�ทุกสิ่งที่อยากบอก ทุกสิ่งที่เรารู้ ทุกความสุนทรีย์ของโลกใบนี้�
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
บางสิ่งอาจไม่จริงทั้งที่เข้าใจว่าจริง
✨บางสิ่งอาจไม่จริงทั้งที่เข้าใจว่าจริง✨
 จากการสัมผัสโลกของsocial media มาหลายปี พบว่าเมื่อก่อนมนุษย์เราพยายามทำความสำเร็จเพื่อชนะคนใกล้ตัว เพื่อความภูมิใจกับคนรอบข้างเท่านั้น ทำให้ยังคงมีช่องว่างแห่งความพอดีในชีวิตอยู่ แต่ในยุคsocial media เต็มรูปแบบ เราพบว่า มนุษย์เราพยายามทำสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆ ขยายวงจากการชนะแค่คนรอบข้าง เป็นกลายเป็นชนะทุกคน เหมือนดี แต่น่าเศร้าคือ วิธีที่จะนำมาซึ่งชัยชนะ กำลังไปในทางที่เป็นคือ ทุกหนทางที่ชนะได้ "เราเลิกเคารพตัวเอง" "เลิกเคารพกติกา" สร้างศีลธรรมในแบบที่ตัวเองชอบขึ้นมา แล้วหาคนมาชอบร่วมกัน เพื่อมายืนยันในสิ่งที่อยากได้!! จนสิ่งผิดกลายเป็นถูกคนที่ไม่ยอมเปลี่ยน เลือกยืนยันในสิ่งเดิมที่ถูกต้องตามสำนึกพื้นฐาน กลับกลายเป็นแกะดำ หลายคนทิ้งตัวตนของเราเอง เพียงเพื่อคำว่าต้องการได้รับการยอมรับ เหมือนได้มาซึ่งชัยชนะในบางอย่าง หลายคนถูกเปลี่ยนตัวตนไปจากการเลื่อนหน้าฟีดข่าวเพื่อเสพความเป็นไปต่างๆ ที่ได้รับรู้ทุกวันๆ จนเปลี่ยนเราไม่รู้ตัว   หลายคนเคยอยู่ได้ทนได้ในความทุกข์ มีภูมิต้านทานในตนเองอย่างน่าชื่นชมไม่ต้องมีใครมาคอยลูบหัวยกชูแบบหลอกๆ กลับกลายเป็นคนภูมิต้านทานต่ำ พ่ายแพ้ได้อย่างง่ายได้ การเกิดรอยร้าวในคู่รัก ไม่ได้แค่มาจากเรื่องส่วนตัวของเขาสองคนอีกต่อไป แต่เพิ่มเติมคือการมาจากจำนวนไลค์ที่นำมาสู่การแพ้ชนะในคู่รัก อิโมติคอนรูปยิ้มรูปหัวใจ  รูปยิ้มหวาน รูปโมโห อันบอกถึงอารมณ์ในขณะนั้น แต่อาจไม่ใช่อารมณ์ภายในตัวเองที่แท้จริง.. ในยามช่วงเวลา ที่ต้องเสียใจเพียงชั่วคราว เราเลือกที่จะคุยกับเพื่อนออนไลน์ด้วยตัวหนังสือในกล่องแชท ที่เกิดเป็นความสัมพันธ์ผูกพันธ์อย่างรวดเร็ว จากความเข้าใจไปเองของเราว่ามันคือความจริงใจ โดยเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแค่คำปลอบโยนผ่านตัวหนังสือ มีความจริง มีผลประโยชน์อะไรแอบแฝงหรือเปล่า? หลายสิ่งอย่าง สภาพแวดล้อมที่หล่อหลอม มันอาจมีแรงที่มากพอ เปลี่ยนภายในตัวเราไปอย่างไม่รู้ตัว นึกได้อีกทีก็อาจถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว แม้แต่ตัวผมเอง ก็ยังเริ่มกลัวตัวเองเช่นเดียวกัน!!  เพจแค่คิดแล้วเขียน
คงจะดีหากได้เป็นเด็กอีกครั้ง
💚คงจะดีหากได้เป็นเด็กอีกครั้ง💚
