online guy
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add online guy's blog to your web]
Links
 

 
สายหลุด สุดsad // Mobile Love //




”สวัสดีครับ พี่จีน”
ขณะที่เขาก้าวเดินเข้าไปในร้านขายโทรศัพท์มือถือแห่งหนึ่ง
ก็ได้ยินเสียงทักทายสดใสพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อมของ ไอ้หนุ่ย
เพื่อนรุ่นน้อง ที่เป็นเจ้าของร้านดังขึ้น

“หวัดดีครับๆ” จีนยกมือรับไหว้พร้อมยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหน้าไอ้หนุ่ย
ที่ช่วงหลังๆนี้ไม่ได้เจอหน้าเจอตากันมาหลายเดือน
หนุ่ยทำหน้าที่เจ้าของร้านที่ดีรีบลุกออกมาจากโต๊ะเพื่อต้อนรับลูกค้าทันที

“สบายดีมั๊ยครับพี่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
หนุ่ยสอบถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาคนคุ้นเคย

“สบายดีว่ะ ว่าแต่เอ็งเหอะ หายหัวไปเลย”
“เพื่อนๆเขานัดอะไรกัน ไม่เคยโผล่มา” จีนพูดกับมัน
“แหมพี่ ขอโทษจริงๆ ตอนนี้ร้านมันยุ่งๆ เด็กที่ร้านก็ไม่พอ แถมชอบลาหยุดบ่อยๆ”หนุ่ยยิ้มเจื่อนๆแบบไม่ขอแก้ตัว

“เออๆ เข้าใจ เป็นเจ้าของกิจการก็แบบนี้ล่ะ”
“เห็นเอ็งก็ขยันเปิดสาขาเรื่อยเลยนี่หว่า ร้านนี้สาขาที่สามแล้วใช่ไหม”
จีนถามพลางมองมือถือที่โชว์อยู่รอบๆร้านเต็มไปหมด

“ครับพี่ ปลายปีนี้ผมว่าจะเปิดอีกร้านนึงที่ฟิวเจอร์ ปาร์ค”
“เห็นพี่จีนโทรมาบอกอยากจะเทิร์นมือถืออันเก่า”
“อันนี้หรือเปล่าครับ”หนุ่ยพูดพลาง เหลือบมองมือถือที่อยู่ในมือจีน
เขาพยักหน้าและเอามือถือวางบนตู้โชว์สินค้า

“อันนี้ละที่อยากจะเทิร์น หนุ่ยให้พี่เท่าไหร่”
เจ้าหนุ่ยหยิบมือถือขึ้นไปพลิกๆดูสภาพเพื่อตีราคา
“ทำไมถึงอยากเปลี่ยนละครับ” หนุ่ยเงยหน้าขึ้นมาถาม
“อันเก่ามันทำอะไรไม่ค่อยได้ เลยอยากเปลี่ยนรุ่นที่มันฉลาดๆใส่โปรแกรมคำนวนได้เยอะๆ”
ตอบเสร็จสายตาของจีนก็ไปปะทะกับมือถืออันหนึ่งที่วางโชว์อยู่
ทั้งรูปร่างและดีไซน์ถูกใจเขาเป็นอย่างมาก

“อันนี้เป็นไงหนุ่ย” เขาเอานิ้วจิ้มไปตรงที่มือถืออันนั้นโชว์อยู่
หนุ่ยหันมามองมือถือที่จีนสนใจ
“รุ่นนี้โอเคเลยพี่ เพิ่งออกได้เดือนกว่าๆเอง ที่เมืองนอกฮิตกันมาก”

“เท่าไหร่วะ”
จีนถามด้วยความสนใจในขณะทีสายตายังไม่ละไปจากมือถืออันนั้น
“พี่เล่นรุ่นใหม่มันยังแพงอยู่นะ ตัวนี้หมื่นแปด”
เจ้าหนุ่ยเดินไปเปิดตู้โชว์หยิบมือถือออกมาให้ดู

จีนหยิบมือถือมาดู และกดสวิทซ์เปิดเพื่อทดสอบการทำงานของมัน
เขากดโน่นกดนี่ดูความรวดเร็วในการตอบสนองคำสั่งต่างๆ
อื่มม เจ้าเครื่องนี้เจ๋งใช้ได้ ติดแต่ราคาสูงไปหน่อย ...

