จดหมายถึงดวงดาว
จดหมายถึงดวงดาว ว๊าย!เสียงคุณแม่กรีดร้องดังลั่นมาจากหลังบ้านก่อนจะเดินออกมาด้วยอาการที่คุณพ่อเรียกว่า เหวี่ยง เธอ มีหนูอยู่หลังบ้านแน่ะ คุณแม่เอ่ยขึ้นคุณพ่อขมวดคิ้ว ก่อนวางหนังสือลงและหายเข้าไปในครัว ธารตะวันเดินตามเข้าไปชะโงกหน้าดูเห็นฝุ่นฟุ้งเต็มไปหมดฝุ่นที่ถูกลำแสงส่องกลายเป็นแท่งอะไรสักอย่างที่ดูแปลกประหลาดเธอใช้มือพยายามจับแท่งแสงนั้นอยู่นานจนคุณพ่อสังเกตและหัวเราะเบาๆ มันจับไม่ได้หรอกลูกคุณพ่อพูดก่อนจะเดินมาหาเธอ เธอ หนูวิ่งออกไปทางนั้น! คุณแม่กรีดร้องอีกครั้งก่อนจะกระโดดตัวลอยเมื่อหนูที่จนตรอก วิ่งลอดขาหนีเข้าไปยังสวนหลังบ้าน เธอนี่น้า เอาแต่โอ๋ลูก คุณแม่ยังคงเหวี่ยงไม่เลิกราก่อนจะกระแทกเท้าเดินขึ้นบ้านไป
หนูมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรือคะเด็กหญิงถามเสียงอ่อย เธอรู้สึกราวกับเป็นความผิดเธอที่ปล่อยให้ หนูหนีไปได้
ไม่หรอกลูกรักผู้เป็นพ่อตอบก่อนจะเดินไปล้างมือ
พ่อรู้จักหนูตัวหนึ่งนะเป็นหนูที่น่ารักมากๆเลย ลูกอยากจะฟังไหมละพ่อเดินกลับมาหาเธอด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาเธอรู้ว่าเธอโตเกินกว่าจะเชื่อนิทานหลอกเด็กของพ่อแล้ว แต่ถ้ามันสนุกทำไมเธอถึงจะไม่อยากลองฟังดูละ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในท้องนาอันห่างไกลความเจริญแห่งหนึ่งมันเป็นพื้นที่ไม่กี่แห่งสุดท้ายในโลกที่ยังไม่ถูกรบกวนจากเครื่องจักรและอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ท้องฟ้ายังเป็นสีฟ้าใสและอากาศยังบริสุทธิ์มากเสียจนคนต่างถิ่นอยากจะเก็บอากาศใส่ขวดโหลกลับไปฝากคนรักที่จากมา
หนูนาหนุ่มตัวหนึ่งหลงรักท้องฟ้าและดวงดาวมันมองแล้วมองอีกมองจนจดจำดวงดาวได้ทุกดวงและเป็นเพื่อนกับดวงดาวหลายดวงที่ยอมลดตัวลงมาคุยกับหนูนาเช่นมัน
อันที่จริงหนูนาเช่นมันก็มีชื่อเรียกไม่ใช่เรียกหนูนาทั่วไปอย่างที่มนุษย์พูดกันและชื่อของมันก็คือ นาปี
ก็อย่างที่บอก นาปีหลงรักท้องฟ้าและดวงดาว ในค่ำคืนหนึ่งที่ดวงดาวสุกสว่าง มันจึงสังเกตเห็นว่าดวงดาวที่มันรักที่สุดได้หายไปจากท้องฟ้า
สวัสดีดวงดาวดวงดาวข้างๆเธอหายไปไหนหรือนาปียืนขึ้นสุดตัวด้วยสองขาหลังก่อนจะกระซิบถามดวงดาวดวงหนึ่งจริงๆมันไม่จำเป็นต้องยืนขึ้นสุดตัวก็ได้เพราะหากใครได้ลองเป็นเพื่อนกับสายลมดูแล้วก็จะพบว่าการสนทนาไปยังที่ไกลๆนั้นทำได้ไม่ยากเลย แต่ที่มันพยายามยืนขึ้นก็เนื่องจากคิดว่าอาจจะเป็นการสุภาพกว่าในการทำเช่นนั้น
