Bloggang.com : me:ผู้หญิงในนิยาย - South Korea 2 : Mt. Soraksan National Park+Chuncheon’s Myeong-dong Street

Bloggang.com : weblog for you and your gang

me:ผู้หญิงของตำนาน

South Korea 2 : Mt. Soraksan National Park+Chuncheon’s Myeong-dong Street

25 Dec 2008
X'Mas

ตื่นประมาณ 7 โมง ลงมาถามที่เคาท์เตอร์ถึงทางที่จะไปซอรัคซาน

เดินออกมาจากโมเตล เก็บบรรยากาศโดยรอบเหมือนเดิม
หิมะโดนกรุยไว้ข้างทางหมดแล้ว (หรือเมื่อคืนหิมะจะตก?) ทำให้มันมีสีออกจากดำ ๆ สกปรกไปนิด

เก็บภาพโมเต็ลไว้เป็นหลักฐาน ชื่อ prince motel

นั่งรถบัสสาย 7 เพื่อนไปอุทยาน ผ่านทะเล พระอาทิตย์กำลังขึ้น

นั่งรถไปก็พะวงหน้า-หลัง ว่าถึงรึยังว๊า -_-" เป็นประสบการณ์ที่ตื่นเต้นโคด เช้าก็เช้า ง่วงก็ง่วง แต่หลับไม่ได้ กลัวหลง O_o

ใช้เวลาเกือบ ๆ ชั่วโมงก็มาถึงจนได้ รถจอดข้างหน้าทางเข้าเลย ตามแพลนวางไว้ว่าจะขึ้นกระเช้าไปที่ยอดเขาเลย แต่มีป้ายปะไว้ตรงที่ซื้อตั๋วว่าเนื่องจากลมแรงทำให้กระเช้าหยุดทำการ แอบเซ็งนิดนึง แต่ก็โออะ เห็นหิมะแล้วมีความสุข เดินลุยหิมะขึ้นไปก้ได้วะ แต่ได้ข่าวว่า ระยะทางขึ้นมันประมาณ 3 กิโล แล้วแบบไม่ใช่ทางราบอะ เป็นทางขึ้นเขา

ซื้อบัตรเข้าไปปุ๊บ ก็เจอร้านขายของที่ระลึก เข้าไปหลบลม(โคด)หนาว ซื้อโปสการ์ด จัดการเขียนส่ง ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงแน่ะ

เดินเข้าไป เห็นแผนที่

แล้วก็สัญลักษณ์ของที่นี่ มาถึงต้องถ่ายเพื่อให้ได้รู้ว่ามาแล้ว คือหมีนั่นเอง อิๆ

ราว ๆ 10 โมง เดินผ่านร้านขายอาหาร ก็เลยแวะกินกันก่อน เพราะดู ๆ แล้วหนทางข้างหน้าอีกยาวไกล และไม่รู้ว่าจะหิ้วท้องไปทำไม

เมนู แปะอยู่ข้างฝา

สั่งคนละชาม บนเรียกว่าบิบิมบัพ ส่วนล่างไม่รู้เนื่องจากเพื่อนสั่งไม่ใช่เราสั่ง 555 น่าจะประมาณราเมง แหละ

อิ่มแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายแรกคือวัดที่อยู่ในอุทยานแห่งนี้ ชื่อว่าวัดชินอึนซา

หลังคาวัด

ศาลา

จริง ๆ แล้วจะมีเครื่องมืออันนึงทีแรกนึกว่าไม้เท้า แต่เพิ่งเก็ตว่าสำหรับนักปีนเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ จะเอาไว้วัดว่าหิมะสูงเท่าไหร่ สามารถเดินได้รึเปล่า ก็ได้แต่มองตาละห้อยเนื่องจากไม่มี และไม่ได้เก็บรูปมา

แต่ตามตำราท่านว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เราเลยทำการวัดความสูงของหิมะโดยการย่ำซะนั่นแล 555

เดินเก็บภาพไปเรื่อย ๆ ไม่เหนื่อยไม่ร้อน เพราะหนาวโคด ดูทีวีก่อนออกมา พยากรณ์บอกว่าประมาณ - 7 คับท่าน หุ ๆ ๆ

