• กวีจากพระจันทร์
• เรื่องรัก ที่ไม่ลับ
• โต๊ะเครื่องแป้ง
• บ่นไปเรื่อยเปื่อย

พันธะเคมี พันธะหัวใจ ตอนนี้เข้าสู่ช่วงสอบอีกครั้ง เป็นการสอบที่เรียกได้ว่าวัดความเป็นความตายกันทีเดียว เพราะว่าถ้าหากได้น้อยกว่าทูวัน (เทียบได้กับเกียรตินิยมอันดับสองของเมืองไทย) ก็จะไม่มีสิทธิ์เรียนต่อโทที่เดิม เลยต้องขยันให้มากขึ้น แต่อ่านไปมากๆชักเริ่มงง อะไรในหัวตีกันวุ่นวาย เลยต้องหาทางแก้เครียด โดยการโทรไปชวนแฟนทะเลาะ ไม่ผิดหรอกค่ะ ชวนแฟนทะเลาะเป็นการแก้เครียดจากการอ่านหนังสือที่ดี แต่ที่ทำอย่างนี้ได้ เพราะมั่นใจ ว่าพันธะแห่งรักของเรามันมั่นคงพอ เค้าเองก็เข้าใจ ว่าเราเครียด เลยไม่ถือสาอะไร แล้วอีกอย่างคุณผู้ชายก็เป็นคนอารมณ์เย็นยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลก เลยงอแงได้ จริงๆตั้งใจไว้ว่าพอสอบเสร็จจะเขียนเรื่อง เคมีในชีวิตประจำวัน ลงบล็อก เผื่อว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆบ้าง แต่เรื่องที่เราเองกำลังสนใจ คือเรื่องเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม การจัดการขยะ และการลดการใช้พลังงาน มีเวลาเหลืออีกหนึ่งปีที่จะต้องตัดสินใจ ว่าจะเองอย่างไรกับชีวิต ตอนนี้มีตัวเลือกอยู่สองอย่าง คือเรียนต่อทางด้าน เคมีเครื่องสำอาง กับเคมีสิ่งแวดล้อม ถ้าเทียบกันในสองอย่างนี้แล้ว น้ำหนักในใจพอๆกัน อย่างแรกเป็นการทำเพื่อสนองความอยากของตัวเองล้วนๆ อยากทำงานวิจัยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เพราะเม็ดเงินมันมหาศาล ผู้หญิง ไม่ว่าจะยากดีมีจนอย่างไร ก็ห่วงเรื่องสวย แต่ทางด้านสิ่งแวดล้อม เป็นการทำเพื่อส่วนรวมโดยแท้จริง แต่มันจะยากในการหาเงินทุนในการทำวิจัยนี่สิปัญหาใหญ่เลย กำลังหาทางออกให้กับตัวเองอยู่ ลองคุยๆกะอาจารย์ ท่านก็ให้ข้อเสนอมาว่า ก็ทำไมไม่ทำทั้งสองอย่างเลย โดยทำเกี่ยวกับเครื่องสำอาง หาเงินมาเป็นทุนสำหรับเรื่องสิ่งแวดล้อม อืม เป็นความคิดที่เข้าท่าดีเหมือนกัน เอาล่ะ ต้องเริ่มอ่านพันธะเคมีต่อ จะได้ตามความฝันพันธะสัญญาใจของตัวเองต่อไป สู้ๆ   Create Date : 07 พฤษภาคม 2550     Last Update : 7 พฤษภาคม 2550 2:42:41 น. Counter : 414 Pageviews.   1 comment Share Tweet

Happy Birthday to me happy birthday to me....ราตริมณิ วันนี้เป็นวันเกิด อายุเข้าเบญจเพสแล้ว หวังว่าเรื่องร้ายๆที่เกิดมาตลอดช่วงอายุยี่สิบสี่คงจะหายไป ไม่มีมาอีก หวังว่าชีวิตจะสดใส มีความสุขตลอดทั้งปี เพี้ยง คุณพระคุณเจ้าเจ้าขา อวยพรให้หนูด้วยนะคะ และ ขอบคุณค่ะแม่ พ่อ ที่ให้หนูได้เกิดมาดูโลกใบนี้ ให้มีวันดีๆ และให้ความรักให้หนูตลอดมา   Create Date : 30 เมษายน 2550     Last Update : 30 เมษายน 2550 4:58:13 น. Counter : 262 Pageviews.   9 comment Share Tweet

