“มึงรู้ไหม ว่าคู่แข่งที่แท้จริง ของการสอบคือใคร ?”

แจ็ค... มันเป็นรองแชมป์รายการตอบปัญหาวิทยาศาสตร์แห่งประเทศไทย มัธยมต้น ได้รางวัลชมเชย การแข่งขันสมาคมคณิตศาสตร์ ม ปลาย ตั้งแต่ม สี่ แจ็คเป็นนักเรียนในค่าย ฟิสิกส์โอลิมปิค ผมเจอมันตั้งแต่มัธยมต้นในงานตอบปัญหาวิทยาศาสตร์นั่นแหล่ะ และตอนนี้ผมก็ได้คุยกับมัน ในฐานะเพื่อนห้องคิง ในโรงเรียนที่เขาว่ากันว่าดีที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทยที่ผลิตเด็กทุนคิง เด็กโอลิมปิกวิชาการ ป้อนให้ประเทศของเราทุกปี

เมื่อวานผมได้ดูหนังเรื่องฉลาดเกมส์โกง... พวกเราทุกๆ คนรู้กันมาเป็นชาติแล้วว่าการโกงเป็นสิ่งที่ไม่ดี  และพวกเรารู้มาตั้งแต่ก่อนอาจารย์สอน(หรือไม่ได้สอน) ด้วยซ้ำว่า ประเทศนี้ใครๆ ก็โกง ...มันทำให้ผมนึกถึงไอ้แจ็คและตัวเองในวัยเด็กว่า... เรา ก็ โกง หรือ?

กลับมาที่คำถามว่าใครคือคู่แข่ง... “กูไม่แน่ใจว่ะ แต่ถ้าต้องตอบน่าจะเป็นตัวข้อสอบเพราะถ้าเราชนะข้อสอบได้ทุกข้อ เราจะได้ที่หนึ่งมิดเทอม”  ผมตอบ

ไอ้แจ็คยิ้มให้ผมแล้วมันก็หยิบโทรศัพท์ เริ่มพิมพ์ข้อความ

“คคกกข กคงงข กขงงค ... ”

หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนของแจ็คกลุ่มนึงก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำ ผมเข้าใจว่า พวกเขาก็เปิดอ่านโพยแล้วคงจดไว้ที่ไหนซักแห่งที่ตัวเดินกลับเข้าห้องพร้อมกับทำข้อสอบ ตามที่แจ็คบอกไว้...และทุกคนก็จะได้คะแนนวิชาเลขมิดเทอม ไม่เต็มก็เกือบเต็ม

แจ็คทำเรื่องที่คล้ายๆกับหนังทำ แต่ต่างที่ว่า... มันไม่เอาเงิน!?

“กูจะบอกว่า จะเป็นมิดเทอม สอบไฟนอลหรือสอบเก็บคะแนนบ้าบอคอแตกอะไรคู่แข่งของเราไม่ใช่ไอ้เด็กเรียนแว่นหนาที่หวังจะเอาท็อป เราทุกคนในโรงเรียนคือพวกเดียวกันแค่ทุกคนเอาชนะข้อสอบได้ ทุกคนก็จะได้เกรดสี่”

ท่านผู้อ่านเคยคิดไหมครับว่าโลกของเรามีทรัพยากรบางอย่างที่เป็นอนันต์ หรือแทบจะเป็นอนันต์ อาทิเช่นพลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลม ทรัพยากรคุณภาพมนุษย์ที่เราสามารถพัฒนาไปอย่างไม่มีขีดจำกัดได้ หรือแม้แต่เงินตราที่เราจะอุปโลกน์สร้างมันเท่าไหร่ก็ได้...

คะแนนของนักเรียนก็เป็นหนึ่งในทรัพยากรที่แทบจะเป็นอนันต์....เราสามารถผลิตคะแนนสอบได้มากมายมหาศาลเราสามารถแจกคะแนนหนึ่งร้อยแต้ม ในแต่ละวิชาให้เพื่อนๆ โดยที่ไม่มีใครต้องตายไม่มีใครได้คะแนนน้อยลง ไม่ทำให้เกิดมลภาวะสิ่งแวดล้อม โลกใบนี้จะแฮปปี้ขึ้นไหมถ้านักเรียนที่เก่งกว่า ฉลาดกว่า เสียสละเอาความรู้ที่ตัวเองทำได้ในห้องสอบมาบอกเพื่อนที่ยังด้อยกว่า และทุกคน...ก็จะจบด้วยการได้คะแนนที่ดี และมีความสุข

