ภาพปกจาก //www.se-ed.com/eShop/

เล่ห์ลูกไม้ (Romantic Suspense) แปลจาก French Silk
ผู้แต่ง Sandra Brown
ผู้แปล ขีดขิน จินดาอนันต์
สนพ. แพรวสำนักพิมพ์
ราคาปก 375 บาท

จากปกหลัง
ความวุ่นวายโกลาหลของเมืองเปี่ยมเสน่ห์อย่าง วีเยอการ์เร่ ในนิวออร์ลีนส์ เริ่มต้นเมื่อนักเทศน์ทางโทรทัศน์ชื่อดัง ถูกฆาตกรรมภายในห้องพักของโรงแรม ทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่า โดยกระสุนสามนัดยิงเจาะเข้าที่ศีรษะ หัวใจ และอัณฑะ!

คาสซิดี้ ผู้ช่วยอัยการเขตหนุ่มไฟแรง เดิมพันอนาคตหน้าที่การงานของตนไว้กับคดีนี้ เขาต้องสืบหาคนร้ายมาลงโทษเอาผิดทางกฎหมายให้ได้ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใคร แม้กระทั่ง แคลร์ โลรองต์ เจ้าของ "เฟรนช์ซิลค์" ธุรกิจจำหน่ายชุดชั้นในวาบหวิว ผู้มีเสน่ห์รัญจวนใจไม่แพ้ชุดชั้นในที่เธอออกแบบ ภายใต้ความจริงใจใสซื่อ คาสซิดี้รู้ดีว่าเธอเต็มไปด้วยคำลวง ปริศนา และความลับที่ไม่อาจเผย เธอตกเป็นผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ เนื่องจากแค็ตตาล็อกสินค้าของเธอนั้น ถูกกล่าวหาว่าเป็นสื่อลามกที่อดีตนักสอนศาสนาพุ่งเป้าโจมตี

คาสซิดี้จำต้องหาหลักฐาน เพื่อมัดตัวหญิงสาวผู้ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำจริงหรือ... เขาจะช่วยให้แคลร์หลุดพ้นจากข้อกล่าวหาได้หรือไม่ ในเมื่อพยานหลักฐานทั้งหมดล้วนชี้ตรงมาที่ "เฟรนช์ซิลค์"

.....................................................................................................

อ่านเรื่องนี้ต่อจากเรื่อง นิ้วสีแดง ของฮิงาชิโนะ เคโงะ ซึ่งในเรื่องมีแม่ที่เป็นโรคอัลไซเมอร์เหมือนกัน ตอนอ่านเลยรู้สึกเดจาวู สงสัยว่าจะมาแนวเดียวกับเรื่องนั้นหรือเปล่า การดำเนินเรื่องค่อยๆเผยหลักฐานออกมา ซึ่งส่วนใหญ่ก็ชักนำไปสู่ตัวของนางเอก
อ่านไปก็เดาไปว่าใครเป็นฆาตกร เพราะแน่นอนว่ายังไงก็คงไม่ใช่นางเอกอยู่แล้ว (ถ้าเป็นนางเอกจริง ก็คงพลิกล็อกน่าดูชมเหมือนกัน) แต่พออ่านไปเรื่อยๆก็เริ่มรำคาญนางเอกละ ไม่รู้จะโกหกอะไรไปซะทุกอย่าง บางเรื่องถึงโกหกไป ถ้าตำรวจไปสืบก็ต้องรู้อยู่แล้ว ละจะโกหกไปทำไมหละแม่คุณ
อีกอย่างที่ไม่ค่อยชอบคือ การบรรยายความรู้สึกของพระเอกและนางเอก มองไม่ออกว่าทำไมถึงรักกันได้ ไอ้เรื่องที่ว่าเจอหน้ากันปุ๊ป ติดใจกันปั๊ปนี่ไม่แปลกเท่าไหร่หรอก เพราะนิยายโรมานซ์หลายๆ เรื่องก็แบบนี้ทั้งนั้น แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่น่าเชื่อถือ ว่าตกลงนี่มัน(อารมณ์เริ่มขึ้นละ - -'') ชอบกันหรอ
เรารับรู้ได้แค่เพราะมีบรรยายถึงความติดเนื้อต้องใจกันเท่านั้นเอง นอกนั้นบทสนทนา หรือสถานการณ์แวดล้อมไม่บ่งบอกอะไรเท่าไหร่ การดำเนินเรื่องเกี่ยวกับสวนการสืบสวน ก็ไม่ค่อยเข้มข้น พระเอกไม่ค่อยมีบทบาทอะไรในการสืบสวนมากนัก ส่วนใหญ่จะมาสืบ มาสวนอยู่กับนางเอกคนเดียวนี่แหละ บทสรุปเหตุผลของการฆาตกรรมก็ดูไม่หนักแน่นมากนัก

สรุปก็คือพออ่านได้เพลินอยู่ เพียงแต่มันไมเข้มข้นทั้งด้านโรมานซ์ และด้านสืบสวน (คืออ่อนทั้งคู่) พออ่านจบแล้วเลยรู้สึกค้างๆอยู่ แต่ก็ึคงจะตามอ่านงานของ Sandra Brown ต่อไป จริงๆแล้ว ส่วนตัวอ่านงานของ Sandra Brown แล้วอารมณ์ก็จะประมาณนี้ทุกเล่ม แต่บางเล่มก็จะเข้มข้นกว่า สนุกกว่าหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทางอมรินทร์ ตัดบทโรมานซ์ไปด้วยหรือเปล่า เลยได้อารมณ์โรมานซ์ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไหร่

สงสัยเล็กน้อย อ่านชื่อตัวละคร ยาสมิน ในเรื่องแล้วรู้สึกแปลกๆ เข้าใจ(เอาเอง)ว่ามาจากภาษาอังกฤษคำว่า Jasmine หรือเปล่า ถ้าใช่ทำไมไม่ใช้ จัสมิน หรือ แจสมิน คำว่า ยาสมิน เห็นแล้วบางทีอ่านว่า ยา-สะ-มิน ไปซะงั้น ดูจะกลายเป็นคนไทยไปเลย เอ่ หรือว่าต้นฉบับจะเป็นคำว่า Yasmine ?

สปอยล์กระจายสรุปตอนจบ

ที่นางเอกโกหกตำรวจก็เพราะคิดว่าแม่ของเธอเป็นฆาตกร เนื่องจากนักเทศน์ชื่อดัง แจ็คสัน ไวลด์ คือพ่อของเธอ ที่เคยล่อลวงแม่ของเธอและหนีไป แต่ความจริงแล้วฆาตกรคือ ท่านวุฒิสมาชิกที่เป็นชู้กับยาสมิน

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2551 15:32:30 น.		8 comments
Counter : 768 Pageviews.
Share Tweet