|
|
|
วุ้นในลูกตาเสื่อม'
คนที่เล่นคอมพ์เกือบทุกคนเป็นโรค 'วุ้นในลูกตาเสื่อม'
> ตอนนี้ในประเทศไทยมีคนเป็นโรค 'วุ้นในลูกตาเสื่อม' ถึง 14 ล้านคนแล้วจากข้อมูลทางหนังสือพิมพ์
(นี่เฉพาะแค่ที่มีข้อมูลบันทึกไว้นะครับคนที่ไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองก้อเป็นมากขนาดไหน?)
>
> อาการก้อคือ==คุณจะเห็นเป็นคราบดำๆ เหมือนยักใย่ ลอยไปลอยมาเหมือนคราบที่ติดกระจกน่ะครับ
จะเห็นชัดก้อต่อเมื่อ คุณมองไปยังภาพแบล็คกราวนด์ที่มีสีสว่าง เ! ช่น ท้องฟ้าขาวๆ ฝาห้องขาวๆ ฝาห้องน้ำขาวๆ
จะเห็นเป็นคราบดำๆ ลอยไปลอยมา
>
> ถ้าอาการมากกว่านั้นก้อคือ ประสาทตาฉีกขาด คุณจะมองเห็นแสงแฟลชในที่มืด ไม่ว่าหลับตาหรือลืมตา (น่ากลัวมากๆ)
และถึงขั้นนี้จะต้องผ่าตัด(ซึ่งไม่มีอะไรรับประกันว่าจะดีเหมือนเดิม จะตาบอดหรือไม่?)
>
> สาเหตุของโรคนี้คือ ==' การใช้สายตามากเกินไป' (เล่นคอม) แต่ก่อนโรคนี้จะเกิดกับผู้สูงอายุ หรือ คนที่มีอาชีพใช้สายตามากๆ เช่น
ช่างเจียรไนเพชรพลอย ที่ต้องใช้สายตาเพ่งมากๆแต่เด๋วนี้คนเป็นโรควุ้นในลูกตาเสื่อมกันมากเพราะ เล่นเนต หรือ เล่นคอม
(คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ เดี๋ยวนี้คนเป็นโรคนี้กันมากเพราะเล่นคอมนี่แหละ)
>
> ถามว่าทำไม คนเล่นเนต เล่นคอม ถึงเป็นกันมาก?
> ไม่ว่าคุณจะเล่นเนต,เล่นเกมส์, อ่านไดอารี่,อ่านบทความ! ,อ่านหนังสือหรืออะไรก้อตาม ที่อยู่บนจอคอมพิวเตอร์
>
> ล้วนทำให้สายตาคุณเสียได้ทั้งสิ้นเพราะว่า ถ้าคุณอ่านหนังสือที่เป็นแผ่นกระดาษธรรมดาๆ 'ระยะห่างระหว่าง
ลูกตา กับ ตัวหนังสือ จะคงที่ แน่นอนเพราะขอบของตัวหนังสือจะคมชัด ทำให้สมองกะระยะโฟกัสได้ถูกต้องแน่นอน
กล้ามเนื้อและประสาทตา จึงทำงานค่อนข้างคงที่
>
> แต่ ! ตัวหนังสือบนจอคอมพิวเตอร์นั้น มีลักษณ์เป็นจุดๆ ประกอบกัน เหมือนแขวนลอยบนจอ ขอบของตัวหนังสือไม่ชัด
สมองจะสับสนในการปรับระยะโฟกัส(เพราะจอแก้ว จะมีความหนาของแก้ว แต่เรามองผ่านมันไป )
>
> ( และจอ LCD เราก้อต้องมองผ่านเข้าไปเหมือนกัน ตัวหนังสือมันไม่ได้ติดอยู่ด้านบนเหมือนอยู่บนแผ่นกระดาษ)
การปรับระยะโฟกัสจึงไม่แน่นอน
>
