เรื่องนี้เป็นเรื่องจากปลายปากกา“โม่เหยียน” โปรยเล่มนี้ค่อนข้างที่น่าสนใจค่ะพล็อตเริ่มแรกเปิดมาคือพระเอกของเราต้องรับคำแต่งงานโดยไม่เต็มใจแน่นอนค่ะ...การแต่งงานเป็นไปไม่ราบรื่นนักเพราะพระเอกเกลียดการบังคับที่สุดรวมไปถึงจังหวะที่เจอกันนางเอกหน้าตาอัปลักษณ์เพราะถูกพิษราคะอันเนื่องจากความงามดั่งดอกเถาในยุทธภพเป็นเหตุจนตัวเองต้องใช้พระเอกเป็นยาถอนพิษนี่แหละค่ะสรุปกลายเป็นว่าพระเอกก็ร้ายใส่นางเอกเราตลอด แต่ๆๆเรื่องนี้ไม่ได้ดราม่าชีวิตรันทดนะคะ เพราะนางเอกเราไม่ได้โศกเศร้าอะไรเลยค่ะนางรอให้ตัวเองหายดีเพื่อจะไปจากพระเอก แถมนางยังแอบออกไปเที่ยวนู้นดูนี่เอาคืนพระเอกเราเจ็บแสบเช่นเดียวกัน 555

เรื่องนี้จุดพีคอยู่ที่พระเอกเห็นนางเอกในหน้าตาจริงๆอาบน้ำ หลังจากนั้นมารยาชายก็รุกค่ะ พยายามพิสูจน์ให้ได้ว่านางเอกคือคนๆเดียวกับคนที่เห็นตอนอาบน้ำวันนั้น แต่จะมีรึที่จะรับง่ายๆจนในที่สุดยังไม่ทันจะเข้าใจกันดีก็มีตัวร้ายเข้ามาแทรกกลางฝ่ายนางเอกนู้นก็ใช่จะร้องห่มร้องไห้เสียใจที่ไหน ไปเลยค่ะ...หนีไปง่ายๆอย่างนั้นเลย เอาพระเอกไปต่อไม่ถูก 555 ถึงฝ่ายพลิกบทบาทตามง้อสาวบ้างก็คราวนี้แต่ก็งานหนักหน่อยนะคะ ก็ใครใช้ให้ไปกลั่นแกล้งคุณเธอตอนที่ยังเป็นอนุภรรยาอยู่ล่ะฮิฮิ

สรุปเรื่องนี้นางเอกค่อนข้างน่าเห็นใจนิดหน่อยค่ะเพราะทุกคนที่เข้ามาล้วนแต่เข้ามาเพราะความงามอ่านจบแล้วก็ยังคิดอยู่เลยว่านี่ถ้าพระเอกไม่ไปเห็นตอนอาบน้ำนั่นแล้วจะยอมใกล้ชิดนางขนาดนั้นหรือเปล่านะ?แต่เป็นข้อติที่ให้อภัยได้ เพราะตอนหลังพระเอกน่ารักมากๆเอาเป็นว่าเรื่องนี้ดราม่าในระดับกลางๆ ในช่วงแรกช่วงหลังจะค่อนข้างมุ้งมิ้งเยอะเพราะพระเอกหลงใหลชนิดที่เสนอตัวเข้าอ่อยแบบเนียนๆเต็มที่ ทำทุกอย่างให้นางเอกเห็นว่ารักนางเอกเพราะเป็นนางไม่ใช่เพราะเป็นสาวงามเทพธิดาดอกเถาค่ะ อ่านได้เรื่อยๆแต่ไม่ขนาดอยากกลับมาอ่านซ้ำ เหมือนจะไม่ใช่แนว ไม่ชอบที่พระเอกมองและทำท่ารังเกียจนางเอกในรูปอัปลักษณ์ในตอนแรกทำนองตบหัวแล้วลูบหลังอะไรแบบนี้