ชีวิตคนเราเมื่อเดินทางมาถึงจุดหนึ่ง..ก็ทำให้คิดได้!
หากเราพยามทำอะไรที่ยากเย็นอยู่ในห่วงเวลาขณะหนึ่ง จะมีความรู้สึกเหนื่อยท้อ เมื่อไรมันจะผ่านพ้นไป แต่เมื่อเราผ่านมันมาได้ ก็จะรู้สึกภูมิใจ ดีใจ....
แล้วมันจะต่างอะไรกับทุกช่วงชีวิตที่เราเจออะไรหนักหนาที่มันผ่านเข้ามา ถ้าเราเข้มแข็งไม่ยอมแพ้เราใช้ชีวิตให้มันเป็นไปตามเสียงเรียกร้องจากข้างในใจที่เราต้องการจริงๆ ไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตเราหักเหจากทางที่มันควรจะเดิน (หรือถ้าหากมันมีเหตุที่ทำให้ชีวิตมันต้องเดินหักเหผิดทางไปบ้าง ก็ควรกลับเข้ามาเดินในทางที่เราควรจะเดิน) เมื่อชีวิตเรานั้นประสบความสำเร็จณะจุดๆนึงที่เรารู้สึกพอใจ เราก็จะภาคภูมิใจกับการเดินทางที่ผ่านมาของเรา ถึงแม้จะมีคนที่ร้ายๆผ่านมาในชีวิต แต่คนเราก็ต้องเจอคนที่ดีกับเราบ้างถึงจะไม่มากแต่เราก็ควรเอาคนเหล่านั้นที่รักเราและดีกับเรา เอาเค้ามาเป็นกำลังใจให้ชีวิตเราสู้ต่อไป ไม่ใช่จบปลัก ยึดติดอยู่กับคนที่เค้าไม่เห็นค่าของเรา ก็มีแต่จะทำให้ชีวิตของเรานั้นด้อยค่าลงไปด้วย จะดีกว่าไหมถ้าเราทำตัวเองให้มีค่าเพิ่มขึ้นไปอีก จนทำให้ผู้คนเหล่านั้นรู้สึกเสียดาย และเสียใจที่เค้ามาทำร้ายความผูกพัน ความรักที่เรามีให้เค้าไป...
กำลังรู้สึกว่าชีวิตของฉันในช่วงนี้กำลังเดินไปตามทางของมันอยู่ จุดหมายในอันใกล้ก็พอที่จะมองเห็นมันอยู่บ้าง จุดหมายในระยะยาวก็อาจเลือนลานซะหน่อย แต่มีความรู้สึกว่าถ้าเราเชื่อมั่นว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ดีสิ่งที่ใช่ สักวันถ้าเราูประสบความสำเร็จพอมองย้อนกลับมาในห้วงเวลาที่เรากำลังเดินทางอยู่นั้น คงรู้สึกดีและภูมิใจกับมันอยู่ไม่น้อยที่เราฝ่าฟันกับมันมาได้
...ชีวิตคือการเดินทางที่ไม่สิ้นสุด ตราบที่เรายังมีลมหายใจ...
Create Date : 23 เมษายน 2556 | | |
Last Update : 23 เมษายน 2556 13:13:25 น. |
Counter : 1208 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ชีวิตที่ไม่มีทางเลือก และเสี่ยงตาย(รถโดยสาร สาธารณะในไทย)
อยากระบายเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานและ ขอใช้พื่นที่ในบล๊อกนี้ บ่นซะหน่อย ถ้าอยากให้รถหายติดควรบรูณาการรถโดยสารให้มันครอบคลุม น่าใช่บริการ ไม่ใช่มีแต่สนับสนุนให้คนมีรถใหม่กันได้ง่ายๆ แล้วก็มาทำทางยกระดับเยอะแยะไปหมดเปลืองงบประมาณบานปลาย
