• It Me
• เงินเงินเงิน
• ธรรมะ กับ ชีวิต
• TheCondo

หิวข้าวแล้วนะ ใครว่าอยู่เมืองนอกสบาย แล้วใครว่าอยู่เมืองนอกลำบาก สำหรับผมการอยู่เมืองนอกไม่ใช่เรืองสบาย และก็ไม่ใช่เรื่องลำบาก ตามแบบฉบับของคนไทยอาหารหลักของผมก็ยังเป็นข้าว อดข้าวไม่ได้ แต่การหุ้งข้าวที่นี่ต่างจากการหุ้งข้าวที่ประเทศไทยเล็กน้อย เนื่องจากไม่มีหม้อหุ่งข้าวไฟฟ้า อุปกรณ์หลักที่ใช้ในการหุ้งข้าวคือ Microwave กับโถกระเบื่อง หรือ โถแก้วขนาดใหญ่สักหน่อย ในการหุ้งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรมากมาย กะข้าวใส่โถให้พอกิน แล้วจากนั้นเติมน้ำให้สูงพ้นข้าวสัก ข้อนิ้งชี้ จากนั้นตั้งไฟแรงสุด (800 W) ตั้งเวลาประมาณ 20 นาที เมือครบ 20 นาทีก็ปิดฝ้าตั้งไฟกลาง (ประมาณ 500w) ต่ออีกประมาณ 15 นาที่เป็นใช้ได้เป็นอันว่าได้ข้าวกิน พอจบเรื่องหุ้งข้าวก็เรื่องกับข้าวละ ผมไม่เคยเรียนรู้การทำกับข้าว แต่ก็เป็นคนที่ไม่เลือกรสชาดอาหารการกินสักเท่าไร่ กับข้าวที่ผมทำกินตอนอยู่ที่นี่ก็เป็นอาหารที่ทำตามหลังซอง Lobo เรียกได้ว่าเป็นพ่อครัว Lobo ก็ได้ ไม่ว่าข้างหลังซ่องเขียนอย่างไง ผมก็ทำไปตามนั้นทุกอย่างถึงรสจะไม่ได้แบบพ่อครัวเอก แต่ก็สะใจ กับอาหารไทยที่ทำเอง ใครอยากกินผีมือพ่อครัว Lobo ติดต่อมาได้นะ   Create Date : 24 สิงหาคม 2548     Last Update : 24 สิงหาคม 2548 20:22:17 น. Counter : 307 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บอล บอล บอล ผมเป็นคนที่ไม่มีความสนใจในเรื่องของ ฟุตบอลเลย ตั้งแต่เล็กจนโต แต่มาวันนี้ (วันที่ 21 สิงหาคม 48) หัวหน้าให้บตัรชมฟุตบอล Division ของฝรั่งเศสมา เป็นการแข่งระหว่างที่ TFC กับ St. Etiean (ถ้าผมสะกดถูกนะ) ซึ่งเป็นทีมที่จัดอยู่ในระดับกลาง ๆ ของ Division ซึ่งผมก็ยินดีที่จะไปชม ไม่ใช่เพราะว่าได้ของฟรี แต่เหตุผลหลักคือเป็นโอกาศที่จะได้มองเห็นคนฝรั่งเศสในอีกแง่ มุ่มหนึ่ง ซึ่งสิ่งที่ผมเห็นในการแข่งขันอย่างแรกที่ค่อนข้างประทับใจคือความเป็นสุภาพบุรุตของนักกีฬา ระหว่างการแข่งขันนักกีฬาแต่ละคนจะเล่นกันอย่างเต็มที่ ไม่มีการอ่อนข้อแน่นอน แต่ไม่มีการฉวยโอกาศเมืออีกฝ่าย บาดเจ็บไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ๆ เมื่อมีการบาดเจ็บเกิดในสนาม ไม่ว่าโอกาศดีเพียงใด นักกีฬาฝ่ายตรงข้ามจะเตะลูกออกนอกสนาม และเมือกับเข้าสู่ช่วงการแข่งขันอีกครั้ง ฝ่ายที่ได้ทุมก็จะเตะลูกทิ้งทันที่ แต่กีฬาก็มีการว่างแผนการเล่น ในการแข่งขันยอมมีการให้ใบเหลืองเป็นธรรมดา