“พี่จีน ซีเรียสต้องเป็นของใหม่หรือเปล่า เพราะพอดี..”
เจ้าหนุ่ยพูดแล้วค้างไว้ เหมือนจะให้จีนสนใจถามต่อ
“พอดีอะไรเหรอ” จีนเอ่ยปากถามขณะยังเพลินกับการทดสอบมือถืออันนั้น
“เมื่อวาน มีลูกค้าคนนึง เค้าเอารุ่นนี้มาเทิร์นเปลี่ยนเป็นรุ่นที่มันใช้ง่ายกว่านี้น่ะ”
“เค้าเคยใช้แต่รุ่นเบสิคๆ มาเล่นรุ่นนี้มันเลยคิดว่ามันใช้ยาก”หนุ่ยอธิบายต่อ
“เอ่า แล้วตอนซื้อไม่ได้ลองก่อนหรือไง ของตั้งเกือบสองหมื่น”จีนย้อนถามด้วยความสงสัย
“เห็นเค้าบอกว่า ได้เป็นของขวัญมาน่ะพี่ ไม่ได้ซื้อเอง”
“จะ ดูไหมพี่ ใหม่เอี่ยมพลาสติกยังไม่แกะเลย”
ไม่ต้องรอจีนตอบ มันรีบเปิดอีกตู้หยิบกล่องๆหนึ่งออกมา
แล้วรีบเปิดกล่องหยิบมือถืออันที่พูดถึงยื่นให้จีนทันที

สภาพใหม่เอี่ยมที่เห็นภายนอก ทำให้จีนรุ้สึกสนใจเป็นอย่างมาก
“เครื่องนี้เท่าไหร่วะ แล้วมีรับประกันหรือเปล่า”
เขาเริ่มเปิดเครื่องทดลองใช้งานมันทันที
“เครื่องนี้ หมื่นสอง กำไรพันเดียวจริงๆ มีรับประกันพร้อม
ใบเสร็จยังมีเลย เพิ่งซื้อจากเมืองนอกมาไม่ถึงสองอาทิตย์”
มันหยิบใบเสร็จที่พับๆอยู่ในกล่องให้จีนดู

“ถ้าพี่สนใจนะ เดี๋ยวผมอัพเกรดซอฟแวร์ เฟิร์มแวร์ให้ครบเลย จะเอาโปรแกรมอะไรบ้าง เดี๋ยวหนุ่ยจัดให้”
“รุ่นนี้มัน รับประกันทั่วโลก ซื้อที่ไหนรับประกันเหมือนกันหมด แถม หนุ่ยการันตีให้อีก เดือนนึง”
“อะไรของเอ็ง หนุ่ยการันตี”จีนได้ยินแล้วรุ้สึกขำๆ
“หนุ่ยการันตีเหรอพี่ ถ้าพี่จีนซื้อไปแล้วไม่พอใจ ให้มาเปลี่ยนรุ่นอื่นได้ไม่หักเงิน ภายในหนึ่งเดือนเลย”
“แน่นะไอ้หนุ่ย ถ้าซื้อไปใช้แล้วมันเดี้ยงๆ ละก็ เอ็งโดนพี่ตามมาเตะถึงร้านแน่ๆ”จีนพูดไปยิ้มไป
“จ่ายเงินสดหรือบัตรเครดิตดีครับพี่” ไอ้หนุ่ยรีบปิดการขายอย่างรวดเร็ว

……………………………………


จีน ยอมรับว่าเห่อกับมือถืออันใหม่อยู่ไม่น้อย
เพราะดีไซน์ที่สวยงามทันสมัยและความไฮเทค
อีกทั้งโปรแกรมที่ทางเจ้าหนุ่ยใส่มา
ก็ทำให้การทำงานของเขาสะดวกขึ้นมาก ช่างคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปจริงๆ
คืนนั้น ก่อนนอนจีนก็ยังเล่นมือถือไม่เลิก
Video, Camera, Mp3, Radio...และก็.Photo Album...