ยายคนนี้มุ่งมั่นมาก หอบข้าวของมาขายระหว่างทางเดิน

ภูเขาที่เหมือนหน้าผาหิน ที่เห็นอยู่ไกล ๆ นั่นแหละ คือที่หมาย เรียกว่า Ulsanbawi Rock จากการศึกษาข้อมูล เขาว่ากันว่าเหมือน Ayers Rockของออสเตรเลีย ... จะไปถึงมั๊ยน้อ แต่ใจยังสู้อยู่นะ

อีกเพียงแค่ 1 กิโลเท่านั้นจะถึงจุดหมายที่ตั้งไว้

ทางยังเดินได้ ชิว ๆ

แต่ทว่ายิ่งเดิน มันยิ่งชันโคด ๆ และเป็นทางหิมะ ลื่นอะ ทางบางทางขึ้นได้ แต่พอจะลง ลงไม่ได้ ขึ้นง่ายลงยาก -_-" สรุปคือไปไม่ถึง ตัดสินใจถอยหลังดีกว่า เพราะรองเท้าไม่เอื้อสำหรับปีน T_T เสียดาย

ถ้าเอะใจซักนิด ต้น ๆ ทางจะมีเหมือนอุปกรณ์สำหรับสวมรองเท้าขายหรือเช่านี่ล่ะ ทำให้พื้นมันแหลม ๆ แล้วสามารถเดินหิมะได้แบบถึงไหนถึงกันไม่ว่าจะชันแค่ไหน

ก็เลยต้องเดินกลับ

ร้านอาหารที่ฝากท้องไว้เมื่อเช้า

เดินไปยังที่ลงรถเมื่อเช้า รอรถกลับ รถมา 3 โมงพอดี

กลับไปเอากระเป๋าที่โมเตล ถามถึงทางไป intercity bus terminal พนักงานโมเตลบอกว่าให้โบกแท็กซี่ลูกเดียว ไม่เชื่ออะ ก็เลยเดินไปที่ป้ายรถเมล์ถามคนแถวนั้น เค้าเลยบอกสายรถเมล์ให้

ถึงท่ารถก็นั่งรถทัวร์ไปยังชุนชอน ใช้เวลาประมาณ 2-3 ชั่วโมง รถไปจอดที่ห้าง e-mart จด ๆ จ้อง ๆ อยู่นานว่าจะเอายังไงดีหว่า ทีแรกนึกว่าแถวท่ารถจะมีโมเตล แต่กลับไม่มี ก็เลยคิดว่างั้นไปที่นอนแถวสถานีรถไฟนัมชุนชอน (เหตุผลเพราะว่าวันรุ่งขึ้นจะต้องขึ้นรถไฟเพื่อไปเกาะนามิ) เลยเข้าไปถามทางในห้าง เค้าบอกให้โบกแท๊กซี่ไปเลยประมาณ 15 นาทีถึง

เดินออกมาจากห้าง ซึ่งอากาศภายนอกนี่ทำร้ายจิตใจกันเหลือเกิน -_-" หนาวโคด

เดินไปที่จอดแท๊กซี่ สื่อสารกันอยู่ซักพัก ยังไม่เข้าใจ พี่คนขับเลยดึงมือถือออกมาให้เรากดภาษาอังกฤษ แล้วเค้าทำการแปลเป็นภาษาเกาหลี กว่าจะเข้าใจกันเสียเวลาไปนานโข เรียกได้ว่าเกือบถอดใจ พอรู้ถึงจุดหมายที่เราต้องการ พี่เค้าก็ประมาณว่า แค่พูด ปู๊น ๆ ฉึ่กฉั่ก ๆ ก็รู้เรื่องแต่แรกแล้ว .... ขำอะ 555

แถวสถานีรถไฟมีโมเตลที่เห็น ๆ ประมาณ 5 ที่ได้ เราเลือก ปาปายาโมเตล

โมเตลทีวีไฮโซมากเหอะ ใหญ่โคด แต่ชื่นชมได้แป๊บเดียว เพราะแพลนไว้ว่าจะไป มยองดอง ต่อ (ชื่อเดียวกับมยองดองในโซลเลย) โบกแท๊กซี่ไปอีกเช่นเคย

