• ธุรกิจ
• Myths & Legends
• สัพเพเหระ
• Diary
• ฉัน....เธอ....เรา....เรื่อง....
• ภาพยนตร์ และละครเวที

อัตวินิบาตกรรมของความเชื่อ   คนเราจะอยู่อย่างไร ถ้าสิ่งสุดท้ายที่เชื่อยังทรยศ ??     ศรัทธา       กริยา    ของการยึดมั่น ความเชื่อ   นาม      ของยอมรับ   ........   วันนี้ได้มีโอกาสไปยล ภาพยนต์ มาเรื่อง proof   แต่ผมจะไม่พูดถึงหนังโดยตรง   การตกผลึกของเนื้อหา บท และการแสดง กลั่นกรองอยู่ในหัวของผม มันสร้างคำถามมากมาย แต่สิ่งที่ผมจะเอ่ยถึงดังต่อไปนี้ มันเป็นการผสมผสานของเนื้อหาหนัง และชีวิตที่ผ่านมาของมนุษย์คนหนึ่ง   .........   เหมือนคำถามข้างต้น "ถ้าสิ่งสุดท้ายที่เชื่อยังทรยศ"   .........   สังคม ได้นิยามกฎ ข้อบังคับ ความเชื่อ ที่จะตีตราใครสักคนให้เป็นอะไรสักอย่าง โดยที่เขาอาจจะไม่เต็มใจก็ได้   สังคม มีสิทธิอะไร ?... คนที่เชื่อ orthodox ใน news orlean จะถูกเผาทั้งเป็นงั้นหรือ ? ... สุหนี่มาบอกว่าพวกเคิร์ด ที่นับถือพระเจ้าองค์เดียวกันเป็นคนนอกศาสนา แล้วมีความชอบธรรมในการกำจัดงั้นหรือ ?   คนเป็นส่วนหนึ่งของสังคมตราบเท่าที่คนๆนั้น ไม่สวนกระแสของสังคม   แต่ถ้าวันใดวันหนึ่ง สังคมประนามคนที่เดินคนละแนวทางกับคนอื่นในสังคมว่าเป็น  คนบ้า!!  และตราบเท่าที่ความศรัทธาของ  คนบ้า!!  คนนั้นของสังคม ยังยึดมั่นอยู่กับสิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่  คนบ้า!! คนนั้นของสังคม ยังจะเป็นคนบ้าได้เต็มตัวงั้นหรือ ???   เปล่า; เปล่าเลย   คุณไม่สามารถรู้ตัวว่าเป็นคนบ้าได้ถ้าคุณยังปกติ มีคนบ้าคนไหนรู้ตัวบ้างว่าตัวเองเป็นบ้า   มีแต่สังคมเท่านั้นที่ สั่งการว่า คนไหนเป็นคนบ้า คนไหนเป็นคนปกติ   ...........   วันหนึ่งสิ่งสุดท้ายที่ถูกยึดเหนี่ยวโดย  คนบ้า!! คนนั้นของสังคม ถูกทรยศ  คนบ้า!! ของสังคมที่ยัง ไม่เป็น  คนบ้า!! โดยสมบูรณ์ จะมีชีวิตเหลือเพื่อศรัทธาประเภทไหน ???? เขาคนนั้น ซึ่งเป็น  คนบ้า!! ของสังคม ก็คงจะกลายเป็น  คนบ้า!! ที่แท้จริง เพราะแม้แต่สิ่งสุดท้ายยังไม่เชื่อ แล้วเค้าจะเหลืออะไรให้เชื่ออีกล่ะ ?? แม้แต่โอกาสที่จะรู้ตัวว่า ตัวเองเป็นบ้ายังไม่มี เท่านี้ก็ผ่านกฎของการเป็นบ้าเรียบร้อยแล้ว   "มีคนบ้าคนไหนรู้ตัวบ้างว่าตัวเองเป็นบ้า"   ...........   เขาจะอยู่ตรงไหนในสังคม ? ใครจะเยียวยาเขา ?   หากแม้นวันหนึ่ง กรอบความคิดได้เปลี่ยนไป  "คนบ้า!!  คนนั้น" กลายเป็นความชอบธรรม กลายเป็นคนปกติ หรือ กลายเป็นคนมีอิทธิพลเหนือปกติ   การถูกทรยศโดยคนหมู่มาก ก็คงไม่สำคัญเท่าใด แต่การที่ศรัทธาในคนๆเดียว ถูกขยี้ทิ้งโดยไม่ปราณี ก็คงยากที่จะคืนมา   ...........   