เด็กป่วย เมื่อวานกลับจากบ้านคลองสี่ มาบ้านคุณยายที่ดินแดง แม่ก็ว่าเด็กปัณณ์ตัวร้อน แต่พอขึ้นรถ หนูก็ร่าเริงดี ตัวก็กลับมาเย็น งงอ่ะ พอมาถึงบ้านคุณยายหนูก็ร่าเริงดี แม่ก็เบาใจ ไปทำงาน ลั้นลา... ช่วงกลางวันโทรกลับมาหา คุณก๋งยังบอก สบ้าย..ไม่มีไข้ วัดแล้ว 36.8 เนี่ยกำลังเล่นอยู่กะป๊าเนี่ย อ่ะเชค่ะ สบายใจ ทำงานต่อ ตอนเย็นกลับบ้าน เด็กปัณณ์ก็ยังร่าเริงเป็นปกติ แต่คุณยายบอกเพิ่งจะแหวะไป 2 รอบ ตัวก็เด๋วร้อนเด๋วเย็น แต่ร่าเริง ซนเป็นลิงเหมือนเดิม อ้าว ยังไงกันล่ะเนี่ย จับตัวดู เอ ก็ไม่ร้อนจริงๆ สักพัก เด็กซ่าส์เริ่มออกอาการโยเยนิดหน่อย ซอกคอ หน้าอก หลัง เริ่มร้อน แต่มือ เท้า แก้ม ยังเย็น เอาไงดี ไปรพ. ละกัน หกโมงเย็น ถ้าไปรพ.ประจำ ก็เจอหมอเวร ซึ่งไม่ประทับใจเลยขอบอก งั้นไปรพ.เด็ก เขามีคลีนิคพิเศษ ลากน้าแอนไปขับรถให้ เกี่ยวคุณยายไปช่วยด้วยอีกแรง เพราะพ่อกลับดึก ไปถึงที่จอดรถ เด็กบอก กลับ กลับ คงนึกว่าจะได้กลับบ้านคลองสี่ พอรถติด เด็กปัณณ์ก็กดดันน้าแอนด้วยการบอก ติดๆ ติดๆ หูย ใจคอจะไม่ให้รถหยุดเลยหรือไงพ่อคู้ณณณณ ตลอดเวลาที่นั่งบนรถ เด็กปัณณ์ก็ยังร่าเริงดี แต่จับตัวดูก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ พอมาถึงรพ. ไฟสว่างไสว ถึงเห็นว่า เด็กปัณณ์ตัวลายไปหมด คุณพยาบาลด่านแรกบอกว่า ที่มือเท้าเย็น เป็นเพราะไข้ขึ้นสูงค่ะ แต่ช่วงนี้เด็กปัณณ์ยังร่าเริง ยังอารมณ์ดี มีบ๊ายบายคุณพยาบาลได้ หน้าห้องตรวจ พยาบาลขอวัดไข้ ชั่งนน. วัดส่วนสูง เมื่อวาน นน. 13 กก. สูง 89 ซม. อืมมม มิน่าล่ะ เวลาอุ้มถึงรู้สึกหนักจัง ไม่รู้ว่าด้วยงบประมาณ หรือว่าปรอทวัดไข้แบบนี้มันเที่ยงตรงกว่าหรือไงนะคะ แต่ที่รพ.เด็กจะใช้แบบดิจิตอล แล้วหนีบที่รักแร้ ซึ่งมันใช้เวลาพอสมควร ประมาณ 5 นาที กว่าจะวัดเสร็จอ่ะค่ะ ถ้าเป็นรพ.เอกชน ก็ใช้ส่องหู 3 วินาที ปิ๊บ เรียบโร้ย แล้วลูกอิชั้นอ่ะค่ะ แต่ 3 วินาทีของที่ส่องหู คุณเขายังไม่ค่อยจะยอม พอมาเจอปรอทแบบนี้ ร้องแว๊กๆๆๆๆ ทั้งๆที่มันไม่เจ็บเลยอ่า ผลออกมา้ โอ้วววว 39.3 สูงมากเลยลูก พยาบาลจับเช็ดตัวเพื่อลดไข้ด่วน สรุปว่า เด็กปัณณ์ต่อมทอนซิล (เขียนแบบนี้เปล่านะ) อักเสบ บวมเท่าลูกชิ้น (คุณหมอบอก อิชั้นมิได้เห็นเอง) ได้ยาปฏิชีวนะมา 1 ขวด