BlogGang.com : : Wednesday's Child - เพลงรักเพลิงมายา

อย่าคิดว่าทำดีแล้วต้องได้ดี แค่ทำดีก็ดีแล้ว

Group Blog

All Blogs

เพลงรักเพลิงมายา - ณารา

"จอร์จินโญ่" ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นนักร้องสาวชื่อดัง "วิสาริน" ครั้งแรกในจอทีวีบนเครื่องบิน เพราะเธอช่างมีใบหน้าละม้ายคล้าย "กีรณา" หญิงในดวงใจที่แต่งงานไปกับเพื่อนรัก แล้วจู่ๆ โอกาสก็หล่นลงมาบนตักของเขาเมื่อเพื่อนร่วมหุ้นมาปรึกษาว่าญาติผู้น้องที่กำลังจะได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงต่างประเทศตกเป็นข่าวมั่วยาเสพติด มีภาพแพร่ทางอินเทอร์เน็ตไปทั่ว และเธอผู้นั้นก็คือ "วิสาริน" เขาจึงเสนอตัวช่วยเธอด้วยข้อแลกเปลี่ยนบางอย่างวิสารินต้องเอาศักดิ์ศรีเข้าแลกกับชื่อเสียงและความผิดที่ตนไม่ได้ก่อ...เมื่อความรักที่เริ่มต้นจากข้อแลกเปลี่ยนถูกสั่นคลอนด้วยความเข้าใจผิด แล้วรักครั้งนี้จะลงเอยอย่างไร...

....นิยายเล่มนี้ เราอ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากเลย อ่านจบเนี่ยถึงกับอินเหมือนตกอยู่ในภวังค์อยู่พักใหญ่ ๆ ก็นางเอกเนี่ยช่างร้ายกาจ เอาแต่ใจอย่างที่สุด.... พระเอกก็ท๊น...ทน... โค ตะ ระ แสนดีเลย

แรกเริ่มที่เห็นหนังสือเล่มนี้ อ่านปกหลังผ่านๆ ก็คิดว่า อีกละ... ทำไมชื่อตัวละคร มันไปเหมือนเรื่องที่เคยอ่านล่ะ แต่พอตั้งใจอ่านดี ๆ ก็อ้าว... มันภาคต่อของนิยายเรื่อง ไฟฝันวันรัก นี่นา...

จุดเริ่มต้นของเรื่องที่พระเอกสนใจนางเอกก็เพราะหน้าตาที่คล้ายหญิงที่ตัวเองรัก (เริ่มเรื่องก็แอบเจ็บปวดนิด ๆ...เลยเรา) มีเหตุการณ์ให้จับพลัดจับผลูเพื่อช่วยนางเอก (ซึ่งวิธีการก็อาจไม่ถูกใจใครหลาย ๆ คน แต่ถูกใจคอนิยายน้ำเน่าอย่างเรา อิอิ) เรื่องราวดำเนินไปโดยที่ต่างคนต่างเข้าใจไปว่า อีกฝ่ายก็ต้องการผลประโยชน์ของกันและกัน

พระเอก (จอร์จิญโญ่) ก็คอยช่วยเหลือนางเอก (แซลลี่) เพื่อให้กลับเข้าวงการบันเทิงได้อีกครั้ง เราอ่ะ ชอบพระเอกที่มีความคิดแบบผู้ใหญ่ คอยบอกคอยสอนนางเอก .... แซลลี่ที่ไม่เคยยอมใครในชีวิตก็ต้องยอมฟังเขาคนนี้

แต่พอถึงคราวที่พระเอกจะจีบก็ดั๊นมาเจอนางเอกพูดซะอย่างงี้ ...