 ในตอนเป็นเด็ก จิตวิญญาณเรามีความอิสระเสรี มีความรักและสันติสุขอย่างมากมาย เราเดินและวิ่งอย่างไม่ต้องระวังอะไรเราหัวเราะอย่างเต็มที่ ยิ้มอย่างจริงใจเรามีมิตรภาพให้กับทุกคนด้วยใจบริสุทธิ์เราสร้างความสุขด้วยตัวเราเองได้จากของเล่นที่เราชอบเรามีจินตนาการสุดเพ้อฝันไม่มีใครมาว่าเราพูดแสดงความรู้สึกไปโดยไม่ต้องคิด  แต่เมื่อกาลเวลายิ่งผ่านไปนานเท่าไร ยิ่งเรารู้สึกว่าเราเติบโตอายุมากขึ้นเท่าไร เราจะไม่กล้าเดินหรือวิ่งเพราะกลัวว่าถ้าล้มแล้วจะไม่มีใครมาช่วยหรือโดนซ้ำเติมเรายิ้มหัวเราะได้ไม่เต็มที่เพราะกลัวว่าคนอื่นจะคาดเดาความคิดเราได้เราไม่กล้าเอาของเล่นที่เคยชื่นชอบมาเล่นอีกแล้วเพราะกลัวคนอื่นจะบอกว่าเราไม่รู้จักโตเราไม่กล้าคิดจินตนาการทุกสิ่งที่ผิดไปจากหลักตรรกะเหตุผลของสังคมเราไม่กล้าพูดแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของเราออกไปเพราะกลัวคนอื่นจะเกลียดไม่รักเรา หัวใจสำคัญที่ทำให้เราไม่มีความอิสระและบริสุทธิ์เหมือนในตอนเด็กคือ "ความกลัว" เรากลัวว่าสังคมหรือคนอื่นจะมองเรา จะคิดกับเราอย่างไร เราอาจแคร์สิ่งรอบข้างมากเกินไป กฎเกณฑ์ต่างๆในสังคมวัฒนธรรมหล่อหลอมจนตัวเราอาจไม่ได้เป็นตัวเราอีกต่อไปแล้ว  คงจะดีหากเรามีมุมมองการใช้ชีวิตด้วย "ความรัก"ต่อตัวตนภายในของเราแทน เพราะในความรัก ย่อมไม่มี "ความกลัว" จงหวนคืนกลับมาสู่ตัวตนข้างในของเราที่แท้จริง เราจะพบกับจิตวิญญาณที่อิสระเหมือนตอนเด็กอีกครั้ง จิตวิญญาณมนุษย์เราถูกสร้างมาจากความรักของพระผู้สร้าง เมื่อถึงวาระเวลาที่เหมาะสม ทุกสิ่งจะได้หวนกลับคืนสู่ความรักที่เป็นนิรันดร์ เพราะทุกคนคือหนึ่งเดียวกัน We are oneness จงมีความรักที่บริสุทธิ์เหมือนเด็กต่อกันและกันเสมอ  และเมื่อเวลานั้นมาถึง เราจะมีอิสระทางวิญญาณอย่างแท้จริงจะได้เจอความรักและสันติสุขกลับคืนไปเหมือนตอนเด็กอีกครั้ง.. Write By heavy
เรามีอะไรอยากจะเล่าให้ฟัง
 💚เรามีอะไรอยากจะเล่าให้ฟัง💕 จากเหตุการณ์ใหญ่3ครั้งใน10ปี ในปี2016 เราประสบอุบัติเหตุรถยนต์ ชนแรงจนเสาไฟฟ้าหัก รถพังเสียหายแต่เรารอด ส่งผลกระทบกับญาติพี่น้องคนที่รักเราต้องช่วยเหลือในการซ่อมรถ ส่วนตัวเรานั้นเกรงใจมากและเรารู้สึกแย่กับตัวเองที่ต้องเป็นภาระให้คนอื่น หลังจากนั้นเราทบทวนชีวิต พยายามมีสติในการขับรถมากขึ้น เริ่มแสวงหาด้านจิตวิญญาน เชื่อว่าเราคงไม่เจออะไรที่หนักไปกว่านี้อีก แต่แล้วก็.. ..