อันนี้ดีเหมือนกัน กินวันละ 1 ครั้ง ยาลดไข้ จริงๆ ก็พาราธรรมดา แต่ไม่รู้ทำไมนะคะ พอเด็กกินแล้วเหมือนจะได้ผลกว่ายา tempra อ่ะ เพราะกินไปแป๊บเดียว เหงื่อท่วม แล้วก้ยาแก้ไอ 1 ขวด สิริรวมค่ายาและค่าตรวจนอกเวลา 471 บาท อิ้วววว ถูกจัง ข้อคิดเล็กๆ จากการไปหาหมอครั้งนี้ ถ้าเด็กมีอาการตัวร้อน แต่มือและเท้าเย็น แสดงว่ามีไข้สูง มิควรละเลย ควรตรวจสอบอุปกรณ์ทางการแพทย์ (แหมเรียกซะหรู) เช่น ปรอทวัดไข้ ว่ายังใช้งานได้ปกติ (สรุปว่าของที่บ้านมันเจ๊งอ่ะค่ะ) การเช็ดตัวเด็กที่ถูกต้อง (คุณพยาบาลที่เช็ดให้บอกมาอีกทีนะคะ) 1. ถอดเสื้อผ้าเด็กออกทั้งหมด (โปะโกะด้วยนะคะ) 2. ถ้าอยู่ที่บ้านให้จับนั่งในกะละมังที่ใส่น้ำอุ่นสำหรับเช็ดตัวเลย (ห้ามใช้น้ำเย็น เพราะน้ำเย็นจะไปทำให้รูขุมขนปิด ไม่สามารถระบายความร้อนออกจากร่างกายได้) 3. เช็ดตัวย้อนรูขุมขน 4. เช็ดตัวให้ชุ่มไปเลย เช็ดหัวให้เปียกได้เลย เด็กอาจมีหนาวสั่นบ้างก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นปอดบวมหรืออะไร 5. เช็ดไปจนกว่าจะตัวเย็น 6. เช้ดตัวให้แห้ง ใส่เสื้อผ้าที่ระบายอากาศได้ดี 7. กินยาลดไข้ ขอบคุณคุณพยาบาลค่ะที่ใจเย็น และแนะนำดีมากๆ ทั้งๆที่เจ้าเด็กร้องแว๊กๆ ไม่ให้ความร่วมมือใดๆ   Create Date : 09 พฤษภาคม 2550     5 comment Last Update : 9 พฤษภาคม 2550 9:29:04 น.     Counter : 9859 Pageviews.   Share Tweet

คุณลูกขา แม่เสียเซลฟ์นะคร้าาา ขอนินทาคุณลูกค่ะ เมื่อวันจันทร์ เนื่องจากคุณยายหนีเที่ยว คุณพ่อไปทำงาน เด็กปัณณ์เลยต้องอยู่กับเรา 2 คน ปกติเด็กปัณณ์จะเลี้ยงง่าย ไม่เรื่องเยอะ ยกเว้นเรื่องเดียว คือเรื่องนอน คุณเขาจะต้องให้ร้องเพลงกล่อม แล้วก็อุ้มๆ ซึ่งหน้าที่พวกนี้ พ่อทำทั้งหมด ((ยกเว้นเวลาอยู่กับคุณยายนะคะ นอนง่ายยยย แปลกจังอ่ะ)) และแล้วเมื่อวันจันทร์ หน้าที่นี้ ตกมาถึงมืออิชั้น แม่..."บ่ายแล้วน้า นอนเนอะลูก เด๋วแม่ร้องเพลงกล่อมน้า" ..."ปลายฟ้าาาา แค่หลับตาลงคงพบกัน" เด็กปัณณ์...ส่ายหน้าดิก แม่..."อ่อๆ ไม่ฮิตเหรอลูก ได้ๆ เปลี่ยนเพลงนะ" ..."เป็นวิมานอยู่บนดินนนน ให้เธอได้พักพิงงงง" เด็กปัณณ์...ส่ายหน้าดิก (อีก) แม่..."อ้าว ไม่ฮิตอีกแล้วเหรอ โอเชๆ เปลี่ยนเพลงเนาะ พี่เบริด์มั้ย" ..."