียงแต่รสมันเผื่อน และถ้าชีวิตยังมีทางเลือกคุณจะดื่มมะล่ะ?) หยึย ไม่เอาละยิ่งเล่ายิ่งโหด เดี๋ยวผู้โดยที่รักจะพาลอดอาหารบนเครื่องกันไปหมด เอาเป็นว่าถ้าคุณคิดจะแสดงพฤติกรรมแย่ๆบนเครื่องล่ะก็ พกอาหารมาทานเองจะดีมั๊ย เพราะบอกแล้ว เราไม่อยากเถียง เราไม่อยากสู้ ขี้เกียจเรียกหัวหน้ามาเคลียร์ ไม่อยากให้คุณเหนื่อยรีพอร์ทเรา แต่เราก็คนนะ we are human being! ทนไม่ไหวก็ต้องตอบโต้ในแบบที่เราจะทำได้กันมั่งล่ะ...
3.ห้องน้ำเครื่องบิน..ไม่ยากอย่างที่คิด
เราก็เข้าใจอ่ะน่ะว่ามันก็คงไม่เหมือนกะห้องน้ำที่บ้านคุณๆหรอก...แต่ว่า....
ถามจริงเหอะ มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าดึงแล้วไม่ออกก็ลองผลักดู มันก็มีอยู่แค่เนี๊ย!!!
ไอ้ประเภทที่ดึงเสร็จ..ติด..เฮ้ย ไม่ออกเฟ้ย แล้วก็ยืนท่องคาถา โอม...จงเปิด จงเปิด นี่เจอบ่อยเลย
เออ..สาธุ มันคงจะเปิดเองหรอก เห็นแล้วอยากเข้าไปถามว่า เอ่อ..พี่คะ ไม่ทราบว่าเดินมาเยี่ยวไม่ได้หยิบสมองมาด้วยเหรอคะ?
แล้วประเภทที่ยืนงง นางแอร์เห็นก็ส่งเสียงเชียร์ราวกับจะคลอดบุตร push push!! แล้วชีก็เอามือแตะประตูเบาๆ จึ๊ก..ประหนึ่งว่ากลัวห้องน้ำเจ็บ แล้วหันมาทำแววตาวิงวอนว่า ..ไหนอ่ะ มะเห็นออกเลย
อื้อ..เจริญ! โทษทีนะพี่ หนูช่วยเต็มที่แล้วจริงๆ
แล้วก็เรื่องส้วมๆอีก...ช่ายส้วมบนเครื่องมันไม่ได้ถอดแบบมาจากสุขภัณฑ์ที่บ้านคุณๆเดี๊ยะๆหรอก
แต่คุณยังเดากันถูกเลยว่าจะวางก้นตรงไหน..ยังไงก็รบกวนเดากันต่ออีกซักนิดว่ามันจะกดชักโครกตรงไหนมันจะยากนักหรือไงฟระ...ฮึ่ย
4. ลูกอีช่างขอ
น้องๆ มีไพ่มั๊ย
น้องขอของเล่นเด็กหน่อยซิ (ไม่ทราบลูกพี่นั่งไหนคะ เดี๋ยวหนูเอาไปให้) อ๋อ..ลูกอยู่บ้าน
อืม...เยี่ยมเลย ไม่รู้ว่าพี่จะรู้มั๊ยน๊าว่าผู้โดยฯอีกร่วมสองร้อยคนรอบๆพี่เนี่ยก็มีลูกอยู่ที่บ้านเหมือนกัน
น้องๆ ผ้าห่มนี่ขอได้มั๊ย
(บ้านไม่มีผ้าห่มเหรอคะพี่..ใช้กันมาไม่รุกี่มือแล้วยังจะอยากได้อีก)
หมวกเด็กนั่นขอใบนึงได้มั๊ย
น้องคะผ้าพันคอสวยจัง หมดไฟลท์แล้วพี่ขอนะ
น้องคะพี่ขอน้ำแอปเปิ้ลแบบไม่เปิดฝานะคะ (อ้าว ไม่เปิดแล้วหนูจะเทใส่แก้วให้ยังไงล่ะคะ)..คือพี่ขอทั้งกล่องเลยอ่ะค่ะ
น้องๆขอโค้กใส่มะนาว น้ำส้ม และก็น้ำเปล่า (กะดื่มสั่งลาเลยเหรอคะเพ่)...หลังจากชีล่อไปแล้วสาม...แอร์กะลังเสริฟแถวถัดไป