จีนลองกดเปิด Album เล่นๆแบบไม่ทันได้คิดอะไร
แต่มันก็ทำให้เขาประหลาดใจ
เมื่อเปิดเจอไฟล์รูปถ่ายของสาวคนหนึ่งอยู่ในนั้นหลายรูป

“อ๊าว เจ๊มาไงเนี่ย” จีนอุทานขึ้นมา
เขาเกิดนึกสนุก จึงกดปุ่มขยายรูปขึ้นมาให้เห็นชัดๆ และลองอ่านชื่อไฟล์รูป
Poupee2.jpg ...สงสัยเป็นชื่อเธอแน่ๆ
จีนดูรูปเธอจนหมดอัลบั้ม ยิ่งดู ยิ่งทำให้เขายิ่งสนใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
เลยลองค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมอีก

ถ่ายเมื่อวันที่ 15 มกราคม 2550 อืม เพิ่งเดือนที่แล้วเองนี่
จีนเริ่มตื่นเต้นและสนุกกับการทำตัวเป็นนักสืบดิจิตอลมากขึ้นเรื่อยๆซะแล้ว....
อีกรูปนึงชื่อไฟล์ Poupee_Noi.jpg เป็นรูปเธอกับเพื่อนผุ้หญิงกำลังกอดคอถ่ายรูปกันที่ภัตตาคารแห่งหนึ่ง
เพื่อนคนนึ้คงชื่อหน่อย ไม่ก็ น้อย
.....ลองหาดูดีกว่ามีชื่อนี้อยู่ใน Phone book ไหม
ขอให้เธออย่าลบเบอร์โทรศัพท์ที่อยุ่ในความจำของเครื่องเลย ...จีนลุ้น


กดเมนู Phone Book ขึ้นมาแล้วรีบกดเปลี่ยนฟังก์ชั่นไปที่ Phone Storage ทันที
รายชื่อและเบอร์โทรศัพท์ที่ปรากฎขึ้นมา ทำให้จีนแอบยิ้มด้วยความพอใจ
...มันต้องได้แบบนี้ซิ... เขารีบเปิดดูรายชื่อที่เรียงลำดับอยุ่ในนั้นอย่างรวดเร็ว
เจอแล้วนี่ไง Noi 0815xx7xxx
รูปที่ใส่ในPhonebook ก็เป็นรูปเดียวกับที่อยู่ในอัลบั้มด้วย
พอแล้วสำหรับวันนี้ ได้เวลาเข้านอนเสียที
พรุ่งนี้จะทำความรุ้จักคุณให้มากกว่านี้นะ ปูเป้…

เขาแอบคิดถึงเธอ ดึงผ้านวมที่แสนอ่อนนุ่มมาห่ม ก่อนหลับตาลงด้วยความสบายใจ

.........................continue part 2...................................




ตื่นเช้ามา จีนยุ่งมากๆเพราะมีข่าวกลุ่มโอเปคประกาศขึ้นราคาน้ำมัน
ทำให้ค่าเงินต่างๆมีการเปลียนแปลงทุกสกุล
มีแต่โทรศัพท์เข้ามาปรึกษาว่าจะซื้อ หรือจะขาย เงินสกุลไหน ตลอดเวลา

เขาคงลืมปูเป้ไปแล้วถ้า.... เย็นวันนั้น ไอ้หนุ่ยไม่โทรเข้ามา
“หวัดดีครับ พี่จีน”มันทักทายมาตามสาย เสียงดังฟังชัดทีเดียว
“ว่าไงหนุ่ย มีอะไร”จีนพูดไป สายตาก็จับจ้อง มองตัวเลขค่าเงินที่กระพริบๆ
อยู่ในจอคอมพิวเตอร์ตลอดเวลา

“เป็นไงพี่ มือถือที่ซื้อไปมีปัญหาอะไรไหมครับ”
เจ้าหนุ่ยบริการดีแบบนี้ มิน่าถึงขยายสาขาเรื่อยๆ
“ไม่มีๆ โอเคเลย พี่แฮปปี้มากๆ”

เมื่อคุยเรื่องมือถือ เขาเริ่มคิดถึงเธอขึ้นมาทันที

“เออ..หนุ่ย พี่มีอะไรจะถาม”
“ตอนที่เจ้าของไปเทิร์นเครื่อง หนุ่ยเจอตัวเค้าหรือเปล่า”
“เปล่าครับพี่ ลูกน้องผมเป็นคนรับเครื่องไว้”
“มีอะไรหรือเปล่าครับพี่” เจ้าหนุ่ยย้อนถาม ด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรๆ” จีนรีบปฎิเสธทันที

“เห็นลูกน้องผมมันบอกว่าเจ้าของเป็นผู้หญิงนะพี่ สวยซะด้วย แต่...”
หนุ่ยยังเล่าไม่จบ ก็พอดีมีสายเรียกซ้อนมาเข้ามาจากหัวหน้า
ทำให้จีนต้องรีบตัดบททันที “ไว้คุยกันนะ ๆ หนุ่ย พี่ยุ่งแล้วล่ะ”

“โอเคครับพี่ งั้นไว้ค่อยคุยกัน สวัสดีครับ”เจ้าหนุ่ยบอกลาและวางสายไป


...............................................................................................




