• บ้านเด็กใหม่ในเมือง
• ผมกับพลัม : บันทึกการภาวนาฉบับกึ่งดิบกึ่งสุก

ชายหนุ่มกับดอกกุหลาบ ชายหนุ่มคนหนึ่ง ซื้อดอกกุหลาบ เดินออกไปหาสาวคนรัก คนขายดอกไม้ เตรียมห่อดอกกุหลาบ ด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ ชายหนุ่มคนนั้น ร้องห้ามคนขายดอกไม้ “อย่าห่อมัน เดี๋ยวดอกกุหลาบเปื้อนหมึก” ชายหนุ่มคนนั้น ถือดอกกุหลาบทั้งก้าน หนามจากก้านก็ทิ่มมือของเขา ชายหนุ่มคนนั้น ซื้อดอกกุหลาบทุกวัน หนามกุหลาบก็ทิ่มแทงทุกวัน ชายหนุ่มคนนั้น มือโดนหนามกุหลาบทิ่มทุกวัน หน้าตาเลยเหยเกด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวของเธอ เซ็งกับใบหน้าเหยเก เลยพาลจะขอเลิกกับชายหนุ่ม ชายหนุ่มหน้าเศร้า เล่าเรื่องของเขา ให้คนขายดอกไม้ฟัง คนขายดอกไม้ ส่งดอกกุหลาบห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ ให้ชายหนุ่ม คนขายดอกไม้บอกชายหนุ่ม “เธอรู้ว่าดอกกุหลายมันสวย แต่เธอไม่เข้าใจมัน” คนขายดอกไม้บอกต่อไป “เราอาจต้องยอมให้มันเปื้อนบ้าง แต่อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้รอยยิ้มไปกับดอกกุหลาบ” (หมายเหตุ : หากงานชิ้นนี้มีส่วนดีอยู่บ้าง ขออุทิศความดีเหล่านั้นให้ //bwitch.exteen.com)   Create Date : 09 กันยายน 2548     Last Update : 9 กันยายน 2548 3:13:38 น. Counter : 525 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ฝันถึงจันทร์ดวงเก่า... จะมีใครบ้างที่ไม่ชอบยามค่ำคืน แต่ที่แน่ๆ คนๆ นั้นคงไม่ใช่ผมแน่... ผมรักยามค่ำคืน ด้วยเหตุที่ว่ามันเป็นช่วงเวลาที่เปิดโอกาสให้เราได้เปิดประตูหัวใจ ให้ความรู้สึกต่างๆ ได้ออกมาเดินแฝงกายกลางความมืด โดยไม่มีใครมารบกวนมากนัก ซึ่งก็ใช่ผมคนเดียวซะเมื่อไหร่ ที่จะรู้สึกแบบเดียวกันนี้ เพราะบรรดานักเขียน กวี ศิลปินทั้งหลายต่างนำเวลาค่ำคืนมาใช้เป็นฉากหลังในหลากหลายอารมณ์ ทั้งโศก สุข อบอุ่น เดียวดาย ในฉากหลังทั้งหลายนั้น พระจันทร์ก็ถูกนำมาใช้ประกอบฉากอยู่บ่อยๆ พระจันทร์เคยถูกนำไปแทนความรู้สึกคำนึงหาแผ่นดินเกิด (คิดถึงบ้าน - อัศนี พลจันทร์) แทนห้วงเหงาของหนุ่มสาว (ลมหนาวและดาวเดือน - ปนัดดา เรืองวุฒิ) เป็นสื่อเพื่อวอนขอสิ่งที่เคยหวัง (ขอจันทร์ -วิยะดา โกมารกุล ณ นคร) ความใฝ่ฝัน ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ใช้พระจันทร์เป็นสัญลักษณ์... *ฟากฟ้า... ค่ำคืนนี้เดียวดาย ดวงดาวที่เรียงราย หลบหายไปแห่งไหน ในคืนฝัน ฝันนั้นจันทร์ยังอยู่ ร้องเรียกเธออยู่... ไม่รู้ลืม