จึ๊กๆ..(นางอูฐหน้าเงือกคนเดิมสะกิด) แหมไม่อยากจะรบกวนหรอกนะ แต่ขอน้ำมะม่วงอีกที่ซิ่ เห็นคนข้างๆกินแล้วมันอยากกิน
.....เจออย่างนี้แอร์อยากตาย..อยากจะกราบเรียนถามว่า พี่คะ..ไม่ทราบชาติก่อนพี่เป็นพยาธิปากขอเหรอคะ....แมร่งขอได้สร้างสรรค์เหลือเกิน
5. ไม่ได้ไก่...กรูจะตาย
โดยปกติแล้วอาหารบนเครื่องบินจะมีให้เลือกสองช้อยส์ เช่นไก่หรือปลา ไก่หรือเนื้อ แกะหรือมังสาวิรัติ โดยแบ่งเป็นสัดส่วนตามสถิติความนิยนของผู้โดยฯไฟลท์นั้นๆ เช่น คนแถบตะวันออกกลางนิยมไก่ คนเอเชียโดยเฉพาะคนจีนไม่ทานเนื้อวัว คนอินเดียทานมังสาวิรัติ เป็นต้น
แต่ในชีวิตจริงแล้ว แน่นอนว่ามันไม่เป็นไปตามสถิติเสมอไป มันต้องมีบางวันที่คนเอเชียเจื่อกอยากกะแดรกเนื้อ คนอินเดียเมินมังสาวิรัติ หรือ จัดสัดส่วนมาไก่ 70 ปลา 30 แต่ผู้โดยนิยมไก่มีมากกว่านั้น..เวร จึงเกิดปรากฏการณ์ที่พบเห็นได้บ่อยๆคือ ไก่หมด!!! ซึ่งเชื่อเถอะเรื่องไก่ๆแบบนี้ว่าสำหรับพวกเราแล้ว มันน่ากลัว น่าสยดสยอง ยิ่งกว่าไข้หวัดนกระบาดซะอีก..น่ากลัวยังไงมาดูกัน
ตามกฎสากลโลกเมื่อมีผู้สมหวังก็ต้องมีผู้ผิดหวัง เมื่อชอยส์ที่หนึ่งมันหมดลงจริงๆ ก็อยากจะขอความเห็นใจจากท่านผู้โดยฯด้วยว่า ช่วยรับไอ้ชอยส์ที่สองได้มั๊ย มันก็อร่อยไม่แพ้กันเท่าไหร่ และไม่ได้กินไก่ซักสองสามชั่วโมงเนี่ยมันคงไม่ถึงกะลงแดงตายหรอก ถ้าเปิดประตูเครื่องแล้วเจอตลาดเราคงไปซื้อให้แล้ว อยากจะให้ได้ทานที่ต้องการกันทุกคนแหละ แต่เนื่องจากสายการบินเราก็เป็นสายการบินพาณิชย์ ไม่ใช่สายการบินเอื้ออาทรแต่อย่างไร จะให้จัด มาสองชอยส์พอรองรับผู้โดยทั้งสองร้อยกว่าชีวิตก็กระไรอยู่ ไอ้ครั้นจะมาโวยวายว่าชั้นจ่ายค่าตั๋วไปแสนแพงทำไมไม่มีอาหารที่ชั้นจะกิน ทำไมไปเสริฟแถวอื่นก่อน มาถึงแถวชั้นชอยส์ก็หมดพอดีซิ่ เอ้อ..พี่คะ มันก็ต้องมีคนได้ก่อนได้หลังเป็นเรื่องปกติอ่ะนะคะ ถือซะว่าวันนี้พี่จับไม้สั้นได้ที่นั่งอับสัญญาณก็แล้วกันนะคะ
แล้วก็อีกพวกที่เอะอะอะไรก็บอกให้ไปเอาอาหารจากบิซิเนสคลาสมาให้..แน๊..อย่ามาหัวหมอ อยากให้ทราบไว้ณ.ที่นี้ด้วยนะคะว่า บิซิเนสคลาสเค้าก็มีผู้โดยฯของเค้า หลายปากหลายท้องที่ต้องดูแลเหมือนกัน ไม่ใช่ต่อไปก่อนผู้โดยฯที่บิซิเนสจะทานอาหารได้ต้อง รอดูก่อนว่าจะมีผู้โดยอิโค (economy) ผู้ถือคติ กินอย่างราชาราคามิตรภาพ มาสอยไปกี่ที่