หลังจากกลับถึงคอนโด กินข้าวและอาบน้ำเรียบร้อย
ก็ได้เวลาพักผ่อน เขานอนเหยียดยาว ที่โซฟาในห้องรับแขก
สายตาก็มองผ่านระเบียง ไปยังสะพานแขวนที่พาดผ่านแม่น้ำเจ้าพระยา
ที่กว้างใหญ่
เขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

...ปูเป้ ลืมเธอไปเสียสนิท จีนหยิบมือถือขึ้นมากดหาเบอร์ Noi ขึ้นมาดู
แล้วนิ่งคิด
เพราะยังลังเลอยู่ว่า จะใช้วิธีไหนดี ถึงจะได้ผลที่สุด
และดูไม่มีพิรุธจนเกินไป

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจกดเบอร์โทรหา Noi ทันที

ฟังเสียงรอสายอยู่ไม่นาน
“สวัสดีคะ”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“สวัสดีครับ”
“คือผมคิดว่า ผมได้ซื้อมือถือของเพื่อนคุณมานะครับ”จีนเริ่มเข้าเรื่อง
“ยังไงเหรอคะ”ฝ่ายนั้นถามกลับมา
“คือเพือนคุณเอามือถือไปขายที่ร้านนะครับ แล้วผมไปซื้อเครื่องนี้ต่อมาอีกที”
“ที่นี้ ผมก็ลืมเช็คว่ามันขาดสาย Link เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์”
“โทรกลับไปที่ร้าน ทางร้านก็บอกว่าขายไปตามที่ได้มา ถ้าไม่มีก็คือไม่มี”
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่โทรมารบกวน พอดีมีเบอร์คุณอยุ่ในเครื่อง”

จีนแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไปแบบนั้นล่ะ
แต่จริงๆเขารู้ว่ามือถือรุ่นนี้ใช้ USB Bluetooth ในการเชื่อมต่อ
..ซึ่งก็ใส่มาอยู่ในกล่องเรียบร้อยแล้ว
มันไม่มีหรอก สาย Sync สาย Linkอะไรนั่น

“ไม่ทราบมีเพื่อนคนไหนใช้มือถือยี่ห้อ Monotona รุ่น x6969
บ้างหรือเปล่าครับ”
...ไม่รู้ใครมันตั้งชื่อรุ่นวะ เร้าใจจริงๆ...จีนแอบคิด
“อ๋อๆ มีคะ มี”สาวคนนั้นตอบรับกลับมา
“ไม่ทราบจะให้ติดต่อเจ้าของเครื่องยังไงดีครับ”จีนเริ่มรุกคืบ
...เอ่อ ๆๆ ...ทางนั้นเหมือนจะลังเลอยู่เหมือนกัน
ว่าจะไว้ใจเสียงแปลกหน้าอย่างจีนได้แค่ไหน

“คือถ้าไม่มีสาย Link ผมเอาข้อมูลจากมือถือเข้าคอมพิวเตอร์ไม่ได้เลยครับ” เขาเริ่มทำให้เรื่องดูน่าเห็นใจมากขึ้น
“รุ่นนี้มันหาซื้ออุปกรณ์เสริมยากซะด้วย”จีนเปรยๆเพื่อตอกย้ำ
“คือดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทางเพื่อนจะสะดวกจะให้ติดต่อทางไหน”
“คงไม่สะดวกจะให้เบอร์เพื่อนไป ตอนนี้ค่ะ”

“เอาเป็นว่า ยังไงจะบอกเพื่อนให้แล้วกันนะคะ”
ติดต่อกลับที่เบอร์นี้เลยหรือเปล่า”
เธอหมายถึงเบอร์มือถือที่แสดงอยู่บนหน้าจอเครื่องเธอ