ผมเห็นเมือถึงคร่าวขับขันจะมีการทำผิดกติกาบ้างทั้งนี้เพื่อรักษาประตูไว้ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา และเป็นส่วนหนึ่งของแผนการแข่งขัน จากการดูบอลครั้งนี้ผมเห็นทั้งความตั้งใจในการเล่นบอลอย่างจริงจัง มีความเป็นสุภาพบุรุตไม่ฉวยโอกาศ และการว่างแผนในการเล่น เป็นเรื่องน่ายินดีที่ไปดูจริง ๆ   Create Date : 24 สิงหาคม 2548     Last Update : 24 สิงหาคม 2548 19:33:09 น. Counter : 322 Pageviews.   0 comment Share Tweet

งกอีกแล้วเรา....เสียโอกาสอีกแล้วสิ ก่อนผมเดินทางมาทำงานที่ฝรั่งเศสผมคิดจะหาหนังสือพวกเรียนภาษาฝรั่งเศสมานั่งหัดสักเล่มหรือ ผมเดินไปตามร้านขายหนังสือ เดินหาจนเจอหนังสือ แต่......... ความงกมันครอบงำ ไม่เอาดีกว่ายังไม่ซื้อดีกว่า ....... จนกระทั่งผมเดินทางมาถึงฝรั่งเศสได้ 2 วันเข้าวันนี้แล้ว TV มีอยู่แค่ BBC News ที่เป็นภาษาอังกฤษ นอกนั่นเป็นภาษาฝรั่งเศสล้วน ๆ เมือวานไปซื้อของเข้าห้อง ตอนจ่ายเงินพนักงานพยายามจะบอกอะไรผมสักอย่างด้วยภาษาฝรั่งเศส ผมฟังด้วยสายตาแบบเด็กไร้เดี่ยงสา ..... ไม่รู้เรื่องสักคำพูด .... เมือพนักงานเห็นแววไร้เดียงสาในสายตาผมก็ทอนเงินแล้วให้ผมออกจากช่องจ่ายเงินออกมา ผมใช้เวลาคิดว่าเค้าพยายามจะบอกอะไรกับเราหว่า จนผ่านมาหนึ่งคืน สิงที่คิดออกมีเพียงเรื่องเดี่ยว ........ ก่อนมาไม่น่างกเลย เพราะความงกแท้ ๆ ทำให้เราเสียโอกาสที่จะได้เรียนรู้ภาษาเสียโอกาสที่จะติดต่อกับคนฝรั่งเศส ถึงแม้ว่าทำได้แบบ งู ๆ ปลา ๆ แต่มันคงดีกว่าการที่ต้องทำสารตาแบบเด็กแรกเกิดที่ไม่รู้อะไรเลยแบบนี้ ..... เพราะความงกแท้ ๆ เลยต้องโง่ต่อไป.... ไม่น่าเลยเรา   Create Date : 23 สิงหาคม 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2548 21:11:05 น. Counter : 359 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ไม่เอาอีกแล้ว ................. เมือวาน (วันที่ 20 สิงหาคม 2548) ผมไปกินข้าวกับพวกที่มาทำงานด้วยกันสี่คน หลังจากที่เริ่มกินและเริ่มดืมได้สักพักหัวข้อการสนทนาก็เปลียนจากข่าวสารใน TV มาเป็นเรื่องของที่ทำงานพวกเราเริ่มทำการวิจารณ์ หรืออาจจะเรียกได้ว่าด่าว่าคนทำงานที่อยู่ในต่ำแหน่งที่สูงกว่า เริ่มมีการเปรียบเที่ยบว่า .... ถ้าเป็นผมนะผมจทำ...... แล้วมันก็จะ .... แน่นอน ไม่แย่แบบนี้หลอก นอกจากเรื่องของการเปรียบเที่ยบแล้วก็ยังพูดว่าคนนั่นเป็นเด็กใครขึ้นมาในต่ำแหน่งนั่น ต่ำแหน่งนี้ได้อย่างไร คุยกันไปจนใกล้จะสี่ทุ่มได้เวลาต้องกลับที่พัก (มีเพื่อนคนหนึ่งต้องเดินทางกลับวันที่รุ่งขึ้น) แต่ก่อนกลับพี่ที่เดินทางมากับผมก็หันมาพูดกับผม