ความรักงั้นหรือ ??  ที่จะมีปัญญามาเยียวยา ศรัทธาที่ถูกชำเรา เมื่อกาลอันผ่านมา   ความเข้าใจงั้นหรือ ?? ที่จะฝ่าฟันการบิดกั้น ของหัวใจ แล้วนำแสงสว่างกลับไปยังที่อันเดิม   เหตุผลไร้สาระทั้งปวงถูกยกขึ้นมาเป็นแนวทางอันชอบธรรมในการ ... รักษา .... แล้วได้ผลหรือ??   ...........   ศรัทธา ตัวมันเองเท่านั้นมั้งที่สามารถ เรียกความเชื่อกลับมาได้ การยอมรับ เพียงอย่างเดียวเท่านั้นหรือเปล่า ที่จะสามารถเยียวยา จิตใจที่ถูกกระทบกระเทือนได้   และท้ายที่สุด เวลาจะบรรเทา ความหมองหม่นที่เกิดขึ้นลงได้   " Forgive but not Forget"   จากนั้นไป ศรัทธาจักต้องคงอยู่ ทุกเมื่อเชื่อวัน     ขอศรัทธาเกิดแก่คุณ     Create Date : 13 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 13 พฤศจิกายน 2548 5:39:33 น. Counter : 474 Pageviews.   4 comment Share Tweet

วันวานของ "ตัวตน" มีชายคนหนึ่งเดินทางผ่านเวลามายังอดีต เวลาที่เค้าเดินผ่าน คือวันวานที่เค้าทิ้งไว้เบื้องหน้า ความทรงจำที่เหลืออยู่ บอกเค้าว่าเค้าเคยทิ้งเสี้ยวรอยอะไรไว้บ้าง โอกาสนี้เองที่เค้าได้เดินทางสวนกระแสธารแห่งเวลา กลับไปยังทุกๆรอยที่เค้าทิ้งเอาไว้ พิเคราะห์พิจารณาดูร่องรอยหนึ่งรอย ถือเป็นประวัติศาสตร์? มันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว - ผลของการสร้างรอยอันนั้น คือ เค้าสูญเสียความลุ่มหลงที่เกิดขึ้นมาชั่วครั้งคราว กับอิสตรีนางหนึ่ง เดินทางย้อนไปอีกสามเดือนก่อนหน้านั้น เค้าก็พบรอยอันที่สอง รอยบุหรี่ที่เสื้อสายเดี่ยวของผู้หญิงที่อยู่โต๊ะข้างๆ ผลของการสร้างรอย - การขอโทษในเบื้องแรก ก่อนจะพัฒนาความสัมพันธ์ ย้อนไปไกลๆ ขึ้นอีกหน่อย เค้าพบซากกบบนถนน ซากกบโดนรถทับแบน รอยรถทับกบ เป็นลายดอกลายเดียวกับรอยของรถเค้า ... มด มากินซากกบที่หน้าบ้าน น้องสาวโดนมดพวกนั้นกัด และแพ้ เข้าโรงพยาบาล แค่มดกัดก็เข้าโรงพยาบาล รอยกบโดนรถทับ เป็นประวัติศาสตร์ ? ทุกรอยความจำที่เค้าเดินเข้าไปหา แสดงรายละเอียดมาเป็นผลลัพท์ในปัจจุบัน ก่อนที่จะเดินย้อนผ่านเวลาไป ทุกโอกาสที่ผู้ชายคนนั้นเห็นรอยที่ตัวเองสร้างไว้ไปทั่ว เค้าอยากมือบอน ไปลบรอยพวกนั้น แต่ทุกครั้งที่เค้ากำลังจะลงมือลบ มโนสำนึก แพร่กระจาย ล้อมกรอบไอ้วิญญาณมือบอนนั้นไว้ จิตเค้าบ่นว่า "ถ้ากูแก้ไขสิ่งที่กูทำมา แล้วกูจะเป็นยังไง" เค้าไม่แก้ เค้าไม่แก้ เพราะเค้าไม่รู้ ไม่สามารถตอบมโนสำนึกของตัวเองได้ จนแล้วจนรอด เค้าเดินทางผ่านอดีตไปเรื่อย เวลาในการเดินไปในอดีต แปรผกผันกับอัตราความเร่งที่กระแสเวลาพัดพา ไปในอนาคต