...แบบนี้จะได้เรื่องเหรอ …จีนคิดเซ็งๆ

แต่ถ้าไปเร่งเร้าเธอ มันจะดูไม่น่าไว้ใจยิ่งขึ้น ...
“ครับ ติดต่อมาที่เบอร์นี้เลย รบกวนด้วยนะครับ
ตอนนี้ใช้งานมือถือลำบากมากๆเลย”
จีนเริ่มเล่นจิตวิทยากับเธออีกแล้ว

“ได้ค่ะ ยังไงจะบอกเพื่อนให้นะคะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
เสียงนั้นตอบมาด้วยความเห็นใจ
“ไม่ทราบคุณชื่ออะไรคะ” เธอถามกลับมา
“จีนครับ ผมชื่อจีน” บทสนทนาระหว่างเขากับเธอจบลงแค่นั้น


วันนี้ ได้คุยเพื่อนคุณแล้วนะ ..

...เมื่อไหร่ผมจะได้คุยกับคุณละ คุณปูเป้
...เขาคิดถึงเธอก่อนเข้านอนเป็นคืนที่สอง


....................................................................................................



วันรุ่งขึ้นระหว่างทางขับรถกลับบ้าน จราจรที่ติดขัดบนถนน
ทำให้จีนไม่รู้จะทำอะไร ฟังเพลงก็แล้ว
หยิบนิตยสารมาอ่านก็แล้ว รถยังขยับไปไม่ถึงไหน ขณะกำลังเบื่อๆอยู่นั่นเอง

ติ๊ด ติ๊ด ตี่ ตี๋ ติ๊ด ..เสียง SMS เข้ามาที่เครื่อง เขาเอื้อมมือไปหยิบมาเปิดดู


No Data link for this model ka.
Use the USB Bluetooth in the box :-)


ปูเป้ ...ปูเป้แน่ๆ
จีนตื่นเต้นเป็นอย่างมากและคิดวิธีที่จะทำความรู้จักกับเธอในขั้นต่อไปทันที
เอาวะ หนามยอกเอาหนามบ่ง ส่ง SMS มา ก็ ส่ง SMS กลับแล้วกัน


Oh, really
Thank you very much

เรื่องทำเป็นแกล้งโง่นี่ จีนถนัดจริงๆ...(หรือไม่ก็คงโง่จริงๆ)

SMS นั้นเป็นการเริ่มต้นของการรู้จักกันระหว่างจีนและปูเป้
แรกๆ ก็เรื่องมือถือเป็นหลัก
ต่อๆมาก็เริ่มเป็นการทักทายของคนคุ้นเคย


.........continue part 3.........................





เขาเคยคิดว่าจะโทรไปหาเธอแทนการส่งข้อความอยู่เหมือนกัน
แต่ไม่รู้ทำไม เขาคิดว่าการติดต่อกันแบบนี้มันมีเสน่ห์มากกว่า


เมื่อตื่นนอน..เขาจะส่งข้อความอรุณสวัสดิ์
ก่อนเข้าทำงาน... อวยพรให้มีความสุขกับการทำงาน
ตอนเที่ยง....ถามเธอว่า ทานอะไรดี
ตอนบ่าย.... ให้กำลังใจเธออย่าเพิ่งเหนื่อยกับงาน
ตอนเย็น... ก็จะเตือนให้ขับรถดีๆ ด้วยความเป็นห่วง
ก่อนนอน...ขอให้เธอหลับฝันดี


การได้อ่าน Message ที่ตอบกลับมาของเธอ ทำให้เขาช่างมีความสุขเหลือเกิน

เมื่อตื่นนอน..เธอจะบอกว่า ยังไม่อยากตื่นเลย
ก่อนเข้าทำงาน..เธอบอกว่าขี้เกียจทำงานสุดๆ
ตอนเที่ยง..เธอมักจะบอกว่าหิวจนกินช้างได้ทั้งตัว
ตอนบ่าย..บ่อยครั้งที่เธอจะแอบไปงีบ
ตอนเย็น..เธอมักทะเลาะกับคนขับรถคันอื่นๆ
ก่อนนอน..เธอชอบส่งมาว่าพรุ่งนี้จะหยุดงาน เพราะเหตุผลตลกๆ
.....ล่าสุดนี้คือสิวขึ้นที่แก้ม


