บันทึกการไปโรงเรียนวันที่สิบเอ็ด
หลังจากพักเพราะป่วยไปหนึ่งอาทิตย์ เช้านี้ลูกต้องไปโรงเรียนอีกครั้ง แน่นอนว่า มีเสียงร้องไห้ไม่ยอมไปเช่นเคย แต่ลูกก็ต้องเรียนรู้นะครับว่า น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไร หน้าที่ของลูกในตอนนี้ก็คือ การไปโรงเรียน
แม่หวังว่าลูกจะปรับตัวได้เร็ว ๆ นี้ สู้ สู้ ครับพี่กันต์
ป๊าโทรบอกแม่ว่า ไปถึงโรงเรียนลูกยังคงร้องไห้อยู่บ้าง ไม่ยอมทานข้าวเช้าที่โรงเรียน พอป๊าส่งถึงห้องเรียน คุณครูก็มารับไป
ตลอดเช้านี้ แม่คิดถึงแต่ลูกว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เพราะวันนี้ลูกต้องอยู่โรงเรียนทั้งวัน จะไหวมั้ยหนอ
...............................................................................................
บันทึกจากคุณครู
น้องกันต์มาถึงโรงเรียนก็ร้องไห้นิดหน่อย สักพักก็หยุดไปวิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ได้ตามปกติ เวลาครูบอกอะไรก็เข้าใจและปฏิบัติตามได้ดีค่ะ มีร้องไห้อีกครั้งตอนเก้าโมง เพราะครูจะพาเด็ก ๆ ไปออกกำลังกาย เหมือนว่าเวลาอยู่นอกห้องน้องจะร้อง แต่ถ้าอยู่ในห้องจะไม่ค่อยร้อง เวลาอยู่ในห้อง น้องจะชอบนอนเล่นบ้าง วิ่งเล่นกับเพื่อนบ้างตามแต่อารมณ์ของน้องค่ะ
ครูอัญ
ลูกเราร้องให้อาทิตย์นึงอ่ะ ... จากนั้นก็ไม่ร้องเลย มีเพื่อนใหม่ให้เล่นด้วย สนุกใหญ่