ผมเห็นไอ้แจ็คทำการปล่อยโพยมาเกือบสิบครั้ง...ไม่เคยโดนจับได้... ถึงจะโดน ผมก็อยากเชียร์ให้มันพูดกับอาจารย์ไปเลยว่ามันผิดอะไรที่ เราช่วยกัน... ช่วยกันเอาชนะข้อสอบ เราอุปโลกน์ขึ้นมาจากคำพร่ำสอนของอาจารย์ว่าการทุจริตคือความเลวร้าย แต่มันจะเลวร้ายอะไรล่ะ... ถ้าเราช่วยเพื่อน หรือถ้าใครจะบอกว่า เอ๊ะๆ เราช่วยเพื่อนในทางที่ผิด... งั้นถามหน่อยเถอะ  การปล่อยให้เพื่อนที่ด้อยกว่าเราต้องเสียน้ำตา  เพื่อนที่ยอมจ่ายค่าศักดิ์ศรีเพื่อขอร้องเราให้ไม่ได้คะแนนที่มีเกลื่อนกลาดเป็นอนันต์ คือสิ่งที่ถูกใช่ไหม ?! 

หากเราทำงานแล้ว...เราจะรู้เลยว่าคำถามที่เราโดนท้าทายตอนมัธยม ล้วนเป็นคำถามที่คุณจะแทบไม่เจออีกเลยเมื่อเข้าทำงานไม่มีใครถามคุณอีกแล้วว่า ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์หนี่งโมเลกุล จะหนักกี่กรัมไม่มีใครถามคุณอีกแล้วว่าเสียงเดินทางได้กี่เมตรต่อวินาทีที่อุณหภูมิยี่สิบสี่องศา หรือคำถามให้นับคำเป็น คำตาย ครุ หลุ ในกลอนโคลงสี่สุภาพ

การรู้คำตอบของคำถามสุดแนวเหล่านี้.... ไม่ได้ทำให้เราฉลาดขึ้น...แต่การหาวิธีที่ทำให้ได้คำตอบของคำถามเหล่านี้ต่างหากล่ะ ที่ทำให้เราฉลาดขึ้นคนบางคนใช้เวลา ใช้การฝึกฝน อ่าน กวดวิชาเพื่อให้ได้คำตอบ คนบางคนใช้เงินซื้อคนบางคนยอมจ่ายเป็นศักดิ์ศรี เพื่อให้ได้คำตอบ

ตลอดเวลาสองปีที่ผมเจอมันมันช่วยเพื่อนสิบกว่าคน แจกโพยกว่ายี่สิบครั้งถ้ารวมเบ็ดเสร็จมันคงทำคะแนนให้ตัวเองและเพื่อนในโรงเรียนนี้เป็นพันกว่าแต้มแล้วและผมเชื่อว่า...ไม่ใช่แจ็คคนเดียวหรอกที่คิดแบบนี้ แม้แต่ผมเองก็คิดด้วยซ้ำว่าเราไม่ได้ทำเรื่องการโกง ถ้าโกงจริงต้องมีคนเสียผลประโยชน์แต่เรากำลังช่วยให้ทุกคนมีคะแนนที่ดีขึ้นต่างหาก และความจริงอีกข้อนึงคือเพื่อนผองที่รับโพยจากเรา จริงๆ เขาไม่ได้งี่เง่าขนาดตอบคำถามอะไรไม่ได้เลย พวกเขาต้องการคำตอบในข้อยากๆ อีกแค่สามถึงห้าคะแนน เพื่อเปลี่ยนจากเกรดสอง ให้กลายเป็นสาม เปลี่ยนจากเกรดสามให้กลายเป็นสี่ แล้วทำไมจะไม่ช่วยพวกเขาล่ะ ถ้าเราทำได้!?

โรงเรียนที่ผมกับแจ็คเรียนเคยทำสถิติ ขนาดว่าทุกคนได้เกรดเฉลี่ย 4.00 ยกชั้น ย้ำอีกที ยกชั้น และถึงวันนี้ทุกคนก็มีความสุขกับสถิติเหลานี้ แจ็ค ผม และเพื่อนๆ.. ได้เข้าเรียนในคณะที่ตัวเองอยากเรียน 

ถามอีกครั้ง พวกเรารวมพลังช่วยกัน เพื่อเอาชนะข้อสอบ.... มันโกงไหม?

แต่เอาจริงๆนะครับผมฉลาดไม่พอที่จะตรัสรู้สิ่งที่คุณลุงไอน์สไตน์พูดไว้เมื่อร้อยปีที่แล้ว... ขออภัยจริงๆ

ทฤษฎีสัมพันธภาพมันลึกซึ้งสุดติ่งกระดิ่งแมวจริงๆใครบอกว่าใจนารีซับซ้อนยิ่งนัก ผมขอท้าให้มาเข้าใจทฤษฎีสัมพันธภาพ แล้วท่านจะเชื่อว่าไม่มีทางที่หัวใจหญิงใดจะซับซ้อนกว่าทฤษฎีหลุมดำการบิดเบี้ยวของ time space หรือคลื่นแรงโน้มถ่วงแน่นอน!!

ตอนผมเรียนอยู่ปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยมีคอร์สเรียนทฤษฎีสัมพันธภาพด้วยนะ ทฤษฎีสัมพันธภาพเนี่ยจริงๆแล้วมันถูกแบ่งเป็นสองศาสตร์ใหญ่ๆคือ ทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไป (GeneralRelativity) กับทฤษฎีสัมพันธภาพแบบพิเศษ(Special relativity)

สิ่งที่ผมพอจะฟังเรื่องนี้แล้วเข้ามาในสมองอันน้อยนิดก็คือทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไปกับพิเศษ คนส่วนใหญ่น่าจะคิดว่าแบบพิเศษคงยากกว่า... 

แต่ความจริงคือทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไปยาก ซับซ้อนโหดร้ายและทำร้ายเกรดเฉลี่ยของนักเรียนกว่าฝั่งทฤษฎีสัมพันธภาพแบบพิเศษมากกกกก

ทฤษฎีสัมพันธภาพแบบทั่วไปมีใจความสำคัญคือจะพูดถึงมวลของวัตถุที่จะทำให้ระนาบแห่งช่องว่างและกาลเวลาบิดงอ (เป็นไงล่ะ.. เจอแค่ประโยคนี้ก็เครียดแล้ว) ซึ่งมันเป็นโชคดีของมวลมนุษยชาติในปี2016จริงๆ ที่เหตุการณ์การ ฟิกเจอร์ริ่งของหลุมดำ เมื่อกว่าพันสามร้อยล้านปีที่แล้ว ที่เป็นรูปคลื่นสวยงามมาโผล่ให้พวกเราเห็นวันนี้พอดี!!

เข้าใจว่าผู้อ่านทุกท่านคงอ่านข่าวและเข้าใจเรื่องคลื่นแรงโน้มถ่วงไปแล้ว...ใครไม่เข้าใจ ไม่เป็นไร คนเกินครึ่งสุริยจักรวาลก็คงไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ เพราะไอ้เรื่องคลื่นแรงดึงดูดที่เป็นข่าวอึกทึกครึกโครมสะเทือนจักรวาลอยู่เนี่ยจะอยู่ในฝั่งที่พิสูจน์ว่าทฤษฎีสัมพันธภาพทั่วไปของคุณไอน์สไตน์เป็นจริง...

กล่าวคือมวลของวัตถุ→ทำให้เกิดแรงโน้มถ่วง→ สามารถทำให้ระนาบแห่งช่องว่างและกาลเวลาบิดเบือน→ แต่ถ้าวัตถุมีการสั่นไหว(โปรดอย่าถามผู้เขียนว่าสั่นยังไง... ขึ้นๆลงๆ หรือซ้ายขวาๆหรือวัตถุต้องใหญ่แค่ไหน) →รู้แค่ว่าถ้ามันสั่นไหวการบิดงอ บิดเบือนของspace-time (ระนาบแห่งช่องว่างและกาลเวลา) จะกระจายเป็นรอนคลื่น

และวันนี้ นักวิทศาสตร์อเมริกาก็มีหลักฐานว่ามันเป็นรอนคลื่นจริงๆ!! จบข่าว เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกันนะครับ...

เอาล่ะส่วนทฤษฎีสัมพันธภาพแบบพิเศษล่ะ? มันจะเป็นเรื่องที่มนุษย์ที่ยังพอเป็นปุถุชนพอเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง อย่างสมการที่ทำให้พวกเรารู้จักคุณไอน์สไตน์และเป็นสมการสุดสุโค่ยของโลกใบนี้ก็คือe=mc² แต่อย่าไปเข้าใจว่าคุณไอน์สไตน์คิดมาแค่e=mc² แล้วเป็นอัจฉริยะนะครับจริงอยู่ว่าถึงแม้ผมจะบอกว่าทฤษฎีสัมพันธภาพแบบพิเศษจะง่ายอยู่ แต่จริงๆแล้วมันก็ (โคตร) ยากกว่านี้ไอ้สมการแค่บรรทัดเดียวนี้มาก นี่คือตัวอย่างบางส่วนจากหนังสือเรียนที่ผมอุตส่าห์ไปขุดมาให้ละลึกชาติความโหดร้ายตอนเราเรียนมหาลัย

