จดหมายถึงดวงดาว (2)
เมื่อสุดเขตแดนท้องทุ่งสายลมก็ย้ำใจความให้กับสายลมชานเมืองและสายลมชานเมืองก็ย้ำใจความให้กับสายลมตัวเมืองจนจดหมายห่อเมล็ดข้าวล่วงเลยไปถึงเขตตัวเมือง อันสายลมเขตตัวเมืองนี้ชอบดื่มสุรามันมักจะเมาตั้งแต่หัววันและนอกจากนั้นยังชอบจุ้นจ้านเรื่องของชาวบ้านอีกด้วย เมื่อได้รับจดหมายมามันเรอเอิ้กใหญ่ออกมาหนึ่งที่และหมุนตัวหามุมลับตา เปิดอ่านข้อความภายใน
สวัสดีดวงดาวเพื่อนรัก
สวัสดีดวงดาว นี่ฉันเองนะ หนูนานานแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกันเธอเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม ตั้งแต่ วันที่เธอจากไปฉันรู้สึกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืน มันไม่สวยงามเหมือนก่อน เพื่อนๆดวงดาวของเธอก็คิดถึงเธอมากเหมือนกัน หลายวันก่อนที่ข้าวออกรวง ทุ่งนากลายเป็นสีทองอร่ามมันสวยมากเลยละ ฉันอยากให้เธอได้มาอยู่ตรงนี้จัง ยิ่งเวลาที่ สายลมผ่านมาทักทายต้นข้าว เหล่านั้น ก็จะตอบรับด้วยรอยยิ้มและ โบกไสวไปมา เมล็ดข้าวอวบๆก็ทำท่าจะหล่นลงมาอยู่เรื่อยๆ ฉันส่งเมล็ดข้าวนี้มาพร้อมกับจดหมายด้วยนะ ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ชอบมันเท่าไหร่หรอก แต่หนูนาอย่างฉันไม่มีของอะไรจะให้เธอได้มากกว่านี้แล้วละ
ฉันไม่รู้ว่าใน สิ่งที่เรียกว่าเมือง และ แสงสีคืออะไร แต่มันก็คงเป็นอะไรที่ดีที่เธอชอบฉันหวังว่าเธอจะมีความสุขกับมันนะ ฉันได้ยินมาจากเพื่อนๆของเธอว่ามันจะบดบังแสงน้อยๆ อันสวยงามของเธอ ฉันเป็นห่วงเธอนะ แต่ฉันก็ยังมั่นใจว่าเธอไม่มีทางแพ้แสง สี และ เมือง เหล่านั้นหรอกยิ่งในเวลาค่ำคืนเธอก็คงจะสวย ส่องสว่างเป็นประโยชน์แก่ สัตว์ทั้งหลาย เหมือนครั้งเมื่อเธอยังอยู่กับพวกเรา
ถ้ามันเป็นไปได้ ในชีวิตนี้ฉันอยากจะเจอเธออีกครั้งเหลือเกินฉันจะเกาะไปกับรวงข้าวที่เต็มไปด้วยเมล็ดข้าวอวบๆ เดินทางไปกับคุณสายลมที่พัดผ่านมาบ่อยๆ ฉันอาจจะเอาเมล็ดข้าวนี้จ่ายเป็นค่าตอบแทน ในระหว่างทางหากมีใครถามว่าฉันจะไปไหนฉันจะตอบด้วยความภูมิใจว่า ฉันจะไปหาดวงดาวที่สว่างที่สุดในเมืองใหญ่ ฉันจะไปหาเธอ... ฉันคงจะได้ จดหมายมากมายจากเพื่อนๆของเธอระหว่างที่เดินทาง ฉันจะรับปากกับทุกคนว่า จะหาเธอให้พบและ บอกกับเธอว่าพวกเราคิดถึงเธอมากแค่ไหน
สุดท้ายนี้พวกเราหวังว่า ในเมืองใหญ่และ แสงสีคงจะรักเธอเหมือนกับที่พวกเรารักเธอนะ
พวกเราไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นอย่างไร สบายดีหรือเปล่าเธอยังจะเป็นดาวที่สดใสในเมืองใหญ่เหมือนที่เธอเคยเป็นใน ทุ่งนาแห่งนี้หรือเปล่าพวกเราไม่คาดหวังให้เธอทำได้ดีทุกอย่าง แต่พวกเราเพียงเชื่อในตัวของเธอว่าเธอจะทำได้ และขอให้เธอได้รู้ไว้ว่า เมื่อไหร่ที่เธอกลับมาพวกเราจะยังเป็นเพื่อนของเธอและที่แห่งนี้ก็ยังจะเป็นที่ของเธอ อยู่เสมอ รักและคิดถึง จากหนูนา เพื่อนของเธอ
อ้วกสายลมตัวเมืองอ้วกควันสีดำออกมาเมื่ออ่านจดหมายภายในจนจบ มันไม่รู้ว่าเกิดจากความเลี่ยนในจดหมายหรือเป็นเพราะมันเมาสุรากันแน่ แต่มันรู้แล้วว่า ดวงดาวเพื่อนรักที่หนูนาเอ่ยถึงนั้นหมายถึงดาวดวงใด
ในเมืองแห่งนี้มีดาวอยู่มากมายแต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นดาวที่มนุษย์เป็นคนสร้างขึ้นดาวเหล่านี้สว่างไสว งดงามแต่ทว่าแข็งกระด้าง มันส่องสว่างทั้งวันทั้งคืนตามคำสั่งมนุษย์ สายลมขี้เมาหมุนตัวรอบใหญ่หอบฝุ่นฟุ้งตลบไปตามถนน ในขณะที่ผู้คนต่างพากันเอามือขึ้นปิดป้องใบหน้าตนเอง ฮ่า ฮ่ามันหัวเราะอย่างสะใจเมืองเห็นหญิงชราคนหนึ่งก่นด่าดินฟ้าอากาศ ที่เต็มไปด้วยมลพิษ
ภายในตรอกเล็กๆแห่งหนึ่งกลางตัวเมืองดวงดาวที่หมดแรงดวงหนึ่งนอนหลับตาหายใจรวยรินแสงสีทองของมันอ่อนลงมากจนไม่เหลือเค้าเดิมแห่งดวงดาวสายลมขี้เมาเบรกกะทันหันจนกระแทกกำแพงเข้าเต็มเปา นี่แน่ะ ดวงดาว ฉันมีจดหมายถึงเธอสายลมกล่าวหลังจากพยุงตัวลุกขึ้นมาได้ จากใครจ๊ะ ดวงดาวถามอย่างเหนื่อยอ่อน หนูนาตัวหนึ่งงงสายลมลากเสียงล้อเลียน
ดวงดาวไม่ตอบอะไรก่อนจะหยิบจดหมายขึ้นมาดู ดวงดาวรู้ตัวดีว่าวาระสุดท้ายของมันใกล้จะมาถึงเต็มทีแล้วมันอ่อนแสงเต็มที่และอาจจะไม่มีแรงอ่านจดหมายฉบับนี้จนจบเสียด้วยซ้ำ ทว่าทันทีที่มันอ่านคำขึ้นต้นจดหมายแสงสีทองในตัวของมันก็เริ่มเรืองขึ้นมาอย่างช้าๆมันค่อยๆซึมซับเอาความรักและคำชื่นชมจากจดหมายเปลี่ยนมาเป็นพลังแสงสีทองฟื้นฟูขึ้นจนเต็มตัว ดวงดาวไม่กินอาหารแต่ดูดซับเอาความรักและคำชื่นชมเป็นพลังในการเปล่งแสงยามค่ำคืน! ภายในเมืองแห่งนี้ที่แสงไฟสว่างไสวตลอดเวลาดวงดาวเช่นมันจึงถูกละเลย ราวกับปาฏิหาริย์ดวงดาวที่ใกล้สิ้นแรงเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกลับลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้งมันบอกลาสายลมตัวเมืองก่อนจะกลับไปยังที่ๆมันจากมาด้วยแสงสว่างเปี่ยมล้น
| Create Date : 17 กรกฎาคม 2559 |
| Last Update : 19 กรกฎาคม 2559 0:37:43 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 628 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