แล้วไอ้ประเภทที่ พอไก่หมดก็แหกปากโวยวายซะลั่น..ก่นด่าบุพการีแอร์ แล้วชักแม่น้ำจริงบ้างแหลบ้างประมาณว่า ทำไมสายการบินนี้ทุเรศอย่างนี้ ไม่มีไก่ให้ช๊าน..ช๊านกินปลาไม่ได้เดี๋ยวครีบงอก เดี๋ยวหายใจทางเหงือก ช้านแพ้อาหารทะเล บลาๆๆ
อันนี้แนะนำไว้เลยนะคะ สำหรับท่านที่มีความต้องการพิเศษกว่าคนอื่นๆ เช่นไม่ทานเนื้อสัตว์ แพ้โน่นแพ้นี่ เป็นเบาหวาน หรือสารพันความต้องการ มันเป็นความรับผิดชอบของคุณนะคะที่จะต้องแจ้งกับทางสายการบิน ตอนที่คุณจองตั๋วหรือว่าเช็คอิน ถ้าหวังว่าเราจะรู้โดยญาณวิเศษแล้วเตรียมไว้ให้เนี่ย...เอ่อ...บอกได้คำเดียวว่า มะมีห้ายแหลกหรอกนะคะ
กลับมาที่กรณีเจ๊โวยคนเดิม...สถานการณ์แบบนี้ แนะนำจากใจแอร์ เลยนะคะ เวลาเราบอกว่าหมด... มันแปลว่าหมด เพราะฉะนั้นทำใจทานปลาร้อนๆ ตรงหน้า ดีกว่าโวยวาย เสียน้ำลาย แล้วสุดท้ายก็ต้องกินปลาเย็นๆ แบบอายๆ ด้วยนะเคอะ
6. แกล้งหลับ
เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ เวลาแอร์เข็นคาร์ทเพื่อเก็บถาดอาหารที่ทานเสร็จแล้วเนี่ย...พวกผู้โดยฯจะต้องแกล้งทำเป็นหลับกันซะอย่างงั้น
อ๊ะ..เดี๋ยวจะหาว่าเราใส่ความ รู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ก็พอเราเก็บtrayอาหารตรงหน้าไปแล้ว พี่ทั่นก็ลืมตาขึ้นมาพับถาดเก็บหน้าตาเฉยอ่ะดิ่
เอ่อ..พี่คะ ไม่ทราบกลัวหนูจะขอเบอร์หรือไงคะ หรือว่ากลัวหนูจะซักไซ้ถึงรสชาติอาหารเหมือนพนักงาน ร้านพิซซ่า
อยากจะฝากไว้ตรงนี้ว่าหนูเองก็ไม่ได้อยากจะคุยกะพี่มากมาย เพราะฉะนั้นถ้าจะแกล้งหลับเผื่อลดความอึดอัดจากการปะทะสายตาล่ะก็ หนูเห็นดีด้วยเต็มที่ แต่ว่า....ให้มันเนียนๆกว่านี้หน่อยจะได้มั๊ย
7. ขอบคุณที่ช่วย..(ให้ยากขึ้น) นะคร๊า
เรื่องนี้เป็นเรื่องของความเข้าใจอันไม่ตรงกันระหว่างแอร์ กะผู้โดยฯนะคะ ไม่ได้โกรธไม่ได้เคืองอะไรมากมาย..แต่เอ่อ..ยอมรับว่าบางทีก็แอบเซ็ง เลยขอบ่นซะหน่อยละกันนะ
ถึงคุณผู้โดยฯผู้มีมารยาทงามทั้งหลาย ที่เวลาทานอาหารเสร็จก็จัดแจงเอาจาน ชาม ถ้วยเล็กใหญ่ต่างๆ บนถาดอาหารมาซ้อนกันเป็นชั้นๆ อย่างเป็นระเบียบ บางคนไม่แค่นั้น ซ้อนกันมาสามสี่ถาด ล่อมาทั้งครอบครัว...เอ้อ..เจอแบบนี้แอร์ได้แต่ปาดเหงื่อค่ะ พี่คะไม่ทราบว่าจะสร้างอนุสาวรีย์ให้บิดาใครคะ??