จีนและปูเป้ ต่างฝ่ายต่างบ้าส่ง SMS หากันมากขึ้น กลายเป็น SMS Update ทุกๆหนึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว
ไม่ว่าใครจะทำอะไร อยู่กับใคร เวลาไหน อีกฝ่ายต่างรับรู้ซึ่งกันและกัน
กว่าจะรู้ตัว.. ปูเป้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาไปซะแล้ว
เริ่มจาก SMS ก็เริ่มพัฒนาเทคโนโลยีความสัมพันธ์ในการติดต่อมากขึ้น
กลายเป็นส่ง MMS รูปถ่ายเริ่มจากรูปตัวเอง
ค่อยๆลามไปเป็นรูปเพื่อนร่วมงานบ้าง รูปโต๊ะที่ทำงาน
รวมถึงอุปกรณ์ของใช้ในชีวิตประจำวัน

....ปูเป้ส่งรูปทิชชู่ใช้แล้วมาให้ดูคราบก๋วยเตี๋ยวที่เธอใช้เช็ดปาก มาทาง MMS เป็นรูปล่าสุด


สรุปว่าถึงมือถืออันนี้เธอจะขายไปแล้ว แต่ในนั้นมันกลับมีรูปเธออยู่ในเครื่องมากกว่าเดิม

..........................................................................................................



เย็นวันศุกร์ที่ 13 ที่ฝรั่งเขาถือว่าเป็นวันไม่ดี ผีออกอาละวาด

แต่จีนไม่ได้สนใจ เมื่อเลิกงานเขามีนัดดินเนอร์กับเพื่อนๆที่ร้านอาหารแถวๆสุขุมวิท เป็นร้านสไตล์ อเมริกันบาร์แอนด์กริลล
เขามาถึงก่อนเวลาเนื่องจาก ช่วงบ่ายมีนัดกับลูกค้าแถวๆนี้พอดี
เมื่อเสร็จธุระแล้วเลยไม่ได้เข้าบริษัทอีก
มองนาฬิกา นี่ก็ หกโมงกว่าแล้ว ไม่รู้ปูเป้ทำอะไรอยู่นะ
เขาเลยกด SMS ไปหาเธอเช่นเคย
ติ๊ดๆๆ กดๆๆ อักษร ผสมเป็นประโยค

Where are u KaaBB??+ ^@^ ..พิมพ์เสร็จแล้วกด Send ทันที

ระหว่างรอ เธอตอบกลับมา
เขาก็เข้าไปเดินเล่นในห้างสรรพสินค้าที่หรูที่สุดแถวๆนั้น
เดินเล่นสักพัก ก็ได้รับข้อความจากเธอ

++ Mall Park Ka ++ เมื่ออ่านจบ ทำเอาจีนตกใจเป็นอย่างยิ่ง

...เฮ้ย นี่มันห้างเดียวกันเลยนี่หว่า...
...ตอนนี้เ ธออยู่ที่เดียวกับเขา ...ว่าแต่ อยู่ตรงไหนนะ
ความตื่นเต้นทำเอาเขาใจเต้นแรง มือสั่นเลยทีเดียว
วิญญานนักสืบเข้าสิงอีกแล้ว ต้องรู้ให้ได้ว่าอยู่ที่ไหน
จะได้แอบ Surprise เธอซะหน่อย ฮิๆ

กดข้อความส่งไปถามอีก

Buy What Kaabb ^_^

ระหว่าง นั้น เขาซึ่งเดินอยู่ที่ชั้น1 ก็ค่อยๆเดินสำรวจไปรอบๆ
เผื่อจะเจอปูเป้แถวนั้น แต่ไม่พบ เธอไม่ได้อยู่ชั้น 1แน่ๆ
เขาเดินดูจนทั่วแล้ว จึงตัดสินใจขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ชั้น 2
ที่ชั้น 2 จีนเดินเตร่ไปเตร่มา เดินหาปูเป้ ไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่เจออยู่ดี
ทำให้จีนตื่นเต้นมากขึ้น ๆ ๆ
ติ๊ด ติ๊ด ตี๋ตี๋ ติ๊ด เสียงข้อความดังขึ้นมาแล้ว จีนร้อนรนรีบกดอ่านทันที

@/ Some Snack and Juice Ka @/

...ซื้อของกินเล่นกับน้ำผลไม้ ก็ต้องอยู่ที่ซุปเปอร์มาเก็ตชั้น 4 ซิ ..
เมื่อคิดได้แบบนั้น จีนก็รอแทบไม่ไหว
รีบวิ่งขึ้นบันไดเลื่อนจากชั้น 2 เพื่อไปที่ชั้น 4ทันที


