๏ หอมกลิ่น ๛ ๑๖
๏ แผ่วแผ่วกลิ่นหอมฟุ้งกับสายลม ผสานผสมกลิ่นหอมของพฤกษา กลิ่นแผ่วแผ่วหวานหวานเนิ่นนานมา หอมยิ่งกว่ากลิ่นใดในแดนดิน
๏ ความหอมหวานชวนใจให้หลงรัก อยากรู้จักโหยหาไม่จบสิ้น หอมนักหอมอยากดมดอมอยากดื่มกิน ชื่นชมกลิ่นความฝันสักคราใจ
๏ ยิ่งลมโชยยิ่งโปรยกลิ่นถวิลหอม อยากไต่ตอมกลิ่นหอมที่ฝันใฝ่ ตะเกียกตะกายไขว่คว้าสุดแรงใจ แต่ไฉนยิ่งห่างไกลไปทุกที
๏ หอมเอยหอมหอมถวิลกลิ่นความฝัน หอมทุกวันทุกเดือนที่เคลื่อนที่ ยิ่งหอมมากเสียแรงมากไปทุกที หอมอย่างนี้ทุ่มเททั้งกายใจ
๏ ความหอมหวลชวนใจให้หลงรัก หอมสลักปักดวงจิตผิดไฉน หอมจริงหอมหอมกลิ่นความฝันใคร ช่างแน่ไซร้หอมกลิ่นความฝันตน
๏ หลงความหอมเหมือนหลงสิ่งประหลาด ไม่กลัวขลาดความโหดร้ายกลัวหมองหม่น ตะเกียกตะกายสูดความหอมความฝันตน ยอมเจ็บทนไม่ขอร้างว่างฝันเลย ๛
Create Date : 12 ตุลาคม 2549 | | |
Last Update : 16 ตุลาคม 2550 12:05:50 น. |
Counter : 314 Pageviews. |
| |
|
|
|