หากว่าคนได้เป็นดังที่คิด ชีวิตมันคงง่ายดาย ด้วยความที่พระจันทร์ดูสวยงาม และอยู่สูงจากพื้นโลก ทำให้มันถูกใช้แทนความใฝ่ฝันอยู่เสมอๆ ด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่งจะไปถึงความฝันอันสุกสว่าง และมองลงมายังจุดเริ่มต้น และวิถีทางที่เคยผ่านมันมาอย่างภาคภูมิใจ แต่ความใฝ่ฝันก็เหมือนกับพระจันทร์ ตรงที่นอกจากจะมีด้านสุกสว่างแล้ว ยังมีอีกด้านที่ถ้าหากเรามองมันใกล้ๆ เราจะพบกับมัน... *ฝันไปไกลเกินใจจะไขว่คว้าให้เป็นดังหวัง ฝืนทำใจไม่เจ็บไม่ช้ำ กับทางที่คนกำหนด กฎเกณฑ์ของใคร... กันหนอ เพราะเจ้าความใฝ่ฝันมันอยู่ห่างตา มันจึงทำให้ใครหลายคนที่พยายามเดินเข้าไปหามันต้องพบกับความเหนื่อยล้าและผิดหวัง หรือแม้ว่าจะก้าวไปถึงสิ่งที่ตนเองคาดหวังแล้ว ในความสวยงามที่เราเห็นในระยะไกล ก็มีหลุมบ่อขรุขระ มีกรวดทรายอันหยาบกระด้างที่เราต้องทำใจยอมรับมัน *แค่เหงา... เพราะดาวไม่ยอมส่องแสง เพราะจันทร์ในคืนข้างแรม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงหัวใจ ให้ใครที่ใจล้าแรง ได้หลับฝัน ถึงจันทร์ดวงเก่า ที่ส่องทางให้เราก้าวเดิน บนทางของตัวเราเอง... แม้ในความจริง สิ่งที่เราใฝ่ฝันอาจกลายเป็นเพียงแค่โลกที่ไม่มีจริง แต่ความใฝ่ฝันก็ยังมีคุณค่าในแง่ที่ทำให้เรารู้ว่าอย่างน้อยที่สุด เราก็ยังรู้ว่าเราจะมีชีวิตเพื่อสิ่งใด และเรายังมีบางสิ่งบางอย่างที่สวยงามให้หัวใจยึดเหนี่ยว เหมือนที่แม้ว่าเราจะรู้ว่าพระจันทร์ที่เราเห็นเป็นเพียงก้อนหินตะปุ่มตะปั่ม แต่จันทร์ในดวงใจก็ยังคงสวยอยู่นั่นเอง... (หมายเหตุ * มาจากเนื้อเพลง “จันทร์ดวงเก่า” ของวิศณุ เทศขยัน)   Create Date : 10 กรกฎาคม 2548     Last Update : 10 กรกฎาคม 2548 1:57:57 น. Counter : 438 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เดินเข้าประตู ผมนั่งพิมพ์ข้อความเหล่านี้ในยามเยาว์ของวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๔๘ ซึ่งเป็นวันที่ผลการสอบคัดเลือกเข้ามหาวิทยาลัยจะถูกนำไปแปะไว้ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เพื่อให้คนที่ทราบผลการสอบแล้ว (จากทางเว็บไซต์และระบบสอบถามผลทางโทรศัพท์ ที่ผมไม่แน่ใจว่าปัจจุบันจะยังมีบริการแบบที่ว่าหรือเปล่า) ได้เดินทางไปเฮฮากับรุ่นพี่ร่วมคณะที่คอยท่าต้อนรับเราอยู่ ผมนั่งพิมพ์เพื่อคำนึงถึงช่วงนี้เมื่อ ๖ ปีที่แล้ว...มันเป็นช่วงเวลาหลังจากที่ผมได้รู้ผลทางโทรศัพท์ว่าผมสอบติด และได้เป็นนิสิตคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย... เช้าวันนั้นผมกับเพื่อนร่วมโรงเรียนที่เอนท์ฯติดพร้อมกันก็นั่งรถแท็กซี่ไปที่เกษตรฯ เพื่อจะไปผจญกับน้ำท่วมขนาดครึ่งแข้งภายในเกษตรฯ (ผมจำได้ว่าฝนตกหนักในคืนก่อนวันประกาศผลฯ) ก่อนจะได้ยินเสียงกลองรับน้องกระหน่ำจนไม่มีช่องว่างให้ความเงียบ พร้อมกับได้เห็นซุ้มของรุ่นพี่หลากคณะที่คอยท่าต้อนรับเราอยู่ ตอนนั้นเราก็สนุกสนานกับการต้อนรับ โดยพกความฝันอยากเป็นดีเจ.ไว้ที่กระเป๋าเสื้อ โดยที่ไม่รู้เลยว่า หลังจากวันนั้น ชีวิตที่เคยฝันว่าจะสนุกกับการเป็นนิสิตที่ดีจะเปลี่ยนไป ตั้งแต่ถูกลมแห่งโชคชะตาพัดเราไปสู่แวดวงค่ายอาสาฯ ก่อนจะพบว่าภาพของค่ายอาสาฯ ที่น่าจะเป็นพื้นที่แห่งเสรีภาพ กลับมีกรงขังที่หนาแน่นกว่าโลกภายนอก จนผมหลบลี้มาพบกับหนังสือและวารสารภายในมหา’ลัย ที่ชักนำให้ผมหลงมนต์เสน่ห์เจ้าตัวอักษร...พอรู้ตัวอีกทีความฝันอยากเป็นดีเจ. ก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนก็ไม่รู้ แต่กลับทดแทนด้วยความฝันบนเส้นทางนักปั้นอักษรขึ้นมาแทน... เมื่อมองย้อนกลับมายังปัจจุบัน ผมกำลังแอบสงสัยว่าน้องๆ ที่กำลังเดินทางเข้ามาสู่มหา’ลัยนั้น เขาพกอะไรเข้ามาบ้าง และเขาจะออกจากที่นี่ไปในสภาพแบบไหนกัน ผมอยากรู้เสียจริงๆ...   Create Date : 05 พฤษภาคม 2548     Last Update : 5 พฤษภาคม 2548 3:34:40 น. Counter : 487 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ปัญหา... ผมนั่งเขียนข้อความที่คุณกำลังอ่านอยู่ในขณะนี้ด้วยคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คของพี่ชาย บนห้องพักผู้ป่วย ณ ตึกแปดสิบสี่ปี โรงพยาบาลศิริราช ผมมานอนเฝ้าคุณแม่ของผมครับ ส่วนเหตุที่ทำให้แม่ของผมต้องมานอนพักที่นี่ และผมต้องตามมานอนเป็นเพื่อน (เอ...จะพูดให้ถูกก็ต้องเรียกว่า “มานอนเป็นลูก” น่าจะถูกกว่านะ) ก็ต้องย้อนเวลากลับไปเมื่อสักอาทิตย์-สองอาทิตย์ก่อน ที่หมอตรวจพบก้อนเนื้อขนาด ๒ ซม. นอนเล่นอยู่ในเต้านมข้างขวาของแม่ หลังจากหมอวินิจฉัยดูแล้วจึงเริ่มรู้สึกว่าไอ้เจ้าก้อนเนื้อก้อนนั้นมันชักจะไม่นอนเล่นอย่างเดียวซะแล้ว แต่มันเริ่มกำแหงโดยการเบียดเบียนแทรกซึมพลพรรคในตัวของแม่ หมอจึงตัดสินใจพรากไอ้ก้อนเนื้อนั้นออกจากตัวของแม่ และเพื่อความปลอดภัย หมอเลยตัดสินใจตัดเต้านมข้างขวาของแม่ผมออกไปด้วย เพื่อเป็นการตัดไฟแต่ต้นลม มันเร็วมากเหลือเกิน จนเราคิดไม่ถึงว่ามันจะไปได้ถึงขั้นนี้ ในวันแรกๆ เราทุกคนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป จนพี่ชายคนโตของผมพูดขึ้นมาสั้นๆ ว่า “เอาน่า...