> บวกกับ ลักษณะการอ่านหน้าหนังสือในคอมนั้น จะต้องใช้เม้าส์จิ้ม ลากแถบด้านข้างจอ เพื่อเลื่อนบรรทัดหนังสือขึ้นลง
เพื่อจะอ่านบรรทัดด้านล่างได้ หรือไม่ก้อ ใช้ลูกหมุนที่อยู่บนเม้! าส์หมุนเพื่อเลื่อนบรรทัดหนังสือ
> แต่ การเลื่อนบรรทัดนี้ มันไม่เหมือนกับการอ่านหนังสือจากแผ่นกระดาษที่แขนกับคอ
จะปรับการมองขึ้นลงโดยอัตโนมัติ มีระยะที่แน่นอน สัมพันธ์กัน
แต่ว่าการเลื่อนบรรทัดด้วยแถบด้านข้าง หรือลูกกลิ้งบนม้าส์นั้น
มันจะมีลักษณะการเลื่อนแบบกระตุกๆ (คุณสังเกตุดู)
>
> มันจึงทำให้ปวดตามากๆ เพราะลูกตา จะต้องลากลูกตาเลื่อนตามบรรทัดที่กระตุกๆ นั้นไปตลอด
>
> บวกกับ การพิมพ์ตัวหนังสือนั้น บางที คุณต้องก้มเพื่อมองนิ้ว ว่ากดตำแหน่งบนแป้มพิมพ์ถูกตัวอักษรหรือไม่ ทำให้เดี๋ยวก้ม เดี๋ยวเงย
>
> ลูกตาปรับโฟกัสบ่อยเกิน ทำให้ลูกตาทำงานหนัก กว่าจะพิมพ์งานเสร็จ
> คุณจะปวดตามากๆๆ อย่างเด็กนักศึกษา เร่งพิมพ์รายงานส่งอาจารย์ ติดต่อกันข้ามคืน
> สองสามวัน ตาจะปวดมากๆ รวมทั้งเวลาการเปิดโปรแกรม word ในการพิมพ์ตัวหนังสือมักจะมีสีพื้นที่เป็นสีสว่าง
> (ที่นิยมก้อคือตัวหนังสือดำ พื้นสีขาว ) สีพื้นที่สว่างขาวจ้า นี่เอง ทำให้ตาคุณจะเกิดอาการแพ้แสง
> ถ้ามีการพิมพ์ติดต่อกันนานๆ เพราะจ้องจอสีขาวนานเกินไป
>
> หรือไม่ก้อ ในคนที่ชอบเล่นเกมส์บ่อยๆ
> มักจะมีการปรับแสงสว่างให้จ้าที่สุด เพราะเวลาเล่นเกมส์
> ภาพพื้นหลังของเกมส์มักจะมืดๆ
>
> สรุปก้อคือ
>
> 1. การมองตัวหนังสือที่แขวนลอยอยู่ในจอ โฟกัสไม่แน่นอน
> กล้ามเนื้อลูกตาทำงานหนัก 'ทำให้สายตาเสีย'
>
> 2. การเลื่อนตัวหนังสือและแถบบรรทัด ในหน้าคอม หรือ หน้าเนต
> มันจะเลื่อนแบบเป็นกระตุกๆ ทำให้สายตาเสีย
> การกระตุกๆ ของแถบบรรทัดนี่เอง ที่ทำให้สายตาเสีย
>
> 3.การก้มๆเงยๆ มองแป้นพิมพ์ และมองจอคอม กลับไปกลับมา
> 'ทำให้สายตาเสีย '
>
> 4.การปรับจอภาพที่มีแสงสว่างจ้า มากเกินไปโดยไม่รู้ตัว
> 'ทำให้สายตาเสีย'
>
> ( ข้อนี้ คล้ายๆ กับ การเปิดดูทีวี ในห้องมืดๆ เป็นประจำ
> แล้วทำให้สายตาเสียน่ะเอง อย่างเดียวกัน)
>
> 5.การใช้จอคอม ที่มีความกว้างมากเกิน !!
>
> (จอคอมกว้างๆ นั้น เหมาะสำหรับการดูภาพ ดูหนัง
> แต่ไม่เหมาะกับการดูตัวหนังสือ !!)
