|
|
|
ห้องรับแขกในมุมมืด..
ดั่งฝน.. ธุลีดิน
พระจันทร์คืนค่ำนี้ สีแดง
ลมหวนพัดเวียนแรง ครวญคร่ำ
น้ำค้างเลื่อนรินไหล จากยอด ใบหญ้า
สะเทือนอารมณ์เศร้า น้ำตา ไหลริน
แว่วแว่วจักจั่นร้อง ครวญคราง
เงยหน้ามองจันทรา ชวนเศร้า
เหลียวมองรอบกายา ไร้ผู้ เคียงข้าง
หนาวหนาวแสนเหว่ว้า อ้างว้าง เดียวดาย
ครืนครืนฟ้าร้องก้อง คำราม
พระจันทร์เริ่มหลงทาง เคลื่อนคล้อย
เมฆดำครอบคลุมฟ้า มืดบอด
บดบังจันทร์แจ่มจ้า คลุมฟ้า ครองใจ
ซ่าซ่าฝนซาซัด กายา
หนาวจิตเย็นกายา กร่อนเนื้อ
โดดเดี่ยวกลางสายฝน ลำพัง ใต้หล้า
เย็นเยือกกายสั่นพร่า หาสู้หนาวใจ
ราตรีนี้เหว่ว้าง เดียวดาย
หนาวจิตหนาวใจกาย หนาวเนื้อ
สองมือยื่นไขว่หา ไออุ่น
พบเพียงอากาศว่าง อ้างว้าง ไร้คน
หนาวเหนื่อยใจอ่อนล้า สิ้นแรง
หมดสิ้นซึ่งเรี่ยวแรง ค้ำร่าง
กายสั่นใจยังร้อง ก้าวเดิน ต้องสู้
สติดับลมสิ้นท่า เกลือกกลิ้ง โคลนตม
ทอดกายเหนือพื้นว่าง แดนดิน
หลับตาลืมทุกสิ่ง บนโลก
นอนนิ่งรอสายน้ำ ซัดผ่าน กลืนร่าง
ปล่อยกายใจว่างไว้ คืนสู่ ธุลี...
.............................................................
| Create Date : 26 มิถุนายน 2550 | | |
| Last Update : 26 มิถุนายน 2550 21:53:07 น. |
| Counter : 300 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [