Bloggang.com : ซาตานฝ้าย - EP2 : ตั้งจุดศูนย์รวมประชาชนบ่นตำรวจ

ที่โรงพักใกล้บ้าน มีบ้านคุณลุงกับคุณป้าหลังหนึ่งที่มีเนื้อที่ติดกับโรงพัก เคยมีรั้วไม้ไผ่กั้นไว้พอเป็นพิธี คุณลุงเล่าว่า...เวลาโรงพักมีการจัดกิจกรรมอะไรก็จะมีนายตำรวจมาขอใช้พื้นที่บ้านคุณลุง ซึ่งเป็นลานกว้างๆ สำหรับจอดรถเจ้าหน้าที่ตำรวจ (คาดว่าเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ตอนนี้อยู่กันสองคนลุงป้า) ซึ่งลุงกับป้าที่อยู่เหงาๆ ก็ยินดีเสมอ

จนคุณลุงตัดสินใจทำเพิงเล็กๆ ไว้ขายพวกขนมนมเนยและก็มีตู้แช่น้ำเย็น เครื่องดื่มบำรุงกำลัง ขายให้คนที่มาติดต่อราชการที่โรงพัก โดยสร้างไว้ริมฝั่งติดกับพื้นที่โรงพัก ก็เป็นไปตามคาด เพราะมีประชาชนที่มาติดต่อราชการหรือแม้กระทั่งตำรวจเอง ก็มานั่งพัก นั่งคุยกันที่เพิงหลังน้อยหลังนี้ตลอด คุณลุงกับคุณป้าพอได้คลายเหงา เราก็เป็นอีกคนหนึ่งที่แวะไปซื้อขนมกับคุณป้าบ่อยๆ เพราะเป็นทางผ่านกลับบ้าน ภายหลังคุณลุงรื้อรั้วไม้ไผ่ออกเพื่อให้ดูโล่งกว้างขึ้น และบอกกับทางตำรวจว่าพื้นที่บ้านไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร ให้ตำรวจเอารถมาจอดในพื้นที่บ้านได้ ซึ่งคุณลุงก็บอกว่าตอนนั้นเขามาถ่ายรูปกันเอาลงหนังสือพิมพ์เล่มเล็ก (หนังสือพิมพ์ในพื้นที่/หนังสือพิมพ์ที่ตำรวจแจก) ว่าคุณลุงกับคุณป้าเป็นผู้เห็นแก่ประโยชน์ของทางราชการ ให้สามารถใช้เนื้อที่บ้านเอื้ออาทรกับตำรวจตาดำๆ (ว่าแล้วคุณลุงก็หัวเราะ แถมยังบ่นเสียดายว่าไม่ได้เก็บเอาไว้)

จนล่วงเลยมาเมื่อไม่นานมานี้เองที่คุณลุงกับคุณป้าบ่นให้เราฟัง (อาจเพราะเห็นเราไปแวะนั่งบ่อยๆ เห็นเราเป็นลูกเป็นหลาน) ว่าทั้งสองคนเริ่มเจ็บออดๆ แอดๆ บ่อยครั้ง สุขภาพแย่ลงทุกวัน บางวันกว่าจะมาเปิดร้านก็ผ่านไปเสียครึ่งวันแล้ว จะปิดร้านก็ห่วงคนมาโรงพักว่าจะไม่มีอะไรให้กิน แต่คาดว่าคงทำไม่ไหว ด้วยเราเป็นนักธุรกิจอยู่แล้ว (เพราะเปิดร้านขายกาแฟในตัวเมือง) ก็เลยขอคุยกับคุณลุงและคุณป้าว่าเราทำธุรกิจตรงนี้อยู่ ถ้าเราจะมาขอเช่าทำธุรกิจของเรา ทั้งสองคนจะยินยอมหรือไม่

หลังจากนั่งคุยกันได้พักใหญ่ สรุปได้ว่า ทั้งสองคนยินยอมให้เราเปิดร้านกาแฟตรงเพิงที่แกสร้าง ซึ่งเราก็ตกลงกับทั้งสองคนแล้วว่าจะขอปรับปรุงเพิงของแกใหม่ให้เหมาะสมกับร้านขายกาแฟ โดยที่พื้นที่ว่างอีกฝั่งเราจะขายข้าวราดแกง ทำที่นั่งให้คนมานั่งเป็นสัดส่วน อีกทั้งเราให้สิทธิทั้งสองคนมานั่งช่วยตักข้าวตักแกงอย่างที่แกต้องการได้ตลอดเวลา ถ้าไม่ไหวก็ให้ลูกน้องเราทำแทน เพื่อที่ทั้งสองคนจะได้ไม่เหงา เรายังแซวๆ แกว่าให้มานั่งเป็นพ่อแก่แม่เฒ่าของร้านเพื่อเป็นศิริมงคลเฉยๆ ก็พอ อย่าทำงานเยอะ (อิอิ)