|
ลับดาบ ดาบก็คม
วันนี้นึกถึงเพื่อนเก่าคนหนึ่งเป็นเพื่อนที่สนิทกับผมมาก สมัยที่เรียนอยู่ระดับมัฐยม ตอนนั้นผมเป็นคนไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากมายนักอยู่แต่กลับบ้าน แต่เพื่อนของผมคนนี้เป็นคนที่เรียกได้ว่าเป็น Hero ในใจผมคนหนึ่งเค้าสามารถทำงานแทนครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นการเจรจาซื้อของเข้าโรงงาน ขับรถไปรับของ ตอนนั้น จ่ายเงินแทนที่บ้านถือเงินวันละเป็นหมื่น ๆ ในตอนนั้นผมถือเงินมากที่สุด 100 บาทเอง เพื่อนผมชอบอ่านหนังสือพวกอิเลคโทนิค เข้าก็จะหาชุดคิดมาประกอบเป็นอุปกรณ์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นวิทยุง่าย ๆ หรือ ไมโทรโฟน เนืองจากผมกับเค้าสนิทกันทำให้ผมได้รับอนิสงค์อ่านหนังสือ และก็ช่วยเป็นลูกมือให้เพื่อนไปในตัว ต่อมาเมื่อคอมพิวเตอร์เริมเข้ามาเพื่อนผมก็มีความสามารถในการใช้โปรแกรมต่าง ๆ รวมทั้งเขียนโปรแกรมในเบื่องต้นแบบ ง่าย ๆ ได้ ในตอนนั้นคอมที่ใช้ยังต้องทำงานบน DOS อยู่ผมแค่เข้าไปใช้คำสั่ง DIR เพื่อหา File ยังทำไม่ค่อยจะได้เลย ดังนั้นเพื่อนผมจึงเป็นคนที่เก่งมากในสายตาของผม เรื่องผลการเรียนแล้วเราก็ไม่ได้ต่างกันมากมายนัก แต่ที่น่าเสียด้ายคือช่วงที่จบจาก ม 6 เพื่อนผมกับให้ความสนใจกับลัทธิ ลัทธิหนึ่งถึงขนานว่าทุมสุดตัว ไม่ว่ามีกิจกรรมใดที่เกี่ยวกับลัทธินี้เพื่อนผมพร้อมที่จะเข้าร่วมเสมอ (ผมเองก็เคยได้เข้ารวมกับกิจกรรมด้วยสองสามครั้ง) ทำให้ความสนใจในเรื่องอื่น ๆ ของเค้าหมดไปด้วย ผมไปเจอเพื่อนคนนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไม่นานมานี้ผมรู้สึกได้ว่าความสนใจต่อโลกภายนอก และเรื่องต่าง ๆ ในสังคมของเค้าหายไปจนเกือบหมด การหาความรู้จากหนังสือของเค้าก็แทบจะไม่มี ความรู้ด้านวิศวะที่จบมาก็หายไปจนแทบไม่เหลือ จนผมไม่แน่ใจว่าเค้าจะกลับไปทำงานด้านวิศวะได้อีกไหม ผมเสียดายกับความสามารถของเข้ามาก ถ้าให้ผมเปรียบก็เปรียบเค้าเป็นดาบที่ใช้เหล็กอย่างดีดีขึ้นมา แต่ก็ถูกเก็บลืมอยู่ในฝักขาดการลับให้คม ตอนนี้ถ้าเอาดาบเล่นนี้ออกมาคงฟันแม้แต่พักยังไม่ขาดคิดแล้วเสียด้ายมาก
Create Date : 03 เมษายน 2548 |
Last Update : 3 เมษายน 2548 16:03:40 น. |
|
2 comments
|
Counter : 312 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: MrMuud วันที่: 8 เมษายน 2548 เวลา:1:14:19 น. |
|
|
|
| |
|
|
แต่ก็เสียดายความรู้อ่ะ 555+