เฮ้ยหมุดเวลาคุณเดินทางคุณต้อง Alert หน่อยนะ (เมื่อตอนที่เดินทางมากับแก่ ระหว่างรอเวลาให้เครื่องออกโดยมากผมจะนั่งอ่านหนังสือ แล้วก็ดูสัมภาระ แล้วพี่เค้าก็มักจะเดินออกไปหางจากสัมภาระเป็นเวลานาน ผมเลยไม่เดินไปดูว่าเที่ยวบินมีการเปลียนแปลงหรือไม่) เมื่อได้ยินคำเตือนนี้ในสมองของผมก็มีแสงวาบเข้ามา เหมือนผมนั่งอยู่กลาง Sport Light เป็นที่สนใจของคนทุกคน เข้าใจละเรื่องที่เราพูดถึงคนอื่นมันเป็นแค่ส่วนเดี่ยวที่เรามองเห็น อีกหลาย ๆ ส่วนที่ทำให้เกิดเหตุการณ์เราไม่เคยเห็น ไม่น่าเลย ไม่น่าไปว่าคนอื่นเค้าเลย ๆๆๆ ไม่เอาแล้วต่อไปไม่แสดงความโง้โดยไปวิจารณ์คนอื่นอีกแล้ว .......   Create Date : 23 สิงหาคม 2548     Last Update : 23 สิงหาคม 2548 20:26:15 น. Counter : 350 Pageviews.   0 comment Share Tweet

กะลาที่ถูมิใจ วันนี้ผมมีโอกาสเดินทางไปทำงานที่ฝรั่งเศส ออกเดินทางด้วยเที่ยวบิน TG930 ของการบินไทย เพื่อนรวมทางที่นั่งติดกับผมเป็นผู้หญิงอายุมากกว่าผม สัก 10 ปีได้ หลังจากแนะนำตัวกันเล็กน้อย ทำให้ผมทราบว่า เธอเคยเป็นพนักงานของ ปตท มาก่อนปัจจุบันทำงานส่วนตัว กำลังเดินทางไปรับลูกที่มาเรียน Summer ที่ ฝรั่งเศส จากการคุยกันในช่วงสั้นทำให้ผมทราบว่าการทำงานในระบบรัฐสาหกิจถ้ามองในแง่หนึ่ง เป็นงานที่มั่นคง และผู้ที่ทำงานในรัฐสาหกิจที่มีชื่อเสียงโดงดังจะมีความถูมิใจในตัวเองสูง ในขณะที่บริษัทให้สวัสดิการหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นรถรับส่ง ค่ารักษาพยาบาล เงินสนับสนุนในการศึกษาของบุตร ธิดา แต่ถ้ามองในอีกแง่หนึ่งมันเป็นกรอบในโลกการทำงาน หรือมองได้ว่ามันเป็นกะลาที่ครอบคนทำงาน คนที่ทำงานในรัฐหาเป็นเวลานานมากพอจะลืมมองไปว่านอกหน่วยงาน ปัจจุบันคนรุ่นใหม่เก่ง ๆ เกิดขึ้นมากมาย ถ้าไปเดินตามงานแสดงผลงาน SME จะเห็นองค์ที่เกิดจากเด็กรุ่นใหม่ ซึ่งต้องต่อสู้ด้วยตัวคนเดี่ยวใช้ความพยายามของตนอย่างหนัก ใช้เวลาในการศึกษาเรื่องที่เค้าทำอย่างจริงจัง จนเป็นผลงานที่สามารถทำเงินให้ในระดับที่เรียกได้ว่าเป็นคนรวย เมือย้อนกับมามองตัวผมเองมันทำให้ผมนึกถึงคำ ที่ว่า “เวลาหนึ่งชั่วโมงของคนทุกคนยาวเท่ากัน แค่คุณค่าไม่เท่ากัน” ผมปล่อยให้เวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างไร้ค่า ....   Create Date : 22 สิงหาคม 2548     Last Update : 22 สิงหาคม 2548 19:47:26 น. Counter : 329 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Big Hug
• Webmaster - BlogGang