• fiction

ย้าย ถ้าใครสนใจอยากอ่านเรื่องสั้นของผม ย้าย blog มาที่ (ที่จริงนานมากเเล้ว = =") //shikak.exteen.com/ แล้วนะครับ   Create Date : 13 กรกฎาคม 2550     Last Update : 13 กรกฎาคม 2550 14:35:55 น. Counter : 470 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ยินดีที่ได้รู้จักครับ - เจ้าหญิง สวัสดีครับผม ผมนายชิก๊าก สมาชิกใหม่ครับ เห็นคนอื่นมีเเล้วอยากมีบลอคคนอื่นอย่างเขามั้งอ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ ขอลงเรื่องที่ผมเเต่งก่อนล่ะกันครับ ยังไม่รู้จะพิมพ์อะไร 555 เรื่องนี้ชื่อ เจ้าหญิงนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงเชิญสับเเหลกเลยน้า ^ ^ ชีวิตผมคงจะไม่ปกติ ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป คงไม่มีความสุขเท่านี้ ถ้าหากเธอคนนี้ ..... เธอที่มาเปลี่ยนทุกสิ่งในตัวผม 9 พ.ค 2548 ....... ผมยังคงนั่งตบหน้าตัวเอง คิดมากอยู่ที่เก้าอี้ยาวตัวหนึ่งกลางสยาม รถที่วิ่งสวนไปมา ทำให้บรรยากาศดูคึกคัก ผู้คนที่ผ่านไปมา อย่างไม่ขาดสาย แต่มันก็ไม่ทำให้ผมเลิกคิดมากได้ 2 คำที่คุมชีวิตผม “สูญเสีย” “เปลี่ยนไป” มีคนแนะนำผมว่า เวลาคิดมาก นึกถึงมันให้ตบหน้าตัวเองดู จะได้จำ ความเจ็บปวดจะได้ช่วยให้ความคิดมากมันหายไป ผมนั่งตบมาตั้งเดือนนึงแล้ว วันหนึ่งๆตบไปประมาณ 100ครั้ง ทุกๆครั้งที่ผมคิดมาก ผมก็จะลองตบลงไปที่แก้มแรงๆ มันทำให้ผมแก้มเดงตลอดเวลา ผมว่ามันก็คงช่วยผมได้อย่างหนึ่งแหละ ให้หลุดรอดจากความคิดนั้น มาสู่ความเจ็บที่ปรากฏขึ้นตรงใบหน้าของผม สิ่งที่ผมทำอีกสิ่งควบคู่กับมันคือการหยิกลงไปที่ร่างกาย ตามมือ ตามเท้าของผม ทฤษฎีเดียวกันนั่นละ การนั่งหยิก นั่งตบของผมเวลาคิดมากเวลาพาไปวันๆ นี่ปิดเทอมก็ใกล้จะหมดลงแล้ว ผมชอบคิดว่าการเปิดเทอมอาจจะทำให้ผมดีขึ้นจากอาการเหล่านี้ แต่มันก็คงวนเวียนมาตอลด 4 ปี เช่นนี้ เช่นเดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลง แต่แล้ว.....วันหนึ่งก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมันนั่งข้างผม ......เธอเห็นผมตบหน้าหลายครั้ง เธอมอง ..... เธอคงสงสัยว่าผมเป็นอะไร ถ้าเป็นคนอื่นล่ะ คงจะเดินออกไปแล้ว แต่เพราะเป็นเธอไง เธอเข้ามาถามว่าทำไมต้องทำแบบนี้ อันที่จริงผมหาคนระบายมานานแล้ว ตลอด 4 ปีที่ผ่านมา ผมมีคนระบายเพียงคนเดียว ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง ผมบอกเธอว่า เวลาใดที่ผมคิดว่าตัวเองมีสิ่งใด แน่นอนทุกๆเวลทุกคนก็จะคิดอยู่แล้วว่าตัวเองมี อย่างน้อยบางสิ่ง บางอย่างแน่ๆผมก็จะกลัวจะสูญเสียมันไป โดนความคิดมันจะออกแนว กินน้ำ แล้วจะสุญเสียนะ จะเปลี่ยนไปนะ ใครจะเอาไปนะผมก็จะคอยตบหน้าตัวเอง หยิกตัวเองเสมอเมื่อความคิดนี้เข้ามา ความเจ็บปวดจะเข้ามาแทนที่ เธอนั่งฟังและเพียงแต่อมยิ้มนิด ๆ เอาอีกและความคิดผมมันเริ่มบอก ระบายกับเธอผมจะสูญเสีย ผมเริ่มตบหน้าตัวเอง เธอจับมือของผมมาวางไว้ที่หน้าตักของเธอ เธอบอกผมว่า ‘เวลาที่คิดจะตบหน้า ให้มาเอามือมาซุกที่กระเป๋ากางเกงแทน” เธอจับมือของผมใส่ลงไปในกระเป๋าของเธอ “นี่ไงอย่างงี้ “ เธอบอก “ เวลาอยู่กับฉันนะคิดมากเมื่อไหร่เธอใส่มาในกระเป๋าของฉันเข้าใจมั้ย น่าแปลกที่ทุกวันๆผมจะมารอเจอเธอ เธอชอบหาเรื่องมาเล่าให้ผมฟัง เราคุยกันได้ทั้งวัน ดูเหมือนเธอจะไม่มีอะไรทำมั้ง เลยมานั่งคุยกับผม ผมก็เหงาแหละผมชอบมานั่งที่นี่คนเดียว แต่ถ้ามีคนคุยด้วยย่อมดีกว่า ทุกๆวันผมจะซุกมือลงในกระเป๋าของเธอ มันดูอบอุ่นกว่าในกระเป๋าผมทั้งที่มันก็เป็นกระเป๋าเหมือนกัน เวลาผ่านไปๆ เธอชอบพาผมไปเที่ยวที่ต่างๆในแถวสยามที่ประจำก็คือม้านั่งตรงนี้ที่หนึ่งแล้วอีกที่ก็คือ ก๋วยเตี๋ยวเรือท่าสยาม เธอชอบกินไรเผ็ดๆ ผมคิดว่า เวลาที่ผมอยู่กับคนๆนี้ ผมจะคิดมากน้อยลง แถมเวลาคิดมากก็เหมือนมีคนเข้าใจผม ช่วยผม เธอเหมือนหมอประจำตัวเลย เธอชอบเล่าว่า คนเราน่ะเกิดมาเพื่อใครสักคน หนึ่ง บางทีฉันอาจจะเกิดมาเพื่อเจอเธอก็ได้ มันทำให้ผมมีความสุขจริงๆนะ คำพูดแต่ล่ะคำของเธอ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เธอเล่านิทานให้ผมฟัง ซึ่งผมยังจำมันได้ติดหูจนถึงตอนนี้.... มีผู้ชายอยู่คนหนึ่ง เขาคงจะเป็นคนที่โชคดีที่สุด เพราะได้เป็นมหาดเล็กที่คอยรักษา คุ้มครอง เจ้าหญิงของเมืองนี้ เจ้าหญิงทรงพระสิริโฉม และสง่างามมาก แน่นอน มหาดเล็กตกหลุมรักเจ้าหญิงตั้งแต่แรกพบ ความใกล้ชิดทำให้ความรักก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ มันมากขึ้น มากขึ้น....โดยที่ทั้งคู่ไม่รู้ตัว ทุกสิ่งเหมือนจะไปได้ด้วยดี เพราะ เจ้าหญิงก็ทรงรักมหาดเล็กจนหมดหัวใจ มหาดเล็กบอกกับเจ้าหญิงว่า ”จะรักเจ้าหญิงตราบเท่าชีวิตของตนที่มี ท่านคือดวงจันทร์อันงดงามของข้า” เจ้าหญิงก็พูดกับมหาดเล็กว่า ”ข้าก็จะรักเจ้าตลอดไป เหมือนดั่งดวงจันทร์ที่คอยอยู่ข้างๆโลกของเจ้า” ทั้งคู่ดูจะรักใคร่ปรองดอง ทุกๆวันที่พระจันทร์เต็มดวง มหาดเล็กจะมาคอยดูดวงจันทร์ข้างๆเจ้าหญิงที่ระเบียงห้องบรรทมของเจ้าหญิงทุกครั้ง ทั้งคู่สาบานต่อความรักของตนต่อต่อดวงจันทร์ ...มหาดเล็กผู้ซึ่งเป็นโลกซึ่งไม่มีแสงสว่างในตัวเอง จะขอเฝ้าเคียงข้างดวงจันทร์เพื่อรอรับแสงจันทร์อันงดงาม ซึ่งเป็นดั่งแสงนำทางให้แก่ชีวิตของมหาดเล็ก... ความรักนี้คงราบรื่น หากเรื่องนี้ไม่ไปเข้าหูพระราชาของเมืองนี้ แน่นอนตามตำรา นิยายทั่วไป พระราชาคนไหนจะยอมให้เจ้าหญิงลูกตนรักกับคนที่ไม่มีฐานะ ไม่มีบรรดาศักดิ์ที่คู่ควร พระราชาเตรียมคู่ครองให้เจ้าหญิงไว้แล้ว ...