>
> เพราะว่า สายตาคนเรานั้นมีระยะการมองตัวอักษรที่ 1 ฟุต (12นิ้ว)
>
> แต่จอคอมสมัยใหม่ กลับมีความกว้าง 17 นิ้ว 19 นิ้ว หรือมากกว่านั้น
>
> ซึ่งมันกว้างเกินระยะกวาดสายตามอง จากขอบหนึ่งไปสู่ อีกขอบหนึ่ง
> (ทำให้ปวดทั้งคอ ทั้งลูกตา)
| Create Date : 19 ธันวาคม 2550 | | |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2550 13:19:59 น. |
| Counter : 347 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
ไม่มีความสุขในการทำงาน
หลายๆคน กลุ้มใจ ไม่มีความสุขในการทำงาน
ส่วนมาก ถ้าหางานใหม่กันได้ ก็ดีไป ถ้าหาไม่ได้ จะทำอย่างไร ในเมื่อเราต้องทำงานนั้นอยู่แล้ว
เรามีทางเลือกสองทาง
1. คือทำงานไปอย่างไม่มีความสุข
2. หาวิธีทำงานไปอย่างมีความสุข หรือทุกข์น้อยลง
ถ้าเปลี่ยนงานไม่ได้ เรามาเปลี่ยนวิธีคิดดูซะหน่อย เผื่อทำให้ทำงานได้มีความสุขมากขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น ทุกข์น้อยลง
เขาว่ากันว่า ถ้าได้เงินเดือนมา ให้แยกเป็น 4 ส่วนเท่าๆกัน และให้คิดว่า เงินแต่ละส่วน บริษัทเขาจ้างเราให้ทำดังต่อไปนี้
1. เงินเดือนส่วนแรก เขาจ้างมาให้คุณรับฟังคำตำหนิ ต่อว่า ทนกับอารมณ์ของเจ้านาย
2. เงินเดือนส่วนที่สอง เขาจ้างมาให้คุณรับฟังคำตำหนิ ต่อว่า ความจุกจิก งี่เง่า ของลูกค้า
3. เงินเดือนส่วนที่สาม เขาจ้างมาให้คุณ ให้มารับการติฉิน นินทา อิจฉา ริษยา งี่เง่า กักขฬะ ของเพื่อนร่วมงาน
4. เงินส่วนที่ 4 นี้ เอง เป็นเงินที่เขาจ้างคุณมาทำงานในหน้าที่ของคุณ
ดังนั้น ถ้าเจอปัญหาเจ้านาย ให้ลองคิดดูว่า ให้ลดเงินเดือนตัวเอง 25% แล้วเจ้านายไม่บ่นว่าน่ะ เอาไหม ให้เงินเดือนตัวเอง 25% ให้เจอลูกค้าแสนดีน่ะ เอาไหม ให้ลดเงินเดือนตัวเอง 25% ให้เจอแต่เพื่อนร่วมงานดีๆน่ะ เอาไหม ลดไปลดมา ได้ทุกอย่างดีหมด เงินเหลือแค่ 25% ของเงินเดือนปัจจุบันน่ะ เอาไหม ลองใช้วิธีคิดแบบนี้ เผลอๆหลายคนอาจจะบอกว่า อย่างนี้ให้เจ้านายด่าเพิ่มสองเท่า
แล้วขึ้นเงินเดือนให้ฉัน 25% ก็เอานะ
สุดท้ายคือ จิต และความคิดคนเราเป็นเรื่องสำคัญอย่าปล่อยเวลาในชีวิต ให้ความคิดของคุณเป็นลบ คิดแต่ในแง่ร้าย เพราะความคิดของคุณ คือฟิล์มภาพยนตร์ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตคุณคือภาพที่ฉายจากฟิล์มภาพยนตร์นี้เองคิดในแง่ร้าย คุณก็จะเจอแต่แง่ร้ายๆ ฟิล์มเป็นอย่างไร ภาพที่ฉายออกมาก็เป็นแบบนั้น ถ้าคุณไปสัมภาษณ์งาน แล้วคิดว่าจะไม่ได้ สีหน้า หน้าตา ความมั่นใจ คุณจะไม่ได้ตั้งแต่แรกเลย และคุณก็จะไม่ได้งานจริงๆ
| Create Date : 19 ธันวาคม 2550 | | |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2550 13:17:16 น. |
| Counter : 410 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [