"ความรู้สึกหนึ่ง ที่เกิดขึ้นได้กับทุก ๆ คน
เป็นความรู้สึกที่อาจมีใครหลาย ๆ คนไม่รู้เหตุ
และผล ว่าเป็นไปได้อย่างไร เมื่อรู้ตัวก็เกิดขึ้นแล้ว

ความคิดถึง นี่คือสิ่งที่ใคร่อยากจะบอกให้รู้
บอกให้ใครคนที่เรารู้สึกอย่างนั้นให้รับรู้

บางเวลา... อยากบอกด้วย คำพูด
บางเวลา...อยากบอกด้วย สายตา
บางเวลา...อยากบอกด้วย ความรัก

ทุก ๆ เวลา...อยากให้รับรู้ว่า "คิดถึงนะ"

แต่คุณรู้มั้ยว่า..เหล่านี้..
จะไม่บังเกิดผลใด ๆ ได้เลย..หาก..
เป็นเพียงแค่ความคิดของคุณฝ่ายเดียว
"ความหาญกล้า" ที่ไม่ใช่ว่าจะต้องแสดง
อะไรมากมายนัก..ไม่ต้องไปออกรบที่ไหน
ไม่ต้องมีเหรียญกล้าหาญใดๆ ..
ไม่ต้องได้รับคำยกย่องชมเชยจากนายพล นายพัน
และไม่ต้องอีกมากมาย..

เพียงแต่..คุณใช้ประการหนึ่ง...
"คำพูด ความรู้สึก ที่ผสมผสานให้กลมกลืน"
แล้วเปล่งวาจาออกไปจากปากของคุณเองว่า

"คิดถึงนะ" เท่านี้ รู้มั้ยว่า
โลกนี้ทั้งโลกของคุณก็จะสว่างใส..
ไม่หมองมัว อีกต่อไป ...ที่สำคัญ...
ใครคนนั้นของคุณจะได้รับรู้บ้างว่า คุณคิดอย่างไร

มันไม่สำคัญหรอกว่า สิ่งที่จะตอบกลับมา จากเขาหรือเธอ
คนนั้น จะเป็นเช่นไร..แต่มันสำคัญแค่ว่า..
คุณได้บอกแล้ว...และคุณก็ได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขา..
เท่าที่ "คนๆ หนึ่งพีงจะสามารถหามาให้คนอีกคนหนึ่งได้"
.......พูดดูสิว่า ...คิดถึง...บางทีในไม่ช้า..คุณอาจจะ
ได้คำ ๆ นั้นกลับมาหา....