พอๆเข้าประเด็นเรื่องตัวเองและดีกว่า คือทุกวันต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนึงย่าน บางเขน ป.โท ภาคค่ำ เลิกเรียนโดยประมาณสามทุ่ม บ้านก็อยู่ไกลถึงแถวมีนบุรีอะนะ ทุกวันหลังเลิกเรียนต้องมายืนรอรถนานมากพักหลัง แถมช่วงรร.ปิดเทอมงี้ ป้ายรถเมล์ก็เปลี่ยวๆ ไม่ค่อยมีผู้มีคน บางวันไฟป้ายก็ดับ บางวันเจอคนบ้ามานอนก็มีเพื่อนนักศึกษาด้วยกันก็เคยเจอคนโรคจิต โชว์ของลับให้ดู ลำพังการยืนรถก็เสี่ยงมากพอและต้องมาสุดเซ็งกับรถเมล์ไม่จอดรับผู้โดยสาร ขับเร็วปานรถแข่งก็ไม่ปาน ไฟป้ายบอกเลขก็มืดส่องยากจะแย่ พอโบกแล้วยังไม่มีชะลอจอดซะนิด เพราะคงจอดไม่ทันอะและ ซิ่งซะขนาดนั้นน เมื่อหวังรถเมล์ไทยไม่ได้ก็ต้องมาพึ่งรถตู้(แต่ซิ่งเหนือนรกกว่า) พยายามจอดรับผู้โดยสารทุกคน ถ้าที่นั่งไม่เต็ม คุณจะได้ขึ้นไปนั่ง แต่พอนั่งแล้วจะเสียวเกร็งซะจนอยากจะลง นานๆๆๆทีจะเจอคนขับที่ขับสุภาพปลอดภัย ส่วนใหญ่ทุกเส้นทุกสายบนถนนไทย โดยเฉพาะถนนเส้นรามอินทรา ขับกันได้เมพขิงๆปาดซ้ายปาดขวา แทรกแซงได้สุดพลังจริงๆ นั่งบ่อยๆถึงจะค่อยชิน ใครไม่ค่อยได้นั่ง ควรใส่พระคุ้มครองด้วย แม้จะเสี่ยงขนาดนี้ก็ต้องยอมทนรอเสี่ยงกันอะนะ จะให้นั่งแท๊กซี่คนเดียวยาวไปถึงมีนบุรีก็กะไรอยู่ทั้งแพงทั้งเสี่ยงกว่าอีก(มีข่าวอยู่บ่อยๆ)
แต่ล่าสุดวันนี้รอรวมครึ่งชม.กว่า ก็ต้องนั่งแท๊กซี่ไปลงห้างเซ็นทรัลรามอินทราเสียก่อนถึงค่อยมีรถตู้ไป และพอเมื่อได้นั่งรถก็ชิงหลับกันก่อนได้เลย จะได้ไม่ต้องทนลุ้นเสียวไปกับลีลาการขับเย้ยนรกของบรรดาคนขับเทพๆทั้งหลาย นั่งบ่อยจะติดไปขับแบบนี้ด้วยไหมเนี้ย ทั้งหมดทั้งมวลที่บ่นมานี้ ก็มิได้นำพาอะไร คนไทยส่วนใหญ่ก็ยังไร้ซึ่งทางเลือกกันต่อไป นอกจากจะยอมเปลืองน้ำมันขับรถกันเอง รถคันแรกได้ มือใหม่หัดขับกันให้เต็มถนนไปหมด เสี่ยงอุบัติเหตุกันไป ส่วนตัวจขบ.ขับรถเป็นมาได้2-3 ปีและ แต่ให้ขับไปเรียนไกลๆทุกวันก็ไม่ไหว เปลืองเงินพ่อแม่ แต่ถ้าระบบขนส่งโดยสารของไทยยังมีแบบนี้ต่อไป ก็เหมือนกับเป็นการบีบบังคับให้คนไทยต้องขับรถกันเองทุกคน(ถ้าพอจะมีปํญญามีรถกันได้) แล้วชีวิตคนหาเช้ากินค่ำ คนจนอีกล่ะจะทำยังไงกันได้ มีอยู่คืนหนึ่งณ.ตรงป้ายรถนั้นและ ป้าแก่ๆคนนึงนั่งแท๊กซี่มาแล้วโดนโกงค่าโดยสารทำให้เงินที่พกมา ไม่พอที่จะนั่งรถบขส.กลับ (ค่ารถ90กว่าบาท) จริงๆถ้ามองโลกในแง่ร้ายก็อาจคิดได้ว่าเป็นพวกต้มตุ่นหลอกขอเงินหรือป่าว แต่ดูจากท่าทางลักษณะกลัวๆ การพูดที่ซื่อๆแล้วทำให้เชื่อได้ว่าป้าแกคงเดือดร้อนจริงๆจึงให้เงินพอจำนวนที่ป้าแกขาดไป แล้วสมมุติถ้าไม่มีใครให้เงินป้าแกเลยคืนนั้นป้าแกจะเป็นอย่างไร โลกเรานี่ชั่งอยู่ยากขึ้นทุกวันๆ ดราม่าพอและ นอนดีกว่าเรา เช้าและ -*- Zzzzz ฝันดีคะพี่น้องชาวบล๊อกแก๊งค์
Create Date : 03 เมษายน 2556 | | |
Last Update : 3 เมษายน 2556 6:45:42 น. |
Counter : 719 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
รู้สึกดีทุกครั้งเมื่อเปิดบ้านหลังนี้( Bloggang Weblog for You and Your Gang)