เวลา reference เดินไปข้างหน้า แต่เวลาของเค้าเดินกลับไปด้านหลังในอัตราเร่งทวีคูณ แทนที่เค้าจะเด็กลง เค้ากับแก่ขึ้น เค้าเดินตามรอยไปได้ซักพักหนึ่ง เค้าค้นพบว่า ตัวเองชราลงมาก จากชายหนุ่ม กลายเป็น ชายแก่ เรี่ยวแรงที่เคยมีมากมาย กลับสลายไปพร้อมกับแขนที่ลีบลงเหมือนคนเป็นโปลิโอ ท้องไส้เริ่มกิ่ว แสบ ยามกระเพาะบีบตัวเรียกน้ำย่อยมาสนทนา ผ่านทางพื้นผิวด้านในกระเพาะ ทุกถ้อยวจีที่มีการสนทนา ความหนาของผิวกระเพาะก็บางลงทุกที ทุกวันๆ แต่ชายแก่ (ชายหนุ่มคนนั้นแหละ) ก็ยังไม่หยุดเดินทาง เค้าค้นพบว่า ที่แข้งขาที่อ่อนเปลี้ยของเค้ายังขยับได้อยู่นั้น เป็นเพราะว่า ตันหา ราคะ ความอยาก ยังคอยผลักดัน ให้เค้าก้าวต่อไปยังจุดหมาย น่าเสียดายที่เค้ายังไม่รู้จุดหมายด้วยซ้ำ เค้ายังคงคิดว่า เค้าจะไปหารอยแรกๆในชีวิตที่เค้าฝากไว้ บนผืนโลกผืนนี้ เวลาผ่านไป เค้าเดินช้าลง และสดุดกับรอย อันที่หกของชีวิต ที่เกิดขึ้นตอนเค้าอายุ 2 ขวบ เค้าเดินสะดุด ร่องรอยนั้นกระเด็นกระจาย ลบเลือนไป ชายแก่มาก (ชายแก่คนนั้น ที่เคยเป็นชายหนุ่มคนนั้นแหละ) หมุนหวิว ตามแรงโน้มถ่วงของกาลเวลา ซึ่งผ่านความเร่งมาก แรงโน้มถ่วงก็ยิ่งมากทวีคูณตามไปด้วย ภาพที่มองจากสายตาของ reference เป็นภาพ slow motion แต่ในสายตาชายแก่มาก กลับเป็นแค่เสี้ยวเวลา หัวใจมดเต้น วูบเดียวเท่านั้นแล้วก็เจือจางไป แต่ในเวลาวูบนั้น ความทรงจำ และ รอยต่อจากนั้นของชายแก่ ที่เคยเป็นชายหนุ่มคนนั้น ก็เจือจางหายไปเช่นกัน ตัดมาที่เด็กสองขวบ ตัวตนของเค้า เริ่มต้นที่สองขวบ และยังอยู่ที่สองขวบ ... ผ่านเวลาไปข้างหน้าอีก 23 ปี กลายเป็นชายหนุ่มคนนั้น ชายแก่หายไปไหน?? ชายหนุ่มที่เคยเดินทางผ่านเวลาจนกลายเป็นชายแก่หายไปไหน?? ตัวตนของมนุษย์ อยู่ที่เวลาไหน? อสงไขย-กาลกัปล์ อาจยังไม่สามารถให้คำตอบได้ "ตัวตน"   Create Date : 09 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 9 พฤศจิกายน 2548 3:14:16 น. Counter : 264 Pageviews.   6 comment Share Tweet

Soulmate - " ชาติหน้ามีจริงหรือเปล่าเราก็ไม่รู้ แต่กับคนที่เรารัก ข อ แ ค่ ช า ติ นี้ ช า ติ เ ดี ย ว ก็ เ พี ย ง พ อ แ ล้ ว " นุ้ย จากเพื่อนสนิท   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2548 15:37:22 น. Counter : 291 Pageviews.   3 comment Share Tweet

