• คลิปสังเวชนียสถาน
• สังเวชนียสถานทั้ง 4
• พุทธคยา สถานที่ตรัสรู้
• พาราณสี สถานที่แสดงปฐมเทศนา
• กุสินารา สถานที่ปรินิพพาน
• ลุมพนี สถานที่ประสูติ

อาหารการกิน 5 เรื่องอาหารยังไม่จบเสียทีเดียว ในช่วงที่เดินทางระหว่างเมือง  จะมีร้านอาหารที่สร้างขึ้นมารองรับนักท่องเที่ยวไม่มาก ในช่วงคยากับพาราณสี ซึ่งเป็นถนนหลักที่จะเดินทางไปยังรัฐอื่น ระหว่างทางจะมีร้านอาหาร A1 คล้ายกับ ปั้มน้ำมันใหญ่ ๆ เมืองไทย มีร้านอาหาร ห้องน้ำ  เข้าไปดูโรงครัว มีเสียงปาก้อนแป้งเสียงดับตุ๊บ ๆ เป็นระยะ ๆ พอให้รำคาญ เห็นเขาทำอาหารให้ดูกันชัด ๆ ทุกอย่างอยู่ในเกณท์ใช้ได้ มีอะไรให้สั่งบ้าง อันนี้คือกะหรี่ปั๊ป หรือที่คนอินเดียนเรียกว่า ซอโมซา อันนี้แกงดาล (แกงถั่วทอง) ที่เขาเอาไว้กินกับข้าว ร้านนี้ทำแบบน้ำข้นพอกินได้ บางร้านทำน้ำใสเหมือนแกงจืดแต่ไม่ค่อยมีรสชาติเหมือนบ้านเรา  เวลากินต้องใส่เกลือเอาเอง ที่อินเดียไม่มีน้ำปลา และคนอินเดียนกินน้ำปลาไม่เป็น เคยจะตักให้เขากินเห็นคนอินเดียนด้วยกันเตือนกันว่า ระวังอาเจียน  เลยไม่ได้ให้เขาลองกิน อันนี้เป็นน้ำพริกอินเดีย เขาเรียกว่า จั๊ดนี่ สีแดงมีรสหวานจัด  ส่วนอันสีเขียวมีรสเค็มเปรี้ยว ทดลองกินดูแล้วอันสีเขียวพอกินได้ อันนี้เป็นไข่ต้มปรุงรสด้วยเครื่องเทศเกลือและพริกไทย และอันนี้เป็นไก่ทอดเกลือที่พวกเราไปที่ร้านไหนถ้ามีไก่ก็ต้องสั่งรายการนี้มา กินเพราะใกล้เคียงอาหารไทยมากที่สุด และก็แกงกะหรี่ไก่ของแท้ ๆ ต้นตำหรับ ที่พอกินได้ แต่บางร้านอร่อยทีเดียว   Create Date : 09 มิถุนายน 2556     Last Update : 9 มิถุนายน 2556 10:17:42 น. Counter : 1034 Pageviews.   0 comment Share Tweet

อาหารการกิน 4 อิ่มแล้วก็ต้องตามด้วยขนม ขนมบางอย่างก็มีในพุทธประวัติด้วย ที่เห็นในจานทางซ้ายสีขาว ๆ นั่นคือ "นมเปรียง" บ้านเราเรียกว่านมเปรี้ยว เวลากินต้องโรยน้ำตาล นมเปรียงนี่แหละ ที่พระเจ้าปเสนทิโกศล ฝันเห็นคนเอาแก่นจันทน์แดงไปแลกกับเปรียงเน่า เปรียงเน่าที่ว่าก็คือนมเปรี้ยวอันนี้ แต่ทิ้งไว้เกินกำหนดกินไม่ได้แล้ว เพราะมันจะเปรี้ยวขึ้นทุกวันจนเน่าถ้าไม่ใส่ตู้เย็น เวลาเขาทำ จะทำใส่กะละมังใหญ่ ๆ อย่างนี้ ปิดด้วยกระจกกันเชื้อโรคลงไปทำให้เน่าเร็วขึ้น ยังมีขนมอีกหลากหลายชนิดที่คนอินเดียนิยมกินกัน ที่เห็นตั้งอยู่บนตู้เป็นพวกถั่วต่าง ๆ ปรุงรสต่าง ๆ กัน เทียบได้กับขนมขบเคี้ยว อบกรอบทั้งหลายในประเทศไทย ชาวบ้านเขาก็จะกินกันแบบนี้ราคาไม่แพงแต่คนในเมืองเขาก็จะทำเป็นถุง บรรจุอย่างดี แต่ราคาก็จะแพงขึ้นอีก ที่เห็นในชั้นล่างสุด ถั่วแบบนั้นแบบนี้ผสมปนเปกันหลากหลายรสชาติ เป็น snack ของคนอินเดียเขาละ ในตู้เป็นขนมที่ปรุงขึ้นมาจาก นม,น้ำตาลและเนย เป็นหลัก หวานจัด นุ่มบ้างแข็งบ้างตามแต่ที่พ่อครัวจะปรุงขึ้นมา แต่ว่ามีขนมอย่างหนึ่งที่อยากจะแนะนำ ดูทางขวาของภาพที่เห็นเป็นลูกกลม ๆ สีเหลือง ที่อินเดียเรียกว่าอะไรจำไม่ได้แล้ว แต่ในเมืองไทยเรียกว่าขนม "โมทกะ" เป็นขนมที่พระพิฆเนศ ชอบกิน ใครที่นับถือพระพิฆเนศ  ให้ไปดูที่รูปปั้น บางรูปจะมีขนมชนิดนี้ตั้งอยู่ข้าง ๆ เป็นก้อนกลม ๆ เหมือนกัน ตอนที่ไปถามเด็กอินเดียนเขาไม่รู้จักคำว่า "โมทกะ" ก็เลยถามว่า ขนมอะไรที่พระพิฆเนศชอบกิน เขาก็ชี้ให้ดู ดูไปดูมาเห็นมีไอศครีม ก็เลยสั่งมากิน ราคาแพงมากเพราะไม่ใช่อาหารพื้นเมือง เป็นวัฒนธรรมที่เข้ามาใหม่ รสชาติก็ไม่แตกต่างจากของบ้านเรา ไม่น่าสนใจ  สนนราคาอาหารอินเดียน ปู้รี่ แผ่นละ 2 รูปี แกง,นมเปรียง จานละไม่เกิน 20 รูปี กะหรี่ปั๊ป ลูกละ 3 รูปี ขนมก้อนละ 5 รูปี ไอศครีมถ้วยนิดเดียวถ้วยละ 20 รูปีขึ้นไป ถึง 25 รูปี คนอินเดียนทั่วไป กินอาหารเช้า 20 รูปีก็อิ่มแล้ว กลางวันกับเย็นค่อยกินข้าว    Create Date : 04 มิถุนายน 2556     Last Update : 4 มิถุนายน 2556 10:06:29 น. Counter : 1408 Pageviews.   0 comment Share Tweet

อาหารการกิน 3 โรตีที่ว่าไม่ได้เอามาจิ้มนมนะครับ นั่นมันแบบไทย ๆ  เขาเอาโรตีมาจิ้มกับแกงที่ไม่เหมือนแกงกะหรี่บ้านเรา แกงหลัก ๆ ที่ชาวบ้านกินกันจะมีอยู่ 3 อย่าง แกงจะนะ แกงสัปยี แกงดาล จะนะเป็นถั่วชนิดหนึ่ง ที่เป็นโปรตีนหลักของชาวอินเดีย สัปยีคือมันผรั่ง ดาลคือถั่วทองบ้านเรา ทั้งสองอย่างแรกนี้นำมาแกงแบบชาวบ้านรสชาติก็จะออกเค็ม ๆ เป็นหลัก น้ำไม่ข้นมากเพราะไม่ได้ไส่กะทิ ถ้านำมาแกงแบบมาซาล่า รสชาติก็จะออกเผ็ดเค็มมีรสเปรี้ยวนิด ๆ  ถ้านำมาแกงแบบแกงกะหรี่ ก็จะใส่กะทิ น้ำข้น เค็ม อันหลังนี้เขาเอาไว้กินกับข้าว ส่วนดาลจะไม่เอาไปแกงอย่างนั้น เท่าที่เห็นก็จะเอาถั่วทองมาต้มจนเปื่อย น้ำใส ๆ ใส่เกลือ นิดหน่อย ใส่ต้นหอมอีกนิด เอาไว้คลุกข้าวกิน อันหลังนี้ผมยังงงว่ากินกันเข้าไปได้อย่างไร คลุกพอให้ข้าวมีน้ำแกงใส ๆ  เวลากินอาหารคนอินเดียเขาจะใช้มือเปล่า ข้างเดียว ฉีกโรตีด้วยนิ้ว 3 นิ้ว ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วกลางจับแผ่นโรตี  แล้วใช้นิ้วชี้ดันส่วนที่ไม่ต้องการออก นำส่วนที่ฉีกออกมาแล้วไปจิ้มแกง  ถ้าเป็นข้าว เขาก็จะเอามือหยิบแกงมาปล่อยลงในข้าว คลุก ๆๆๆ แล้วก็เปิป ไม่เหมือนกับคนไทยที่กินข้าวด้วยมือ คนไทยเราดูเรียบร้อยกว่า มาดูกันดีกว่าเช้านี้เราสั่งอะไรมากินบ้าง จากซ้ายมาขวา แกงถั่วจะนะ แบบมาซาล่า แกงสัปยีแบบชาวบ้าน ถั่วทองปรุงรสที่ขายเป็นถุง ๆ คล้ายโก๋แก่บ้านเรา 2 ถ้วย จานใหญ่นั่นคือปู้รี่ (โรตีทอด) เหนือจานปู้รี่ คือกะหรี่ปั้บ ใส้มันฝรั่งผัดผงกะหรี่  คนอินเดียเรียกว่า ซอโมซา  ทางขวาของจานปู้รี่คือ ถ้วยน้ำพริกจากไทย อันนี้ข้ามไป สุดท้ายก็คือแกงสัปยี แต่เห็นมีดอกกระหล่ำอยู่ด้วย กินกันเพื่อให้รู้จักว่าอาหารอินเดียนเป็นอย่างไร จริง ๆ แล้วคนอินเดียนทั้งหลายติดอาหารของประเทศตนยิ่งกว่า คนไทยติดอาหารไทยเสียอีก เวลาทำกับข้าวกินตามบ้าน เขาจะทำเป็นหม้อใหญ่ ๆ กินกันหลาย ๆ วัน ไม่เบื่อ พาเด็กอินเดียนของเราไปกินอาหารไทยบ้าง ทั้งสองคนถ้าเลือกได้ จะไม่กิน ถ้าเราบังคับให้กิน ก็กินไม่มาก แต่บอกว่าอร่อย ให้กินอีกไม่เอา เขาไม่ได้พูดรักษาน้ำใจนะครับ แต่คนอินเดียนไม่ค่อยยอมกินอาหารที่ตนเองไม่รู้จัก คนไทยเรียกอาการนี้ว่า "กินไม่เป็น" ที่ร้านนี้ ถ้าเป็นลูกค้าที่ดูดีหน่อย เขาจะใช้จานสแตนท์เลส ถ้าเป็นคนอินเดียเขาจะใช้จานที่ทำจากใบไม้ ใช้ครั้งเดียวทิ้ง แต่ในความรู้สึกจานสแตนท์เลสไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่เพราะล้างด้วยน้ำเปล่า แล้วใช้ผ้าเช็ด จานใบไม้น่าใช้กว่า    Create Date : 04 มิถุนายน 2556     Last Update : 4 มิถุนายน 2556 10:02:40 น. Counter : 863 Pageviews.   0 comment Share Tweet