ไม่รู้จะอัพเรื่องอะไรในชีวิตตัวเองข้างนอกโลกออนไลน์เลย เพราะมันก็ธรรมดาๆไร้สาระทั่วไปๆ ตามสโลแกนจิงๆอิอิ แต่
พอเข้ามาเล่นเน็ต เราก็เข้ามาบล๊อกนี้เปงเวบแรกเลย มีบล๊อกเปงของตัวเองก็ได้สักประมาณเดือน มค. ปลายๆแต่ก็ยังปล่อยทิ้งไว้
เล่นๆไม่รู้จะทำอะไรจนเดือนกุมพาถึงเริ่มมาลองเล่นดู ตอนแรกๆก็อัพเปงได้อย่างเดียวยังแต่งอะไรไม่ได้เลย ไม่เคยเรียน
พวกโค๊ด อะไรมาก่อน โค๊ดอย่างแรกที่ทำเปงก็คือลงเพลง ต่อมาก็พื้นหลัง และอื่นๆจนเรื่อยมา เพราะความพยายามบวกกับ
นําใจของบล๊อกต่างๆที่มีโค๊ดมีของแต่งบล๊อกมาฝากกัน ก็ปรับปรุงบล๊อกไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ไม่รู้จะทำอะไรและเริ่มเบื่อๆการแต่งบล๊อก ไปดูบล๊อกชาวบ้านเขาบ้างดีกว่า เปิดหน้าแรกของ บล๊อกแกงค์ก็เริ่มดูเลยว่าวันนี้มีใครในเฟรนด์บล๊อก อัพบล๊อก
บ้างจะได้เข้าไปดูและทักทาย คอมเม้น บางบล๊อกที่ไม่เคยรู้จักก็เปิดดูแต่ไม่ทุกบล๊อกเปิดเฉพาะหัวข้อทีเราสนใจแต่บางทีพออันไหนเราสนใจจะเข้าไปดูจิงๆคลิกปั๊บมันบอกว่าต้องใส่รหัสผ่านหมดอารมเลยเราอิอิ เริ่มชินกับการทำแบบนี้และสนุกดีได้ดูแต่
ล่ะบล๊อกว่าเขามีความคิดในการใช้ชีวิตอย่างไงทั้งเรื่องความรักเรื่องต่างๆทั่วไป... บางเวบก็มีภาพสวยๆมาให้เราดูมีเพลงเพราะๆมาอัพให้ฟังกัน แต่ก่อนมั่วแต่จมอยู่กับการแต่งบล๊อกตัวเองอย่างเดียวแต่ก็ดีไปอีกแบบได้มีความรู้ในเรื่องโค๊ดโตขึ้นจะ ทำเวบไซด์เปง เอิส์ๆ พอดูบล๊อกคนอื่นเสร็จก็เข้ามาดูบล๊อกตัวเองว่าวันนี้มีใครมาเม้นบ้าง คนเข้าเวบเราไปกี่คน เปงสเต๊ปเลย
คล้ายๆเปงเกมส์อิอิ พอเสร็จก็คิดว่าวันนี้จะอัพอะไรลงบล๊อกดีนะเอาลงเมนูไหนดี บางวันก็ไม่รู้จะอัพอะไรก็ไม่อัพ ไปแวะดูบล๊อกชาวบ้านต่อดีกว่าบางบล๊อกเข้าไปก็ทำให้เรายิ้มได้ บางบล๊อกก็ทำให้เราซึ้งบางบล๊อกก็ทำให้เราคิดอะได้ขึ้นมา บางบล๊อกก็เศร้าซะเหลือเกิน แต่ก็ทำให้เรารู้สึกดีทั้งนั้น โดยเฉพาะบล๊อก
ตัวเองเปิดมาต้องรู้สึกดีมากที่สุดแล้ว เพราะเราเปงคนปรุงแต่งสร้างมันมาเอง รู้สึกดีกับคอมเม้นต่างๆที่มาฝากกันไว้ที่หน้าทักทาย มีทั้งมาฝันดีมาขอบคุณ มาทักทาย มาเยี่ยม มาอะไรอื่นๆมาปาระเบิด อันนี้ยังไม่มีมาฟังเพลง จนหมู่นี้พี่กับน้องหา
ว่าเราเริ่มบ้าและ ยิ้มอะไรกับหน้าคอม หนักหนา เล่นเน็ตก็เล่นอยู่กะแค่ไม่กี่เวบอยู่กะแค่เวบนี้ซะนาน ถ้าเล่นเปงเหมือนชั่วโมงเน็ตแต่ก่อนก็คงหมดเพราะเวบนี้เวบเดียวไปแล้ว แต่นี่แบบเล่นได้ต่อเนื่อง 24 ชม. ก็เลยได้เล่นเวบอื่นบ้างอิอิ อยู่เล่นกับบล๊อกมา 3 เดือนได้ ช่างเปง 3 เดือนที่คุ้มค่าจิงๆถึงจะทำให้เราต้องเสีย
