ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย

เฝ้ารักเฝ้าคอยแต่น้อยไม่ยอมเห็นใจ

เมินหน้าหนีไม่มีเยื่อใย

ไม่แลเหลียวไม่ยอมเคียงใกล้

โอ้ใจน้อยดำเหลือทน

ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย

เฝ้ารักเฝ้าคอยแต่น้อยไม่ยอมให้ยล

คงเกลียดผมเพราะความยากจน

จึงหลบหนีผมหมองหม่น

เฝ้าทนด้วยความน้อยใจ

ตัดน้ำยังตัดไม่ขาด

ตัดสวาทน้อยจะตัดขาดอย่างไร

ตัดบัวยังมีเยื่อใยน้อยตัดน้ำใจควรมีเมตตา

ผมขอร้องคนผู้หญิงชื่อน้อย

อย่าทิ้งให้คอยให้คอยจนสิ้นชีวา

วอนให้น้อยนั้นจงคืนมา

น้อยไม่รักผมก็ไม่ว่า

ขอเพียงเห็นหน้าก็พอ