แผลในใจใครเล่ารักษาได้ เมษายน เดือนที่สี่ของปี เดือนที่ขึ้นชื่อว่าร้อนที่สุดของปี และเดือนเกิดของเราเอง ทุกๆปีมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในปีนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเป็นช่วงปิดเทอม กิจกรรมที่ได้ทำเลยมีอะไรมากไปกว่าการเรียน ดังนั้นความทรงจำในเดือนนี้จึงมีมากมายกว่าทุกเดือนในแต่ละปี เมื่อครั้งยังเด็ก ต้องไปเยี่ยมย่า ที่ร้อยเอ็ด ไปรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ แล้วก็จะได้เงินทุกครั้ง มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่โอกาส แต่ถ้าสอบได้ที่หนึ่ง ก็จะสามารถขอรางวัลได้เป็นพิเศษ แต่พอโตขึ้นมา ไม่มีย่าอีกแล้ว มีแค่ความทรงจำที่ดีๆ และบรรดาญาติๆก็เปลี่ยนแปลงไป มีเรื่องมรดกมาทำให้แตกแยกกันออกไป ใครๆก็ล้วนอยากจะได้สมบัติ แต่พอตอนย่าอยู่ ไม่เห็นมีใครอยากให้ย่าไปอยู่ด้วยสักคน ดีที่ย่าเป็นข้าราชการบำนาญ เลยมีเงินเลี้ยงตัวเองจนวาระสุดท้าย ถ้าพูดถึงย่า สิ่งแรกที่นึกถึงคือ ความเจ้าระเบียบ และเข้มงวดมาก เรื่องเกี่ยวกับกิริยามารยาทนี่ ต้องเป็นกุลสตรีไทย ถ้าย่ามาเห็นหนูตอนนี้ ย่าคงจะเป็นลม เพราะเดี๋ยวนี้หนูไม่ได้เป็นผู้หญิงนุ่มนิ่ม (อย่างที่ย่าอยากให้เป็น) แต่ตอนนี้หนูเป็นตัวของตัวเอง คิดเอง ตัดสินใจเอง และเชื่อมั่นในตัวเอง หนูกล้าพูดได้ว่า ตอนนี้หนูไม่กลัวใครทั้งนั้น คำสอนของย่า ที่เคยพร่ำสอน มันอาจจะดีสำหรับยุคของย่า ที่ต้องเชื่อฟังผู้ชาย แต่ย่าขา ยุคของหนู ทุกคนเท่าเทียมค่ะ หนูไม่รู้ว่าการที่มาอยู่เมืองนอกนี้จะมีส่วนทำให้หลานสาวคุณย่าคนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากหรือเปล่า หรือจริงๆแล้วเป็นด้วยเนื้อแท้ของหนูเอง ที่ดื้อมาตั้งแต่เด็ก ถ้าหนูผิดจริง หนูยอมรับโทษแต่โดยดี แต่ถ้าไม่ผิด ตีให้ตายก็ไม่ยอมรับ ย่ารู้ไหมคะ เพราะเรื่องมรดกนี่แหละ ที่ทำให้หนูโดนใครๆด่าว่าจองหอง อวดดี เพียงเพราะหนูประกาศว่าหนูจะไม่เอาอะไรจากทางบ้าน ทุกอย่างหนูจะหาด้วยสองมือของหนูเอง เพราะหนูคิดไงคะ ว่าหนูคงไม่ได้กลับไปอยู่ที่นั่น สู้ให้คนที่เค้าจะสามารถดูแลรักษาสมบัติปู่ย่ารับไปดูแลจะไม่ดีกว่าเหรอ หนูไม่อยากเข้าไปวนเวียนกับระบบการแก่งแย่งในหมู่พี่น้อง การแย่งสมบัติ มรดก และอะไรมากมาย มันน่าเบื่อจริงๆ เมื่อสองวันที่แล้ว หลานสาวสุดที่รักของย่า น้องสาวหนูเอง น้องผู้ที่มีอุดมการณ์ที่กินไม่ได้ คนที่เชื่อว่าทุกอย่างในโลกนี้สวยงาม ได้โทรมาปรึกษาหนู น้องจะได้บรรจุเข้าเป็นข้าราชการครู แต่เค้าก็โดนโยนไปมาจากต้นสังกัด เหตุเพราะมีคนเอาเงินมาวิ่งเต้น เพื่อที่จะได้อยู่ในโรงเรียนที่น้องจะได้บรรจุ น้องคงจะเสียใจมาก เพราะเค้าคาดหวังกับการสอนเด็กๆ ไฟอุดมการณ์กำลังลุกโชน เค้าศึกษาว่าพื้นที่ที่เค้าจะไปสอนนั้นเป็นอย่างไร แต่สุดท้ายก็ได้ย้ายที่ ถึงสามครั้ง มันคงเกินจะทนแล้วล่ะค่ะ เค้ามุ่งมั่นว่าจะสอนนักเรียนให้มีความรู้เท่าๆกับนักเรียนที่อยู่ในเมือง แต่แล้วพอเรื่องนี้เกิดขึ้น เค้ารู้สึกเหมือนว่าเค้าเป็นที่ไม่ต้องการของใครๆ มองในแง่ดี มันคือบทเรียน แต่ในความคิดของหนู น้องก็ยังเป็นน้อง ยังเด็ก และมองโลกในแง่เดียว เค้าไม่พร้อมรับความผิดหวัง แผลครั้งนี้ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ มันถงจะเลือนหายไปจากหัวใจ หนูก็ได้แต่ภาวนา ขอให้น้องหายเศร้าเร็วๆ ถ้าคุณย่าคอยดูอยู่บนสวรรค์ก็ช่วยหนูด้วยนะคะ   Create Date : 22 เมษายน 2550     Last Update : 22 เมษายน 2550 8:01:22 น. Counter : 250 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• ป้ามด
• wret_43
• ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ
• ปุณณัตถ์
• อุณากรรณ
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com