ที่ Supermarket ชั้น 4

จีนค่อยๆเดิน แอบๆหวังทำ Surprise ปูเป้เต็มที่
เหลือบมองซ้ายมองขวา ทำตัวมีพิรุธเป็นอย่างมาก
ถ้ารูปร่างหน้าตาและการแต่งตัวไม่ดูดีขนาดนี้
สงสัยคงโดน รปภ หิ้วออกนอกห้างไปแล้ว
ผ่าน ร้านดอกไม้พอดี
มีช่อดอกไม้ที่ทางร้านจัดเสร็จไว้แล้ววางขายอยู่สองสามช่อ

จีนมองปราดเดียวก็เจอที่ถูกใจเป็น ดอกการดิโอลัส แซมด้วยกุหลาบขาว
จัดได้สวยงามน่ารักเป็นอย่างมาก
“เท่าไหร่ครับ” จีนหยิบช่อดอกไม้ที่ต้องการขึ้นมา แล้วถามราคา
“แปดร้อยค่ะ” ราคาไม่เบาเลยทีเดียว เจ้าดอกไม้ช่อสวยนี่
จีนหยิบเงินขึ้นมานับให้พอดีกับราคาจ่ายให้คนขายทันที
“พอดีนะครับ ผมไม่รอใบเสร็จ พอดีรีบนิดหน่อย”


แล้วเขาก็เดินถือช่อดอกไม้นั้นเดินตามหา ปูเป้ ต่อไป


ติ๊ดติ๊ดตี๋ตี๊ติ๊ดด มีข้อความส่งถึงเขาอีกแล้ว

มันเป็น MMS จากปูเป้ เมื่อดาวน์โหลดไฟล์จนหมด
ก็ปรากฎเป็นรูปเธอถือถ้วยไอติมร้านยี่ห้อดัง
ทำหน้าตากวนๆ ว่าอร่อยมากๆ เหมือนเช่นเคย
..IceIceBaby…ร้านไอสครีมตรงหัวมุมนี่เอง

เมื่อรู้จุดหมายแล้ว จีนก็เดินอ้อมไปทางหลังร้าน
หวังจะ Surprise เธอให้เต็มเหนี่ยว
ด้วย ช่อดอกไม้สวยๆ ช่อนี้ พร้อม รอยยิ้มจากหน้าหล่อๆของเขา (เหอะๆ)

จากรูปเห็นชัดว่าเธอใส่เสื้อคอกว้างสีดำ รวบผมม้าไว้ด้านหลัง
นั่นไงเห็นแว่บๆแล้ว นั่งอยู่ในร้าน ...จีนกลัวเธอมองเห็นเขาก่อน
จีงรีบหลบข้างทางแถวๆโซน
ขายผ้าอนามัยสตรีพอดี (ดูโรคจิตหนักกว่าเก่า)

ปูเป้ เธอยังนั่งตักไอติมกินอย่างสบายอารมณ์
บนโต๊ะมีถุงวางอยู่สองสามถุง
มองเห็นได้ว่าเป็นน้ำผลไม้กับขนมกรุบกรอบอย่างที่เธอบอกไว้

จีนวางแผนไว้ว่า เธอเดินออกมาปั๊บ เขาจะเดินเข้าไปทักเธอปุ๊บ
พร้อมยื่นดอกไม้ให้เลย

..ช่างเป็นฉากที่น่าประทับใจจริงๆ

ค่อยๆแอบมองอีกที นั่นไง เธอลุกมาแล้ว มองจากด้านหลัง
เห็นพูดกับพนักงานขาย น่าจะสั่งไอครีมเพิ่ม


จีนเตรียมข้อความเพื่อส่งทันที
หวังว่าข้อความมันจะส่งถึงเครื่องเธอพร้อมๆกับที่เขาเดินไปหาเธอพอดี

PouPee My Darling …
Watch Your Back
I am standing Behind YOU ^@@^ พิมพ์เสร็จแล้วกด Send


Surprise แน่ๆ Surprise แน่ๆ

จีนถือช่อดอกไม้เดินลิ่วไปหาปูเป้ที่เคาเตอร์ไอสครีมทันที
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น จีนเห็น ปูเป้ยกมือถือขึ้นมาดู
Message ของเขาคงถึงเธอแล้วล่ะ
พอดีเวลากับที่เขามายืนอยู่ด้านหลังเธอ ห่างไม่ถึง เมตร
ยืนถือดอกไม้และยิ้มด้วยท่าที่คิดว่าเท่ที่สุด

เพื่อรอเธอหันมาพบกับเขา

เมื่ออ่าน Message จบดูปูเป้จะสะดุ้งตกใจ จนเห็นได้ชัด
หันขวับมาด้านหลังทันที
จีนยิ้มให้ปูเป้ ขณะที่ปูเป้ทำหน้าซีดเผือด
“สวัสดีครับปูเป้ จีนไง” คงตะลึงในความหล่อ ทำให้ปูเป้ตกใจขนาดนี้
ไหน ตัวเป็นๆ ของปูเป้ มาอยู่ตรงหน้าแล้ว
จีนจึงขอแอบสำรวจรูปร่างหน้าตาเต็มๆซะหน่อยเหอะ
หน้าตา ...ผ่าน..สวยเหมือนในรูป
รูปร่าง..สูงเปรียวเหมือนที่คิดไว้


หน้าท้อง...แบนราบ เซ็กซี่ เหมือนนางแบบนิตยสารชั้นนำ
อันนี้จีนคิดไปเอง เพราะลืมไป ไม่เคยเห็นรูปเธอถ่ายเต็มตัวเลยซักครั้ง

เอาใหม่ๆ

หน้าทอ้ง...ไม่ได้แบนราบเซ็กซี่ แอบมีพุงนิดๆ
เอ่ออ..พุงไม่นิดหรอก พุงใหญ่เลยทีเดียว แอบซ่อนรูปนะปูเป้
แอบอ้วนพุงเบอเริ่มเชียว
เฮ้ย.. เมื่อจีนมองชัดๆอีกที นี่มันไม่ใช่อ้วนนี่หว่า
เธอ ..เธอ ท้องอยู่
ท้องโตขนาดนี้ไม่ต่ำกว่า หกเดือนแหงๆ

Surprise สมใจอยาก

อยากเอาหัวพุ่งชนเสาห้างให้สลบไปตอนนี้เลย
จะได้ไม่ต้องเผชิญความจริง
มือที่ถือช่อดอกไม้แทบไม่มีแรงจับ เกือบปล่อยร่วงหลุดมือ
ตอนนี้ จีนหน้าซีดขาวเหมือนปูเป้ ไม่มีผิดเพี้ยน

ระหว่างที่ทั้งคู่ตกอยู่ในบรรยากาศมาคุ นั่นเอง

“ขอให้ทั้งคุณลูกและคุณแม่แข็งแรงนะครับ”
จีนระงับความตกใจ ยื่นช่อดอกไม้จากมืออันสั่นเทาให้เธอ
เธอเอื้อมมือมารับด้วยอารมณ์บอกไม่ถูกเช่นกัน

แล้วจีนก็เดินจากเธอมา....
ถึงบ้านได้ไงไม่รู้ ลืมนัดดินเนอร์กับเพื่อนไปเลย..
อาการหนักน่าดู นายจีน



จากนั้นมา ไม่เคยมี SMS MMS Email MSN
หรือ การติดต่อใดๆมาจาก ปูเป้อีกเลย

............................................................................


“สวัสดีครับพี่จีน”
เสียงทักทายของไอ้หนุ่ยดังมาเหมือนทุกที ที่เขาไปที่ร้านมัน
“เป็นไงบ้างครับพี่ มือถืออันใหม่”
“โดยรวมทุกอย่างดีหมด”
“แต่พี่อยากเปลี่ยนแล้วว่ะ”จีนฝืนยิ้มให้มัน
“อ่าวพี่ เพิ่งเปลี่ยนไปไม่ถึงเดือนเลย พี่ทำไมรีบเปลี่ยน”
เจ้าหนุ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ทุกอย่างมันดีหมดก็จริง”
“แต่ตอนนี้เห็นมือถืออันนี้แล้ว มันขัดหูขัดตา”

“แถมยิ่งใช้แล้ว มันยิ่งปวดหัว (ใจ)” จีนพูดกับไอ้หนุ่ยเบาๆ

………………The End………………………


Create Date : 15 มิถุนายน 2552
Last Update : 16 มิถุนายน 2552 9:22:23 น. 0 comments
Counter : 706 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.