Bloggang.com : somm_ZA - วันที่ฉัน...ต้องผ่าตัด # 2

วันที่ฉัน...ต้องผ่าตัด # 2

คืนแรกหลังจากที่ผ่าตัดใหม่ๆนั้น เป็นความรู้สึกที่ยากจะลืมจริงๆ มันเจ็บรวดร้าวไปทั้งร่าง แม้ว่าที่เค้าเลาะออกไปจากเรา ก็มีแค่มดลูกเท่านั้น แต่ก็นั่นแหละ มันคือการสูญเสียอวัยวะชิ้นหนึ่งในร่างกายเรา ต่อไปนี้เราก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

..............นอนนิ่ง ตัวตรง แถมมีสายน้ำเกลือ และต่อท่อปัสสาวะออกมาข้างนอกโดยไม่ต้องลุกไปฉี่ ตัวเรานั่นก็ไม่กล้าขยับใดๆทั้งสิ้น ด้วยมันรวดร้าวไปหมด แม้จะปวดเมื่อยอย่างสุดแสน ก็ได้แต่ยกเข่าชันบ้าง ราบบ้าง ลองพลิกตะแคงดู โอย มันเจ็บจี๊ดไปทั้งช่องท้อง และรำคาญสายโยงยางต่างๆอย่างที่สุด อยากกรี๊ดออกมาดังๆแต่เกรงใจเตียงข้างๆ สติยังมี ได้แต่สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ และออกเสียงคราง ครางจริงๆ ว่าโอยยย โอยย ก็พอให้คลายเครียดและคลายเจ็บลงบ้าง

.............. พยาบาลก็ดีนะ เข้ามาดู มาถามว่าปวดไหม เราบอกว่าปวดมาก จะตายอยู่แล้ว นางก็บอกอดทนหน่อยนะ จะฉีดยาให้ แล้วก็เดินตัวยาอะไรสักอย่างลงในสายน้ำเกลือ ตาหนักอึ้งขึ้นมาทันทีและรู้สึกร้อนจนถีบผ้าห่มทิ้ง จากนั้นก็นอนหลับไปได้สักพักนึง น่าจะสองสามชั่วโมง เพราะฤทธิ์ยา แต่พอหมดเอาใหม่อีก แต่ไม่กดเรียกพยาบาล ร้องครางโอย โอย อยู่อย่างนั้นจนรุ่งเช้า มันช่างทรมาณดีเหลือเกิน

..............เช้าวันแรกก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไร แม่กับอันเดรมาถึงตอนสิบโมงกว่า พอเห็นหน้าสองคนค่อยมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง รู้สึกว่าความเจ็บน้อยลงไปนิดหนึ่ง และได้พูดคุยเล่าเรื่องต่างๆกันบ้างก็พอเพลิดเพลินดี อีกคนที่ดีมากๆคือพี่แป๊ว ลูกค้า ก็ไม่รู้ว่าแกรักอะไรเรามากมาย มาเยี่ยมทุกวัน ซื้อดอกไม้มาให้ห้องสดชื่น การได้ดอกไม้เวลาป่วยมันดีแบบนี้นี่เอง ดีกว่าของกินอีกนะ เพราะวันแรกนี่เรายังกินอะไรไม่ได้

..............คือนอกจากความเจ็บร่างกายภายในแล้ว ภายนอกนี่ก็หมดสภาพสุดๆ เพราะน้ำท่าไม่ได้แตะ และไม่ตกถึงท้อง นอนให้น้ำเกลือแซ่วอยู่ หิวเจียนตาย แสบท้องสุดๆ ตอนเย็นดีใจมากพยาบาลมาบอกว่า ถ้าหมดน้ำเกลือจะให้ทานอาหารเย็น ตอนเย็นก็ได้ทานจริงๆเป็นโจ๊กมาเลย พี่แป๊วก็ดีใจหาย นอกจากจะเช็ดตัวให้เราแล้ว ยังป้อนโจ๊กอีก บดหมูเป็นชิ้นเล็กๆ กินไปได้สามสี่คำก็รู้แล้วว่า การได้กินหลังผ่าตัดนี่มันก็ทรมานไม่ใช่เล่น เพราะท้องนี่มันก็ดีนะ รับอาหารได้ ไม่อาเจียนเลย แต่อวัยวะภายในใกล้มดลูกที่ถูกเฉือนออกไป ก็คือกระเพาะและลำไส้ พอมันทำงาน มันก็เหมือนเอามือไปถูแผลสดๆนั่นแหละ ทั้งแสบทั้งปวด ปั่นป่วนไปหมด อธิบายไม่ถูกเลย นับแต่นั้นก็รู้เลยว่า อีกนานกว่าจะได้อร่อยกับอาหาร

..............และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ ร้องครางอยู่บนเตียงคนเดียว ได้ยาแก้ปวดไปเข็มหนึ่งพอหลับสองสามชั่วโมง หลังจากนั้นก็ครางกันเอาเอง สูดลมหายใจเข้าออก ทำสมาธิ เป็นสมาธิที่แข็งกล้าฝ่าฟันทั้งความเจ็บปวด ความน่ารำคาญของอุปกรณ์ต่างๆโดยเฉพาะสายฉี่เนี่ย และความเมื่อยขบแบบเปลี่ยนท่านอนไม่ได้ หวังว่าพรุ่งนี้ทุกอย่างคงจะทุเลาเบาบางลงบ้างไม่มากก็น้อยนะ