สวัสดีค่ะ พี่คฑาหัส

เห็นด้วยอย่างแรงว่า ในน้ำเน่า มันก็มีเงาจันทร์อย่างที่พี่บอก แล้วก้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า พวกผู้มีความรู้ทั้งหลาย จะเอาอะไรกับละครไทยนัก บางที่หนูดู หรืออ่านแล้วก้เบื่อ สภาวะบ้านเมืองก้เครียดอยู่แล้วกลับบ้านมาดูทีวี ก็ดันเจอแต่ละครน้ำดี(แต่มันเบื่อเว้ย)ก็ปิดซะเท่านั้น แล้วก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ละครนี่ จะสามารถทำให้เยาวชนเราเปลี่ยนแปลงความคิดได้มากมายอะไรขนาดนั้น มันอยู่ที่ตัวตนของเด็ก การอบรม เลี้ยงดู สั่งสอนของผู้ปกครองต่างหาก แอบมาบอกพี่นิดนึงว่า ปลื้มพี่มากค่ะ พี่สามารถทำนิยายธรรมดาๆให้สนุกขึ้นมาได้อย่างไม่อยากจะเชื่อ จนหนูเองที่ชอบเขียนนิยาย(ตอนนี้ก็ฝึกเขียนลงเน็ตอยู่ค่ะ)ก็อยากจะเขียนบทโทรทัศน์บ้าง ดีใจค่ะ ที่พี่เปิดบล็อก หนูติดตามพี่มาตั้งแต่ อืม ไรน้า ดั่งสวรรค์สาป แล้วก็เรื่อยมาเลย
คุยซะยืดยาว ไปก่อนดีกว่า รักษาสุขภาพนะคะพี่หนึ่ง(ใช่หรือเปล่าวะเนี่ย)
แสนดีคนเดิม

สวัสดีค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
โดยส่วนตัวชีพเป็นคนที่ชอบดูละครมากคนหนึ่ง
แม้ว่าละครที่ชีพดูหลายๆเรื่องจะถูกวิจารณืมากมายว่าน้ำเน่า แต่ชีพไม่ได้มองตรงนั้นค่ะเพราะทุกบทประพันธ์ที่กลั่นกรองจากสมองให้เป็นตัวละครที่มีชีวิตนั้น มักคัดสรรเรื่องราวบางส่วนมาจากสังคมในปัจจุบันบวกกับจินตนาการของผู้แต่ง แต่สะท้อนความจริงออกมาให้เห็นชัดเจน
มีคำกล่าวหนึ่งที่เป็นคำที่ดี " ดูละครแล้วย้อนดูตัว" เพราะทุกสิ่งสรรล้วนแต่มีความนัยซ่อนอยู่ สุดแต่จะพิจารณานำไปใช้ให้เหมาะสม ผู้ปกครองควรแนะนำเด็กที่ยังมีภาวะในการตัดสินใจต่ำ และชี้แนะให้ถูกทาง
สังคมพัฒนาได้ด้วยหลายสิ่งทั้งการศึกษา การดำเนินชีวิตในปัจจุบัน รวมถึงข้อคิดจากละครก็มีส่วน เพราะทีวีมีใช้กันทุกบ้านเป็นสื่อที่เข้าถึงง่ายที่สุด
**ขอให้มีความสุขนะคะ **

ยินดีที่ได้รู้จักน้องแสนดี และ น้องชีพชีวินครับ
ดีใจที่มีคนติดตามผลงานเราอยู่
ความสุขของคนเขียนบทคงไม่มีอะไรมากไปกว่า
รู้ว่างานที่เราทำมีคนชื่นชอบ

จะหมั่นเข้ามาอัพเดทบล็อคทุกอาทิตย์ครับ
ว่าง ๆ เข้ามาเยี่ยมกันอีกนะครับ

ขอบคุณและยินดีมากที่ได้รู้จักทั้งสองคนครับ

ภูมิใจในน้ำเน่าไทย



นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
//nuntawan.bloggang.com