พักตรงนี้ดีกว่าาาา เหนื่อยมานานกับความสับสนวุ่นวายยยยย" เด็กปัณณ์...พลิกมานอนมองหน้า แม่...สงสัยจะได้เรื่อง ร้องต่อ "นอนเถอะนอน ให้สบายยยยย..." เด็กปัณณ์..."55555555555555" แม่... เด็กขำอ่ะ นอนหัวเราะที่เราร้องเพลง เจ้าลูกเอ้ย แม่เสียเซลฟ์นะเว้ยยยยยย   Create Date : 02 พฤษภาคม 2550     12 comment Last Update : 2 พฤษภาคม 2550 15:02:57 น.     Counter : 511 Pageviews.   Share Tweet

บ้านอัมพวา และสวนลิ้นจี่ วันเสารพาเด็กปัณณ์ไปเที่ยวงานเทศกาลลิ้นจี่ที่สมุทรสงครามมาค่ะ ออกจากบ้าน 9 โมงเช้า เด็กทานข้าวเช้าแล้ว มาดื่มนมต่อบนรถ แล้วก็ตามสูตร หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อนนนนนนนนนน มีขับรถหลงทางเล็กน้อย เลยกลายเป็นขับรถอ้อม แวะทานข้าวที่ดอนหอยหลอด อาหารทะเลสดดี แต่ราคาแอบแพงนิดนึงนะคะ เด็กปัณณ์เพิ่งตื่น ยังดูง่วงๆ มีงอแงเล็กๆ แต่พออาหารมา ได้กินทอดมันกุ้ง ก็ค่อยตาสว่าง (นิสัยเห็นอาหารแล้วหายง่วงนี่ เหมือนแม่นะเจ้าเด็ก) ทานเสร็จมาเดินย่อย ร้านเขาร่มรื่นดี แต่พนักงานบอกให้ระวังลิง มองไปมองมา ไม่เ้ห็นลิงสักตัว เอะ หรือเขาหมายถึงลูกเรา เอิ้ก!!! หลังจากทานข้าวแล้ว แวะมาเที่ยวที่ บ้านอัมพวา เป็นรีสอร์ท สร้างแบบอาคารทรงไทย ห้องพักแบบ Pool Suite มีสระว่ายน้ำพร้อมจากุ้ดจี่ตรงกลาง คนนี้ค่ะ ตื่นเต้นที่สุด มองน้ำตาไม่กระพริบ เอ้า เอาซะหน่อย ออกจาก Pool Suite เดินต่อมาด้านหน้า เป็นส่วนห้องอาหาร อยู่ริมน้ำ ลมเย็นดีค่ะ หันซ้าย หันขวา อ้าวเจอสระว่ายน้ำอีกแล้ว แถมคราวนี้ใหญ่กว่าอันตะกี้อ่ะ พลาดได้ไง เด็กวีนแน่เลย เอ้า ซะหน่อย ((อีกรอบ)) ปล่อยเล่นสักพัก ก็หักหาญน้ำใจกันเล็กน้อย ไปกันต่อเหอะลูก บ่ายสองแล้ว ไปสวนลิ้นจี่กันดีกว่าเน้อ จากบ้านอัมพวา ได้แผนที่ไปสวนลิ้นจีมา่ เป้นคนว่าง่ายค่ะ เขาบอกดี ก็ดีตามเขาค่ะ ว่าแล้วก็ขับรถตามลายแทงไปค่ะ เด็กปัณณ์ นักอนุรักษ์ธรรมชาติ อิ้วววว เจอลิ้นจี่ ดี๊ด๊า.. ซื้อลิ้นจี่มาฝากคุณยายเสร็จ ขับผ่านตลาดน้ำอัมพวา โอ้ว...บนสะพานข้ามคลอง คนมืดฟ้ามัวดิน หันมาดูเด็กอีกที เป็นแบบนี้ค่ะ มติเป็นเอกฉันท์ว่า กลับบ้านกันเถอะจ้ะ   Create Date : 23 เมษายน 2550     5 comment Last Update : 23 เมษายน 2550 20:56:08 น.     Counter : 867 Pageviews.   Share Tweet