"เวลาฉันคบใคร ฉันจะไม่รีบร้อน ต้องให้เวลาค่อย ๆ ศึกษากันไปนาน ๆ แล้วฉันถึงจะตอบได้ว่าจะทนอารมณ์ของฉันได้หรือไม่ ถ้าไม่ก็ทางใครทางมัน ถ้าได้ก็คบกันต่อไป" เธอบอกความคิดเธอออกมา และคำพูดที่ตรงไปตรงมานั้นทำให้จอร์จิญโญ่ถึงกับตกตะลึงไปทันที
"ทำไมฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องเป็นฝ่ายทนล่ะ ทำไมสองฝ่ายไม่ปรับเข้าหากัน" เขาถาม
"ก็เพราะฉันเป็นฝ่ายถูกเสมอนะสิ คนที่จะมาเป็นแฟนของฉันต้องทนได้ ไม่อย่างนั้นฉันก็ขอลา" เธอตอบอย่างไม่แยแส

"คุณคิดว่าจะมีผู้ชายอย่างนั้นในโลกรึ" ...............

โอ้...ตอนอ่านบทนี้จบแล้วรู้สึกสะอึกมากมาย ประโยคแบบนี้ในชีวิตจริงเราเคยพูดกับแฟน เราก็คิดแบบนางเอกนี่ล่ะ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็เชิญ

แย่เนอะ
เรื่องราวดำเนินไปเรื่อย ๆ จนมาถึงจุดแตกหักของพระเอกนางเอกก็ตอนที่
แซลลี่ได้รับรู้และเข้าใจ (ไปเอง) ว่า เธอเป็นเพียงเงาของใครบางคนเท่านั้น
แซลลี่โกรธแค้น ผิดหวัง และไม่ยอมอภัยใดๆ ทั้งสิ้น (เรื่องราวช่วงนี้มันช่างเจ็บปวดใจพิลึก)

...แสนปวดร้าว เป็นแค่เงาที่เธอมองผ่าน
เฝ้าแต่รอ สุดทรมาน เพราะรักฉันไม่มีวันเป็นจริง
....ครั้งใดที่เธอมองฉัน เธอก็เห็นคนอื่นอยู่ร่ำไป...

พระเอกก็ต้องเศร้าไปตามระเบียบ...

....เส้นทางของเธอถูกโรยด้วยกลีบกุหลาบ โดยมีเขาเป็นผู้บุกป่าฝ่าฟันดงกุหลาบหนามแหลมคมจนเลือดโซมกาย เพื่อเด็ดดอกสวย พร้อมกับลิดหนามทิ้ง และนำกลีบดอกสีสวยมาโปรยทางให้เธอเดินเหยียบย่ำไป ขณะที่เขายังนอนจมกองเลือดอยู่เบื้องหลังโดยที่เธอไม่คิดจะหันมาแล....

แอบประทับใจกับประโยคข้างต้นมากมาย สำนวนสละสลวยดีจัง ทั้งตัดพ้อต่อว่า ทั้งทุกข์ทรมานใจ อยู่เพียงลำพัง (คุณณาราสุดยอดไปเลย...)

สุดท้ายด้วยความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง ทั้งสองคนก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง จะจบแบบเศร้าหรือสุขสมหวัง ก็คงจะเดาได้ไม่ยากเนอะ....

หลังจากอ่านเรื่องนี้จบทำให้เราต้องกลับมาคิดทบทวนว่า เราเป็นอย่างนางเอกหรือเปล่า ? ขี้วีน เอาแต่ใจ ไม่ยอมปล่อยวางกับสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ใจ และที่สำคัญที่ได้เรียนรู้จากเรื่องนี้ก็คือ ความรักของคนสองคนจะต้องปรับตัวเข้าหากัน และความรักต้องประกอบไปด้วย การอดทน ประนีประนอม และให้อภัย .... (ได้ยินและฟังมานานกับประโยคแบบนี้ แต่ในชีวิตจริงมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่เนอะ) ขอบคุณหนังสือเล่มนี้ที่ทำให้เราฉุกคิดและอยากจะทำสิ่งดีดี ทำตัวน่ารัก ๆ กับหวานใจและคนรอบข้าง เท่าที่จะทำได้...