ในปี2017 เราได้เจอเหตุการณ์ใหญ่ในการทำงาน มีน้ำมันระเบิดในโรงงานตอนที่เรากำลังอบรมพนักงาน ได้เห็นลูกไฟใหญ่ด้วยตาตัวเองจังๆ ด้วยจรรยาบรรณในหน้าที่ทำให้เราเลือกที่จะไม่หนี แต่เลือกที่จะเข้าไปช่วยที่เกิดเหตุเพื่อดับเพลิง แม้จะน่ากลัวมาก แต่ก็ต้องกล้า เพราะถ้าจัดการได้ความเสียหายจะน้อยลง โรงงานรอบข้างจะปลอดภัยมากขึ้น (มีน้องคนนึงเสี่ยงตายเข้าไปปิดวาล์วน้ำมันที่มีโอกาสที่เปลวไฟจะย้อนเข้าถังไซโลเก็บน้ำมัน ไม่งั้นคงพินาศและข่าวใหญ่กว่านี้ ขอบคุณพระเจ้าที่น้องเขาปลอดภัย)  หลังจากเพลิงดับ ราชการส่วนต่างๆเรียกตัวเราไปสอบ ตำหนิและสั่งทำเอกสารตามกม.ต่างๆ รับหน้าเสื่อโดนต่อว่าแทนนายทุน ทั้งๆที่เพิ่งเข้าทำงานมา4เดือน เราพบว่าปัญหามันมาจากระบบวิศวกรรมในโรงงานจากการคอรัปชั่นในระบบที่เราได้รู้และมองปัญหาความปลอดภัยในอนาคตออก พยายามหาทางแก้ไขแล้วและตั้งใจจะย้ายบริษัทก่อนแล้วแต่ไม่ทัน เรื่องนี้ทำร้ายจิตใจเราหนักมาก😫เพราะในช่วงที่เราต้องเร่งทำเอกสารส่งราชการ เราต้องทำคนเดียว ทำสิ่งที่ต้องทำเอกสารตามกม. ที่ปกติต้องใช้เวลาต่ำๆ6เดือนถึงจะลงตัว เราถูกระบบบีบให้ทำให้ได้ในเวลาแค่7วัน มันเครียดมาก ทั้งจากงานและความน้อยใจในชีวิตที่ต้องเจอ แต่มันก็ผ่านช่วงนั้นไปได้ หลังจากนั้นเราก็แสวงหาด้านจิตวิญญาณมากขึ้นอีก เชื่อว่าเราคงไม่เจออะไรที่หนักไปกว่านี้อีก แต่แล้วก็..😁  ..ในปี2022 เรามีช่วงเวลาที่เราถือว่าพีคช่วงจิตวิญญาณส่วนตัวด้วย เราคิดว่าคงมีแต่สิ่งที่ดี ถ้าเจอคงไม่หนักไปกว่าที่เคยเจอมา แต่เราสุดท้ายเรากลับได้เป็นโรคหลอดเลือดสมองจากความดันโลหิตสูง(สโตรคโรคยอดฮิตที่ฉันได้เป็น ฮ่าๆ) ที่มีปัจจัยจากไขมันและความเครียดจากหลายเรื่องของชีวิตในช่วงเวลาช่วงนั้น ทำให้เราร่างกายพิการครึ่งซีก พูดไม่ชัดเหมือนเดิม จากคนที่แข็งแรงไม่เคยเข้าโรงพยาบาล จากคนที่ไม่เคยอยู่นิ่ง กระฉับกระเฉง จากคนที่เคยมีความสามารถในการพูดสอนบนเวที คนที่เคยสามารถเล่นดนตรีได้อย่างดี หากินกับงานดนตรีได้ คนที่เคยออกไปช่วยเหลือผู้อื่นได้ สุดท้ายต้องกลับตาลปัตรทุกอย่าง ต้องเฝ้ารอเวลาในการกลับไปเป็นเหมือนเดิมด้วยการฝึก ด้วยความหวังที่มี ที่ไม่คาดหวัง รอด้วยความสนุกสนาน ใช้ชีวิตในวันนี้แบบอยู่กับปัจจุบัน ส่วนคำที่ว่า "เราคงไม่เจออะไรที่หนักไปกว่านี้อีก" เราขอลืมมันไปเลยดีกว่า เพราะมันเป็นคำที่เราใช้ชีวิตอยู่กับอนาคต แต่ตอนนี้เวลานี้ คือปัจจุบัน เราสนใจแค่เวลานี้ ใช้ชีวิตไปให้มีความสุขพอ เพราะความสุขจะเกิดขึ้นจริง ก็เพราะเรานั้นต้องทั้ง ไม่ทุกข์ไม่สุขเวลาเจออะไร ก็แค่เฉยๆกับมัน  เพราะจะว่าไป คำว่า "นรก" สำหรับเรานั้น จากสิ่งที่เราเคยเจอ เราถือว่าเราได้ลงไปสัมผัสกับมันมาแล้ว