ถึงแล้วววว ค่อนข้างคึกคัก แต่ถือว่าเงียบเหงาสำหรับคืนวันคริสมาสต์นะเนี่ย

เค้าว่าใครมาที่นี่ต้องกิน DakGalBi ให้ได้เพราะขึ้นชื่อของที่นี่

นี่เป็นซอยของอาหารที่ว่า

ขนาดฝาท่อยังทำเป็น DakGalBi Street

หน้าตาอาหาร หมดไปคนละประมาณ 8 พันวอน อร่อยมาก ๆ สมคำร่ำลือ

บรรยากาศในร้าย คนขายมาบริการปิ้ง+ตัดไก่ให้ถึงที่ พวกเครื่องเคียงถ้าหมดเค้าก็จะเติมให้ฟรีด้วย ^^

เมื่ออิ่ม เดินออกมาเลยถ่ายหน้าร้านไว้เป็นที่ระลึกซะหน่อย

มันมีตรอกซอกซอยให้เดินลัดเลาะดูบรรยากาศไปได้เรื่อย ๆ เดินออกไปเจอห้างนี้ แต่ปิดแล้ว ได้แต่ถ่ายไฟประดับ

ใครคอซีรี่ส์คงเคยเห็นร้านอาหารข้างทางแบบนี้ หมายมั่นว่าต้องลองให้ได้ แต่วันนี้ขอผ่านเนื่องจากอิ่มมาก

ยืนโบกแท๊กซี่กลับ มีคนยืนรออยู่ก่อน แล้วก็คนที่มาทีหลัง แต่เค้าแบบว่าไม่ตามคิวอะ ใครดีใครได้ -_-"

ย่านนี้เป็น 1 ในฉากถ่ายทำเรื่อง winter sonata อีกแล้วครับท่าน เหมือนมาตามรอยซีรี่ส์เลยเนอะ แต่ไม่ใช่นะ มันเป็นแพลนที่ต้องมาอยู่แล้ว แระก็เราไม่เคยดูซีรี่ส์เรื่องนี้เลยด้วยเหอะ อิๆ

เมื่อถึงหน้าที่พัก ก็เลยขอเก็บบรรยากาศยามค่ำไว้ซักหน่อย

สถานีรถไฟ

ถนนหนทาง

ถังแยกขยะ

โมเตลตรงกลางนั่นเองคือที่ซุกหัวนอนคืนนี้

ทางเดินเข้าห้องไปพักผ่อน

นอนละ ราตรีสวัสดิ์ 555 เขียนได้เป็นเรื่องเป็นราวซะ ขำว่ะ

Ps.เกร็ดเล็กน้อย
- ก่อนจะไปทริปนี้นั้น ทีแรกแอบกังวลว่าจะไม่มีที่พักเนื่องจากไม่ได้จองไว้ก่อน แล้วมันก็เป็นหน้าเทศกาลด้วยคือคริสมาสต์ แต่โมเตลของที่นี่มีเยอะมาก ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องไม่มีที่นอน
- ระหว่างโมเตล กับ เกสต์เฮาส์ ขอยืนยันว่าโมเตลดีกว่าเยอะ ทั้งทีวีที่ขนาดใหญ่กินพื้นที่ครึ่งห้อง บางแห่งมีคอมฯภายในห้องด้วยเลย เตียงก็มีที่เสียบปลั๊กให้เตียงอุ่นเวลานอน ส่วนเกสต์เฮาส์นั้นส่วนมากจะมีคอมฯที่ให้ใช้รวม ทีวีก็เครื่องเล็ก ๆ เตียงก็ไม่มีทำความอุ่น . . . ที่สำคัญในเรื่องราคาโมเตลถูกกว่าประมาณ 5 พัน - 1 หมื่นวอน แต่ข้อเสียของโมเตลคือต้องไปหาดาบหน้าเพราะไม่มีเวบไม่มีอีเมล์ติดต่อ มีแต่เบอร์โทรศัพท์ ซึ่งโทรไปแล้วส่วนมากพูดภาษาอังกฤษไม่ได้