มีปัญหาก็ค่อยๆ แก้กันไป” @#@#@#@#@ ผมเพิ่งกลับจากการทำหน้าที่ Staff งาน Workshop อบรมนักเขียนเยาวชน ที่ที่ทำงานของผมจัดร่วมกับ Action Aid ประเทศไทยและนิตยสาร a day weekly เป็นเรื่องแปลกที่ใน Workshop ครั้งนี้ อยู่ดีๆ ก็มีอย่างน้อย ๒ คนที่เลิกกับแฟนในระหว่างงาน มี ๑ คนที่ยังลังเลกับเรื่องความรักของตัวเอง มีอีกอย่างน้อย ๒ คน ที่ญาติมีปัญหาเจ็บป่วย (หนึ่งในนั้นก็ตัวผมนี่แหละ) แต่ในงานครั้งนี้ หากดูด้วยสายตาธรรมดา คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับขึ้นกับชีวิตของแต่ละคน เพราะทุกคนก็ต่างสนใจกับการเรียนรู้ และเก็บปัญหาของแต่ละคนไว้หลังกิจกรรม @#@#@#@#@ เราอาจรู้สึกว่า ปัญหาที่เราได้พบเจอในชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ แต่บางครั้งเราก็คิดถึงปัญหาจนลืมไปว่า วิธีจัดการกับปัญหาก็เป็นสิ่งที่เราต้องคิดถึงเหมือนกัน เมื่อมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว หาวิธีจัดการกับมันดีมั้ยครับ   Create Date : 26 เมษายน 2548     Last Update : 26 เมษายน 2548 14:05:46 น. Counter : 418 Pageviews.   1 comment Share Tweet

คน-รัก-ต้นไม้ ต้นไม้... เริ่มจากกล้าไม้เล็กๆ ค่อยๆ บรรจงนำมันลงดิน รดน้ำ พรวนดิน ใ่ส่ปุ๋ยพอดีๆ ไม่รดน้ำมากจนรากเน่า ไม่พรวนดินชิดต้นจนรากขาด ใส่ปุ๋ยแค่พอบำรุงดิน เมื่อมันเติบโต กิ่งก้านเริ่มเกะกะ ก็้ต้องตัดแต่งมันบ้าง กิ่งจะได้ไม่ยื่นยาวเกินไป หากตัดแต่งดีๆ จะได้ต้นไม้ใหญ่สวยๆ ที่ร่มไม้ของมัน นอกจากจะทำให้บ้านของเราร่มรื่นแล้ว เงาไม้ยังเผื่อไปยังรอบข้างด้วย ความรัก... จากจุดก่อกำเนิด สู่การเริ่มประคับประคองความรัก ค่อยๆ เลี้ยงดูด้วยคำหวาน การชิดใกล้ และการให้ แต่ไม่หวานจนฝืดเฝือ ไม่ชิดใกล้ทุกลมหายใจ และให้อย่างเต็มใจ แต่ไม่ใช่ให้ทั้งหมด หากมันเติบโตจนเกินไป จนเริ่มกลายเป้นความต้องการอันไม่สิ้นสุด ก็ต้องหมั่นลดความต้องการเสียบ้าง หากประคับประคองดีๆและมีสติ เจ้าความรักจะแผ่อ้อมกอดให้ใจอุ่น ไม่ใช่เพียงแค่เรา หากหมายถึงคนรอบข้างด้วย   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 2:05:32 น. Counter : 472 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• new kid in town
• I will see U in the next life.
• Aloha007
• SteppenWolf
• anuraknu
• Webmaster - BlogGang

• เสรีไทยในเวบบอร์ด
• BlogGang.com