อาหารการกิน 2 มีอยู่วันหนึ่งเราตกลงกันว่าจะไปกินอาหารอินเดียนกัน ซึ่งก็มีอยู่ร้านหนึ่งที่เมื่อก่อนอยู่หน้าทางเข้าพุทธคยา แต่ปีนี้ถูกรื้อ เพราะแผนการจัดการเพื่อให้พุทธคยาเป็นมรดกโลก ร้านนี้จึงต้องระเห็จไปอยู่อีกที่หนึ่ง ผมถามหาร้านนี้ว่าอยู่ที่ไหน สัญชัยก็พาไปอยู่ห่างจากที่เดิมไปอีกประมาณ 200 เมตร ไปเจออาหารอะไรบ้าง มื้อนั้นเป็นมื้อเช้า คนอินเดียนก็จะกิน โรตี  ซึ่งคนอินเดียเรียนว่า "ปู้รี่" หรือว่า "จับปาตี" ผมเข้าไปเจาะถึงในครัวของร้านอาหารนี้ซึ่งก็อยู่หน้าร้านนั่นเอง ปู้รี่และจับปาตี ทั้งสองอย่างนี้แตกต่างกันอย่างไร เนื้อแป้งเหมือนกันคือทำมาจากข้าวสาลี นำมานวด ๆ ๆ แล้วปั้นเป็นก้อน ๆ ปู้รี่นั้นเขาจะใช้ไม้นวดแป้ง บี้ให้เป็นแผ่นกลม ๆ แบน ๆ  แล้วเอาไปทอดในน้ำมัน สักพักก็นำมาเสริฟได้แล้ว ส่วนจับปาตีนั้น ก็จะใช้วิธีการที่ตรงกับคำที่ออกเสียงคือ จับ ไอ้ก้อนแป้งที่ว่านี้ขึ้นมา ปา ลงไปบนโต๊ะที่นวดแป้ง จากนั้นก็แผ่ออกเป็นแผ่นบาง ๆ แล้ว ตี เหมือนกับแขกขายโรตีในบ้านเรา รวมเป็น จับปาตี จากนั้นนำไปปิ้งบนกระทะร้อน ๆ ก็ใช้ได้แล้ว หรือถ้าจะให้ดีกว่านั้น นำไปปิ้งในเตาอบที่คล้ายกับเตาอบพิซซ่า อันนี้จะออกมาเป็น จับปาตีที่รสเลิศ ดูไป ๆ ก็ได้ยินเสียงปาก้อนแป้ง เป็นระยะ ๆ  นึกสงสัยว่า ไม่ต้องปาให้มีเสียงดังไม่ได้เหรอ หนกหู เขาตอบว่าไม่ได้ การปาอย่างนี้จะทำให้เนื้อแป้งแน่นขึ้น เหนียวน่าทาน อร่อยขึ้นด้วย เออ...มีเหตุผล    Create Date : 02 มิถุนายน 2556     Last Update : 2 มิถุนายน 2556 10:20:54 น. Counter : 837 Pageviews.   0 comment Share Tweet

อาหารการกิน 1 เรื่องอาหารการกินนี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ๆ ของคนไทยที่ไปแสวงบุญกัน ธรรมดาคนที่เป็นนักท่องเที่ยวจริง ๆ เวลาไปประเทศไหน ๆ  ก็มักจะไปลองกินอาหารของประเทศนั้น ๆ  ไม่งั้นจะถือว่าไปไม่ถึง เรื่องนี้ไม่แน่เสียแล้ว เพราะอาหารไทยเราเป็นอาหารที่หลากหลาย รสชาติก็หลากหลายตามไปด้วย เพียงแค่การปรุงอาหารอย่างเดียวกัน วัตถุดิบเหมือนกัน แต่เครื่องปรุงไม่เหมือนกัน ก็สามารถทำให้มีรสชาติแบบไทย ๆ ได้ เพียงแค่ใช้น้ำปลา น้ำตาล มะนาว ส้มมะขามทุกอย่างก็แตกต่างออกไปจากชาติอื่น ๆ  คนไทยที่ไปกับทัวร์เวลาไปแสวงบุญ เขามักจะไม่พาไปกินอาหารอินเดียน เพราะถ้าพักที่วัดไทย ก็จะมีอาหารไทย ถ้าพักโรงแรมก็จะมีอาหารที่คล้ายกับของไทย แต่มีกะปิน้ำปลา