ว่ามันทรมานและร้อนรุ่มเพียงใด มันคือช่วงเวลาที่เราเจอความทุกข์นั่นเอง ทุกข์มากก็เหมือนลงนรกไปลึกมาก ทุกข์น้อยก็เหมือนเราอยู่ขอบบนของขุมนรก เช่นเดียวกัน คำว่า "สวรรค์" เราก็ได้สัมผัสกับมันมาแล้วเหมือนกัน นั่นคือเวลาที่เราได้หัวเราะได้สนุกสนาน เวลาที่เรามีความสุขนั่นเองสวรรค์กับนรกของเรานั้น มันไม่ใช่สถานที่อีกต่อไป ไม่ต้องรอวันหมดอายุขัยของเราก่อนถึงจะได้เจอ สำหรับเรามันอยู่ใกล้และจับต้องได้เสมอ ไปได้ทุกวัน เพราะมันอยู่ภายในตัวเราเองเสมอ ทุกวัน ทุกเวลา 😊 สรุปที่ตัวเราได้บทเรียนชีวิตจากสิบปีหลังมานี่(ก่อนหน้าก็เจออะไรมาเยอะ) ก็คือว่า ทั้งทุกข์ทั้งสุข มันไม่มีคำว่าตลอดไปสำหรับทุกเรื่อง แม้เราจะแสวงหาจิตวิญญาณในสิ่งที่เราศรัทธาขนาดไหน เราก็ยังมีโอกาสได้เจอเรื่องหนักๆทั้งนั้น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหากเราตั้งสติพิจารณามัน เราจะเห็นว่า ทุกผลลัพธ์มันมีเหตุที่จับต้องได้เสมอ และชีวิตมันก็แค่ละครที่เป็นมายาคติ ในทุกช่วงเวลาย่อมมีทุกบทสคริปต์ปนดราม่ากันไป พอชีวิตเราได้ journey บนโลกจนครบเวลา เราก็แค่กลับไปที่ๆตัวเราจากมาแค่นั้นเอง 😘 ...ดังนั้นเราก็แค่ let it go!! ก็แค่อยากเล่าให้ฟัง By Heavy
เรื่องของคำถามและคำตอบ
🎈เรื่องของคำถามและคำตอบ🎈
 เคยไหมเวลาที่เราให้สิ่งของ ทำสิ่งใดให้ผู้อื่น เรามักจะชอบถามคำถามเกี่ยวกับความรู้สึกว่า "ชอบมันไหม" หรือ "ดีไหม" เราอาจตั้งคำถาม เพื่อได้รู้ว่าสิ่งของที่เราให้ หรือสิ่งที่เราทำ มันส่งผลอย่างไรกับเขา คำตอบที่เราได้รับโดยมากอาจเป็น "ฉันชอบมัน" หรือ "มันดีนะ" หลายครั้งอาจเป็นคำตอบที่เป็นความจริงจากใจ แต่หลายครั้ง คำตอบที่ได้ก็อาจเป็นแค่การตอบตามมารยาททางสังคม อาจตอบเพื่อให้เขาไม่เสียน้ำใจ ตอบเพื่อให้เขาไม่มองว่าเราไม่รักษาน้ำใจ ทั้งที่จริงคำตอบในใจเรานั้น มันอาจไม่ใช่อย่างที่เราพูดออกไปเลย😋ที่จะบอกก็คือว่า ทั้งคำถามและคำตอบที่เกิดขึ้น มันอาจไม่ใช่แรงจูงใจที่แท้จริง ที่เรานั้นตั้งคำถามและคำตอบ เพราะแรงจูงใจที่แท้จริงของผู้ถาม ก็อาจเป็นเพราะว่า ถามเพราะอยากได้คำตอบว่าชอบหรือดี เพื่อให้ตัวเองที่เป็นผู้ให้ รู้สึกดีในสิ่งที่ทำ อาจไม่ใช่เพราะว่าอยากรู้คำตอบจริงๆของผู้รับก็เป็นได้ (แต่หลายครั้งก็ยอมรับว่าเป็นคำถามจากใจห่วงใยจริงเช่นกัน มันมีพลังความจริงใจที่อยู่ในคำถามนั้น) เช่นเดียวกันกับคำตอบที่ตอบว่าดีหรือไม่ดี ก็อาจเป็นคำตอบที่ไม่ใช่คำตอบแท้จริงก็เป็นได้  ที่กล่าวมานี้ ก็แค่ให้เราเข้าใจในเรื่องของคำตอบที่เราได้ยิน