คนไม่พิเศษ มีคนๆหนึ่งที่ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่าง และยังเป็นคนไม่ค่อยน่าสนใจ เขาไม่ได้ทำอะไรที่ดูมีความหมาย เป็นแค่คนหนึ่งคน หน้าตาก็ธรรมดาค่อนข้างไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอย่างคนไหน และยังเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ ไม่ๆซักอย่าง แต่ที่คนนี้เขามีคือความรัก ความรักที่ยิ่งใหญ่ ถ้าหากว่าเขามอบให้กับใคร เขาให้ตลอดกาล คำถามก็คือเธออยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอยู่บ้างไหม เพราะคนๆหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ หลงรักเธอมานานแล้ว แต่ที่คนนี้เขามีคือความรัก ความรักที่ยิ่งใหญ่ ถ้าหากว่าเขามอบให้กับใคร เขาให้ตลอดกาล คำถามก็คือเธออยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอยู่บ้างไหม เพราะคนๆหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ หลงรักเธอมานานแล้ว คำถามก็คือถ้าอยากชอบคนไม่พิเศษ ไม่ค่อยสวยงามอย่างคนไหน เพราะมีคนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ มาขอรักเธออยู่ตรงนี้ ถ้ามีคนหนึ่งที่ดูไม่ค่อยน่าสนใจ มาขอรักเธอจะยอมไหม =====================   Create Date : 24 ตุลาคม 2548     Last Update : 24 ตุลาคม 2548 2:45:19 น. Counter : 320 Pageviews.   2 comment Share Tweet

From the Begining 'till now ; I'm sorry. Prelude - คุณจะวาดภาพความฝันของคุณยังไง ? คุณจะฝันเห็นอะไร ? ---------------------- story1: De la nouvelle technologie - l'espace de cyber จากจุดเล็กๆ หนึ่งจุดบนสังคม cyber อันกว้างใหญ่ไพศาล คนสองคนที่บังเอิญ มาพบกัน ที่จุดเล็กๆจุดนั้น ผมคือคนๆหนึ่งที่อยู่ตรงนี้ และเธอก็เป็นอีกคนหนึ่งที่บังเอิญอยู่ตรงนั้น เรื่องราวดำเนินมา ผ่านวันเวลาและ message log ขนาดกว่า 8 MB มากกว่าทุกๆที่ผมเคยมีการสนทนา รวมกันทั้งปีเสียอีก ช่วงเวลาสั้นๆ สำหรับนาฬิกาที่เดินผ่านไป แต่ยาวนานในบทสนทนา ที่ผ่านวันเวลาสั้นๆ เพื่อที่จะเรียนรู้กันแบบก้าวกระโดด........ จริง หรือ เท็จ มันก็อยู่แค่ในโลก cyber (โลก cyber ที่มีแต่ความจริง ;ความจริงเสมือน; ซึ่งอาจเป็นความเท็จในโลกแห่งความจริงก็ได้) --------------------- Interlude - ผมเป็นคนโสด คนโสดในโลกของผม คนโสดที่มีเพื่อนน้อย แต่คนรู้จักเยอะ เธอเป็นคนโสด รึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ผมสนใจ แต่ผมรู้ว่าเธอ เห็นภาพเดียวกับที่ผมมองเห็น จากคำพูดของเธอ..........