น้ำพริก ซ๊อส มาเพิ่มเติม บางบริษัทถึงกับเข้าครัวเองเพื่อปรุงอาหารให้ลูกทัวร์กินกัน จะได้มีแรงไปไหว้พระกันต่อ เรื่องนี้ถ้าจิตใจห่อเหี่ยวเสียแล้ว ปิติก็ไม่ค่อยเกิด เพราะฉะนั้น การตุนอาหารแห้งและเครื่องกระป๋อง ไปจากประเทศไทยนั้นมีความจำเป็นมาก ปีที่แล้วมีอยู่คนหนึ่งน้ำหนักลดไปเกิน 5 กิโล ในระยะเวลา 1 เดือน เพราะไม่ได้ตุนอาหารแห้งไปมากพอ พอของที่ตุนไปหมด เท่านั้นแหละ น้ำหนักก็ลดลงอย่างฮวบฮาบ ไม่ต้องไปเข้าคอร์สลดน้ำหนักให้หุ่นเพรียว  ไปอินเดียแล้วไม่ต้องถามหาอาหารไทยเท่านั้นรับรองผล ปีนี้คนนั้นเลยเตรียมพร้อมอย่างเต็มพิกัด อยู่ได้ 1 เดือนสบาย ๆ  คณะทัวร์ที่ไปแสวงบุญก็เหมือนกัน หัวหน้าเขาจะตระเตรียมอาหารไปอย่างเต็มที่ ทั้งที่สามารถเปิดกินได้เลย และที่ต้องเข้าครัวปรุงเองหลายรูปแบบ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เมืองสาวัตถี คณะของเราเข้าพักที่โรงแรมนิกโก้ ไปเจอกันคณะทัวร์อีกคณะหนึ่ง นำโดยคุณชาติชาย  คุณคนนี้เป็นเจ้าของบริษัททัวร์แห่งหนึ่งที่พาคนไทยไปแสวงบุญมามากกว่า 25 ปีแล้ว คุณชาติชายลงทุนเข้าครัวที่โรงแรมเอง  เพื่อให้อาหารบุ๊พเฟ่ของโรงแรมเป็นที่ประทับใจของลูกทัวร์มากที่สุด และยังแบ่งปันให้พวกเราได้ทานฝีมือของตนเองอย่างเต็มที่ไม่มีหวง นับว่ามีน้ำใจกันคนไทยด้วยกันเป็นอย่างยิ่ง จึงขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย เรื่องนี้คนที่ไม่เคยไปอาจจะบอกว่า แค่รสชาติของอาหารยึดติดอะไรกันมากมาย ตัวผมเองก็เป็นเช่นนั้น ที่แรกก็ไม่เข้าใจว่ามันอะไรกันนักหนา ผมไปท่องอยู่ในอินเดีย-เนปาล มากกว่า 2 เดือน ก็หาอาหารอะไรก็ได้ที่กินได้ ดูสะอาดหน่อยก็ยังสามารถอยู่ได้ แต่บางวันก็รู้สึกแห้งเหี่ยวไปบ้าง พอได้กินอาหารที่รสจัด ๆ หน่อย ก็พออยู่ต่อไปได้อีก บางช่วงต้องกินอาหารอินเดียนติดต่อกัน เกิน 7 วัน ก็จะรู้สึกเหี่ยว ๆ ไปเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ พอไปกับคณะเพิ่งจะรู้ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จำเป็นมาก ๆ ใครไม่ไปไม่ทราบ   Create Date : 02 มิถุนายน 2556     Last Update : 2 มิถุนายน 2556 10:08:14 น. Counter : 775 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com