คือหนูเข้าใจค่ะว่าพี่ทำแบบนี้เวลาอยู่บ้าน ซ้อนกันเป็นชั้นๆเพื่อสะดวกแก่การเก็บไปล้าง..แต่พี่คะ ที่นี่บนเครื่องค่ะ ตอนหนูเอามาเสริฟเนี่ยมันออกมาจากคาร์ท ตอนพี่อิ่มหนำสำราญดีแล้วหนูก็ต้องเก็บมันเข้าคาร์ทเหมือนเดิมอ่ะค่ะ แล้วตอนรับไปยังเป็นบ้านจัดสรรตอนคืนพี่เล่นคืนมาในรูปคอนโดแบบนี้ไม่ทราบว่ามันจะเข้าไปในคาร์ทยังไงดีล่ะคะ ไม่ได้โกรธนะคะ...ฮึ่ม..ยืนยันว่าไม่โกรธ แต่ทีหลังอย่าทำนะคะ..ขอร้อง
8. พยายามหน่อยด้ายมั๊ย...เฮ๊อะ???
อันนี้ฝากไว้สำหรับผู้โดยฯที่ไม่ได้มีภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง..หรือเรียกง่ายๆว่า ภาษาอังกฤษมะแข็งแรงนั่นเอง
เชื่อเหอะค่ะว่าเราไม้ได้ดูถูกคุณเลย เรายังเคยคิดเลยว่า ถ้าเป็นคุณตาคุณยายเรามานั่งเครื่องบิน ท่านเองก็คงไม่รู้จัก beef หรือ veg และคงเดาไม่ถูกว่าเครื่องหมายหน้าห้องน้ำ vacant กะ occupiedมันคืออะไร ตัวเราเองก็เคยภาษาอังกฤษอ่อนแอยวบยาบมาก่อน หรือแม้แต่แอร์คนอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้พูดภาษาอังฤษกันได้แต่อ้อนแต่ออก... แต่เมื่อมันมาถึงเวลาที่ต้องสื่อสารกันแล้ว....จะทำยังไงล่ะ
อยากบอกว่าเราเองก็อยากจะเข้าใจคุณๆอยู่ไม่น้อย เพราะฉะนั้นพยายามกันอีกนิดคับ นอกจากภาษาอังกฤษแล้ว เรายังมีการสื่อสารโดย ภาษามือ ภาษาใบ้ body language รูปภาพ และอื่นๆอีกมากมาย เพราะฉะนั้น ถ้าคุณฟังเราไม่ออกพยายาม สื่อให้เรารู้ซักนิด ไม่ใช่นั่งเชิดหน้า ประหนึ่งเราเป็นวรรณะจัณฑาลที่ไม่คู่ควรแก่การเสวนา...
และที่พบอีกบ่อยอีกแบบคือ คุณพี่รัวภาษาบ้านเกิดคุณพี่มาเป็นชุดๆ ไม่ทราบว่าหนูหน้าตาอิงลิงกัวมากหรือไง ถ้าเจอรูปนี้..เราตอบกลับภาษาไทยโลดค่ะ เหอๆ
9. ขอศอกข้างนั้นให้ฉันได้ไหม
คงต้องกราบงามๆ สำหรับมนุษย์ประเภทนี้..ว่าช่วยไปผุดไปเกิดกันซะที
บอกตรงๆ เซ็งค่ะ ไอ้พวกที่ชอบทำแขนยื่นแขนยาวกางศอกออกมาในทางเดิน เพื่อให้ได้ปาดก้นแอร์ซักนิ๊ดก็ยังดี
โถ...คุณพี่ขา ไม่ทราบว่าเมียที่บ้านออนไสตรท์หรือยังไงคะ แล้วมันจะได้ความเสียวซ่านอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ กะอีแค่ปลายศอกสัมผัสเนี่ย
ให้ตายซิ ถ้า...นักล่ะก็ ห้องน้ำบนเครื่องมีเจ็ดห้อง บรรยาศไม่เลวเลย..เชิญบริการตัวเองตามอัธยาศัยค่ะ
แหม ศอกยาวอย่างงี้ช่วยระวังตอนหนูถือกาแฟร้อนๆมาคราวหน้าด้วยนะคะ คือเครื่องมันโคลงเคลงอ่ะค่ะ
เฮ้อ..แล้วที่บ่นเนี่ยไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวอะไรหรอกนะคะ แต่มันเบื่อค่ะ เจอแต่ละทีอยากจะหันไปถามว่า...เมื่อไหร่คะ???
.....เมื่อไหร่คนอย่างพี่จะหมดไปจากโลกซะทีคะ???....