ในโลก cyber ---------------------- story2: Voilà, qu'arrive-t-il ? สัมผัสที่อบอุ่น น้ำเสียงที่ออดอ้อน - ไม่ใช่หรือที่ชายใดใฝ่ฝัน จาก characters บทสนทนาที่เข้าใจ ความห่วงใยที่ส่งผ่านสายตา - ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะได้รับงั้นหรือ อาทร ยามใกล้ อาดูร ยามจาก ความรู้สึกที่เกิดขึ้น โดยไม่มีคำอธิบายใดๆ สิ่งที่ปรากฎต่อผม เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วดังความฝัน......... ความฝันอันเปราะบาง เหมือนแม้นแค่เสียงหายใจดังๆ ก็จะทำให้ความฝันนั้นหายไป เธอคือคนคนนั้นที่เดินเข้ามาอยู่ในความฝันของผม และผมก็ไม่อยากตื่น อยากจะจมอยู่ในความฝันอันสวยงามนั้นเหลือเกิน ความฝันที่มีเธอ............. ------------------------ act- ผมไม่รู้หรอกว่า ผมจะวาดความฝันของผมได้อย่างไร ความฝันเป็นเรื่องของมโนจิต...... สร้างด้วยจิตใจที่ใฝ่ฝันอย่างแรงกล้า ถึงไม่รู้ว่าจะวาดอย่างไรแต่ผมก็รู้ว่าผมฝันเห็นอะไร และอยากอยู่กับความฝันนี้นานๆ ------------------------- apilog - วันนี้ ถ้าผมจะบอกว่า ผมขอโทษคุณ คำขอโทษของผม ประโยคนี้ มันจะมีคุณค่ากับใครสักคนบ้างไหม ? -------------------------- Pong 4.41 am. - 4 October 2005 -------------- =================================================== Title: ขอโทษ I'm Sorry Artist: นภ พรชำนิ Album: The Beginning (From 1994-2001) Label: Bakery Music Words : Vacation & Toy Sinprayoon Music : Toy Sinprayoon บางครั้ง อยากพูดความจริงสักที ว่าเพื่อนคนนี้ รู้...และคิดกับเธอเช่นไร * ตั้งแต่พบกัน เธอคือความฝันที่แสนไกล ต้องเก็บซ่อนความรักไว้ข้างใน เพราะรู้หัวใจของเธอ ไม่มีฉัน ** แต่ยิ่งพบ ก็ยิ่งรัก และยิ่งห้ามความรักเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น จนใจฉันนั้นทนอีกไม่ไหว ขอโทษที่รักเธอ หมดหัวใจ รอคอย ให้หัวใจรู้สักที ทั้งที่ก็รู้ดี ว่าฉันหลงรักเธอเท่าไหร่ *, ** ฮืมม... แต่ยิ่งพบ ก็ยิ่งรัก และยิ่งห้ามความรักเท่าไหร่ ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น จนใจฉันนั้นทนอีกไม่ไหว ที่ต้องบอก ว่าฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน ที่ฉันพูดไป ขอโทษที่รักเธอหมดหัวใจ ===================================================   Create Date : 04 ตุลาคม 2548     Last Update : 5 ตุลาคม 2548 20:56:31 น. Counter : 334 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• pinkypuppypopularpoopuu
• zaesun
• Black Tulip
• srisawat
• KoPoK
• Fly to the sky
• ชมทะเล
• chirala
• มีอมยิ้ม
• สาวไกด์ใจซื่อ
• joblovenuk
• Bacteria!
• จอมแก่นแสนซน
• p_tham
• Zantha
• กระจ้อน
• พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK
• Webmaster - BlogGang

• my drinking history: เวลาในขวดเหล้า
• my space: ที่ประจำ
• BlogGang.com