สุดท้ายนี้... ไหนๆ ก็วาเลนไทน์เนอะ... ผู้เขียนฉลาดไม่พอจริงๆ ที่จะเอา ทฤษฎีสัมพันธภาพ มาอธิบายหรือผูกกับทฤษฎีความรักอะไรทั้งนั้น... แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้คือ... หากเราพอเข้าใจทฤษฎีสัมพันธภาพภาคพิเศษอยู่บ้าง เราจะทราบว่าเมื่อ เราเดินทางในจรวดอย่างเร็วมาก เร็วมากก มากกๆๆๆ เวลาจะไหลช้าลง จะยกตัวอย่างให้เห็นภาพคือ หากเราอยู่ในจรวดที่วิ่งเร็วมหาศาล... เวลาลูกโป่งแตก การเดินของเข็มนาฬิกาบนจรวด การเต้นของหัวใจ หรือทุกเหตุการณ์จะเหมือนเป็นภาพสโลว์โมชั่น นั่นคือทำให้เวลาของเราช้ากว่าคนที่อยู่บนโลกจริงๆ !!　

แต่สิ่งที่จะบอกต่อคือ  ไม่ว่าเราจะเดินทางเร็วแค่ไหน จะทำยังไง เราทำได้แค่ทำให้เวลาช้าลง แต่เราจะทำให้เวลาไหลย้อนกลับไม่ได้... นั่นหมายความว่า ต่อให้เป็นโลกทางทฤษฎี จินตนาการสุดขอบเทคโนโลยีแห่งจักรวาล ไม่มีใครหรือวัตถุใดจะย้อนอดีตได้!!  

หนึ่งในเหตุผลที่ญี่ปุ่น กลายเป็นจ้าวฟุตบอลเอเซีย

ในวันที่16 มกราคม“ช้างศึก”ทีมชาติไทยชุดปรีโอลิมปิค โดนนักเตะ “บลูซามูไร” （เป็นชื่อเล่นเหมือนที่เราเรียกทีมชาติไทยว่าช้างศึก） สอนเชิงบอล 0-4 คือถึงแม้คนไทยจะไม่แฮปปี้เลยแม้แต่น้อยแต่เราคงต้องยอมรับว่าทีมชาติญี่ปุ่นแกร่งทั่วแผ่นจริงๆ มากกว่านั้น ณ ถึงวันนี้ 19 มกราคมทีมชาติญี่ปุ่นชุดนี้ยังชนะทั้งทีมชาติซาอุ และเกาหลีเหนืออีก...สองทศวรรษที่ผ่านมาถูกพิสูจน์อยากชัดเจนว่า วงการลูกหนังของเขาเป็นอันดับต้นๆของเอเซียไปเรียบร้อยแล้ว...

หากมีคำถามว่าทำไมกันทำไมชนชาติที่ในสมัยก่อนเอาแต่เล่นเบสบอล บ้ากีฬาซูโม่ จึงมาถึง ณจุดนี้ได้ยังไง...

แน่นอนท่านผู้อ่านหลายๆท่านคงตอบง่ายๆ ว่า เพราะเงินที่สมาคมญี่ปุ่นทุ่มให้ล่ะซี่ กับความเป็นระบบระเบียบวินัยในการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง... แต่ผู้เขียนมีเรื่องนึงที่ไม่น่าเชื่อแต่เพื่อนคนญี่ปุ่นรวมถึงรายการทีวีเคยพูดถึงกันว่าปัจจัยที่มีอิทธิพลกับวงการลูกหนังแดนปลาดิบอย่างมากคือการ์ตูนเรื่อง กัปตันซึบาสะ!!

