Group Blog All Blog
|
บันทึกการไปโรงเรียนวันที่สิบสอง
เช้านี้ยังคงงอแงเหมือนเดิม พยายามต่อรองหาข้ออ้างไปสถานที่ต่าง ๆ โดยหวังว่าจะไม่ต้องไปโรงเรียน แต่ที่สุดแล้วก็ต้องไปเหมือนเดิม
ถึงโรงเรียน พี่กันต์ไม่ยอมลงรถ จนกระทั่งเห็นเด็กคนอื่นเดินเข้าไปเอง ก็ยอมให้ป๊าอุ้มลง เจอหน้าคุณครูก็ร้องไห้สักพัก กลับถึงบ้านตอนเย็น แม่ถามว่าได้นอนไหม พี่กันต์ตอบว่านอนกับเพื่อน ๆ ซึ่งตรงกับที่คุณครูเขียนมา ช่วงสองวันที่ผ่านมา มีสิ่งที่ทำให้แม่แปลกใจมากก็คือ พี่กันต์ติดป๊ามากมาย เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้านี้ พี่กันต์ให้แม่ไปอาบน้ำแล้วเรียกให้ป๊ามานอนข้างๆ แทน จวบจนตอนกลางคืนก็ไล่แม่ไปนอนพื้นแทนแล้วให้ป๊ามานอนกับพี่กันต์ T_T ................................................................................................. บันทึกจากคุณครู ช่วงเช้าน้องกันต์ร้องไห้สักพักก็หยุด แล้วไปวิ่งเล่นกับเพื่อนตามปกติค่ะ ออกนอกห้อง น้องยังร้องบ้างแต่เป็นบางครั้งค่ะ อยู่ในห้องน้องจะไม่ค่อยร้อง แต่จะติดหมอนข้างค่ะ คุณครูบอกอะไรก็เข้าใจและทำตามได้ดี น้องสามารถขึ้นชั้นเตรียมอนุบาลในเดือนพฤศจิกายนนี้ได้ค่ะ เพราะน้องเริ่มเก่งแล้ว และมีพัฒนาการที่ดี คุณครูว่า น้องน่าจะชอบคลาสใหม่ เพราะมีกิจกรรมหลากหลายมากขึ้น คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณครูจะดูแลน้องอย่างดีค่ะ ครูวิ บันทึกการไปโรงเรียนวันที่สิบเอ็ด
หลังจากพักเพราะป่วยไปหนึ่งอาทิตย์ เช้านี้ลูกต้องไปโรงเรียนอีกครั้ง แน่นอนว่า มีเสียงร้องไห้ไม่ยอมไปเช่นเคย แต่ลูกก็ต้องเรียนรู้นะครับว่า น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไร หน้าที่ของลูกในตอนนี้ก็คือ การไปโรงเรียน
แม่หวังว่าลูกจะปรับตัวได้เร็ว ๆ นี้ สู้ สู้ ครับพี่กันต์ ป๊าโทรบอกแม่ว่า ไปถึงโรงเรียนลูกยังคงร้องไห้อยู่บ้าง ไม่ยอมทานข้าวเช้าที่โรงเรียน พอป๊าส่งถึงห้องเรียน คุณครูก็มารับไป ตลอดเช้านี้ แม่คิดถึงแต่ลูกว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เพราะวันนี้ลูกต้องอยู่โรงเรียนทั้งวัน จะไหวมั้ยหนอ ............................................................................................... บันทึกจากคุณครู น้องกันต์มาถึงโรงเรียนก็ร้องไห้นิดหน่อย สักพักก็หยุดไปวิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ได้ตามปกติ เวลาครูบอกอะไรก็เข้าใจและปฏิบัติตามได้ดีค่ะ มีร้องไห้อีกครั้งตอนเก้าโมง เพราะครูจะพาเด็ก ๆ ไปออกกำลังกาย เหมือนว่าเวลาอยู่นอกห้องน้องจะร้อง แต่ถ้าอยู่ในห้องจะไม่ค่อยร้อง เวลาอยู่ในห้อง น้องจะชอบนอนเล่นบ้าง วิ่งเล่นกับเพื่อนบ้างตามแต่อารมณ์ของน้องค่ะ ครูอัญ บันทึกการไปโรงเรียนวันที่สิบ
วันนี้ปฏิกริยาของลูกต่อการไปโรงเรียน ไม่แรงเหมือนเมื่อวาน ยังคงมีงอแงแบบไม่มีน้ำตานิดนึง ต่อรองขอไปเที่ยวโน่นนี่ ทั้งที่ในใจคงรู้แล้วล่ะว่าต้องไปโรงเรียน ป๊าอุ้มลูกไปขึ้นรถเอง แม่ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกเลย
สายๆของวันนี้ แม่ไปโรงเรียนของลูก อยากไปเห็นว่าเป็นอยู่อย่างไรบ้าง เจอคุณครูตุ๊กตา แม่เลยให้กล้องคุณครูเพื่อบันทึกเรื่องราวแทนการเขียนในสมุด รอบแรกที่แม่เห็น พี่กันต์กำลังเล่นอยู๋ในห้องขณะรอ teacher ก็ดูเข้าที ไม่มีเศร้าสร้อย แม่โล่งใจ และสบายใจในระดับนึง ก่อนกลับออกมาทำงาน แม่ฝากกล้องครูไว้ว่า ถ้าอย่างไรวันนี้ ช่วยบันทึกภาพกิจกรรมอื่นเพิ่มเติมให้ด้วย มาดูกันนะลูก ว่า เมื่อต้องอยู่ในสังคมเอง โดยไม่มีแม่พ่อ หนูเป็นอย่างไรบ้าง ............................................................................................... บันทึกจากคุณครู น้องกันต์จะร้องไห้แค่ช่วงเช้า พอคุณพ่อกลับไปก็จะหยุดร้องค่ะ ห้องน้องกันต์มีเพื่อน 18 คน น้องกันต์เริ่มติดครูบ้างแล้วค่ะ คุณครูบอกอะไรน้องจะเชื่อและทำตามค่ะ น้องชอบวิ่งเล่นกับเพื่อน และชอบเล่นของเล่น น้องกันต์จะแบ่งของเล่นให้เพื่อนเสมอค่ะ วันนี้น้องทานข้าวและนมได้ปานกลาง เพราะน้องร้องไห้ตอนออกมาจากห้องเรียน เพราะคิดว่าจะได้กลับบ้าน ก็เลยทำให้ทานได้ไม่ค่อยดี แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เพราะน้องกำลังปรับตัวได้ดีแล้วค่ะ ครูพร บันทึกการไปโรงเรียนวันที่เก้า
ลูกจ๋า วันนี้พี่กันต์ทำให้แม่รู้สึกทดท้อมากเลย ไม่แน่ใจว่าตัวเองทำถูกหรือเปล่าที่ส่งลูกไปเนอสเซอรี่ ยิ่งวันนี่เห็นน้ำตาและสายตาที่ลูกมองแม่แล้ว มันเศร้าจริง ๆ เลย เหมือนหนูจะบอกแม่ว่า กันต์ไม่กล้าเข้าใกล้แม่ กันต์กลัวว่าแม่จะอุ้มไปโรงเรียน แต่แล้วแม่ก็อุ้มแบบล็อคลูกไปโรงเรียนจริง ๆ
ระหว่างทางที่แม่ไปทำงาน แม่สงสารลูกมากเลย อดใจไม่ไหว โทรไปถามป๊าดีกว่า แม่ : ป๊า พี่กันต์เป็นไงบ้าง ป๊า : พอขึ้นรถก็เงียบนะ พอไปถึงโรงเรียนก็ลงรถเอง ตามพี่เด็กอนุบาลเข้าไปข้างในเองเลย ไม่รอป๊าด้วยนะ เดินเข้าไปถึงห้อง คุณครูมารับก็ร้องไห้นิด ๆ ป๊าเองยังงงเลย แม่ : ค่อยยังชั่วหน่อยเนาะ แม่ใจเสียเลย เห็นเมื่อเช้าร้องไห้มาก แม่เกือบถอดใจแล้ว ป๊า : ต้องใจแข็งนะ เราเลือกสิ่งที่ดีให้เค้าแล้ว อยู่บ้านกับพี่เลี้ยง ก็อาจจะกินอิ่มนอนหลับ แต่ดูแต่ทีวีนี่ไม่ไหวนะ แม่: OK ค่ะป๊า ................................................................................................. บันทึกจากคุณครู บันทึกการไปโรงเรียนวันที่แปด
วันนี้ลูกงอแงง๊องแง๊งมากมาย คงจะรู้แล้วว่าตื่นเช้ามาต้องไปโรงเรียน ยากตั้งแต่อาบน้ำแต่งตัว ร้องไห้ตลอดเวลา พอแม่ไม่สนใจ ก็ร้องขอไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ หนักเข้า แสร้งว่าง่วงนอน ให้แม่ปิดไฟ ปิดประตู จะเข้านอนท่าเดียว พอป๊าแซวว่า พี่กันต์ไม่ได้หลับจริงหรอก ถ้าหลับจริงต้องมีเสียงกรนแล้ว เท่านั้นแหละครับ พี่กันต์ทำเสียงคร่อกฟี้ในบัดดล
เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าลูกแม่สามารถคิดแก้ไขปัญหาได้แล้ว ตามสติปัญญาของเด็กสองขวบครึ่งคนนึงที่จะคิดได้ แต่แม่ก็ต้องใจแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่อคำคร่ำครวญและน้ำตาของลูกชาย ถึงแม้ลึกๆ แล้ว จะสงสารลูกมากแค่ไหน แต่ถ้าแม่ยอมในวันนี้ ลูกก็จะใช้วิธีนี้ ต่อรองที่จะไม่ไปโรงเรียนอีก ป๊าบอกว่าตอนนั่งรถไปโรงเรียนด้วยกัน ลูกหยุดร้องไห้แล้ว ถึงโรงเรียนก็ลงจากรถเอง แต่แวะทุกจุดก่อนเข้าห้อง เริ่มตั้งแต่ น้ำพุ บ่อปลาหน้าโรงเรียน มุมอ่านหนังสือ และโรงอาหาร ก่อนที่จะปิดท้ายด้วยการร้องไห้นิดนึงตอนที่ครูอุ้มเข้าไปในห้อง ................................................................................................. บันทึกจากคุณครู น้องกันต์ร้องไห้ช่วงเช้าสักพักก็หยุด เริ่มวิ่งเล่นกับเพื่อนบ้างแล้วค่ะ ถ้านึกออกก็จะร้อง แต่เขินเวลาที่ร้องค่ะ เริ่มปรับตัวได้ดีตามลำดับ ด้านอาหารและนม ทานได้ดีค่ะ ครูวิ  แปะรูปเด็กน้อยร้อยมายากันนิดนึง |
totoro_ok
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เจ้าชายน้อยของแม่ เติบโตขึ้นทุกวัน อยากให้ทุกก้าวของลูก เป็นไปอย่างมั่นคง และแข็งแรง Friends Blog
Link |