แม่รู้แล้ว ทำไมเด็กปัณณ์ตื่นร้องไห้กลางดึก เป็นไปตามที่คุณหมูเหมียวเม้นท์ไว้จริงๆ คือ...ฟันกรามกำลังจะขึ้นคร้าบบบบ มิน่าล่ะ พอตื่นมา คุณลูกก็เอามือชี้ที่ปากมาพักนึงแล้ว แต่แมมัน่โง่อ่ะ ไม่รู้เรื่อง มัวแต่...โอ๋ๆๆๆ นอนต่อนะลูก เด็กปัณณ์คงเซ็ง มัยแม่ไม่รู้เรื่องน้า อุตส่าห์ชี้ให้ดูแล้วว่าเจ็บปากๆๆๆ ห่ะๆๆ เลยสบายใจแระ เด๋วก็หายเนาะลูกเนาะ   Create Date : 20 เมษายน 2550     9 comment Last Update : 24 เมษายน 2550 8:31:55 น.     Counter : 503 Pageviews.   Share Tweet

คลองรังสิต...โลตัส...ห้างใบหนาด เมื่อวานคุณสามีต้องกลับมาทำงาน แต่พนักงานของรัฐอย่างอิชั้นยังหยุด ตอนแรกว่าจะอยู่บ้านนอกจนถึงวันนี้ แต่เกรงว่าจะอดตาย เพราะร้านข้าวร้านสุดท้ายปิดตัวลง ((ไปเที่ยวน่ะ ไม่ได้เจ๊ง)) เมื่อวันอาทิตย์ ก็เลยตัดสินใจ หอบลูกอพยพจากคลองรังสิต กลับเข้าเมืองหลวง ควักเด็กปํณณ์จากเตียงตั้งแต่ 6 โมงเช้า ดูหน้าดิ ยังไม่ตื่นดีเลยอ่ะ มาถึงบ้านคุณยายชวนไปดูเครื่องซักผ้า น้าแอนกำลังจะไปร้าน บอกมีลูกค้า คุณยายบอกอย่าไปเลย พาหลานไปเที่ยวเหอะ เป็นไงล่ะคุณนายแม่ดิชั้น ส่งเสริมกิจการของลูกจังเลย คุณยายดูเครื่องซักผ้าไป เด็กปัณณ์ก็ไปป่วนแผนกของเล่น ส่วนอิชั้นเป็นแจ๋ว คอยตามเก็บลูกบอลที่คุณปัณณ์เธอเขี่ยลงมาจากชั้นค่ะ เสร็จจากโลตัส ก็ไปทานฟูจิกันที่เอสพานาด แต่คุณยายมิสามารถจดจำได้ เลยเรียกห้างใบหนาด ((ฟังแล้วนึกไปถึงแม่นากเนาะ)) เด็กง่วงอ่ะ แต่พอได้สตรอเบอรี่ปั่น ก็ตื่นอ่ะ สั่งข้าวผัดห่อไข่ให้เด็กปัณณ์ แต่ไม่อร่อย เด็กไม่กิน เด็กชอบปลาแซลมอนกะข้าว แม่เลยต้องเหมาข้าวผัดห่อไข่แทน เออ มันไม่อร่อยงี้นี่เอง เด็กเลยไม่แล ตอนอยู่บนรถถามว่า อิ่มมั้ยลูก เด็กตอบว่า อิ่มมมมม หูย ดีใจกันทั้งรถ คือเด็กปัณณ์เขาพูดช้า ((จริงๆ ก็ช้าไปเกือบทุกเรื่องแหละ - -")) เลยมีอาการลุ้นให้พูดกันอยู่ พอพูดมา ก็ดีใจกัน ((พวกบ้าเห่อ ก็งี้แหละ)) พอกลับมาบ้าน ก้ยังถามกันต่ออีก อิ่มมั้ยลูก อิ่มมั้ย แรกๆ ก็ตอบนะ หลังๆ คงเซ็ง ถามกันจัง มีแอบค้อน ห่ะๆๆ   Create Date : 18 เมษายน 2550     2 comment Last Update : 24 เมษายน 2550 8:33:36 น.     Counter : 1224 Pageviews.   Share Tweet