สิ่งดีๆ ที่ซ่อนอยู่ระหว่างทาง... โดย นาฬิกาลืมเวลา
Group Blog
 
All Blogs
 
นาฬิกาลืมเวลา



วันหนึ่งที่เงียบสงบ
ฉันยืนนิ่งและมองไปรอบๆ
ไม่มีอะไรเคลื่อนไหว
ทุกอย่างนิ่ง
เงียบ...

แต่ฉันเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่ง
ที่กำลังเคลื่อนที่
ฉันเห็นมัน
มันเคลื่อนผ่านตัวฉันไป
มันคืออะไร...

ฉันยืนดู
มันมีอยู่มากมาย
ตัวแล้วตัวเล่าที่ผ่านไป
มันไม่เคยหยุด
จังหวะของมันมั่นคง
สม่ำเสมอ
ฉันเอื้อมมือไปคว้า
แต่ไม่เคยจับมันได้เลย

ฉันเริ่มออกวิ่งตามมันไป
แต่มันก็วิ่งไปเช่นกัน
ฉันวิ่งเร็วขึ้น จนตามทัน
แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็จับมันไม่ได้
ฉันเหนื่อย
ฉันหยุด
มันหัวเราะและหนีฉันไปอีกครั้ง

ฉันปล่อยให้มันวิ่งไป
ไม่เดือดร้อน
เพราะขณะที่ตัวหนึ่งวิ่งจากไป
ตัวอื่นก็จะวิ่งเข้ามาใหม่
มันวิ่งมาเรื่อยๆ
เรื่อยๆ...

แต่ฉันนึกขึ้นได้ว่า
ถ้าวันหนึ่งมันหมดไปละ
ฉันจะทำอย่างไร
ฉันไม่แน่ใจว่าวันนั้นจะมาเมื่อไร

ฉันจึงออกวิ่งอีกครั้ง
แต่ไม่นานฉันก็หยุด
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
มีวิธีให้ฉันวิ่งตามมันได้ตลอด
หรือมีวิธีหยุดมันได้บ้างไหม

ฉันนั่งดูมันผ่านไป ผ่านไป และผ่านไป
เวลาฉันมีความสุข มันก็เคลื่อนที่เร็ว
เวลาฉันมีความทุกข์ มันก็เคลื่อนช้า
ฉันไม่เข้าใจมันเลย

พวกมันวิ่งผ่านฉันไปเรื่อยๆ
เรื่อยๆ...
ฉันรู้ว่าวันหนึ่งพวกมันต้องหมดไป
ฉันจึงหาวิธีรู้จักพวกมันมากขึ้น
ในที่สุดฉันก็สร้างสิ่งที่เรียกว่า “นาฬิกา”
สิ่งนี้สามารถจับพวกมันได้

ฉันเริ่มลองใช้
มันได้ผล
ฉันรู้ว่าพวกมันเหลือมากน้อยแค่ไหน
ฉันจะได้รู้ว่าฉันจะได้เจอพวกมันอีกนานแค่ไหน

หลังจากนี้ฉันก็คอยดูนาฬิกา
ฉันนั่งจ้องนาฬิกา มองดูพวกมันวิ่งผ่านไป
ฉันรู้ว่าวันนี้พวกมันจะมากันกี่ตัว
และเหลืออีกกี่ตัว
โดยที่ไม่ต้องกังวลว่ามันจะหนีฉันไป

ฉันเอาแต่จ้องนาฬิกา
จ้องนาฬิกา
จ้อง
และจ้อง...
จนฉันกลายเป็นคนจับจด
กลัวว่าพวกมันจะหนีหายไป
ในที่สุดฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเลย
พวกมันกลับหัวเราะฉันยิ่งกว่าเดิม

วันหนึ่ง ฉันตัดสินใจเลิกมองนาฬิกา
แล้วออกไปวิ่งเล่น
กลับมานอนหลับ
แล้วออกไปวิ่งเล่น
แล้วกลับมานอนหลับอีก

ฉันมีความสุข
จนลืมพวกมันไปเลย
ฉันเหลือบมองนาฬิกา
ไม่ใส่ใจกับมันมากนัก
นอกจากจะใช้เตือนตัวเอง
ว่ายังจะได้ออกไปวิ่งเล่นแบบนี้อีกนานแค่ไหน

น่าแปลกที่พอฉันไม่สนใจมัน
ฉันกลับสนิทกับมันมากขึ้น
ทุกครั้งที่กลับมาจากวิ่งเล่น
มันจะยิ้มให้ฉัน
ทุกครั้งที่นอนพัก
เมื่อตื่นขึ้นมา มันก็ยิ้มให้ฉัน

ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่า
จะอยู่กับพวกมันอย่างไร
บางครั้งฉันออกวิ่งไปพร้อมกับมัน
บางครั้งฉันนั่งดูให้มันวิ่งผ่านไป
บางครั้งฉันลืมมัน
แต่ฉันเข้าใจมัน

