ไปเรียนเมืองจีน หนีห่าว สิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ 1 ปี ของกระผมในเมืองจีน อยากรู้ว่าเป็นยังไงไปดูกันเลยครับเมืองที่ผมไปชื่อว่า ต้าเหลียน (大连 Dalian) เป็นเมืองซึ่งอยู่ในทางตอนเหนือของประเทศจีน ห่างจากปักกิ่งประมาณ 10 ช.ม. โดยรถไฟ ภูมิอากาศ นั้น ถ้าเป็นหน้าร้อนอากาศก็เหมือนกรุงเทพ นี่ละ แต่หน้าหนาว ซึ่งจะมีช่วงเวลาค่อนข้างนาน ตั้งแต่ราวๆเดือนตุลาคมถึงมีนาคม อากาศจะหนาวมาก ซึ่งอุณหภูมิต่ำสุด ช่วงเดือนมกราคมอยู่ประมาณ -10 c ต้าเหลียนจะไม่ค่อยมีฝนตก หิมะก็ไม่ค่อยมาก ส่วนมากฟ้าจะใส แต่ถ้าเป็นช่วงหน้าหนาว ถ้าฟ้ายิ่งใสมากเท่าไร คุณเอ๋ย หนาวโค-ตะ-ระ เลยครับ สาเหตุที่เลือกเมืองนี้เป็นจุดเริ่มต้นในการเรียนภาษาจีนก็เนื่องจาก คิดว่าเมืองชื่อดัง ที่เป็นที่รู้จักโดยส่วนใหญ่ อาทิเช่น ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ นั้นคงจะต้องได้พเบเจอกับเพื่อนคนไทยมากมาย ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจเพื่อนคนไทยนะอย่าเข้าใจผิด แต่ผมคิดเอาเองว่า การจะเรียนภาษาต่างประเทศให้ได้ดี นั้น หนึ่ง ตัวเราต้องตั้งใจ ห้ามพูดภาษาไทยหรือพยายามพูดให้น้อยที่สุด สอง สภาพแวดล้อมเอื้ออำนวยต่อการเรียนภาษา เมื่อพิจารณาข้อหนึ่งแล้ว จากการที่ผมคบกับเจ้าเบิ้มมันมายี่สิบกว่าปี ผมรู้ตัวดีว่าคงไม่สามารถควบคุมตัวเองให้ทำได้ขนาดนั้น จึงเน้นไปที่ข้อสอง คือหาเมืองที่มีคนไทยน้อยๆ หรือไม่มีเลยยิ่งดี เพื่อจะได้ไม่ต้องใช้ภาษาไทยมาก ^_^ ก็เลยมาลงเอยที่ "ต้าเหลียน" นี่เอง ราวๆ พุทธศักราช 2545 หลังจากหาข้อมูล และติดต่อกับ Agency เรียบร้อย (www.thai2china.com) กระผมก็ออกเดินทางในเดือนกันยายน มีเพื่อนๆมาส่งมากมาย สามารถ ดูรูปได้ที่ My Portfolio ครับ ด้วยความซวยหรือเหตุอันใดก็ไม่รู้ วันออกเดินทาง ดันเป็นไข้หวัดซะงั้น ทั้งไอ ทั้งน้ำมูกไหล หัวหูตื้อไปหมด ผมมีทฤษฎีอันหนึ่งที่มาจากประสบการณ์ตรงมาบอกคือ ทฤษฎี " หวัดแดก อย่าแบกสังขารขึ้นเครื่อง (ถ้าไม่จำเป็น)" โห ฟังดูย้าวยาว จริงๆแล้วๆไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่า ถ้าเป็นหวัดอยู่อย่าขึ้นเครื่องบินเลยถ้าไม่จำเป็น เพราะอะไรงั้นหรือ ลองนึกภาพตามสิครับเวลาเครื่องบินเพิ่มระดับหรือลดระดับ มันจะมีการเปลี่ยนความกดดันอากาศใช่มะ ห้ามเถียง เพราะอาจารย์วิทยาศาสตร์ ป.6 สอนมางี้อะ ทีนี้พออยู่บนเครื่องสิ่งหนึ่งที่ร่างกายเราต้องทำคือ พยายามกลืนน้ำลาย หรือหาวเพื่อปรับสภาพแรงดันในหูให้ใกล้เคียงกับภายนอกมากที่สุด ที่นี้ดันเจือกเป็นหวัด หูมันอื้อ เหมือนมีน้ำอยู่ในหูตลอดเวลา ทีนี้กลืนน้ำลายให้ตาย แรงดันในหูมันก็ไม่ยอมปรับอะดิ ผลเป็นไง ปวดหู ชิ หัย เหมือนหัวหูจะระเบิด โทษใครก็ไม่ได้ ดันทะลึ่งเป็นหวัดเอง อ้าว จะพูดเรื่องเมืองจีนไหงออกมานอกเรื่องไกลขนาดนี้ได้หว่า เอ้า !!!! กลับมาๆ ขึ้นเครื่อง สายการบินอะไรดี การบินไทยดิ เราคนไทยเชื้อสายจีน (เกี่ยวมั้ยเนี่ย) ต้าเหลียนเป็นเมืองไม่ใหญ่ คนไทยไม่ได้ไปเยอะ เลยไม่มี Direct Flightต้องไป เปลี่ยนเครื่องที่ เพ็คกิ้ง หรือ เป่ยจิง หรือ ปักกิ่ง นั่นแหละ (จะ 11 ร.ด. เขียนเยอะๆทำไมฟะ) ใช้เลาประมาณ 5 ชั่วโมงจึงมาถึงสนามบินนานาชาติปักกิ่ง และด้วยความที่พี่ Agent เลือก Flight ในประเทศที่จะต่อไปต้าเหลียนได้น่าตบกระโหลกมาก มีเวลาวิ่งไปเปลี่ยนเครื่องแค่ ชั่วโมงนิดๆ งานนี้ก็วิ่ง bottom point เดะ อ๊ะๆๆ งงอะ ก็วิ่งตูดชี้ไงโว้ย ฮ่าฮ่า เปลี่ยนเป็น Eastern China Airline ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงก็มาถึงเมืองต้าเหลียนสักที มาถึงก็มีเหลาซือ(แปลว่าอาจารย์) มารับโดยรถของมหาวิทยาลัย เอ๊ะยังไม่ได้บอกว่ามหาวิทยาลัยที่ไปเรียนนะชื่อ Dalian Foreing Language University หรือชื่อในภาษาจีนก็คือ Dalian waiguo yu xueyuan....ต้าเหลียนไว่กั๋วหวี่เสวย่วน .......มหาวิทยาลัยนี้จะสอนแต่วิชาภาษาศาสตร์เท่านั้น คือมันเป็นวิทยาลัยสอนภาษาของคนจีนนั่นเอง มีสอนตั้งแต่ English, Korean, Japanese, Russian etc. โดยในส่วนที่ผมไปเรียนจะสอนภาษาจีน ซึ่งก็จะเปิดสอนสำหรับชาวต่างชาติที่ไม่ใช่คนจีนเท่านั้น หรือเรียกว่า Han Xue yuan (แผนกภาษาจีน)   Create Date : 28 มกราคม 2550     7 comment Last Update : 28 มกราคม 2550 23:27:30 น.     Counter : 605 Pageviews.   Share Tweet