ตอนแรกก็คุยกะเพื่อนที่ออฟฟิตว่า ลองถามคนในออฟฟิตเผื่อมีใครอยากเลี้ยงแมวเปอร์เซีย เพื่อนก็บอกว่า ไอ้อยากได้ อยากเลี้ยงก็คงมีอยู่หรอก แต่เอามาแล้วต้องมาจ่ายค่ารักษาบานตะไพอย่างเธอ คงไม่มีใครเอามั่ง และอีกอย่าง เจ้าของก็เขี้ยวลากดิน
ทั้งที่เป็นมือใหม่ ไม่เป็นไร คิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร ก็เอาเรื่องที่ตัวเองไปประสบพบเจอละกัน
) ก็บังเอิญไปเห็นแมวตัวหนึ่ง สีขาวล้วนขนยาว แน่น ถูกล่ามโดยการผูกขอด้วยเชือก นั่งหน้าจ๋องอยู่ ก็เลยลองเข้าไปดูใกล้ๆ และสัมผัส ก็แน่ใจว่าเป็นแมวเปอร์เซีย
ก็เลยคุยกับเพื่อนว่า ไม่น่าเชื่อว่าแมวเปอร์เซียมาอยู่ในสภาพอย่างนี้ 
ตายละหว่า ตู 
แมวตั้งสองตัว ทำไงดี อยู่ห้องแถวซะด้วย แม่จะไล่แมวออกไปรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่เอาฟะ ขยันเก็บล้างไม่ให้เหม็น แม่คงไม่ว่า
จากนั้นก็นับวัน คอยว่าเมื่อไหร่จะไปรับยูกิกลับมาได้ 
ต้องทายาเช้าเย็น แล้วไหนจะต้องป้อนยาน้ำอีก ส่วนยูกิก็มียาประมาณ 2-3 อย่าง เฮ้อ
เหนื่อยกะการป้อนยาแมวจริงจริง
ไอ้ครั้นจะไปจับแม่ยูกิมาทำหมัน รักษา แมวตัวนี้ไม่โดนล่าม ก็เลยไม่ค่อยเจอสักเท่าไหร่ ส่วนพ่อยูกิ นั้น เป็นไปได้ยากส์ส์ที่จะนำตัวมา เพราะเจ้าของล่ามไว้ในบ้าน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
