|
- - - เพื่อนกันภาษาอะไร - - -
ในความเป็นเพื่อน.... เรารู้ดีว่ามีหลายอย่างที่แชร์กันได้ ให้กันได้ ช่วยกันได้
ในความเป็นเพื่อน เราสามารถซึมซับรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย ในขณะที่เราเองก็ยังมีความเป็นตัวเองอยู่เต็มเปี่ยม
นอกจากครอบครัว -เพื่อน-น่าจะเป็นส่วนประกอบสำคัญของชีวิต และถ้าเป็นเพื่อนกัน เราให้ใจกันได้อยู่แล้ว
ถ้า -เพื่อน- เป็นความหมายที่ดี และรู้สึกว่าขาดไม่ได้ เราเชือว่า ทุกคนคงรู้วิธีที่จะทำให้ -เพื่อน- อยู่ด้วยกันไปนานๆ ความจริงใจต่อกันเป็นสิ่งสำคัญประการแรก เพื่อนกัน จริงใจต่อกัน -- อย่าเอาเปรียบกันเลย แล้วเราจะคบหากันได้อย่างสนิทใจ
อย่าเอาเปรียบเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกัน อย่าใช้ความเป็นเพื่อน มาร่วมรับผิดชอบในชีวิตของคุณ อย่าเอาความเป็นเพื่อน มาแลกกับสิ่งที่คุณก่อร่างสร้างมาเพื่อความสุขของตัวเอง
ความสงสารกับความเป็นเพื่อน มันคนละเรื่อง ทุกคนมีภาระ หน้าที่ หนี้สินที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน ช่วย เหลือ กันได้ แต่ต้อง ให้ เกียรติ กันด้วย
หรือ -เพื่อน- ไม่จำเป็นต้องมีเกียรติวะ?
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550 |
| |
|
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2550 9:46:50 น. |
| |
Counter : 536 Pageviews. |
| |
|
|
|
~ขอบคุณ ที่เป็นรุ่งอรุณของลูกเสมอ~
ตื่นแต่เช้าตรู่ คิดดูเล่นๆ ... กับความเป็นชีวิต
... เช้านี้ ฉันตื่นแต่เช้า นกร้องจิ๊บๆ บ้างบินออกหากิน บ้างเกาะกิ่งรอพรรคพวก ป้าข้างบ้านเปิดไฟ เดินออกไปตลาด ซื้อกับข้าวเตรียมใส่บาตร ได้กลิ่นข้าวหุงหอมๆ ถึงรู้ว่าหญิงสาวห้องตรงข้ามตระเตรียมอาหารควันฉุยหอมกรุ่น สรรพชีวิตมีเวลาเช้า...ไม่นานนัก แต่เวลาเช้าจะมาเยือนทุกวัน
...นึกถึงความวุ่นวายตอนเช้าในวัยเด็ก จำได้ว่า แม่ปลุกตั้งแต่ตี 3 ครึ่ง เพราะพ่อจะออกตอนตี 4 ครึ่ง แล้วก็ตระเวนรับนักเรียนไปเรียนที่กรุงเทพเหมือนกัน เสียงปลุกของแม่จะดังจากชั้น 1 ถึงชั้น 3 ที่เรานอน โดยที่แม่ไม่ต้องขึ้นมา ข้าวเช้าคือ ไข่ต้ม, ไข่ดาว, ไข่เจียว กะข้าวสวยร้อนๆ กินไป ลวกปากไป ...555 หลังจากชิน ก็ถูกปลุกเช้าขึ้นมาอีก เพื่อให้อ่านหนังสือ ขณะที่แม่ก็ทำงานไปด้วย บางครั้งเราก็อ่านการ์ตูน เรื่องสั้น บทความอะไรไป โดยที่แม่ไม่รู้เรื่องหรอก แต่สิ่งที่ได้คือ การตื่นเช้าและการอ่านติดเป็นนิสัย ..... แม่เป็นผู้หญิงชาวบ้านต่างจังหวัดธรรมดา ที่จริงๆ ไม่มีโอกาสได้เรียน แต่แม่มีหัวคิดทันสมัย ยายเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อน ยายกะแม่ก็เป็นชาวสวน มีกันแค่สองแม่ลูก รับจ้างเก็บพริกเก็บผักทั่วไป แต่แม่แอบเก็บตังค์ พอได้ทีก็ซ่อนเข้าของไว้ที่กระดานเรือ แล้วพายเรือหนีไปเรียนตัดเสื้อในตัวจังหวัด ไม่นานนักก็กลับมา แล้วก็ถูกตีตามระเบียบ เพราะยายคิดว่าแม่หนีตามผู้ชาย แต่แม่ก็ได้เปิดร้านตัดเสื้อผ้า แล้วใช้วิชาชีพนั้นเลี้ยงพวกเรามาได้ ขยายจากห้องเช่าเก่าๆ มาเป็นห้องแถว แล้วมาเป็นอาคารพาณิชย์สมัยใหม่ เจ๋งมะ ..... แม่อยากให้ลูกทุกคนได้ดี ขวนขวายหาที่เรียนพิเศษ หาที่สอบเรียนต่อ จำได้ว่า ตอนที่เราจะสอบเรียนต่อมัธยมต้น แม่ไปบนบานศาลกล่าวทุกที่ที่สามารถ ไล่ตั้งแต่พระภูมิเจ้าที่ที่บ้าน วัดที่แม่นับถือระหว่างทางที่ผ่าน จนถึงองค์หลวงพ่อที่โรงเรียน เลยไม่รู้ว่า ที่สอบได้นั่น เพราะแรงบนของแม่หรือความสามารถกันแน่ 555 แม่เคยบอกว่า ที่ให้ลูกได้เรียนเต็มที่ ไม่ใช่เพื่อชดเชยที่แม่ไม่ได้เรียน แต่เพื่อที่ลูกๆ จะได้ไม่มาตำหนิแม่ตอนโตว่า เป็นเพราะแม่ไม่ให้เรียน เอากะเขาสิ! ..... เรื่องที่เราเรียนต่อโท แม่ก็เป็นแรงบันดาลใจนะ เพราะแม่ก็เรียนด้านตัดเสื้อเพิ่มเติมตอนที่ลูกๆ โตกันหมดแล้ว แม่บอกว่า ถ้าจะเอาดีด้านไหน ก็ต้องหาความรู้เพิ่มเติมให้มากขึ้น เป็นเหตุผลที่แม่สมัครเรียนให้ชำนาญเพิ่มมากขึ้น เป็นเหตุผลให้ลูกต้องขวนขวายเรียนโทอยู่นี่ไง ...อายแม่อะ...
เวลาไม่นานนัก... วัยเด็กก็ผ่านไป วัยเรียนที่สนุกสนานก็ผ่านไป ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้าน แต่อีกไม่นาน จะกลับไปเยี่ยม ไปหาคับ คิดถึงแม่ตะงิดๆ และนึกขอบคุณ ...ที่มีแม่เป็นรุ่งอรุณของชีวิตลูกเสมอ... ~เขียนในวันที่คิดถึงแม่~
Create Date : 09 กรกฎาคม 2550 |
| |
|
Last Update : 9 กรกฎาคม 2550 10:58:42 น. |
| |
Counter : 468 Pageviews. |
| |
|
|
|
| |
|
|
spymeaw |
|
|
|
|