ฉันขอตั้งชื่อมันว่า “เวลา”
เพราะมันคอยจะ “ลา” จากไปเสมอ
แต่ฉันไม่รู้สึกกลัว
ฉันพร้อมที่จะอยู่ร่วมกับมัน
เรียนรู้นิสัยของมัน
และอยู่กับมันจนวันสุดท้ายที่มันจากฉันไป

ฉันไม่ให้มันมาบังคับชีวิต
แต่ฉันใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับมัน
นาฬิกาเองก็ไม่ใช่เครื่องกำหนดชีวิต
แต่มันคือเครื่องเตือนให้ฉันรู้ว่า
ฉันจะได้เจอกับเวลาน้อยลงเรื่อยๆ

ถ้าคุณได้พบกับเวลา
ลองทักมายมันดูสิ
ไม่ว่าคุณจะวิ่งตามมัน
หรือปล่อยให้มันวิ่งผ่านไป
จำไว้ว่าคุณมีมันอยู่ด้วยเสมอ

“เวลาของชีวิตไม่ยาวนานเลยสัดนิด
แต่เวลาของชีวิตก็ไม่สั้นอย่างที่คิด”

ขอให้มีความสุขกับเวลากันนะ

--------------------------------------------

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชื่อของผม ผมเป็นคนให้ความสำคัญกับเวลามาก หลายสิ่งในชีวิตต้องขึ้นอยู่กับเวลา การกระทำหลายอย่างคำนวณสิ่งที่ได้กับเวลาที่เสียไป จนทำให้บางครั้งผมอยากไม่ใส่ใจมันบ้าง อยากมีชีวิตที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับตัวเลข 24 ชั่วโมง 60 นาที 60 วินาที เป็นนาฬิกาที่ลืมเวลา...




Create Date : 17 มกราคม 2552
Last Update : 18 มกราคม 2552 22:04:45 น. 8 comments
Counter : 364 Pageviews.

 
สวัสดีครับ
เรื่องแรกของ bloggang
ชื่อเรื่องเป็นชื่อเดียวกับชื่อที่ผมใช้ในงานเขียนด้วย
นาฬิกาลืมเวลา...
บางครั้งเราก็อยากลืมเวลานะครับ


โดย: sesame man วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:17:06:55 น.  

 
ถูกต้อง

นาฬิกาตาย กะ ลืมเวลา อยู่ในช่วงแห่งการเดียวดาย

เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จ๊ะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:20:34:34 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ยินดีต้อนรับสู่บล็อกนะคะ
แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกัน
อ่านที่คุณเขียนแล้วก็บอกตัวเอง
เป็นคนที่รักษาเวลาแต่ไม่ค่อยใส่ใจว่ามันจะเป้นอย่างไรเลยค่ะ
คือยังไงล่ะ ทำทุกเวลานาทีให้มีค่าที่สุดน่ะคะ


...มาหาดใหญ่เมื่อไหร่อย่าลืมลองแวะชมบรรยากาศตลาดน้ำนะคะ


โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:21:31:21 น.  

 
เป็นคนตรงต่อเวลา รักษาเวลาจนบางครั้งก็อยากลืมเวลาไปบ้างเหมือนกันค่ะ..

เขียนได้ดีจังเลย


โดย: เยี่ยมรุ้ง วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:12:09:36 น.  

 
เขียนได้ดีอ่านเพลินเลยค่ะ

ยินดีด้วยกับบล็อกแรก ณ บล็อกแกงค์น่ะค่ะ

ปกติก็เป็นคนตรงต่อเวลาน่ะค่ะ
แต่วันไหนที่ไม่ยึดติดเวลา ลืมมองนาฬิกา
วันนั้นจะมีความสุขมาก ๆ เลยหล่ะค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปคุยที่บล็อก ยินดีที่รู้จักค่ะ


โดย: บ้านดินริมสวน วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:16:11:27 น.  

 


..


เวลาไม่เคยคอยใคร
เมื่อไหร่ที่เราวิ่งตาม
..... มันจะวิ่งหนี ...
เมื่อไหร่ที่เราหยุดนิ่ง
..... มันจะผ่านเลยเราไป ......


เมื่อไหร่ที่เราโหยหา ..
เวลาเก่า .. เก่าจะไม่ย้อนกลับมา



ยินดีต้อนรับสู่บล๊อกแก็งค์ค่ะ .. ^.^


..


โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) วันที่: 18 มกราคม 2552 เวลา:17:24:45 น.  

 
บางทีก็อยากให้นาฬิกาเดินเร็วๆ บางทีก็อยากให้ช้า
บางทีก็อยากให้หยุดนิ่ง



โดย: หญ้าหนวดแมว วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:21:56:33 น.  

 
ถ่ายภาพได้สวยจังเลยค่ะ เข้ากับเนื้อหาที่เขียนด้วย ละเมียดละไมจริงๆค่ะ


โดย: plenaka วันที่: 25 มกราคม 2552 เวลา:20:11:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

sesame man
Location :
นนทบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add sesame man's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.