๏ เมื่อฝนซา ๛ ๑๓
๏ ฝนซา...ฟ้าก็สาง น้ำตาจาง...ก็หายเศร้า แดดกลบ...ลงลบเงา ที่ปวดร้าว...ค่อยชินชา
๏ แดดอบ...ไอดินอุ่น ก็หอมกรุ่น...ละมุนมา แม้ดอกรัก...จะโรยรา แต่ดอกหญ้า...ยังหยัดยืน
๏ ความรู้สึก...ที่ผันผ่าน กาลเวลา...ที่พาหมุน ความรู้สึก....ที่อ่อนละมุน กับสายน้ำ...ที่เชี่ยวแรง
๏ ท้องฟ้า...ที่กว้างใหญ่ กับหัวใจ...ที่แอบแฝง ความรัก...ที่อ่อนแรง ความเหือดแห้ง...ของสายธาร
๏ สายฝน...ที่ชุ่มฉ่ำ เสียงลำนำ...เพลงขับขาน ดอกหญ้า...เริ่มเบ่งบาน เป็นตำนาน...บทต่อไป ๛
Create Date : 21 ตุลาคม 2548 | | |
Last Update : 16 ตุลาคม 2550 11:43:26 น. |
Counter : 331 Pageviews. |
| |
|
|
|