สุขภาพตาไปบ้างก็เถิด แต่ก็ทำให้เราได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่ออกมาจากตัวหนังสือเพียงไม่กี่ประโยค ให้เราได้มานั่งอ่าน และมีแรงใจทำอะไรต่อไป ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของคนอื่นผ่านทางบล๊อกของเขา แม้ไม่เคยเหงหน้าไม่รู้จักมาก่อนก็เหมือนว่า
เราสนิท และอยากรู้จักเขาเข้าไปบล๊อกเขาทุกครั้งที่อัพหรือบางอารม ที่อยากจะเข้าไปเอาอะไร ...อ้าวเริ่มงงเอาโค๊ดหรือของแต่งบล๊อกนั้นเองอิอิ สารยายาสักต้องเยอะเลยแค่จะมาลงเอาไว้ตรงนี้ในบันทึกบล็อกเมนู ก้าวเดินของเรา ว่ารู้สึกดีกับการได้เข้ามาเล่นบล๊อกในทุกๆวันถ้าขาดไป 2-3วันก็เหมือนขาดอะไรในชีวิตไป อิอิเปงเอามากคล้ายๆกับยาเสพติดเลยแล้วนะเนี้ย
เอาเปงว่าเราจะรักษาบ้านหลังนี้ไว้อย่างดี คอยปัดกวาดโมดิฟายมันไปเรื่อยจนกว่าจะ...อะไรก็ยังไม่รู้ที่สามารถทำให้เราเข้ามา บล๊อกนี้ไม่ได้ล่ะกัน ยังไม่อาจรู้ได้ จบเรื่องก่อนเดี่ยวจะนําเน่ามากลงไปกว่านี้อิอิ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เพลง จะรักษามันอย่างดี เพลงนี้โดนใจกับเรื่องที่พิมมาที่สุด เอามาลงให้เข้ากับเรื่องอิอิ
Create Date : 30 เมษายน 2548 | | |
Last Update : 1 เมษายน 2556 3:05:56 น. |
Counter : 394 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
<<<<<<< วันเช้งเม้งกับงานแต่งงาน แล้วมันเกี่ยวอะไรกันเนี้ยถ้างงมาอ่านกันเองนะอิอิ >>>>>>>
วันอาทิตย์นี้จะต้องไป งาน 2ที่ๆแตกต่างกันมากๆ ต้องไปงานเช้งเม้งกับ งานแต่งง่านในวันเดียวกัน เหลือเชื่อมากเลยว่า ปู่ กับย่า วัย น่าจะประมาณ 60,70 จะมาจัดงานแต่งกันเนื่องจากอยู่ครบรอบ 50 ปีกัน ฟังดูน่าตลกจังพ่อบอกว่าปู่บอกว่าแต่งเอาเข็ลดอารายนะงงๆ ส่วนตอนเช้าก็ต้องไปงานเช้งเม้งก่อน งานนี้ไปเกือบทุกปีอยุ่แล้วสนุกดี แต่ไปแล้วเกียมกลับมาทุกทีเลยแดดร้อนมากๆเราไหว้เสร็จก็ขึ้นมานั่งตากแอร์ในรถเลย ทุกปีพอไหว้อาม่าเสร็จก็จะไปทะเละกันต่อเพราะที่ๆไหว้อยู่ใกล้แถวชลบุรี พัทยา แต่ปีนี้คงจะไม่ได้ไปเที่ยวทะเละต่อเพราะคงต้องรีบกลับมางานแต่งงาน วันเดียวได้ 2 อารมณ์เลยเรา แถมยัง 2 เชื้อชาติอีก ไทยกับจีนอิอิ จบ...(อัพเรื่อยเปื่อยว่างจัด)
+++++++++++++++++++++++++++++++++ ปล.ช่วงนี้เบื่อๆกับชีวิตจัง รู้สึกว่างๆเซ็งๆ
เราทุกคนก็คงรู้วันเกิดแต่จะมีสักกี่คนที่รู้วันตายก่อนทุกอย่างที่จะสายไปแม้อะไรดีๆมีไม่เท่าไรแต่จะขอทำเพื่อเธอ............
(ฟังไม่ได้ลองกด play ใหม่ ) เพลงก่อนตาย - bigass ชีวิตนึงต้องใช้ให้คุ้มค่าก่อนที่จะตาย.... (วันไหนก็ไม่อาจจะรุ้ได้)
<--------------------------------------------------->
Create Date : 26 มีนาคม 2548 | | |
Last Update : 26 มีนาคม 2548 7:58:21 น. |
Counter : 416 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|