กัปตันซึบาสะเป็นการ์ตูนที่ถูกสร้างขึ้นมาแบบ“ล้น”จินตนาการ ผู้เขียนสร้างตัวการ์ตูนนักเตะซึบาสะขึ้นมาแบบไม่ต้องสนใจว่าโลกแห่งวงการฟุตบอลเป็นยังไง...ผู้เขียนชูให้ทีมนักเตะญี่ปุ่น นำโดยกัปตันซึบาสะ เป็นมหาอัจฉริยะนักเตะในสามโลกลูกเตะที่แทบจะเป็นไปไม่ได้... ไม่สิไม่มีวันเป็นไปได้เลยบนโลกความจริง ท่าเตะหรือความแรงของลูกเตะที่อย่าว่าแต่ให้โรนันโด หรือมาราดอนน่ามาเตะเลยเพราะลูกเตะที่จะทำให้ตาข่ายประตูขาดหรือยิงแล้วทำให้กำแพงร้าว...ลูกเตะนั้นต้องวิ่งเร็วกว่าเสียงหรือพูดง่ายๆ ต้องเร็วกว่าลูกปืน(มีรายการญี่ปุ่นรายการนึง เขาสงสัยเลยขอร้อง ศาสตราจารย์ฟิสิกส์ รางวัลโนเบลช่วยวิเคราะห์และทำการทดลองให้) ไหนๆ ก็เขียนแล้วมีรูปประกอบนิดหน่อย

คือ... ภาษาญี่ปุ่นเขียนว่า “นี่มันไอเดียของซึบาสะนี่!! ถ้าทำแบบนี้แล้วจะสามารถป้องกันการโจมตีกลางอากาศได้สมบูรณ์แบบ” (จริงๆ แล้วถ้าทำผมเข้าใจว่า กรรมการ FIFA คงไล่ออกจากสนามก่อน)

จนถึงวันนี้..ผมก็ไม่เคยเห็นบอลลีกไหน มันเล่นกายกรรมกลางสนามแบบนี้

...ในเรื่อง มีอยู่ฉากนึงที่ตัวละคร เป็นอะไรก็ไม่รู้สินะจริงๆ ตัดทรงผมนี้เฉยเลย

ส่วนนี่ เป็นทักษะการเอาลูกบอลมาเป็นเซกเวย์....   

แต่ที่ผู้เขียนเขียนมา...ไม่ได้คิดจะล้อเลียนอะไรประการใด แต่สิ่งที่จะบอกคือ การ์ตูนเรื่องนี้มีผลเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมให้เยาวชนญี่ปุ่นสนใจฟุตบอล และกล้าจะติดปีกความฝัน (ซีบาสะแปลว่าปีก) ที่จะเตะเล่นฟุตบอลโดยไม่ต้องไปคิดถึงข้อจำกัด บนโลกความจริง....

และเรื่องจริงที่ทำให้ผมบอกว่าซึบาสะมีผลต่อวงการฟุตบอลคือ เมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว นายกสมาคมฟุตบอลญี่ปุ่นเข้าไปคุยกับ อาจารย์ทาคาฮาชิ ที่เขียนการ์ตูนซึบาสะเนี่ยแหล่ะ โดยขอให้

“ช่วยให้ซีบาสะเปลี่ยนจากเล่นกองหน้าเป็นกองกลางได้ไหม !!?”

ท่านผู้อ่านคงนึกว่าเป็นเรื่องเล่นๆขำๆ แต่ตอนนั้นเป็นเรื่องซีเรียสเลยนะครับ เพราะสมาคมฟุตบอลเห็นแล้วว่า ฟุตบอลสมัยใหม่ กองกลางจะเป็น play maker ที่สำคัญมากทางสมาคมจึงต้องการผลิต เยาวชนรุ่นใหม่มาเสริมทัพกองกลางให้ทีมชาติ สมาคมเชื่อว่าแรงบันดาลใจสำคัญมาก เพราะตอนนั้น ซึบาสะเล่นเป็นศูนย์หน้าเกือบตลอด... และอาจารย์ทาคาฮาชิก็บ้าจี้ตาม พอซีบาสะขึ้นมาอยู่มัธยมก็เล่นเป็นกองกลางเลย !!

และสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆคือ หากใครอยู่ในวงการฟุตบอลจะทราบว่า ญี่ปุ่นผลิต นากาตะนักเตะตำนานของญี่ปุ่น(เขาเป็นญี่ปุ่น หรืออาจจะเป็นเอเซียคนแรกด้วยซ้ำที่สามารถติดทีมตัวจริงในทีมสโมสรระดับโลกของอิตาลี ) ชินจิ คากาวะ หรืออีกหลายๆ คนที่เป็น กองกลางระดับ เวิร์ลคลาสเลยไม่ใช่แค่เอเซีย !!

นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ตัวอย่างที่วรรณกรรมบนโลกจินตนาการที่มั่วมากมาย กลับสร้างอิทธิพลบนโลกสังคมจริงๆ ... ไม่แน่นะครับ...ประเทศไทยของเราเองก็อาจกำลังรอวรรณกรรมบางชิ้นที่จะทำให้สังคมเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบนี้บ้างก็ได้....