Bloggang.com : hamjujang - ร่วมไว้อาลัย...การจากไปของโอเลี้ยง

ร่วมไว้อาลัย...การจากไปของโอเลี้ยง

วันอาทิตย์ที่ 1 ตุลาคม 2549 เป็นวันที่โอเลี้ยงได้ลืมตาดูโลกเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่ได้ป่วยมาเป็นเวลานานหลายเดือน เสียดายที่ไม่ได้ไปดูใจโอเลี้ยงในวันสุดท้าย
ย้อนหลังไปเมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว
......วันนั้นโอเลี้ยงถูกจับใส่กรงนกมาปล่อยไว้หน้าบ้าน พอดีเราเพิ่งกลับจากมหาลัยก็เลยเจอโอเลี้ยงอยู่ในกรงหน้าบ้าน ...แวบแรกเห็นตัวอะไรสีดำ ๆ ตัวเล็ก ๆ แล้วขนก็ถูกกร่อนจนแหว่ง ๆ นึกสงสารก็เลยยกกรงอันนั้นเข้าบ้าน
แต่ว่าไม่มีใครสนใจโอเลี้ยงเลย.......
คืนนั้นเราก็เลยแอบเอาผ้าขนหนูของเราที่ไม่ได้ใช้แล้วใส่เข้าไปในกรงที่เจ้าหมาตัวนั้นอยู่ เพราะคิดว่ามันนั่งอยู่บนเหล็กเป็นซี่ ๆ คงจะเจ็บก้นน่าดู
เช้าวันต่อมา ..ก็ยังไม่มีใครสนใจมันอีก คราวนี้แม่ก็เอาเจ้าลูกหมาตัวนั้นออกมาจากกรงให้กินข้าวกินน้ำ ด้วยความสงสารก็เลยบอกเจ้าหมาตัวนั้นว่าจะเลี้ยงก็ได้ แล้วมันก็เลยเดินเข้ามาเลียที่เท้าของแม่ (เหมือนกับมันฟังภาษาคนได้และจะบอกว่าขอบคุณ) มันก็เลยได้ชื่อว่าโอเลี้ยงนับแต่วันนี้เป็นต้นไป

....โอเลี้ยงวันที่มาที่บ้านอายุได้ประมาณ2-3เดือน ตัวเล็ก ๆ มาก เป็นพันธุ์พุดเดิ้ลกลาย ๆ สีดำสนิด ขนโดนตัดออกไม่เป็นทรง แถมก้นมันก็เป็นแผลลึกเพราะว่ามันคงจะถูกขังอยู่ในกรงมาตลอด จนแผลเริ่มเน่าและบวม
....วันนั้นแม่ก็เลยต้องพาโอเลี้ยงไปหาหมอ(คลินิคแถวบ้าน) แล้วก็ได้ฉีดยากันบางทะยัก 1 เข็ม (เราจำได้ดี)

...เพราะที่บ้านไม่เคยได้เลี้ยงลูกหมาพันธุ์เล็ก ทุกคนในบ้านก็เลยรักโอเลี้ยง ...โอเลี้ยงไม่เคยโดนตีเลย...

...ตลอดเวลาที่ผ่านมาโอเลี้ยงเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน แม้กระทั่งคนที่มาซื้อของแถวบ้านก็ยังรักโอเลี้ยงจนคนแถวบ้านตั้งชื่อร้านว่า "ร้านโอเลี้ยง"

...โอเลี้ยงเป็นหมาที่เจียมตัว มารยาทดี ไม่เคยนอนเกะกะขวางทาง ไม่ตะกละกิน ไม่เคยอึในบ้าน และข้อดีอีกมากมาย อย่างไม่น่าเชื่อ....

...โอเลี้ยงป่วยมาหลายเดือน พักหลัง ๆ ไม่ค่อยกินข้าว ทำให้ผอมลงเรื่อย ๆ จะเหลือแต่กระดูก วัน ๆ แม่จะต้องคอยป้อนนม ไปหาหมอก็บอกว่าเป็นโรคชรา ต้องคอยเอาใจถึงจะยอมกินข้าว...

....หลังจากที่เราได้ย้ายออกมาจากบ้านแม่แล้ว ทุกครั้งที่เรากลับบ้าน โอเลี้ยงก็จะมาคอยต้อนรับที่หน้าบ้านทุกครั้ง และจำเราได้ทุกครั้ง และโอเลี้ยงทำท่าดีใจและคอยนั่งอยู่ใกล้ ๆ ไม่ไปไหน ถึงแม้จะมีคนอยู่มาด้วยโอเลี้ยงก็ไม่เคยสนใจคนอื่นเลย แม่บอกว่าโอเลี้ยงมันเป็นหมากตัญญู รู้คุณเพราะถ้าวันนั้นเราไม่พาโอเลี้ยงที่อยู่ในกรงเข้าบ้าน โอเลี้ยงก็คงไม่ได้อยู่ในบ้านเราแล้ว โอเลี้ยงก็คงจะรู้คุณเลยรักเรามากเป็นพิเศษ....

...เราไม่คิดว่าโอเลี้ยงจะไปเร็วขนาดนี้ เราไม่ได้กลับบ้านแม่แค่ 6 วัน โอเลี้ยงก็จากไปแล้ว ...จากไปโดยไม่มีวันกลับมาอีก...เสียใจที่ไม่ได้เห็นโอเลี้ยงเป็นครั้งสุดท้าย...

...แม่บอกว่าครั้งสุดท้ายก่อนโอเลี้ยงไปมันทรมานมาก ...

..ขอไว้อาลัยให้กับโอเลี้ยงและขอให้ไปสู่สุคติตลอดกาล...

รักโอเลี้ยง.....

Create Date : 05 ตุลาคม 2549

Last Update : 5 ตุลาคม 2549 1:03:46 น.

6 comments

Counter : 535 Pageviews.

เสียใจด้วยนะค่ะ ขอให้โอเลี้ยงไปสู่สุขคตินะค่ะ

โดย: VaLovE

วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:1:38:55 น.

ขอให้โอเลี้ยงไปสู่สขคติค่ะ

โดย: Picike

วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:1:56:56 น.

ขอเเสดง ความเสียใจกะโอเลี้ยงด้วยนะคะ เราก็เลี้ยงสุนัขเราเข้าใจดี ว่าเวลาเขาไม่สบาย เรารู้สึกทรมาณเเค่ไหนพูดเเล้ว ก็คิดถึง เจ้าบอย ของเราเหมือนกัน..

โดย: ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ (ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ

) วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:2:56:46 น.

ขอให้โอเลี้ยงไปสู่สุขคติ

หมาเราที่เมืองไทยก็ชื่อโอเลี้ยงค่ะ ตอนนี้ก้ครบ 9 ขวบแล้ว สุขภาพก็น่าเป็นห่วงเหมือนกัน ตัวนั้นเค้าก็นิสัยดี น่ารัก มารยาทดีมากๆๆๆๆๆๆๆ

ขอให้โอเลี้ยงของคุณ จขบ. ไปสบายๆ ไปอยู่ในที่ ที่สบายมากๆๆนะคะ

โดย: miss Florence in Venice

วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:6:24:35 น.