10.น้ำใจเล็กๆ
ค๊ารู้ค่ะ ว่าเรามาทำงานไม่ได้มาเพื่อสอนมารยาทใคร
แต่ก็นิดส์นึงอ่ะนะ ...อยากบอกว่าระหว่างการทำงานอันเหน็ดเหนื่อย ท่ามกลางผู้โดยร้อยพ่อพันแม่ ทั้งมนุษย์ปากขอ หรือเจ้าขุนมูลนายที่เห็นแอร์เป็นเมดส่วนตัว และยังพวกพันธุ์เรื่องมากทั้งหลาย รอยยิ้มและคำขอบคุณของคุณ..เป็นกำลังใจให้เรามากมายทีเดียว
และเชื่อเหอะว่า คนที่ดีกะเรา เราไม่เคยลืม..ไม่แน่นะคุณอาจมี special treat เป็นเค้ก หรือ เชมเปญ จาก บิซิเนสคลาส หรือของที่ระลึกที่เรามักอุบไว้สำหรับคนที่สมควรจะได้ รู้หรือเปล่าว่าแอร์น่ะมีกระเป๋าโดเรมอน เราบันดาลอะไรที่คุณนึกไม่ถึงได้อื้อเลยล่ะ ...อันนี้รวมไปถึง อีเมล์แอดเดรส ของเราตอนคุณลงจากเครื่องด้วย..ถ้าคุณน่ารักพอนะ อิอิ![]() 
| Create Date : 07 เมษายน 2550 |
| Last Update : 8 เมษายน 2550 17:20:17 น. |
|
28 comments
|
| Counter : 3742 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: babybonus  วันที่: 7 เมษายน 2550 เวลา:21:42:27 น. |
|
|
|
| โดย: เจ๊เมย์ (cutie_dedevil ) วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:0:13:26 น. |
|
|
|
| โดย: Deliver วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:0:43:46 น. |
|
|
|
| โดย: เมย์คร๊าบ (cutie_dedevil ) วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:2:30:32 น. |
|
|
|
| โดย: Mariko (GottaBeMary ) วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:5:41:08 น. |
|
|
|
| โดย: เจ๊เองฮ่ะ IP: 217.17.254.43 วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:16:30:22 น. |
|
|
|
| โดย: กะทิ IP: 124.121.184.109 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:11:05:36 น. |
|
|
|
| โดย: JADE&GUY วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:19:44 น. |
|
|
|
| โดย: จขบ IP: 193.188.105.230 วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:55:38 น. |
|
|
|
| โดย: อ้อม (AomEk ) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:14:29:48 น. |
|
|
|
| โดย: yoko วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:48:23 น. |
|
|
|
| โดย: เก๋(alekay) IP: 124.157.141.65 วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:46:41 น. |
|
|
|
| โดย: มูมู่น้อย (sweet-and-sour ) วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:38:28 น. |
|
|
|
| โดย: ธนิสรา IP: 125.27.224.176 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:51:12 น. |
|
|
|
| โดย: Pebbles IP: 203.146.242.129 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:51:34 น. |
|
|
|
| โดย: Phychexxx วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:37:01 น. |
|
|
|
| โดย: Phychexxx วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:56:22 น. |
|
|
|
| โดย: Pebbles วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:13:08 น. |
|
|
|
| โดย: Pebbles วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:03:54 น. |
|
|
|
| โดย: aomek (AomEk ) วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:13:54:49 น. |
|
|
|
| โดย: Pebble IP: 58.8.101.98 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:18:24:37 น. |
|
|
|
| โดย: Pebbles วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:15:02:07 น. |
|
|
|
| โดย: Hans_Hans IP: 203.170.255.123 วันที่: 21 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:10:06 น. |
|
|
|
| โดย: Lewishic IP: 51.210.176.129 วันที่: 13 เมษายน 2567 เวลา:18:50:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Bahrain
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เกิดและโตที่ประเทศไทย รักประเทศไทย คิดถึงข้าวมันไก่และก๋วยเตี๋ยวเรือเป็นที่สุด แต่โชคชะตาเล่นตลกชีพจรร่วงลงเท้า ทำให้ต้องไปดมอึจิ้งโจ้อยู่เป็นแรมปี ยัง..ยังไม่พอเคราะซ้ำกรรมซัดอีกระลอก ซัดมาให้แบกถาดอยู่กลางทะเลทราย..แบกไปบ่นไปกว่าจะรู้ตัวก็เข้าสู่วัยทอง ความไฝ่ฝันในอนาคตไม่ใช่เพอเซอร์หรือceo แต่เป็นเมียน้อยคนที่ 258ของท่านชีค...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แวะมาทักทายค่ะ
อ่านแล้วเห็นใจสุดๆโชคดีที่เราไม่เคยทำแบบนี้กับคุณแอร์เลย
แต่ละอย่างที่คุณแอร์เจอนี่...ยิ้มไม่ออกเหมือนกันนะ