ว่าอาจจะไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง ได้รู้ว่าการที่เขามีคำตอบว่า "ชอบนะ" "ดีนะ" "โอเคนะ" "สบายดี" มันอาจไม่ได้สื่อถึงว่า ภาวะหรือสิ่งต่างๆที่เขาได้รับได้เจออยู่ ความจริงมันเป็นไปตามที่เขาตอบ เมื่อประสบการณ์ชีวิตทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น ความรู้สึกของเราจะเข้าใจผู้อื่น ความรู้สึกเราจะละเอียดอ่อนมากขึ้น เราจะเข้าใจในหลายเรื่องของชีวิต ทั้งของเราเองและคนอื่น ว่าเราทุกคนอาจคิด พูด กระทำสิ่งใด ไม่ได้เป็นไปตามข้างในใจที่เราต้องการแสดงออก✌เหตุผลที่แท้จริงก็อาจเป็นเพราะสิ่งที่ดี ก็คือการที่เรารักผู้อื่น เราจึงตั้งคำถามและคำตอบกับคนอื่นอย่างจริงใจ หรือบางครั้งคำถามและคำตอบนั้น มันเกิดขึ้นเพราะเหตุผลบางอย่าง ที่อาจทำให้ได้ประโยชน์ หรือเสียผลประโยชน์กับเรา หรือก็แค่ไม่อยากให้ใครได้รู้ความรู้สึกภายใน ที่อาจทุกข์หรือสุขอยู่ ก็แค่นั้น แต่จริงๆเป็นไงใครจะรู้นอกจากตัวคุณเอง เมื่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเรานั้น ก็คือการเรียนรู้คำว่าชีวิตการเติบโตทางความสัมพันธ์ ที่ทุกคนมีเวลาเรียนรู้กับมัน เวลาชีวิตบางคนสั้นบางคนยาว 🎗เพราะทั้งหมดนั้น มันก็แค่กระบวนการในการใช้ชีวิต เรียนรู้มันไป ก่อนจะหมดเวลา ก็แค่นั้น.. โดย แค่คิดแล้วเขียน 
ระหว่างทางได้อะไรมากกว่าจุดหมาย
🛵ระหว่างทางได้อะไรมากกว่าจุดหมาย🚀
 นึกถึงตอนที่ต้องนั่งรถไปที่ไหนสมัยก่อน ที่ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ บางทีมันก็คือสิ่งที่ดี เพราะบางทีผมพกหนังสือไปอ่าน หรือฟังเพลงด้วยwalkman พอเบื่อก็อาจเริ่มคุยสนทนากับคนอื่นๆที่นั่งใกล้กัน ได้เรียนรู้ชีวิต ทักษะของแต่ละคน หลายอย่างเอามาปรับใช้ในชีวิตตัวเองได้  บางทีการที่เราจะไปถึงที่หมายสักแห่งหนึ่ง ความสนุกมันไม่ใช่เมื่อเราไปถึงที่หมาย แต่มันคือสิ่งที่เราได้รับเรียนรู้มา ระหว่างทางก่อนจะถึงที่หมาย ชีวิตเป็นสิ่งที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อน ถ้าชีวิตคุณผ่านอะไรมาเยอะ จึงจะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ดี การเรียนรู้ที่ดีที่สุด ไม่ใช่การเรียนรู้จากคนอื่น แต่คือการพบเจอด้วยตัวเอง จึงจะเข้าใจได้มากขึ้น Cr..admin แค่คิดแล้วเขียน
|
Heavystrokeman
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] �ทุกสิ่งที่อยากบอก ทุกสิ่งที่เรารู้ ทุกความสุนทรีย์ของโลกใบนี้� All Blog
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
