กลับมาเปิดบ้านอีกครั้งหลังจากการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต กับการจากไปของแม่ สิ่งเดียวที่จะทำให้รู้สึกเหมือนมีแม่นั่งข้างๆคือการถักโครเชต์ ทุกหัวเข็มที่ถักจะรู้สึกอบอุ่นเหมือนแม่จับมือถักตอนยังเป็นเด็ก ทุกครั้งที่แก้ไหมที่พันกัน จะนึกถึงแม่ที่บอกว่า ใจเย็นๆถ้าเราแก้ได้โดยไม่ใช้กรรไกรตัด จะทำให้หนูรู้สึกดีมาก
เมื่อก่อนจะหงุดหงิด แอบเอากรรไกรตัดส่วนที่พันกันจนแกะไม่ได้ออกทุกครั้งแต่เดี๋ยวนี้ จะแก้และทำให้คิดได้ว่า ไหมที่พันกันมันก็เหมือนชีวิตของเรา วันนึงก็ราบรื่นดึงง่าย บางวันก็วุ่นวาย ยุ่งยากสับสน ทำให้คิดถึงคำสอนต่างๆของแม่ได้ดี รวมถึงได้สมาธิ มีสติ มากขึ้น
ก่อนแม่จากไป แม่บอกว่าอยากให้เราเปิดร้านขายอุปกรณ์ตัดเย็บ ไหมพรม ด้าย เข็ม แทนร้านเน็ตที่ปิดไปเพราะไม่มีแม้แต่เวลาเปิดร้าน ก็เลยตัดสินใจขายคอมทั้งหมด เอาเงินมาซื้อไหมพรมและ อุปกรณ์ทำตุ๊กตามาเข้าร้านก่อน เพื่อเปิดทางค่อยๆเพิ่มของไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นร้านขายของตัดเย็บอย่างที่แม่คิด
แต่ก็นะด้วยเงินน้อยนิดที่มีอยู่ ก็ได้แต่ค่อยๆทำ ค่อยๆลง ทำงานอื่นไปด้วยหาเงินมาซื้อของเข้าร้าน แล้วก็ทำตุ๊กตาขึ้นมาด้วยเผื่อว่าจะขายได้บ้าง อย่างน้อยรายจ่ายที่เห็นง่าลดลงชัดๆคือค่าไฟ เพราะไม่ต้องใช้ไฟในการทำงานกลางวันเหมือนตอนเปิดร้านเน็ต
ว่าแล้วก็เอาลูกสาวตัวแรกมาอวดดีกว่า
ลูกสาวชื่อน้องเชอร์รี่ค่ะ ส่วนป้าหัวยุ่งนั่น ... เอิ่มไม่บอก อิอิ
น้องเชอร์รี่ ฝากตัวด้วยนะคะ
หน้าตาพอไปวัดได้นะคะ วันนี้เอามาลงเป็นแบบก่อนแล้วจะลองเอา how to กับ pattern มาลงไว้นะคะ
แมวน้อยเปาเจค่ะ หน้าบวมๆเพราะเลาะหัวทำใหม่แล้วจะเล่าให้ฟังอีกที อิอิ ว่าหน้าเก่าเปาเจ ลิเกหลงโรงขนาดไหน
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
เหมือนผมคนถือเลย อิอิ