Group Blog
|
เดอะ แก็งส์ 6/10/53 เจ๊แอนด์เดอะแก๊งส์ 5 6/10/53   วันนี้ฉันเจอแก...นานแล้วนะที่แกไม่เคยทักฉันก่อนเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า (นี่ฉันหัวเราะทำไมเนี้ย?) อาจเป็นเพราะแกมักเล่นมือถือบนเน็ต และฉันก็ออนไลน์ทั้งวันทั้งคืน จนแกเฉยๆ เหมือนคนข้างบ้านที่เห็นกันทุกวี่วันจนเบื่อ ด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่...ช่างหัวมันเถอะ ถึงยังไงแกยังเป็นน้องรักเบอร์หนึ่งฉันของเสมอ( ดีใจมั้ย ตำแหน่งที่ไม่มีคนต้องการ คิ คิ คิ) คำแรกที่แกยิงมา น้ำท่วมบ้านป่าวเจ๊ ดูในทีวีเห็นน้ำเยอะเลย ท่วมถนนหนทาง แต่ไม่ท่วมบ้านฉัน ดีแล้ว แกว่า ฉันเลยตอบตลกๆไป แกรรรรร...ฉันเป็นครายยย..(เจ๊หมายถึงเป็นลูกสาวคนเล็ก แถมยังโสดสนิทญาติมิตรส่ายหน้า ) ปักตะไคร้กำเดียว ฝนหายเป็นปลิดท้ง เชื่อๆๆๆๆ แกว่าอีก คุยกันสัพเพเหระ จนถึงเรื่องความเซ็ง และห่อเหี่ยวของฉัน ก็ตั้งแต่ที่แกว่าเป็นอาการของ Gloden Age นั่นแล เจ๊เป็นไรไปอ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ะ มันห่อเหี่ยว ซึมเศร้า ต้องไปหาหมอแล้วมั่ง ฉันก็ว่าไป แต่ฉันไม่ได้โกหกน่ะ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ขนาดนั้นเชียว เออ ขนาดนั้นแหละ ฉันว่าฉันอาการหนัก เจ๊ มีอะไรก็คุยได้น่ะ โห...คำพูดนี้(ที่พิมพ์มานาทีนี้) น้ำตาฉันจะไหล ฉันรู้สึกเหมือนว่าแกเป็นห่วงฉันนะเนี่ย แต่นโยบายส่วนตัวของฉัน ปัญหาใครปัญหามัน แก้กันเอาเอง ไม่เป็นไร ขี้เกียจเล่า เดี๋ยวยาว น่า..ระบายได้นะเจ๊ แกขันอาสา ฉันเลยนึกขันขึ้นมา เพราะคุยแบบนี้แหละกับน้องต่อเมื่อวันก่อน น้องต่อพูดเหมือนกันเปี้ยบเลย ฉันคุยให้แกฟังต่อว่า พอบอกว่าเล่าแล้วเดี๋ยวยาว น้องต่อตอบมา ทำเอาฉันขำเกือบตาย ระบายได้เจ๊ แต่ขอสั้นๆ แล้วเราก็สาดเลข555555 ใส่กันไม่ยั้ง แกก็พูดต่ออีกว่า เจ๊ ถ้าอยากคุยน่ะ คุยได้จริงๆน่ะ โห...แก ฉันน่ะ ซึ้งจริงๆ น้ำตาจะร่วงรอบสอง แต่ฉันยังขอยืนยันว่า เออ ขอบใจ ไม่เป็นไร พูดแล้วเดี๋ยวมันยาว เรื่องมันเยอะ ยาวก็ยาวดิ แกว่างั้น โห...บอกไม่ถูกนะแก แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าจะดีใจที่แกเป็นห่วงฉันว่ะ5555 ขอบใจนะ ขอบใจจริงๆ เรื่องความเซ็งที่เป็นมหากาพย์ของฉันนี้ มึคนขันอาสาจะฟังฉันพล่ามตั้งสี่คน..ฉันโชคดีเนอะ แกว่าม่ะ ................................................................................................................................................................................... อีกมุมหลังไมค์ ยัยนี้เพิ่งรู้จักกันไม่นาน เป็นเพราะป๋ายงกับน้องซอเป็นเหตุ.. หน้านี้ไม่ใช่บันเทิงเกาหลี เจ้าหล่อนไม่มาอ่านแน่นอน อิอิอิอิ ยัยโฟเวอรเลอร์ดีเด่นของบล็อกเจ๊ อุตส่าห์เป็นหน้าม้ามาแปะที่บล็อกทุกวั้นทุกวัน หลังๆหล่อนเริ่มขี้เกียจ55555 เพราะไม่ได้ค่าจ้าง เลยขยับไปหลังไมค์แทน ไม่ว่ากัน ท่าทางจะคุยสนุก และไม่เรื่องมาก ดูจากภาษากวนๆนิดๆ คำบางคำของหล่อนก็ทำให้เกิดรอยยิ้มได้เสมอ น่าจะเป็นพวกเก็บกดพลังงาน55555 แปลกดี ตัวหนังสือด้านๆที่เห็นนี่ เวลาส่งมา บางอันของบางคนทำไมเรารู้สึกว่าจริงว่ะ แต่บางอันของบางคนก็ดูปลอม.. อันนี้คงเป็นความรู้สึกของเราทำงาน โอว์..เจ๊มีสัมผัสที่เจ็ด หุหุหุ (คนมันชอบเลขเจ็ด) ช่วงนี้เจ็เบื่อ เลยไม่ตอบหลังไมค์ใครทั้งนั้น อารมณ์บ่จอย ก็ไร้ซึ่งอารมณ์จะตอบได้ไง คนอื่นเขาก็เฉยๆ แต่แม่นี้มาร้องมาเรียก จนอันล่าสุด มันตลกมาก จนต้องมาเขียนไว้นี่ แม่นั่นเขาว่า เจ๊ๆๆ ไหงเงียบงันเช่นนี้ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? กรุณาติดต่อน้องคนนี้ด้วย เป็นห่วงเด้อเจ้า แหม..ใช้คำยังกับประกาศให้กลับบ้าน เจ็ให้อภัยแล้ว กลับบ้านด่วนประมาณนี้ อ่านแล้วขำจริงๆ รู้สึกดีน่ะ ขอบใจย่ะ แม่โฟเวอร์เลอร์ดีเด่นมากกกกกกกกกกกก ขอบใจน่ะ ฉันดีใจที่เราได้คุยกัน..ขอบใจป๋ายงกับน้องซอที่ทำให้เรารู้จักกัน..
|
ลาไลย์
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] 
|
||||||||||||