ดวงดาวดวงข้างๆฉันเธอย้ายเข้าไปในเมืองแล้วจ้ะ ดวงดาวตอบผ่านสายลม เมือง! ใช่แน่หรือ นาปีตกใจ มันรู้ดีว่าเมืองคืออะไร! เมืองคือดินแดนที่อันตรายเพื่อนหนูหลายตัวของมันต่างพากันไปในเมืองโดยอ้างเหตุผลต่างๆนาๆเช่นเพื่ออาหารที่ดีกว่าและเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีกว่า และสุดท้ายก็ขาดการติดต่อไปทว่ามันกลับไม่ต้องการอะไรเช่นนั้นเลยความสงบสุขแบบนี้ต่างหากคือชีวิตที่ดีที่สุดสำหรับมัน ดวงดาวจะกลับมาไหมนาปีถามดวงดาวอีกครั้ง ฉันไม่แน่ใจหรอกจ้ะดวงดาวหลายดวงเริ่มสนใจและช่วยกันตอบ พลางกระซิบกระซาบกันจนท้องฟ้าสุกสกาว
บางที นาปีก็มักจะสับสนกับหมู่ดวงดาวเนื่องจากดวงดาวทั้งหลายนั้นไม่มีชื่อ การพูดคุยกันก็จะใช้เพียงคำว่า ดวงดาวเท่านั้น ดวงดาวเคยเล่าให้มันฟังว่า ดวงดาวทุกดวงไม่สามารถตั้งชื่อให้ตนเองได้แต่อย่างไรก็ตาม นาปี มีหนวดและขนตามตัวมากพอที่จะใช้จดจำดวงดาวต่างๆบนฟากฟ้ามันรู้ว่าทุกค่ำคืนดวงดาวจะเคลื่อนที่ไปและมันก็จดจำการเคลื่อนที่เหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ
ดวงดาวไม่กินอาหารไม่ว่ามันจะพยายามส่งอะไรให้ก็ตามดวงดาวต่างพากันปฏิเสธดวงดาวไม่กินเศษผลไม้ที่มนุษย์มักโยนทิ้งไว้ตามร่องนา ไม่สนใจเมล็ดข้าวอวบๆหรือแม้กระทั่งลูกไหนเชื่อมอาหารที่ชาวนาคนหนึ่งทำตกไว้ และเป็นอาหารที่ดีที่สุดในชีวิตที่หนูนาเช่นมันเคยกิน และอาจเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้ดวงดาวถึงมีแสงสุกสกาว ยามค่ำคืนได้เสมอๆ
หลายคืนผ่านไป ดวงดาวที่มันรักที่สุดก็ยังไม่กลับมาจนหนูนาเริ่มเป็นห่วงและเริ่มตัดสินใจที่จะเขียนจดหมายไปถึงดวงดาว หนูนาไม่รู้ว่าจะใช้คำขึ้นต้นว่าอะไร ดวงดาวอาจจะมีมากเกินไปในเมืองที่จะส่งให้ถูกตัวได้ ดังนั้นมันจึงจ่าหน้าซองถึงดวงดาวเพื่อนรัก และ บนท้องฟ้าสักแห่งในเมืองใหญ่ อะไรละหนูนาสายลมเอ่ยถามเมื่อเห็นหนูนาเรียกหา จดหมายถึงดวงดาวจ้ะ ฮั่นแน่ สายลมยิ้มเยาะขณะที่หนูนาทำท่าขวยเขินก่อนจะฝากเมล็ดข้าวห่อไปกับจดหมาย ไม่รับปากว่าจะส่งถึงนะสายลมพูดก่อนจะปลิวลับไปพร้อมกับจดหมายในมือ ********** ติดตามตอนจบวันพรุ่งนี้ครับ****** : ))
| Create Date : 17 กรกฎาคม 2559 |
| Last Update : 19 กรกฎาคม 2559 0:36:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 448 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