เจ้าชายรูปงาม รัชทายาทที่จะขึ้นครองบัลลังก์เมืองใหญ่เมืองหนึ่ง พระราชาไม่รู้จะทำยังกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงได้ไปปรึกษาคณะขุนนาง ขุนนางท่านหนึ่งให้ความเห็นว่า ให้ไปขอความช่วยเหลือไปที่แม่มดที่อาศัยอยู่ในป่าลึก พระราชาได้เดินทางไปขอร้องแม่มดให้ช่วยเหลือตน โดยได้ตกลงที่จะให้ทองเป็นของตอบแทน แม่มดได้เดินทางเข้าเมืองมาหามหาดเล็ก และมอบคำสาปไว้ว่า ”หากเจ้ามีความรักแท้ต่อผู้ใดก็ตาม หน้าตาเจ้าจะอัปลักษณ์ขึ้น อัปลักษณ์ขึ้น จนสุดท้ายเจ้าจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดน่ากลัว แต่เจ้าจะมีความคิด จิตใจเหมือนเดิมทุกอย่างเหมือนดั่งตอนยังเป็นมนุษย์ “ แต่ถึงแม้ว่า มหาดเล็กจะโดนคำสาปของแม่มด ก็ไม่ได้ทำให้ใจของมหาดเล็กผู้มีรักแท้ ลดความรักของตนที่มีต่อเข้าหญิงลง หน้าตาของตนค่อยๆน่าเกลียดขึ้นเรื่อยๆทุกวัน ทุกวัน.... มือเริ่มมีขน แขนเริ่มเปลี่ยนเป็นเล็บ ผิวหนังเริ่มจะเป็นเกล็ด ตามคำสาปของแม่มด นั่นก็เพียงเพราะ ความรักของตนที่มีต่อเจ้าหญิง ...... เรื่องนี้จะยังคงจะจบแบบแฮบปี้เอนดิ้ง ถ้าหากเจ้าหญิงมีใจยังแท้ในรักจริง แต่สิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่ ไม่มีรักแท้เกิดขึ้นในโลกนี้จริงหรอก...... ไม่มีหรอก ..... ไม่มีรักแท้ ในที่สุดมหาดเล็กก็ได้กลายเป็นสัตว์ประหลาดน่าเกลียดตามคำสาปของแม่มด เจ้าหญิงทนหน้าตาอันอัปลักษณ์ของชายคนรักไม่ได้ ความรักที่เคยมีต่อกันมาก็เสื่อมสิ้นลง จึงกราบทูลพระราชา พ่อของตนว่า ให้ส่งเจ้าชายคู่ของตนมาปราบสัตว์ประหลาด ซึ่งก็คือ... มหาดเล็กที่รักตนจนหมดหัวใจ ..... จุดจบของเรื่องก็คือ มหาดเล็กได้ถูกดาบของเจ้าชายเสียบเข้าไปที่หัวใจอันเปี่ยมรักแท้ที่มีต่อเจ้าหญิง รักแท้ของตน .....รักแท้ที่ตนเชื่อ รักแท้ที่ตนศรัทธา . .....และแล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็ครองราชต์อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เรื่องก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง พอเธอเล่าจบ เธอก็ถามว่า จะเลือกเป็นใครจะเป็นมหาดเล็ก รึจะเป็นเจ้าหญิงล่ะ ผมตอบแทบจะทันทีว่า เป็นเจ้าหญิงสิ ใครจะโง่ยอมตายเพื่อคนรักขนาดนี้ ทั้งที่ๆอีกคนก็ไม่ได้เชื่ออะไรเลย เธอบอกผมว่า เป็นเธอ เธอจะเลือกที่จะเป็นมหาดเล็ก เธอเชื่อว่า คนเราน่ะต้องเกิดมาเพื่อใครสักคน แล้วทำเพื่อใครสักคน เธอบอกว่าเหมือนกับที่มหาดเล็กเกิดมาเพื่อเจ้าหญิงไง แม้ว่าเจ้าหญิงจะไม่ได้มีรักแท้ก็ตาม ผมคอยฟังเธอเล่าเรื่องต่างๆทุกๆวัน ความรักที่ผมมีให้เธอก็มากขึ้น อาการผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดว่าอาจเพราะความรัก มันสามารถรักษาได้ทุกอย่าง ทั้งโรค ทั้งโรคคิดมากของผม แต่ผมไม่ชอบเธออยู่อย่าง เธอชอบบอกผมว่า เธอออยู่กับผมไม่ได้นานหรอก ต้องจำไว้นะว่าเวลาไม่มีฉันเธอจะต้องไม่คิดมาก เธอชอบพูดแบบนี้ จนวันหนึ่ง.... ผมมานั่งรอเธอุกวัน เวลานี้เป็นตอนเช้า เธอวิ่งมาหาผม ท่าทางรีบร้อนเท่าไร ตอนนั้นยังเป็นเวลาเช้า รถจึงยังน้อยอยู่ มือเธอถือไรบางอย่าง ..... แต่แล้ว....รถก็พุ่งเข้าชนเธอ เธอลอยออกไป.....เลือดเธออาบบนถนน ผมรีบวิ่งออกมาหาเธอ เธอยังพอมีลมหายใจ สิ่งหนึ่งที่เธอพูดกับผม ”อย่าคิดมากนะ คิดถึงฉัน .....เราเกิดมาเพื่อใครสักคน” เธอมองไปที่กระดาษแผ่นหนึ่ง ผมหยิบขึ้นมาดู หลังจาก ที่ศพของเธอได้ถูกนำไปแล้ว ....... ไม่ต้องตกใจหรอกนะ ที่ได้เห็นจดหมายฉบับนี้ ไม่ต้องโทษตัวเองเรื่องความตายของฉันหรอกนะ อันที่จริงฉันได้ตายไปแล้วล่ะ ฉันฆ่าตัวตาย แต่ก่อนจะผ่านประตูสวรรค์นั้น เขาถามฉันว่า ”ชีวิตนี้เธอทำเพื่อใครรึยัง” ฉันตอบไม่ได้เพราะฉันไม่เคยทำเพื่อใคร เขาเลยส่งฉันกลับขึ้นมาบนโลกนี้ เป็นเวลา 3 สัปดาห์ .....เพื่อจะให้ฉันทำอะไรเพื่อใครสักคน แล้วฉันก็เจอเธอนี่ไงล่ะ ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ ฉันเลยพยายามมาหาเธอให้เร็วที่สุด ฉันไม่กล้าบอกเธอตรงๆว่า จะจากเธอไป เลยต้องบอกผ่านจดหมายฉบับนี้ ....... ฉันถือว่าฉันเลือกเธอ ฉันทำเพื่อเธอแล้วนะ ฉันคิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของฉัน ฉันคือมหาดเล็กของเธอ .... ฉันคิดว่าฉันพยายามรักษาเธอที่สุดเเล้ว สิ่งเดียวที่จะต้องจำไว้ เธอต้องตามหาใครสักคน เธอจะต้องทำเพื่อใครสักคน...... สักวันเธอจะต้องเจอเจ้าหญิงของเธอ อย่าเศร้าเลยนะ ...... เจ้าหญิงของฉัน อย่าเศร้าในการจากไปของฉัน ..... ฉันมีชีวิตเพื่อเจอเธอ ส่วนเธอมีชีวิตเพื่อจะเจอใครของเธอคนนั้น ...... อย่าร้องไห้นะ เวลาไม่มีฉันอยู่ ห้ามตบหน้าตัวเอง เอามือซุกกระเป๋าไว้ รอคนๆนั้นของเธอนะ .....ชีวิตเราเกิดมาเพื่อจะเติมเต็มชีวิตให้ใครสักคน รัก ........ จาก มหาดเล็กคนนี้ ...... ผมร้องไห้แทบจะทันที . ตอนนี้ผมไม่มีเธออีกแล้ว ผมจะทำยังไง ผมไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งทุกวัน เอามือสอดเข้าไปในกระเป๋า กางเกงทุกวัน คิดถึงเธอ จนวันหนึ่ง ....... ”สวัสดี เธอนั่งอยู่ที่นี่ประจำหรอ “ ผู้หญิงคนหนึ่งทักทายผม...... “ฉันกำลังมีเรื่องกลุ้มใจน่ะ ฟังเรื่องของฉันหน่อยได้ไหม” ผมว่า เค้าอาจจะใช่เจ้าหญิงของผมก็ได้นะ....... อย่าลืมล่ะ ชีวิตเราเกิดมาเพื่อใครสักคน หาคนนั้นให้เจอล่ะ เจ้าหญิงของคุณให้เจอ   Create Date : 05 สิงหาคม 2548     Last Update : 5 สิงหาคม 2548 23:56:57 น. Counter : 185 Pageviews.   23 comment Share Tweet

• A r t F u l l Y
• นายกาเมศ
• แมลงปิศาจ
• Mr.DogGie
• มังกรสยาม
• กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก
• ตะวันยิ้ม :-)
• อีกฝั่งของท้องฟ้า
• วรุณนฤมล
• รสา รสา
• Hachimitsu
• Webmaster - Bloggang